Gladiatorjongens Wereldwijd (13) (hoofdstuk 27-28)
Door istari ([email protected])
vertaald door Dick Vertaal
oorspronkelijke titel World Wide Boy Gladiators, gepubliceerd op /~nialos/spartan_boys.html
Copyright 2007 door istari, alle rechten voorbehouden
* * * * *
Dit verhaal bevat beschrijvingen van seksuele handelingen en verschillende extreme vernederingen betreffende minderjarige jongens. Dit verhaal is uitsluitend bedoeld voor een volwassen publiek, en is het werk van volledige en totale fictie. Als u dit soort zaken niet mag lezen, doe het dan niet. Niet opnieuw verspreiden zonder toestemming van de auteur.
Commentaar is welkom (in het Engels): [email protected]
Commentaar op de vertaling is ook welkom.
* * * * *
"Dit vindt je fijn, hè slaafje," zei Bruce terwijl hij zijn grote vette lul snel in en uit stootte, en diep in het rectum van de jonge knaap dreef.
Met zijn mond vol van Lance's luk was het enige antwoord van de jongen een gedempt gekreun. Na twee uur van meedogenloos misbruik was hij totaal uitgeput. Zijn armen en benen begonnen te beven. Hij had sinds de beproeving begon op handen en knieën gezeten en had het bijzonder moeilijk om zo te blijven zitten. Een forse klap op zijn kont herinnerde hem eraan om nog vol te houden.
"Je zult leren om het vol te houden, jongen," Bruce pijnigde hem terwijl hij het achtereind van de knul bleef verkrachten.
De twee mannen verhoogden de snelheid en kracht van hun stoten en werden tot seksuele razernij gedreven door de slanke, haarloze, naakte jongen tussen hen in. Chris probeerde hard om zich op de lul in zijn mond te concentreren, maar dat was moeilijk omdat diegene in zijn kont constant zijn puperprostaat aanviel. Ondanks zijn vermoeidheid was Chris op dit punt precies even geprikkeld als de twee mannen die hem aan het gebruiken waren. Hoog gekreun en wanhopige zuchten, stemloze smeekbeden voor seksuele verlossing, kwamen uit de keel van de jongen. Zij waren als muziek in de oren van Bruce en Lance. Met zo'n krachtige stimulering duurde het niet lang totdat de twee mannen hun climax bereikten en de jongen aan beide einden met hun zaad vulden.
"Doorslikken, jongen," siste Lans met zijn hoofd in extase achterover geworpen. "Mors geen druppel."
Chris slurpte en zoog gehoorzaam, ervoor zorgend dat niets van de ejaculatie van de jongere man op het tapijt druppelde. Hij likte het nog van zijn onderlip toen Bruce, nog half-hard, zich uit hem terugtrok. De jongen uitt een korte kreet en stortte toen uitgeput op zijn zij. Plotseling werd hij overweldigd door de vernedering van wat net met hem was gedaan.
"Maak je rommel schoon," beval Bruce wijzend naar het plasje voorvocht dat de jongen had geproduceerd. "Schenk ons dan elk een glas wijn in. Wij zijn buiten. Laat ons niet wachten."
Chris werd daar op de vloer achtergaten met zijn lul die nog wanhopig binnen zijn metalen kooi bonsde. Hij snotterde en veegde zijn neus met de rug van zijn hand af. Hij kroop weer op zijn voeten en stond een paar seconden alleen maar zich zeer klein en zeer verbijsterd en zeer verloren te voelen. Dan herinnerde hij zich Bruce's bevel en haastte zich naar de kleine kitchenette om een doek te pakken. Een ogenblik later zat hij weer op zijn handen en knieën en veegde zijn eigen voorvocht van het luxueuze tapijt.
"Wij zetten de belangrijkste camera hier," zei Mike Brussard zijn filmploeg toen hij het licht controleerde. "Zorg ervoor dat er goed geluid is. Ik wil dat elke schreeuw luid en duidelijk door komt."
De plaats voor de volgende wedstrijd was in de openlucht naast het trainingsfaciliteit, een sportveld van hard-aangestampte aarde omgeven door scheermesdraad. Er was een kleine tribune dicht bij de omheining en die was al volgepakt met toeschouwers. Voor de meesten van hen zou het vandaag hun laatste dag op het eiland zijn. Op vrijdagochtend zou er weer een nieuwe groep bezoekers aankomen.
