Gladiatorjongens Wereldwijd (10) (hoofdstuk 21-22)

Door istari ([email protected])
vertaald door Dick Vertaal
oorspronkelijke titel World Wide Boy Gladiators, gepubliceerd op /~nialos/spartan_boys.html

Copyright 2007 door istari, alle rechten voorbehouden

* * * * *

Dit verhaal bevat beschrijvingen van seksuele handelingen en verschillende extreme vernederingen betreffende minderjarige jongens. Dit verhaal is uitsluitend bedoeld voor een volwassen publiek, en is het werk van volledige en totale fictie. Als u dit soort zaken niet mag lezen, doe het dan niet. Niet opnieuw verspreiden zonder toestemming van de auteur.

Commentaar is welkom (in het Engels): [email protected]

Commentaar op de vertaling is ook welkom.

* * * * *

Hoofdstuk 21.

Op de luchthaven ontscheepten de eerste vijf VIPs van de privé-chartervlucht. Durand (met de nu naakte Trevor op sleeptouw), Mitchell Harwell, Lara Tomlinsin en de programmaregisseur Mike Brussard stonden klaar om hen op de juist manier te verwelkomen.

De eerste die uit het vliegtuig kwam was een vrouw van middelbare leeftijd in een duur pak. Achter haar kroop op handen en knieën haar acht jaar oude menselijke huisdier. De jongen was naakt behalve een grote zilveren halsband met lange scherpe spijkers aan de buitenkant. Hij droeg een grote snuitplug die strank rond zijn hoofd was gebonden en met een zwaar hangslot was vastgezet. Een leren leiband was aan zijn halsband vastgemaakt, het andere eind evan was in de hand van zijn meesteres. Zijn eigen handen waren in metalen doppen ingepakt, waardoor hij zijn vingers niet kon gebruiken. Zijn kleine penis was met een dikke stalen ring doorboord, waaraan een dunne 5 cm korte ketting zat die tussen zijn benen doorliep en aan een tweede ring was vastgemaakt die zijn perineum, vlak achter zijn kleine balzak, doorboorde. Deze regeling zorgde ervoor dat het kleine lulletje van de jongen stevig tussen zijn benen in bedwang werd gehouden. De kleine jongen was eveneens geplugd. Het eind van een grote metalen plug in zijn kont was zichtbaar als je achter hem stond. Er zat een ring aan die ook met een ketting aan de jongens perineale piercing was verbonden.

"Ophelia Winstrom," kondige Durand de anderen aan. "Voorzitter van British Overseas Import en een lid van het parlement."

Anderen allen knikten tamelijk geïmponeerd.

"Welkom, Mevr. Winstrom," zei Durand zei met een buiting. "Uw suite is gereed."

"Uitstekend," antwoordde de vrouw met een beschaafde stem. " Een mooi eiland heeft U hier."

"Heeft U een kooi voor de jongen nodig?" vroeg de XB1-leider beleefd.

"Dat is niet noodzakelijk. Spike hier slaapt gewoon op de vloer." Zij trok zacht aan bij de ketting die aan de halsband van de kleine jongen vastzat.

Durand klapte in zijn handen en één van de muilknapen kwam naar voren om haar bagage te nemen en haar naar haar luxe-suite te leiden, haar naakte huisdierjongen kroop gehoorzaam achter haar aan.

Nog drie zeer invloedrijke gasten stapten uit het vliegtuig, twee mannen en één vrouw, alledrie nogal jeugdig en modieus gekleed. Gladiator Eiland werd een plaats waar je door anderen gezien moest worden en het was duidelijk deze rijke twintig-plussers indruk wilden maken. Door hun gemakkelijke omgang met elkaar was het ook duidelijk dat zij elkaar al kenden. Zij spraken en lachten en stopten om zich in de warme tropenzon te koesteren. Elk had een jongen bij zich. De knapen waren naakt en alledrie tussen negen en elf jaar oud. Zij droegen leren halsbanden met zilveren nagels en de grote monddildo's waren in hun monden gestopt. De jongens droegen geen kuisheidsgordels, maar elk had zijn haarloze geslachtsdelen versierd met een dikke stalen ring, die hun lullen en ballen dwong om van hun slanke naakte lichamen opvallend naar voren te steken. De toppen van hun keurig besneden lullen waren doorboord met een grote gouden ring. Één van de elfjarigen vertooonde een vrij grote penis, die zich bijna kon meten met de jonge Joshua. De andere twee waren volkomen gemiddelde kleine jongens met volkomen gemiddelde piemeltjes. Alle drie hadden op het ogenblik een erectie. Zij liepen nogal behoedzaam achter hun meesters en meesteres, elk met een tamelijk grote vibrerende kontplug in zijn rectum gestopt.

"De Creightons," kondigde Durand aan de anderen aan. "Broers en zuster. Zij bezitten verscheidene privé slaafverwerkende centra in Groot-Brittannië en Duitsland. Zij hebben ons geholpen de jonge Harris en Shelton te vinden. "Welkom, vrienden," zei hij met uitgestoken handen.

Zij wisselden een paar vriendelijke woorden. "Jullie houdend hen hard, zie ik?" merkte Durand op en liet zijn ogen hongerig over de drie pre-tienerjongens en hun harde kloppende lullen zwerven.

"Ja," antwoordde Bruce Creighton, de oudste van hen. " De eerste jongen die zijn stijve verliest wordt gestraft. Natuurlijk is het ze niet toegestaan zich aan te raken en zij mogen ook nooit cummen."

"Wat een heerlijke verdorven wedstrijd," merkte Durand op. "Wij hebben gepland om onze jonge gladiatoren iets dergelijks te laten doen."

"Uitstekend."

Twee muilknapen werden geroepen en de twee vijftienjarige jongens sleepten tussen hen in de bagage van de Creightons mee.

De laatste passagier die uit het vliegtuig kwam was een voorname heer van ongeveer dezelfde leeftijd als William Durand. Hij had ook een jongen, de jongeling van dertien die zeer klein voor zijn leeftijd was. Hij droeg een glanzend zwartleren kuisheidsbroekje en had zijn armen achter hem in een bijbehorende dichtgesnoerde bondage huls. Hij was gekneveld en had een halsband en keek nogal angstig en ongelukkig. De man had geen gezellig praatje en besteedde nauwelijks aandacht aan zijn gastheren. De jongst muilknaap pakte zijn enige koffer en begeleidde hem naar zijn suite.

"Wie is dat?" vroeg Mike Brussard.

"Deze heer heeft gevraagd zijn naam niet algemeen bekend te maken, Mike. Het spijt me," antwoordde Durand. "Het is voldoende om te weten dat hij dit volledige eiland en onze tien gladiatoren kan kopen en dan nog verscheidene miljarden over heeft."

De jongens waren na een hele middag oefenen teruggekeerd naar de barak, ze hadden hun magere ledematen uitgerekt en rondes op de renbaan gelopen. De vijf oudste jongens hadden ook weer een tijd geketend en getuigd aan de strijdwagens doorgebracht. Ze trokken ze over de baan zonder bestuurders maar met zware loden gewichten om de juiste spanning en oefening voor hun ontwikkelende jonge spieren te krijgen. De gladiators waren vermoeid, maar de dag was mild geweest in vergelijking met waaraan zo snel gewend waren geworden.

Zij mochten de toiletten gebruiken en werden opnieuw gedouched. Dan, voor het eerst in bijna twee weken, kregen ze weer kleren om te dragen. De metalen dozen met hun schoenen en slavenuniformen werden door de trainers binnengebracht en werden geopend. Weer bevond Chris zich in een korte mouwloze grijze tuniek die zijn strakke middel bloot liet, het strakke witte broekje, waarin zijn metalen kuisheidskooi duidelijk te zien was, en de witte sportschoenen aan zijn voeten. Het was een raar gevoel om weer kleren te dragen. Hij was gewend geraakt om de hele tijd naakt te zijn. Deze bepaalde kleren maakten hem overigens nauwelijks gelukkig. Zij waren bedoeld om vernederend te zijn en dat waren zij zeker. Alle andere jongens waren zo ook gekleed.

"Wij hebben vanavond speciale gasten op het eiland, jongens," vertelde Jason toen hij ze opgesteld had met hun handen op hun hoofden. "Zij zullen morgen kijken naar de eerste dag van de competitie, maar zij zullen jullie vanavond van nabij persoonlijk ontmoeten. XB1 geeft een receptie voor hen en jullie jongens gaan hen met voedsel en dranken bedienen. Je mag niet praten behalve als je direct wordt toegesproken. Je moet beleefd zijn. Onze gasten mogen jullie lichamen onderzoeken en aanraken wanneer zij dat willen. Jullie kuisheidsapparaten zullen worden afgedaan zodra de receptie begint. Het is jullie absoluut verboden te cummen, ongeacht hoe vaak er met jullie lullen wordt gespeeld."

De jongens wierpen zenuwachtige blikken naar elkaar. Allemaal waren ze in het begin van de week gemolken, maar jongens zijn jongens en verlangden wanhopig naar een goede cum, zelfs de prepuberalen waren enthousiast voor hun droge orgasmen.

"Ik ga helemaal over de vloer spuiten als iemand mijn lul aanraakt, al is het maar twee seconden, zelfs met die plug die erin gestoken is" fluisterde Chris tegen Philippe dat naast hem stond. De veertienjarige Franse tiener knikte somber. Zijn lul hunkerde al naar verlichting.

In de late namiddag landden nog twee met nog meer eilandbezoekers. Tegen zonsondergang waren er in de belangrijkste arena vijfentwintig personen voor de receptie verzameld. De overige toeschouwers zouden 's morgens vroeg aankomen, maar de speciale VIP's kregen aanzienlijk meer toegang op het eiland en de jongens.

Op de vloer van de arena stonden verscheidene tafels, luxueuze banken, leunstoelen en talrijke bedieningspunten voor het gebruik en het plezier van de gasten die op hun gemak binnen kwamen druppelen en nu zich vermengden. In de onderverdieping stonden alle jongens met hun broekjs op hun enkels omdat hun kuisheidsapparaten verwijderd werden. Chris' penisplug was ook voor deze speciale gelegenheid verwijderd zodat de jonge knaap zich geen zorgen meer hoefde te maken over wat er zou gebeuren als hij per ongeluk toch een orgasme kreeg met dat ding nog in zijn lul. Hun kontpluggen bleven op hun plaats.

"Trek je broekje omhoog," werd zij hen toen verteld en ze deden dit onmiddellijk.

De strakke witte broekjes openbaarden sterke jongensachtige erecties. Zelfs de tienjarige Miles en de normaal slappe Daniel toonden enthousiaste kleine stijven in hun broekje.

"Denk eraan, jongens," waarschuwde Jason hen streng. "Jullie mogen niet cummen. Als je denkt dat je het toch gaat doen, dan moet je het aan iedereen aankondigen. 'Ik cum' moet je dan zeggen. Je zult altijd gestraft worden, maar als je het niet zegt, zal je straf nog zwaarder zijn. Wanneer je in de arena komt, pak je een dienblad met hapjes en ga rond bij onze gasten. Wanneer het leeg is, ga dan naar de hoofdtafel terug. Zij mogen je op elke plaats van je lichaam aanraken. Als zij willen dat je je broekje uitdoet, dan doe je dat. Het enige deel van jullie dat verboden is, dat is je kont. Jullie zijn allemaal geplugd en dat moet zo blijven. Als ze je willen neuken moeten ze extra betalen."

Alle jongens zwegen en waren een beetje angstig. De gedachte dat al deze vreemdelingen hen aan zouden raken maakte de jonge slaven heel zenuwachtig.

"Naar boven en pak een dienblad. En wees altijd beleefd en gehoorzaam!"

De tien jongens renden de met 'JONGENS ' aangeduide trap op en kwamen uit op de arenavloer. De verzamelde gasten stopten allemaal met praten op en applaudiseerden voor hun aankomst, bijna allemaal staarden ze hongerig naar de nauwelijks geklede slavenjongens.

Met zijn 15 centimeter stijve strak in zijn broekje nam Chris een dienblad met hapjes op en begon door de menigte te lopen. Josh, met zijn overmaatse en momenteel zeer harde penis, bleef dicht bij zijn oudere broer en volgde hem op zijn ronde. Het duurde niet lang voordat de handen van de gasten terloops hun weg vonden naar de billen, benen en buiken van de jongens.

"Wat is dit?" vroeg een vrouw speels toen zij door zijn broekje in de penis van elfjarige Joshua kneep.

"Dat is mijn penis, mevrouw," antwoordde de jongen onschuldig.

De vrouw glimlachte toegeeflijk. "Natuurlijk is het dat, dwaze jongen. Maar waarom is hij zo hard? Jongenspenissen horen toch niet hard te zijn?"

"Nee, mevrouw."

"Jij bent dus stout."

"J. .. ja, mevrouw, waarschijnlijk wel, mevrouw."

Zij gaf hem een paar harde petsen op zijn kont. "De volgende keer dat je langs komt, verwacht ik dat dat ding zacht is."

"Ja, mevrouw," zei Josh blozend en haastte zich weg zo snel hij kon, en hij kwam weer bij zijn broer.

"Zij raakte mijn lul aan," fluitsterde Josh tegen Chris. Het was bij hem nog niet helemaal bezonken dat zijn privédelen nu en voor de komende vijf jaar tamelijk openbaar zuden zijn.

"Ja, de mijne raakte zij ook aan," antwoordde Chris. "Laten we onze dienbladen bijvullen."

Terwijl de receptie vorderde kwamen de jongens meer en meer in het centrum van de belangstelling te staan. De gasten die eigen slavenjongens bezaten hadden ze meegebracht, maar zij werden grotendeels genegeerd ten gunste van de tien verse atletische contractjongens, die morgen in een verscheidenheid van moeilijke en pijnlijke wedstrijden tegen elkaar zouden uitkomen. Ophelia Winstrom had haar achtjarige huisdierjongen Spike meegnomen, maar hem geketend aan één van de vele ijzeren ringen in de lage muren die de arenavloer omringden. De drie naamloze jongens die bij de broers en zus Creighton behoorden waren ook zo vastgezet, elk van hen toonde nog steeds een kloppende erectie.

De gladiatoren zelf bleven voortdurend voedsel en drank aanbieden, en droegen aanzienlijk minder dan toen de avond begon. Allemaal hadden ze hun schoenen verloren en liepen onder hun middel bloot rond. Illya, Josh, David en Daniel hadden ook hun korte grijze tunieken verloren en waren helemaal naakt met alleen hun ijzeren slavenhalsband om hun nek.

Chris stond nu met een dienblad met champagneglazen in zijn bevende handen, terwijl zijn harde lul door twee mannen gestreeld werd. De dertienjarige beet op zijn lip. Hij was zo geil na zolang in kuisheid gehouden te zijn dat zelfs de vernedering om op zo'n manier te worden gebruikt zijn razende jonge tienerhormonen niet deed verstikken. Het voelde zo goed om zijn penis gestreken te hebben. Voorvocht sijpelde uit zijn lul. Hij had het grootste deel van de avond gelekt, maar de twee homo-partners molken weldra deskundig een constante stroom heldere vloeistof uit de gretige 15 centimeter stijve van de jonge knaap. Één van de mannen greep Chris' ballen stevig in zijn hand en kneep ze hard samen.

"Oohhh," jammerde de jongen en liet zijn dienblad bijna vallen.

"Die kleine neuker vind dat prettig," zei de man tegen zijn partner die nog tergend langzaam de jongen afrukte.

Chris wist hij op het punt stond het te verliezen. Er was niets dat hij kon doen om het tegen te houden. Hij voelde zijn ballen optrekken in de mans handen. Zijn lul werd nog harder. De dertienjarige wist dat hij ging cummen. Hij uitte een zachte kreun en hijgde toen zijn orgasme toesloeg.

"Ik cum!" zei hij zwak, net op tijd aan Jasons bevel denkend. Die woorden hadden zijn lippen nog niet verlaten of zijn lul explodeerde in krachtige stralen van ingehouden jonge knapensap. "Oh, mmmmm," zuchtte hij, zijn lippen likkend en dromerig starend naar de twee mannen die hem zo'n goed gevoel hadden gegeven.

"Je geniet er nogal van, jongen?"

"Ja, meneer. Het spijt me, meneer."

"Het zal je inderdaad spijten. Nu omlaag en lik die knoeiboel op, vieze kleine slaaf."

Inmiddeld has Chris reeds deze beschamene taak al bij talrijke gelegenheden vervuld. Niet dat de herhaling de dingen echt gemakkelijker maakte. Hij legde het dienblad opzijde en ging op zijn handen en knieën om zijn verspilde zaad op te slorpen terwijl de twee mannen over hem heen stonden. Plotseling voelde Chris een gelaarsde voet tegen het eind van de plug in zijn kont drukken, hij drukte hem een beetje verder naar binnen. Hij uitte een hoog gejammer, dat zijn kwellers plezier leek te doen. Hij mocht niet gaan staan en zijn bedienende plicht hervatten tot de twee mannen de vloer hadden geïnspecteerd. De jongens eigen cum zat op zijn lippen en liep omlaag over zijn kin, maar hij mocht niet het afvegen.

"Laat iedereen maar zien wat voor schaamteloze kleine sloerie je bent," zeiden zij hem toen zij hem wegstuurden. Chris zou nog twee maal cumming vóór de receptie afgelopen was. En hij was zeker niet de enige. Zeven van gladiatorjongens waren in staat tot één of andere ejaculatie en elk van had dat minstens eenmaal gedaan. Zelfs Daniel had het voor elkaar gekregen een paar druppels heldere vloeistof uit te spuiten. Voor hun part hadden de drie jongste jongens, Josh, Ian en Miles allemaal die avond talrijke uitputtende droge orgasmen ervaren en hadden sinds hun kuisheidsgordels waren afgedaan de hele tijd met stijve jongenslullen rondgewandeld. De elfjarige Ian kon echt een povere hoeveelheid heldere rudimentaire vloeistof uit zijn 9 centimeter lange stijve ejaculeren, maar hij vulde snel weer bij en was klaar voor de volgende. De oudere knapen hadden korte periodes ervoeren met hun lullen zacht, maar de bekwame handen van de volwassenen op deze receptie hadden hen in een staat van bijne constante prikkeling gehouden.