De wedstrijd van vandaag, die opgenomen zou worden om later uit te zenden, heette eenvoudig het Paard van Troje.
Binnen het omheinde veld in de openlucht stonden tien bizarre houten constructies in één enkele lijn op ruim meter afstand van elkaar evenwijdig aan de tribune. Het waren driehoekige houten kisten, met een vlakke onderkant en het schuine zijkanten onder een hoek van vijfenveertig graden. Elke kist, elk 'paard', was 60 cm lang van voor tot achter en van de grond tot de punt ook 60 cm hoog. Over de hele 60 cm lengte van de punt zat een 3 cm brede rubberen strook. Aan de voorkant van de kist zat een houten paardenhoofd. In het centrum van het paard, verbonden aan de rubberen strook, zat een grote zwarte latex dildo. De dildo's op de paaren waren niet allemaal even groot, de grootste was 18 cm lang en vreselijk dik. Elk paard had aan de voorkant een nummer onder het houten paardenhoofd. Paarden 02, 04 en 07 zouden vandaag leeg blijven. De anderen zouden binnenkort worden bezet.
De zeven gladiatorjongens die momenteel niet op andere delen van het eiland bezig waren werden het veld opgeleid. Elk van hen droeg een leren halsband met bijbehorende leren pols- en enkelboeien. Zoals bij veel van de evenementen waren alle jongens bevrijd van hun kuisheidsapparaten. En allemaal hadden ze momenteel een stijve. Het publiek floot en juichte en overspoelde de haarloze jongelingen met commentaar over hun misdragende organen. Elke jongen moest achter het paard dat zijn nummer had gaan staan.
De jongens gehoorzaamden en stonden met hun handen achter hun hoofden naar de vreemde kisten te kijken. Ze wisten allemaal precies waar die latex paal in zou moeten gaan. Het tienergezicht van de veertienjarige David was een studie in verschrikking waard. Zijn paard was van de langste en dikste dildo voorzien. Verderop in de rij zagen Philippe en Illya er allebei ook ellendig uit. Sinds hun aankomst waren de jongens eraan gewend geraakt de hele tijd een plug in hun kont te hebben, maar deze akelige palen die van de houten kisten omhoog staken waren gewoon angstaanjagend.
De jongere jongens allen hadden steeds kleinere dildos, maar zelfs de kleine Miles stond tegenover een latex penis van 12 cm lang. De tranen stonden al in zijn ogen. De kleine jongen wilde niet op dat ding gaan zitten.
Hij had weinig keus.
"Ga over de paarden staan, jongens," beval Jason. Hij sprak naar hen door een megafoon.
De zeven jongens gingen allen wijdbeens over de houten paarden staan en moesten hun benen wel erg wijd uitspreiden om dat voor elkaar te krijgen. Zeven paar jonge ballen bengelden erotisch in de tropische hitte. Zeven harde jongenslullen bonsden en gingen op en neer en - bij de oudere jongens - lekten nogal beschamend.
"Doe je handen achter je rug."
De gladiatorjongens gehoorzaamden en wachtten. Zij wisten dat het op het punt stond zeer onplezierig te worden. Op het achterpaneel van elk paard zat een metalen plaat waarop één enkele stalen ring was gemonteerd. De polsboeien van de jongens werden aan deze ring vastgemaakt met een 30 cm lange ketting. Deze actie trok hen omlaag tot het uiteinde van de dildo onheilspellend tegen hun jong rectum rustte. Zij ontdekten snel dat toen ze eenmaal op deze manier geketend waren ze onmogelijk weer rechtop konden gaan staan. De enkelboeien van de jongens werden aan soortgelijke ringen aan de zijkanten van de paarden vastgezet. Deze ringen waren iets achter het midden geplaatst, dus net achter de loodlijn door de dildo. Op deze manier konden de voeten van de jongens niet op de grond komen en werden hun benen heel ver naar achteren getrokken. Deze positie was niet direct pijnlijk, maar voldoende om onmiddellijk spanning op hun gladde goedgevormde jonge dijen te zetten en de jongens te dwingen om meer en meer van hun gewicht op dildos direct onder te laten rusten.