Het geluid van tien jonge stemmen die een verleidelijke koor van "ik cum!" schreeuwden was gewoon geworden.

"Vóór U allen naar Uw suites terugkeert," liet William Durand aan zijn speciale gasten weten toen de receptie afliep, "denk ik dat U allen zult genieten om ons te helpen deze tien stoute jongens te straffen voor hun orgasmen."

Enthousiaste instemmend gefluister van instemming vulde de arena. De tien gladiatorjongens, nu allemaal met een zachte slappe lul, stonden zwijgend en ongerust in het midden van de arenavloer, benieuwd welke straffen hen te wachten stonden.

Een vreemd-uitziende machine werd naar binnen gereden. Het bestond uit een stevig metalen raam met een dikke gewatteerde staaf precies in het midden. Leren boeien waren aan de hoeken van het raam vastgemaakt. Aan één zijde zat een regelbare robotarm met een tamelijk angstaanjagende en zeer grote metalen peddel aan het eind. Er was een afzonderlijke bedieningspaneel met diverse knoppen en een groot aantal draden die naar het raam liepen en naar het lichaam of de jongen die er in zou zijn.

"Heren, en ook dames," zei Durand zei met een glimlach, "ik stel U voor aan BoySpank 350-C, het laatste model in geautomatiseerde bestraffing voor zich misdragende slavenjongens. Dit model is bestemd voor jonge mannen van de leeftijd van tien tot zestien jaar. Vanavond zult U zijn premiere beleven."

Het was een constructie om pijn te veroorzaken, heel veel pijn, zonder enige hoop op ontsnapping of genade voordat de voorgeprogrammeerde routine volledig afgewerkt was. Geen van de jongensslaven had eerder een echte pak-slaag-machine ervaren of zelfs maar gezien, en zij staarden er in sprakeloze verschrikking naar.

"Wel zullen we deze jongens wat aardige karmozijnrode billen laten geven?" vroeg Durand tot de opgetogen toejuichingen van zijn gasten.

De tienjarige Miles was de eerste jongen die aan het raam van de het pak-slaag-machine werd vastgebonden. Zodra zijn polsen en enkels vastgemaakt waren en zijn buik tegen de steunstaaf gedrukt werd, boog het bovenste gedeelte van het raam langzaam naar beneden, en Miles boog mee. Toen het raam zijn definitieve positie bereikt had en in het slot viel, was de jongen dubbelgebogen met zijn kontje in de meest kwetsbare positie. Tussen zijn wijd uitgespreide benen was zijn kleine balzak te zien, twee kleine onrijpe knikkertjes bengelder erbinnen. Zijn nauwelijks vijf centimeter lange lulletje was opnieuw hard en naar zijn maag gericht.

"De machine kan worden geprogrammeerd op de leeftijd van de jongen, zijn gewicht en het gewenste strafniveau. Er is een verscheidenheid van disciplinaire instrumenten die aan de arm kunnen worden bevestigd. De peddel is standaard en wordt als standaardmateriaal door de fabriek bijgeleverd."

De fabriek die toevallig een volledig dochteronderneming was van Extreme Action Broadcasting. Verscheidene jaren geleden had Durand besloten de zaken te diversifiëren en te investeren in de altijd groeiende markt van de productie en de verkoop van disciplinaire en gedragswijzigende apparaten, openbaar en privé, voor jongensslaven. De nieuwe pak-slaag- machine was zeker een wereldwijde bestseller. Hij vervolgde zijn overzicht van de mogelijkheden van de machine.

"De robotarm is volledig geleed en kan zich richten op en bestraffingen geven aan verscheidene delen van een jongenslichaam. Zijn billen, de achterkant van de dijen, de schouders. Er is een speciaal geselhulpstuk voor het slaan op het perineum en de balzak van de jongen, hoewel zoals U ziet Nul-Eéns balletjes een wel heel klein doel bieden. Wij zullen dat hulpstuk op één van de oudere jongens laten zien. Ondanks dat Nul-Één hier vanavond zes orgasmen had, zodat geloof hier een nogal strenge waarschuwing toepasselijk is."

De verzamelde gasten fluisterden allen hun enthousiaste instemming.

Durand bediende de machine zelf. Er klonk een mechanisch zoemend geluid en toen slingerde de robotarm met de angstaanjagende peddel met verrassende snelheid in beweging. Er klonk een luid 'tsjaak' toen de peddel vierkant op de billen van de tienjarige landde.

Miles gilde en zijn hele lichaam schudde. Het geweld van de klap zou hem van zijn voeten gegooid hebben als hij niet aan het raam was gebonden. BoySpank 350 ging door een cyclus van vijftien snelle slagen, telkens net lang genoeg pauzerend om de volledige kracht van de slag te laten bezinken voor de volgende viel. Miles schreeuwde voortdurend en kronkelde in het raam, elke slag veroorzaakte een nieuwe ronde van deerniswekkende schreeuwen van de kleine jongen. Toen de arm weer in de ruststand terugkeerde, waren de billen van de jongen donkerrood en stroomden de tranen overvloedig uit zijn ogen. De andere jongens keken toe in zwijgende bevende ontzetting, wetend dat za allemaal een beurt zouden krijgen als slachtoffer van de genadeloze machine.

Chris, David en Illya hadden elk drie keer geëjaculeerd en moesten daarom tot het laatst wachten om hun straffen te ontvangen. Als jongste van dit ongelukkige trio was Chris de eerste die aan het raam werd vastgebonden. Zodra zijn polsen en enkels vastgemaakt waren en de steunstaaf aan de hoogte van zijn middel was aangepast, boog de machine hem snel voorover. In deze vernederende positie was zijn geplugde achterste beschamend blootgesteld. Omdat de jongen voorover dubbelgebogen was zag hij zijn lul en ballen tussen zijn benen bengelen. Tot zijn verbijstering was zijn lul half-hard.

'Niet opnieuw!' dacht hij. 'Waarom doet hij dat toch steeds?'

"Zoals U kunt zien," sprak William Durand zijn gasten toe, "heeft Nul-Zeven nogal grote testikels voor een jongen van zijn leeftijd." Nu was iedereen zich goed bewust van de meer dan adequate begiftiging van de jonge Christopher en elke gast had tijdens die avond persoonlijk die bepaalde juwelen in handen gehouden." Ongetwijfeld verklaart dat zijn beschamend gedrag van vanavond. Hij zal de toegevoegde straf met de geselhulpstuk ontvangen. .. nadat de standaard straf is toegediend."

Chris wist niet wat dat geselhulpstuk deed, maar hij wist van Durands eerdere verklaringen dat hij op zijn ballen geslagen zou worden. Omdat hij gezien had hoe de zeven andere jongens door de machine tot schreeuwende tranen gebracht waren, werd hij plotseling gegrepen door angst. Hij draaide en kronkelde in zijn banden, maar het metalen raam hield hem bewegingloos en hulpeloos. "Alsublief, meneer, sla mijn ballen niet!" smeekte hij. "Ik zal me voortaan gedragen, dat zweer ik!"

"Jongen, je hebt net je straf vermeerderd door zonder toestemming te spreken. De enige geluiden die wij de komende minuten van jou zouden moeten horen zijn de geluiden van jouw gehuil."

Durand programmeerde de machine en veranderde de instellingen om rekening te houden met de lengte, het gewicht en het algemene stadium van fysieke ontwikkeling van de dertienjarige. "Nul-Zeven is een niveau vijf bestraffingscyclus toegewezen. Hij krijgt vijftig slagen op zijn billen, gevolgd door tien slagen met de gesel, waarvan er vijf op zijn testikels zullen worden toegediend."

'Oohs' en 'aaahs' en andere tekens van enthousiaste goedkeuring gingen rond de ruimte, behalve natuurlijk onder negen gladiatorjongens die er met hun handen gehoorzaam achter hun hoofden gevouwen, stonden en in stomme angst toekeken. Zeven van hen hadden al vurige rode billen wegens hun onbevoegde orgasmen. David en Illya keken met bijzondere ontzetting op hun jonge gezichten. Zij wisten dat zij dezelfde straf zouden krijgen als wat Chris op het punt stond te ontvangen.

De machine liet een korte zoemtoon horen om aan te geven dat hij gereed was om de geprogrammeerde straf aan de misdragende slavenjongen toe te dienen. Durand drukte op de brandende startknop en zoals de verzamelde VIPs al eerder hadden gezien werd de robotarm elegant in beweging geslingerd. Vastgebonden aan het raam en voorovergebogen met zijn hoofd omlaag naar de vloer, kon Chris de arm niet zien bewegen en op z'n plaats komen, noch kon hij het horen, omdat zijn soepele bewegingen vrijwel geluidloos waren. Wat hij hoorde was een plotselinge whoesj toen de peddel aan het eind van de arm snel door de lucht sneed. Twee geluiden kwamen daarna vrijwel gelijktijdig. Het eerste was het geluid dat de deskundig bewerkte aluminium peddel maakte toen hij in contact kwam met de billen van de dertienjarige jongen. Het tweede, ongeveer een halve seconde later, was de stem van de dertienjarige jongen die gilde van ondraaglijke pijn.

Het duurde vijf minuten tot de machine de eerste fase van het programma voltooid had. Aan het eind snikte Chris en het snot liep uit zijn neus. Zijn puberstem was bijna schor van het gillen, maar hij slaagde er nog in om een wat zwak geschreeuw en gejammer te uiten toen de laatste slagen werden toegediend op zijn nu vlammende billen, die reeds gekneusd en donkerpaar van kleur geworden waren.

Enthousiaste toekijkend trok Ophelia Winstrom haar naakte achtjarige huisdierjongen Spike aan zijn leiband dichterbij. "Jij moet een braaf hondje blijven, of ik koop ook één van deze machines voor jou."

De bruine ogen van de kleine jongen waren nat van tranen en hij knikte snel met zijn hoofd om aan te geven dat hij zijn beste gedrag zou laten zien. Spike zat al de hele avond op zijn handen en knieën. In feite had niemand sinds de aankomst van Lady Winstrom de jongen op zijn voeten zien staan. Hij kroop op handen en knieën waarheen zijn meesteres hem leidde, zijn handen in een paar metalen wanten gesloten. Zijn kleine lul werd permanent omlaag tussen zijn benen gehouden door de gouden kuisheidsring die met een dunne ketting aan het eind van zijn kontplug was vastgemaakt. Niemand kon zich ook herinneren hem te horen praten. Maar omdat het de jongen strikt verboden om was om te lopen en te praten, en dat al bijna twee jaar niet meer had gedaan, zou dat geen verrassing moeten zijn.

"En nu de laatste tien slagen," kondigde Durand aan. Jason veranderde het hulpstuk aan het eind van de robotarm en gaf een teken dat alles gereed was. Hij stopte en fluisterde kort iets in Chris' rechteroor.

"Dit gaat echt pijn doen, Chris," zei hij, wellicht schemerde er een klein beetje medelijden door. "Probeer niet dapper te zijn. Gil maar. Dat is wat iedereen wil horen."

Chris dacht dat hij niet veel meer te gillen in hem had, maar het gezoemen van de machine onmiddellijk gevolgd door het geluid van de leren riemen van de gesel die door de lucht zwiepte en direct op zijn bengelend haarloze scrotum landde bewees dat hij het verkeerd had. Zijn stem brak en barstte en hij uitte een hoog gejammer.

De riemen maakten een onheilspellend en voor Chris angstaanjagende geluid, terwijl zij door de lucht zwiepten. De tweede slag landde op het gladde en volkomen haarloze perineum van de jongen en veroorzakend dat de lul van de jonge tiener een beetje opzwol, ondanks de pijn in zijn ballen. De machine bleef afwisselende slagen met het kleine leren ransel geven, één om de testikels van de jongen te laten slingeren en hem te laten schreeuwen van ondraaglijke pijn, de ander een paar seconden later, met minder kracht, toegediend op de gevoelige huid tussen de anus en het scrotum van de jongen.

Chris' hersenen stonden op dit punt in brand. Zijn ballen deden zo zeer, en telkens als die verdomde zweep hem op die andere plek ranselde (hij was al vergeten hoe Durand het had genoemd. Op zijn dertiente eindigde zijn kennis van zijn anatomie zo ongeveer bij zijn lul en ballen) werd zijn penis toch een klein beetje harder. Tegen het eind had hij een volledige erectie die voor iedereen zichtbaar tussen zijn benen bonsde.

"Blijkbaar heeft zijn les toch nog niet helemaal geleerd," lachte één van de Creightons lachte, wijzend naar de erectie van de dertienjarige. Zijn eigen elfjarige slavenjongen zat op dit moment op zijn knieën aan zijn meesters lul te zuigen, zijn het zachte lulletje hing genegeerd en nogal nutteloos tussen zijn dunne benen. Deze specifieke knaap had de wedstrijd onder de drie slavenjongens van de Creightons gewonnen wie zijn lul het langst hard kon houden. Zijn beloning, natuurlijk, was een ruwe geseling voor het hebben van een erectie in de eerste plaats.

De machine zoemde opnieuw en het metalen raam ging weer rechtop staan, zodat de betraande en vernederde Chris weer in een staande houding was. Jason bevrijdde hem van de boeien en gaf hem dezelfde instructie die de andere jongens hadden gekregen.

"Niet over je kont wrijven. Handen achter je hoofd." Jason deed toen de jongen zijn kuisheidsapparaat weer aan en dwong de metalen kooi over de half-rechtopstaande penis van de dertienjarige. Het bijten van de metalen spijkers zorgde er snel voor dat de misdragende tienerlul weer zacht werd. Chris merkte op dat hij de enige jongen was die momenteel gedwongen was het apparaat te dragen. Als een verdere vernedering deed Jason terwijl iedereen er bij stond de zilveren penisplug weer terug in de lul van de dertienjarige. Chris' oren werden rood van schaamte. Josh ging naast hem staan, zijn zachte bijna tien centimeter duim lange penis slingerde tussen zijn benen. Hij giechelde en gaf zijn oudere broer zwijgend een por in zijn ribben.

"Je ziet eruit alsof je goed in de knoei zit, broer," zei de elfjarige.

"Ja," fluisterde Chris, eraan denkend dat zij zonder toestemming niet mochten praten. "Mijn ballen voelen alsof ze gaan ontploffen."

"Dat is rottig!"

"Absoluut."

De twee broers bleven dicht bij elkaar en keken hoe Illya en tenslotte David hun straffen ontvingen. David, als oudste jongen, kreeg de zwaarste veroordeling. Vijfenzeventig slagen van de peddel en vijftien met de gesel, allemaal toegediend op zijn ballen. Hij stortte op de vloer op het moment dat hij losgemaakt werd, met zijn handen tussen zijn benen grijpend en huilend als een kleine jongen.

Hiermee was de receptie afgelopen en alle VIPs keerden terug naar hun luxe suites. De jonge gladiatoren werden terug naar hun barak gebracht, Chris en Illya hielpen de arme David die nog teveel pijn had om zelf te kunnen lopen. De muilknapen in hun grijze tunieken en naakt van hun middel omlaag werden binnen gebracht om de arena schoon te maken, zwijgend en gehoorzaam kweten de jonge slavenjongens zich van hun zware taak, altijd met een wezenloze blik op hun sombere jonge gezichten. De eerste dag van de competitie was nu over minder dan twaalf uur.

Hoofdstuk 22.

Geen van de jongens sliep die nacht veel. Ze waren allemaal te zenuwachtig over het begin van de competitie. Zij hadden geen idee wat ze gedwongen zouden worden te doen, alleen maar dat een groot publiek toe zou kijken als ze het deden en dat ze het meestal naakt zouden doen. In hun cellen opgesloten zaten de jongens rechtop op hun kooien of stonden bij de versperde ramen naar buiten te kijken. Een avondlijke onweersbui rommelde door terwijk zij met hun partners praatten of zich probeerden te ontspannen.

Het zou niet onjuist zijn te zeggen dat de jongens opgewonden waren. Angstig, jazeker, maar opgewonden. Dit was toch waarom zij hierheen waren gebracht. Na morgen zouden zij officieel Gladiatorjongens zijn en daarbij nog tv-sterren.

Josh leunde met zijn rug tegen de muur en ging gedachteloos met zijn handen over de metalen plaat die zijn geslachtsdelen bedekte. Er was geen enkele manier waarop hij zelfs maar kon beginnen zichzelf genoegen te geven. Door het perfect gevormde en nauwsluitende metaal kon hij de druk van zijn hand nauwelijks voelen en hij was er niet eens van bewust dat hij het deed.

"Stop dat gespeel met jezelf," lachte David van zijn kooi.

"Dat is niet leuk, David," snauwde Josh terug. Hij deed zijn benen over elkaar en legde zijn handen op zijn dijen.

"Hé, ik zit in hetzelfde parket, maat."

"Ja, maar die van jou kun je tenminste nog zien. Dit ding geeft me het gevoelen alsof ik daaronder niks heb, weet je."

De twee jongens veranderden geleidelijk het onderwerp van hun gesprek van hun gevangengenomen geslachtsdelen naar aanstaande wedstrijden. Zij probeerden strategieën voor teamwedstrijden uit te werken.

"Wat als wij uiteindelijk tegen elkaar moeten vechten?" vroeg Josh.

"Dan moet ik je verslaan, Josh," antwoordde David zonder aarzeling. "Ik zal voor je uitkijken zolang het me geen punten kost. Als het wel zo is, dat sta je alleen."

"Ja," antwoordde Josh een beetje teneergeslagen, maar niet echt in de war. "Dat is eerlijk, lijkt me. Ik zal ook proberen jou te verslaan, als ik een kans krijg."

"Goed. Wij zijn hier om te winnen. En dat is wat ik van plan ben te doen."

Josh glimlachte. Hij was gelukkig dat David zijn partner was. Het hebben van de oudste jongen als zijn teammaat gaf zekere voordelen. Hij dacht aan Chris. Hij had met hem gewedijverd, elke keer, altijd. Dat maakte hem een beetje bedroefd, maar hij wist dat Chris geen genade met hem ging hebben, zodat hij de gelofte deed at hij ook niet zou doen. Het probleem was dat Chris hem altijd bij alles versloeg. Josh bracht de volgende uren met hard nadenken over manieren waarop hij zijn broer zou kunnen verslaan. Hij eindresultaat van al die inspanning stelde niet veel voor.

In de andere vier cellen werden gelijksoortige strategische besprekingen gevoerd, elk paar jongens praatte zachtjes en probeerde te bedenken aan welke evenementen ze morgen gedwongen zouden worden om deel te nemen. Tijdens hun eerste twee weken op het eiland, had iedereen een verscheidenheid van wedstrijden onder de waakzame ogen van hun trainers geoefend, maar geen van hen had enig idee wat de ochtend zou brengen.

Tot slot, met nog ongeveer twee uur vóór de dageraad te gaan, slaagde de laatste van de jongens erin in slaap te vallen. De nachtwakers controleerden hen, ze openend stilletjes de celdeuren en inspecteerden de slaven met een zaklamp. Tien naakte jongens lagen op hun kooien, op hun zij gerold, plat op rug of op hun buik met hun leuke naakte kontjes tentoongesteld. Geen van hen werd wakker en hun celdeuren werden weer langzaam gesloten.

Toilet, douche en ontbijt waren haastige zaken de volgende ochtend. De jongens aten nog toen hun trainers aankwamen.

"Vijf minuten!" schreeuwden de volwassenen naar de jongens. "Tenen op de lijn!"

De jongens schrokten hun poeder-eieren op en stopten de laatste stukken toast in hun mond. Elk stond met zijn tenen op de rode lijn die op de vloer vlak voor het scorebord was geschilderd. Zij hoefden niet meer verteld te worden om in de juiste houding te gaan staan. Tien jonge knapen stonden in alleen hun kuisheidsapparaten met uitgespreide benen en de handen achter hun hoofden gevouwen. Zij kregen hun halsband en boeien om en werden met hun nekken aan elkaar geketend, dit maal alle tien in een enkele rij. Het was de eerste keer dat de gladiatorjongens op deze manier waren gebonden. Het zou de standaard worden voor hun entree in de arena op dagen wanneer er publiek zou toekijken.

De jongens werden uit barak geleid en moesten naar de arena rennen. Miles, Josh en Ian, de drie jongste en kortste jongens waren aan het eind van de rij en struikelden vaak terwijl de oudere jongens vooraan hen voorwaarts sleepten.

Buiten was de ochtend helder en al warm. Er stond geen wind en de jongens waren al bezweet toen zij de wachtruimte onder de arenavloer bereikten. Zij konden het lawaai van het publiek erboven horen. Het life op televisie uitgezonden debuut van Gladiatorjongens Wereldwijd zou pas die avond zijn, maar de officiële competitie zou over een paar minuten beginnen, die op band zou worden opgenomen om later bekeken te worden en onmiddellijk beschikbaar was als life download op internet.

In de wachtruimte maakten de trainers de definitieve voorbereidingen op hun jonge pupillen. Hun kuisheidsapparaten werden verwijderd en onmiddellijk vervangen door dikke leren zakken die op hun plaats gehouden werden door brede riemen rond hun slanke middel. De zakken dienden ervoor om hun jongensachtige pakketten, in het bijzonder die van de meerbegiftigde jongens, te benadrukken, maar het leer zou hun kostbare geslachtsdelen nauwelijks beschermen als de wedstrijd begon, eigelijk het tegengestelde omdat ze zo ontworpen waren dat de ballen van de jongens naar voren staken.

De pluggen in de kont van de jongens bleven op hun plaats.

"Wanneer je die leren zakken draagt," verklaarde Jason, "wordt je niet gestraft als je per ongeluk een erectie krijgt. Je wordt streng gestraft als je je geslachtsdelen aanraakt. Verwijdering van je kuisheidsapparaat geeft jullie jongens geen toestemming om met jezelf te spelen. Is dat duidelijk?"

"Ja, meneer," antwoordden de tien jongens gezamenlijk.

"In orde. Vanaf nu beginnen de dingen een stuk interessanter te worden. Naar boven!"

Nog samen geketend snelden de jongens de helling op naar de arenavloer. Overal om hen heen flitsten de fototoestellen. Een luid gejuich kwam uit het publiek, vrijwel onmiddellijk gevolgd door een regen van geile en suggestieve commentaren, waarvan de jongens er een paar konden horen, de meesten gingen verloren in de kakofonie van vijfhonderd enthousiaste toeschouwers.

De arena, die groot genoeg had geleken toen hij leeg was, leek nu enorm voor de tien nauwelijks geklede jongens. Zij marcheerden aan het exacte midden van de vloer, zoals ze getraind waren te doen en begroetten het publiek. Kaarsrechtop staand, knieën tegen elkaar, hoofden omhoog, ogen vooruit.

"Wij die gaan strijden groeten U!" schreeuwden zij eenstemmig, hun gevarieerde jongensstemmen declameerden de eerste van de zinnen die zijn de afgelopen week uit hun hoofd hadden moeten leren. "Wij lijden voor U! Wij vechten voor Uw plezier! Onze pijn is Uw genoegen! Wij zijn Gladiatorjongens!"

Allemaal hadden ze deze woorden belachelijk oubollig gevonden toen zij ze de eerste keer moesten zeggen. Geen van hun was het gelukt ze de eerste keer helemaal op te zeggen zonder in lachen uit te barsten. Nu echter, in de arena, met de wilde roofzuchtige ogen en de genadeloze schreeuwen van het publiek helemaal rondom hen, kregen de woorden plotseling een heel echte betekenis.

De trainers verschenen daarna uit hun eigen toegang en verwijderden de kettingen die tien jonge gladiators samenbonden. Elk van de jongens werd toen geïntroduceerd, niet alleen aan het aanwezige publiek, maar aan miljarden kijkers over de hele wereld. Zij werden alleen bij hun nummers opgeroepen en stapten één voor één naar voren.

Onder regie van Mike Brussard maakten de de cameraploegen close-ups van elke jongen als zijn nummer, leeftijd en essentiële gegevens op het openbare systeem verschenen.

"Daar is Josh," zei Lindsay Andrews terwijl zij samen met Mat in de woonkamer naar de premiere van de show zaten te kijken. "Oh mijn god, zij hebben zijn hoofd geschoren...."

De vader van de jongens knikte. "Maar hij ziet er goed uit, Lin. Een sterk kereltje, is 't niet? Hij is een winnaar." Matthew verkoos niet te vermelden dat hij had opgemerkt hoe vol de leren zak van de jongen was, en hoe groot de inhoud die erdoor verborgen werd scheen te zijn. 'Een aardje naar zijn vaartje, ' dacht hij zelfvoldaan, trots op de uitzonderlijk grote geslachtsdelen van zijn jongste zoon.

Lindsay staarde naar hem. Zij was nooit helemaal gelukkig over de ontspannen houding van haar echtgenoot over het feit dat zij feitelijk allebei hun zonen in slavernij hadden verkocht. "Ik wil er niet over denken wat er met hem zal gebeuren als hij verliest." Haar reactie toen Chris geïntroduceerd werd was iets beheerster. Zij maakte zich niet zo veel zorgen over haar tienerzoon. En hij had vrijwillig ondertekend.

Matthew was onder de indruk van de verschijning van zijn oudste zoon. Hij leek moedig en vastbesloten. Matthew verkoos ook nu om niet te vermelden dat hij een paar nogal grote weddenschappen op de prestaties van Chris in de loop van de volgende weken had geplaatst. Zijn vrouw zou dat eenvoudig niet begrijpen. Sommige dingen konden het beste niet gezegd worden.

De jongens waren allen geïntroduceerd, hun foto's en gegevens hadden in flitsende beelden op het grote beeldscherm en op de televisies over de wereld gestaan. William Durand stond op van zijn luxueuze loge op de eerste rij en heette het publiek officieel welkom. De jonge Trevor was aan de stoel van zijn meester geketend en was gedwongen gedurende de volledige competitie te blijven staan. Hij droeg vandaag een helder blauwe speedo en zijn haar was vers geknipt en gekamd, zijn lange lokken vielen over zijn slanke gladde nek en hingen op zijn schouders rusten. Hij was nu meer dan anders een statussymbool en Durand wilde dat iedereen hem goed kon zien.

Na een paar korte welkomstwoorden opende Durand de competitie. "Wij beginnen Gladiatorjongens Wereldwijd een traditionele sport die door de gladiatoren uit de Oudheid werd beoefend. Onder de Grieken en de Romeinen was dit geliefd om jonge knapen fit en gedisciplineerd te houden."

De trainers liepen naar hun jongens en begonnen olie over hun huid te wrijven tot de tien knapen in de heldere schijnwerpers glommen. Het zachte wrijven en het masseren had een andere bijwerking zodat de meeste jongens nu een aardige harde erectie toonden die binnen hun leren zakken werd vastgehouden. De camera's merkten dit snel op en een gebrul van goedkeuring klonk uit het publiek toen de beelden op het grote scherm verschenen.

"Het ziet eruit dat onze twee jongens ervan genieten, Lin," zei Matthew Andrews toen hij de grote en duidelijke zwelling tussen de benen van zijn zonen zag.

"Dat doen ze absoluut zeker niet!" snauwde de moeder van de jongens terug. "Eerlijk, Mat, soms ben ik benieuwd waarom ik met jou getrouwd ben. Dat zijn jouw zonen, en je praat over hen of zij dieren zijn of... "

"Of slaven, Lin. Dat is wat zij zijn. Voorlopig. Leun achterover en geniet van de show. Laten we kijken hoe onze jongens vechten."

Worstelen was natuurlijk de sport waarnaar William Durand refereerde. De jongens werden door de computer in de controlecabine willekeurig in paren gerangschikt en onmiddellijk grepen alle tien hun tegenstanders vast, of probeerden dat. Het was moeilijk om enige greep te krijgen op hun blote lichamen die glad van de olie waren. Je moest je tegenstander drie maal vloeren om een partij te winnen en elke jongen mocht twee partijen verliezen voor hij werd uitgeschakeld.

Zoals te verwachten was maakten de drie ervaren worstelaars, Daniel, Alexei en Josh, snel hun vaardigheid en behendigheid duidelijk. Josh vloerde de elfjarige Ian drie maal in minder dan een kwartier. Hij en Ian moesten wachten tot anderen klaar waren voordat zij te weten kwamen met wie ze daarna moesten worstelen. Beiden werden naar de anderhalve meter hoge muur geleid die de arena omringde en met hun halsbanden geketend aan de ijzeren ringen die alleen voor dat doel in die muur waren aangebracht.

Daniel worstelde aanvankelijk tegen Illya, die hoewel niet de oudste wel de langste en zwaarste van de jongens was, ruim 25 centimeter langer dan de twaalfjarige Danny en bijna tien kilo zwaarder. Als Illya ervoor gekozen had, had hij waarschijnlijk gewoon op de borst van de jongere jongen kunnen gaan zitten en hem in bedwang houden, maar de jonge Rus had een ongelegen gevoel van eerlijkheid die hem niet toestond dat te doen, om nog te zwijgen van een trainer die ook zijn oudere broer was en die zeker bewusteloos geslagen zou hebben. Danny won zijn eerste partij en hield zijn vuist opgewonden omhoog, wat een grote fanfare van het publiek trok.

Alexei handelde Gabriel Shelton met relatief gemak af in de slag van de twee twaalfjarigen.

Ronde na ronde gingen de partijen door. Miles, Ian, Philippe en David waren eerste vier die uitgeschakeld waren. Zij moesten de rest van de wedstrijd aan de arenamuur geketend staan, omhoog kijkend en bespottingen en geile commentaren van de toeschouwers onmiddellijk boven hen ondergaan. De arme David kreeg bier over zijn hoofd gemorst, of waarschijnlijker gegoten. Het brandde in zijn ogen, maar smaakte wel lekker toen het over zijn lippen druppelde.

De partijen gingen door tot er vier jongens over waren. Josh, Alexei, Chris en Danny. Christopher was best wel blij over zichzelf omdat hij de enige niet-worstelaar was die het zo ver geschopt had. De drie jongere jongens, die allen meer medailles met worstelen hadden gewonnen dan ze konden tellen, stootten hem speels aan met hun gelukwensen, elk van hen in het geheim ook hopend dat hij hun volgende tegenstander zou zijn. Hij had het voordeel van grootte en sterkte, maar vergeleken bij de drie jonge gespierde worstelaars was hij onhandig en langzaam.

"Vanaf nu ben je uitgeschakeld als je de eerste keer gevloerd wordt," riep de stem van de omroeper over het publiek. "Jongen Nul-Twee is onverslagen. Hij krijgt de eer om zijn volgende tegenstander te kiezen."

Josh hoefde zelfs geen seconde na te denken. Hij wees naar zijn oudere broer. Chris haalde z'n neus op voor hem.

"De laatste keer had je hulp, broertje," zei de jonge tiener vol energie en testosteron. "Je bent zo gevloerd!"

"Pak me, Chris!"

De broers wachtten zelfs niet op het blazen van het fluitje of tot hun trainers in positie waren om als scheidsrechters op te treden. Zij moesten uit elkaar worden getrokken en en gedwongen worden te wachten tot de show na een commerciële onderbreking weer verderging totdat zij hun zaken konden regelen. Zoals de meeste serieuze atleten bereikten de twee jongens een bepaalde euforie door de wedstrijd en te staan wachten om je broer een schop onder z'n kont te geven was absoluut geen pretje.

"Kop op, Kom oooop," jammerde Josh zich afvragend wanneer Hannah haar sterke greep op zijn schouders zou losmaken. Eindelijk gaf de regisseur een teken dat ze weer in de lucht waren. Hannah liet haar gladiatortje gaan met een snelle pets op zijn billen.

Josh en Chris renden naar elkaar toe en en grepen elkaars armen beet. Chris was groot genoeg om zijn broertje makkelijk ruw aan te pakken, in normale omstandigheden dan, maar de elfjarige was zo opgefokt en nog zo glad van de olie, dat Chris geen stevige greep op de bijna 1,40 meter lange jongen kon krijgen. Josh liet zich zakken sloeg zijn armen rond Chris' benen. Met een vlugge beweging bracht hij de jonge tiener uit zijn evenwicht. Chris kwam hard op zijn kont terecht en vloekte hard. In geen geval kon hij zich door zijn broertje laten verslaan. Ternauwernood ontsnappend aan een vloering, werkte Chris zich onder het lichaam van Josh uit en kreeg zijn handen rond het smalle middel van de kleinere jongen. Hij had nu vat op hem en wierp Josh snel op zijn rug.

Jason en Hannah waren het beiden over eens dat het een vloering was en bliezen op hun fluitjes. De broers Andrews waren snel weer op hun voeten. Er waren drie vloeringen nodig om te winnen. Josh was pissig. De jongens grepen elkaar opnieuw vast en grommend en kreunend worstelden ze met elkaar. Zij zeiden geen woord.

Ondertussen vochten Alexei en Daniel een zelfde harde partij. Het gejuich van het publiek groeide luider toen de vloeringen begonnen te komen.

"Vloering," roep de omroeper toen Daniel Alexei voor de derde keer op de grond wierp. "Partij voor Nul-Vijf."

Daniel sprong op en hief zijn vuist omhoog naar het publiek, genietend van de sensatie van de overwinning en het applaus van het publiek. Een ogenblik vergat hij volledig dat hij daar stond met een ijzeren slavenhalsband en een wel heel erg bescheiden leren zak over zijn geslachtsdelen.

"Vloering," riep de omroeper nauwelijks een seconde later weer. Het publiek viel stil en wachtte op de resultaten. "Partij voor Nul-Twee."

Ondeer nog meer luidruchtige kreten van instemming van de toeschouwers ging Josh als overwinnaar wijdbeens over het middel van zijn broer staan.

"Ik heb je weer, grote broer," zei hij met een zelfvoldane blik op zijn jonge gezicht.

Chris was razend dat hij verloren had, maar hij wist dat hij er niets meer aan kon doen. Hij kroop onder zijn stralende broer vandaan en ging naar Jason om bij de andere jongens die al uitgeschakelde waren, aan de muur geketend te worden.

Josh en Daniel stonden nu tegenover elkaar, klaar om het uit te vechten. Een commerciële onderbreking gaf hun trainers een paar minuten om hen te laten drinken en één of ander ontsmettingsmiddel op hun geschaafde knieën en ellebogen te spuiten. Zodra de show weer begon, werden de twee jongens naar het midden van de arena geleid. Daar werden de leren zakken verwijderd. Zij zouden de laatste partij helemaal naakt uitvechten.

Als gevolg van hun inspanningen en opwinding toonden zowel Josh als Daniel stevige erecties. Josh, met een bijna 15 centimeter harde lul uit zijn kleine elfjarige lichaam stekend, en de twaalfjarige Daniel, met zijn kleine nauwelijks acht centimeter stijve die om aandacht vroeg door aanhoudend te kloppen terwijl hij daar stond. Het was Daniel to nu toe niet verteld dat de medicijnen die hij in moest nemen er zeer binnenkort voor zouden zorgen dat er een permanent eind aan zijn erecties zou komen. Hij dacht al dat zijn zielige lulletje nog kleiner werd, maar hij had zichzelf overtuigd dat hij alleen maar paranoïde was.

Leren riemen werden strak om hun respectieve geslachtsdelen gewikkeld en vastgegespt en zorgden ervoor dat beide jongens hun erectie voor de duur van de wedstrijd zouden handhaven. Het publiek brulde zijn goedkeuring en overal flitsten fototoestellen. Josh' bijna komisch grote penis was een groot succes onder het publiek.

De twee jongens begonnen onmiddellijk toen de camera dichterbij kwamen om de beste close-ups te krijgen zonder te strijd te verstoren. Noch Josh noch Daniel was zich zelfs bewust van de cameralieden die rond hen hingen en hun strijd vanuit alle hoeken opnamen. Aan elkaar gewaagd ging hun wedstrijd heen en weer gedurende bijna een kwartier. Terwijl ze samen over de grond rolden ondergingen hun harde penissen een constante stimulatie.

'Oh nee! Niet nu!' Josh voelde een orgasme opkomen en kreeg hem onmiddellijk. Hij hijgde razend en beukte om zich heen toen zijn lul met een krachtige droge cum schokte. Zijn ogenblik van exstase kwam hem duur te staan omdat Daniel snel de schouders van de jongere jongen vloerde.

De camera's hadden natuurlijk elke seconde van Josh' climax opgenomen en liet een vertraagde herhaling zien. Het publiek schreeuwde en juichte, allen opgewonden dat ze er getuige van waren dat een jonge knul een verpletterend droog orgasme ervoer en zagen hoe hij wanhopig met zijn heupen schokte voor een verlichting die voor de prepuberale jongen nog onmogelijk was te bereiken. Het beste van allea, of het het ergste van alles voor Josh, was dat hij zijn stijve handhaafde zelfs nadat zijn woeste gedraai had opgehouden.

"Je moet toch leren dat ding te beheersen," grijnsde Daniel toen Josh zichzelf weer op zijn voeten kreeg.

"Zwijg en worstel, slappe lul!" snauwde Josh terug, vooruit schietend en zijn armen om Danny's middel grijpend.

Uiteindelijk was het Josh die de overwinning behaalde. Hij slaagde erin om verdere droge cums te vermijden, alhoewel zijn penis de hele tijd rotshard bleef. Danny was waarschijnlijk de betere worstelaar, maar Josh, die de dag op laatste plaats begonnen had, was veel meer gemotiveerd. Hij vloerde de roodharige jongeman voor de derde keer, maar was te uitgeput om het erg te vieren. In totaal had hij met acht jongens geworsteld en ze allemaal verslagen. Hij rolde van Danny af en lag daar op zijn rug, hijgend en pijnlijk, met een erectie die naar zijn navel wees.

"Overwinnaar!" riep de omroeper. "Jongen Nul-Twee."

Het publiek juichte hem toe.

Hannah kwam snel naderbij en stond over de naar de liggende jongen. "Opstaan, kleine klootzak. Bedank het publiek en geef de camera een grote glimlach. Vooruit."

Josh kwam op zijn voeten en boog voor het publiek zoals hij geoefend had. Hij toonde de vereiste glimlach naar de cameraman.

"Ruk jezelf af tot je weer een cum krijgt," vertelde zijn trainer hem.

Josh staarde alleen maar naar haar. Het was erg genoeg er één per ongeluk te krijgen waar iedereen bij was en al die camera's. In geen geval ging hij alleen in het midden van de arena zijn worst afrukken.

"Ik wil het niet," mompelde hij binnensmonds.

"Ruïneer geen goede zaak, jongen," waarschuwde Hannah hem streng. "Ik geef je nog één kans om te doen wat je gezegd wordt."

De dreiging in haar stem vertelde hem dat zij het echt meende. Met tegenzin deed Josh zijn hand om zijn dick en begon zich hard hij kon af te trekken. Onder het voortdurende gejuich en geroep van het publiek bracht Josh zich tot een tweede droge cum, deze keer nog sterker dan de eerste.

De rest jongens werd van de muur ontketend en teruggeleid naar het midden van de arenavloer. Zij moesten de leren zakken die hun jongensdelen omhulden verwijderen. De jongens deden ze snel af en waren nu alle tien naakt. Voor de eerste keer vertoonden ze hun lullen en ballen aan een wereldwijd publiek, maar zeker voor de laatste keer. Op het scorebord bovenin de arena werden de punten voor de eerste wedstrijd toegekend. Josh keek hoopvol omhoog maar werd teleurgesteld omdat hij nog steeds op de laatste stond. Hij had het hiaat met Gabriel tot slechts dertig punten verkleind, maar zijn naam stond nog onderaan.

'Die achterstand kan ik nooit inlopen,' dacht de elfjarige somber.

Terwijl Josh probeerde te weten te komen hoe het mogelijk was dat hij gewonnen had en nog steeds de laatste was, werd de volgende wedstrijd aangekondigd.

"En nu zullen onze gladiatorjongens aan hun eerste uithoudingswedstrijd deelnemen," zei de omroeper. Een stilte van verwachting viel over het publiek. "De gewichtsoefening."

Een wagen werd door één van de muilknapen naar binnen gereden. Er lagen tien leren riemen op en een groot aantal ronde loden gewichten van diverse grootte. De gewichten waren natuurlijk bedoeld voor de ballen van de jongens en de strijd ging erom wie van de jongen het meeste gewicht kon dragen en op zijn voeten kon blijven, terwijl hij gedwongen was om langs de rand van de arenavloer rondjes te rennen.

De jongens keken elkaar zenuwachtig aan en zonder erbij na te denken omvatte meer dan één met zijn handen zijn scrotum en de tedere goudklompjes daarbinnen. Strafpunten voor het aanraken ervan werden snel gegeven. De arme Josh verloor vijf van de tien punten die hij net op Gabriel gewonnen had.

Televisiekijkers over de hele wereld zagen hoe de leren bal stretchers op hun plaats rond het scrotum van elke jongen vastgebonden werden zodat hun ballen naar beneden geduwd werden. Zij zagen hoe de polsen van elke jongen achter zijn rug werden geketend en daarna scherp en pijnlijk omhoog getrokken werden en met een andere ketting vastgemaakt werden aan een ring aan de achterkant van de jongen z'n halsband. Het was, in feite, de klassieke omgekeerde gebedspositie. De pijn in de armen en schouders van de jongens zou precies even vreselijk zijn als de pijn die zij spoedig in hun ballen zouden voelen. Net toen de eerste van de gewichten zou worden vastgemaakt, vulde het grillige logo van de show het scherm.

'Gladiatorjongens Wereldwijd komt zo terug. U kijkt naar XB1, de omroep met de meeste extreme actie!'

Is uw zoon onhandelbaar? Hebt U een jongensslaaf die zich altijd slecht gedraagt? Jongens, vrij of niet, hebben constant behoefte aan bestraffing en discipline. Nu kunt U dezelfde technologieën gebruiken die wereldwijd door de overheid worden gesteund om orde te scheppen in Uw huis en Uw zonen te veranderen in gehoorzame jonge mannen en Uw jongensslaven in de volgzame tamme dieren zoals zij moeten zijn. XB-Industries is trots om de BoySpank 350-c aan te kondigen, het allerlaatste in geautomatiseerde bestraffing en specifiek ontworpen voor jongens tussen de de vijf en vijftien jaar.

De machine wordt afgeleverd in onderdelen gereed om te monteren, met alle bestraffingsinstrumenten en boeien inbegrepen. Speciale straf-thongs en de gazen zakken om de genitaliën van uw jongen strak in te pakken zodat ze tijdens de bestraffingssessies niet in de weg zitten zijn beschikbaar voor een extra prijs. BoySpank 350 is economisch, met volledig verbeterde hulpstukken, verkrijgbaar vanaf drie duizend dollar. Financiering is op gemakkelijke voorwaarden beschikbaar voor geschilte klanten. Onze eenvoudige, gemakkelijke handleiding zorgt ervoor U de de machine in enkele uren gebruiksgereed in elkaar kunt zetten.

Laat het wangedrag van Uw jongen geen minuut verdergaan. Behulpzame bestraffingsconsuleten staan klaar om U te helpen bij het plaatsen van Uw bestelling.

Beelden van BoySpank 350 in gebruik werden getoond tijdens de volledige duur van deze bijzondere reclame, heel wat daarvan waren de vorige avond opgenomen tijdens de receptie op het eiland, anderen kwamen uit een studio en maakte gebruik van 'vrijwillige' jongens, soms slaven, soms vrijen. De jongens werden getoond terwijl ze met hun ouders in het openbaar liepen, slechts gekleed in die straf-thong die hun karmozijnrode en in sommige gevallen donkerpaarse billen voor iedereen zichtbaar vertoonden.

Toen de show hervat werd stonden de jongens al met hun benen wijd uitgespreide terwijl hun trainers de eerste loden gewichten aan hun ballen hingen. Zij zouden allemaal beginnen met een half pond, en na elke ronde door de arena zou een extra gewicht worden toegevoegd. De tienjarige Miles, wiens ballen ballen nog niet eens gedaald waren, vond het vreselijk oneerlijk dat hij dezelfde gewichten moest dragen als de oudere jongens. Zijn trainer was Alex Wright, oudst van de trainers en over het algemeen de vriendelijkste, een geschikte keus voor het verzorgen van de kleinste gladiator. Hij gaf het jongentje een pets op zijn kont toen hij de leren riem een beetje strakker aan het aanhalen was zodat de kleine nootjes van de tienjarige in zijn zachte roze zak omlaag gedwongen werden.

"Je wilt toch niet dat deze dingetjes weer omhooggaan, toch?" vroeg hij in een warm Engels accent.

"Ik denk van niet, meneer," antwoordde Miles weifelend, niet helemaal zeker of hij het wel leuk vond dat er aan ballen getrokken werd.

Zodra alle jongens de eerste gewichten aan hun balzakken hadden bengelen, begon de wedstrijd. Het was echt geen hardloopwedstrijd. Er werd van de jongens verwacht dat ze een jogging tempo aan zouden houden, maar er werden geen punten gegeven aan de jongen die als eerste eindigde. De trainers stonden klaar met hun elektrische prikken om elke acherblijvende jongens een snelle schok te geven.

Een half pond was niet al te moeilijk, zelfs niet voor de jongens met de kleinste ballen. Tijdens de eerste rond gaven de pijn in hun armen die achter hen waren vastgebonden en de schaamte van het rondrennen met een gewicht dat aan hun noten slingerde, hen de meeste moeilijkheden. De jongens bleven aardig bij elkaar en beëindigden de eerste ronde als groep. Het publiek applaudiseerde, niet voor de jongens, maar omdat er nu meer gewichten toegevoegd zouden worden.

Opnieuw gingen de jongens wijdbeens op een rij staan om een tweede halfponds-gewicht te ontvangen. Er trok nu een volledig pond aan hun ballen. Het verschil was verrassend. De jongens hijgden en kreunden toen hun trainers de gewichten loslieten en ze tussen hun benen lieten vallen. Met hun armen achter hen gebonden waren zij volkomen hulpeloos om er iets aan te doen. Zij wiegelden met hun heupen en jammerden want ze ontdekten snel dat elke beweging er alleen maar voor zorgde dat de gewichten nog harder gingen slingeren en trekken.

Opnieuw gingen zij van start, dit keer met vertrokken uitdrukkingen op hun onschuldige jonge gezichten. Het aanhouden van het vereiste tempo was moeilijk en elk van hen ontving een niet-al-te-zachte herinnering van de prikken. Het publiek brulde zich schor toen de jongens hun tweede ronde voltooiden.

Het derde gewicht dat toegevoegd werd was een volledig pond. Een kilogram hing er nu aan de ballen van elke jongen en de uitrekking van hun scrotum werd merkbaar, zelfs bij de jongere jongens. Hun testikels hadden een donkerrode kleur gekregen en de nauwkeurig onderzoek zou kleine purperen adertjes openbaren die zich door de zachte haarloze huid van hun slingerende balzakken begonnen af te tekenen.

Toen hij rond de arena rende, voelde Chris alsof zijn ballen helemaal op zijn knieën hingen. In feite waren zij uitgerekt tot ze bijna drie centimeter lager hingen dan normaal en de gewichten bleven ze naar beneden trekken. De dertienjarige was benieuwd hoeveel hij kon hebben en hoe laag zijn ballen zouden kunnen gaan hangen.

Eén kilo bleek de grens voor zes van de jongens te zijn, zij wankelden en vielen op hun knieën voor ze de ronde voltooid hadden. Met hun handen strak achter hen gebonden, was er geen verlichting van de pijn. Zij werden knielend op de vloer van de arena achtergelaten terwijl vier die jongens dapper stonden te wachten op de volgende gewichtstoevoeging aan hun pijnlijke en gezwollen testikels.

Chris, Illya, David en Philippe, de vier oudste jongens, keken zwijgend toe terwijl de kleinere gewichten verwijderd werden en een paar gewichten van een kilogram aan de bal stretcher rond hun scrotum werd gebonden. Deze ronden moesten ze twee kilogram gewicht dragen. Alleen al het staan met de grote loden bollen die tussen hun benen bengelden was al een oefening in helse pijn. Het werd snel duidelijk voor de jonge tieners dat hardlopen vrijwel onmogelijk zou zijn.

"In beweging die prachtige benen, jongens!" schreeuwde Jason. Zwaaien met de elektrische prikken was genoeg om hen te motiveren. Zij gingen samen van start om aan de volgende ronde te beginnen. De jongens strompelden en huiverden en jammerden luid omdat elke stap de gewichten en hun ballen deed slingeren. De pijn, die als een doffe pijn was begonnen, werd voortdurend erger. Niet direct zo'n pijn als je voelde bij een schop tegen je ballen, maar wel dicht in de buurt. Ze zweetten en hijgden alle vier terwijl ze zich hun weg door de arena baanden. Niet in staat hun pijnlijke noten vast te houden, worstelden de jongens vooruit. Het snelste wat ze konden bereiken was een onhandige looppas. David was de eerste die er mee ophield, hij liet zijn lichaam tegen de muur leunen en zich op de grond glijden, en slaakte een reusachtige zucht van verlichting toen de gewichten niet meer aan op zijn zak trokken.

Chris slaagde er in nog een paar stappen meer te doen voordat hij besloot op te geven. Hij wilde het niet, maar hij kon zijn benen er niet toe brengen om verder te gaan. De twee jongens die verder gingen waren tenminster ouder dan hij. Verliezen van een jongere jongen was al een omuitgesproken schande voor de gladiatoren geworden. De dertienjarige stopte en keek omhoog naar het publiek. "Blijf in beweging, jij klein dier," schreeuwde één van de dichtstbijzijnde toeschouwers naar hem. Verscheidene anderen pikten het op en bespotten de jonge tiener.

Chris wilde terug schreeuwen, maar hij durfte niet. Hij zou zijn vinger opgestoken hebben, maar zijn handen waren natuurlijk achter zijn rug gebonden. De enige uitdaging die hij kon doen was het naar hen uitsteken van zijn tong, wat natuurlijk als je er op terugkijkt nogal kinderachtig was, maar wat anders kon een jongen doen?

'Wat een stel leipen,' dacht hij. Daarna volgde hij Davids voorbeeld en met zijn schouders tegen de muur daalde hij langzaam op zijn knieën. Hij keek hoe Illya en Philippe met grote moeite verder gingen.

De Franse en Russische jongen liepen zij aan zij. Beiden leden pijn, maar geen van hen zou als eerste toegeven. Terwijl ze naar de finish schuifelden, begonnen zij elkaar aan te stoten, om hun tegenstander uit evenwicht te slaan. Zij begrepen beide dat als zij allebei deze ronde haalden er nog meer gewicht aan hun ballen zou worden toegevoegd. Zij duwden elkaar en probeerden elkaar elkaar pootje te haken. Illya, hoewel jonger, was langer en zwaarder en uiteindelijk won hij door zijn grootte en superieure sterkte. Hij sloeg zo hard als hij kon tegen de Franse jongen. Beide jongens schreeuwden van vreselijke pijn toen de twee kilogram gewichten hard aan hun ballen trokken. Philippe struikelde en viel vooruitt, omdat zijn handen achter hem gebonden waren raakte zijn schouder hard de arenavloer. Hij schreeuwde, maar vooral van woede. Zijn schouder was gekneusd, maar er was niets gebroken. Hij slaagde erin op zijn knieën te komen, maar hij had niet de kracht om op te staan en de gewichten opnieuw te verdragen.

Illya voelde zich slecht over uit de wedstrijd slaan van de andere jongen, maar niemand kreeg punten door aardig te zijn. Hij haalde de finishlijn. De enige jongen die nog op zijn voeten stond. Het publiek barstte los toen de omroeper roep.

"Overwinning voor Jongen Nul-Acht!"

De dertienjarige Illya stond er, zijn mannenformaat 15 centimeter lul hing slap tussen zijn benen hangend, zijn ballen pijnlijk naar beneden uitgerekt. Het gejuich was voor hem, maar hij kon alleen over de pijn denken en hoe graag hij van die gewichten af wilde. Zijn broer en trainer, Sergei, kwam naar hem toe en gaf hem een goedaardige klapje op de wang.

"Goed gedaan, broertje."

"Haal ze er alsjeblief af, Sergei. Alsjeblieft. Mijn ballen doen zo zeer."

Sergei verwijderde de twee kilo zware loden bal, maar verving hem door twee kleinere éénpondsgewichten. "Ik denk wij er voor een tijdje wat gewicht aan deze zullen houden," zei hij. Illya wierp hem een gekwetste blik toe, maar hij had al geleerd dat Sergei niet van plan was hem enige genade te tonen enkel omdat zij broers waren. Tot zijn verwarring en wanhoop leek in feite het tegengestelde waar te zijn. Vroeger had hij van zijn grote broer gehouden. Nu begon hij hem echt te haten.

Met Illya's overwinning in de allereerste uithoudingswedstrijd waren de openingswedstrijden afgelopen en was de eerste wereldwijde life uitzending afgelopen. Het programma voor de rest van de dag werd op het scorebord getoond en het publiek ging uit elkaar. De jongens werden allemaal naar de beneden geleid, de gewichten werden verwijderd (behalve bij Illya) en hun armen werden uit hun pijnlijke bondage losgemaakt. Voor de rest van de dag zouden de jongens over de diverse evenementen op verschillende plaatsen op het eiland roteren. De finale zou de allereerste strijdwagenrace zijn, die 's avond onder verlichting gehouden zou worden en op prime-time op de televisie uitgezonden worden.

wordt vervolgd