Jason Sanborne richtte zich nu tot het publiek. De jongens krompen ineen en keken zenuwachtige naar elkaar terwijl zij luisterden.
"De jongens gaan nu de paarden berijden," begon de hoofdtrainer. "Voorlopig is de kracht in hun fraaie jonge benen genoeg om te voorkomen dat ze op de dildos glijden."
Hij pauzeerde en gebaarde naar de zeven jonge gladiatoren. Met hun naar achteren gedwongen benen begonen hun dijspieren al pijn te doen. Zij worstelden al en trokken aan hun vastgeketende armen om te zien hoe ver zij op konden staan, omdat ze de top van de latexlul niet toe durfden te staan om hun jonge knapengaten aan te raken.
"Zoals U allen merkt is het vandaag bijzonder heet," ging Jason verder, "en de houding waarin zij zich nu bevinden zal steeds moeilijker worden om te handhaven. Zij kunnen hun handen niet gebruiken. Uiteindelijk zullen hun benen het opgeven en zullen zij moeten gaan zitten. De pret begint wanneer de jongens op hun dildos omlaag gaan glijden. Zij zullen nog proberen om een zo groot mogelijk deel van die enorme dingen uit hun kont te houden, zodat U zult zien en horen hoe zij zich langzaam spietsen. Het zal, dat verzeker ik U, nogal pijnlijk zijn omdat wij de palen hebben bedekt met een laag glijmiddel vervaardigd uit hete pepers. Van af de eerste seconde dat de dildo hun rectum binnengaat, zullen de jongens het voelen branden."
Gejank van angst en verschrikking ontsnapte aan de jongens terwijl de toeschouwers juichten over deze zinvolle en prachtige vondst.
"U zult opmerken dat de elke jongens momenteel een erectie heeft. De meesten van hen zullen gedurende de hele wedstrijd hard blijven, zelfs wanneer dildo's naar binnen ingaan en het branden begint. Als wij gelukkig hebben zullen een paar van hen zelfs een orgasme of twee krijgen. De jongen die als laatste helemaal op zijn paard zit is de winnaar van de wedstrijd."
Jason blies zijn fluitje en liet daarmee de vreselijke Paard van Troje wedstrijd officieel beginnen. Dit moest een wekelijkse en soms zels twee-wekelijkse gebeurtenis worden en het zou het onderwerp van nachtmerries worden voor deze jongens in de loop van de volgende jaren van hun ruw en met pijn gevulde leven.
William Durand was buiten voor een late middagwandeling. Het was zijn dagelijkse routine om het eiland te inspecteren. Hij begreep ook het politieke belang om te worden gezien als er rijke gasten met goede relaties op het eiland waren. Hij had zich vandaag gekleed als koloniale heer uit een vroeger tijdperk. Witte Bermuda-broek, fijn wit linnen overhemd, donkere sokken en witte schoenen, en een Panama-hoed versierde zijn hoofd. De jonge Trevor schuifelde gehoorzaam achter hem. De jongen was vanmiddag helemaal naakt, maar naar de bescheiden mening van de veertienjarige, was dit een grote verbetering ten opzichte van het vernederen meisjeskostumm dat hij het grootste deel van de ochtend had moeten dragen. Zijn slavenhalsband was nog om zijn nek, maar buiten dat was hij volledig naakt en werd geleid aan zijn lul en ballen. Durand had een dun leren riempje om de kleine gekrompen geslachtsdelen van de jonge tiener gedaan en daar een ketting als leiband aan vastgemaakt. Trevor had voor het eerst kennis gemaakt met de lul-en-bal-leiband toen hij tien was en hij was nu vrij bedreven in het bijhouden van het tempo en voorkwam zo dat zijn ballen aan het einde van een lange wandeling achter zijn meester pijnlijk en gezwollen waren. Durand trok zo nu en dan kort en hard aan de ketting nu, alleen maar om de jongen te laten weten wat zijn plaats was en een beetje gejank van protest te ontlokken.
Meester en slaaf vormden een opvallend paar. Trevers slanke lichaam, zijn gladde haarloze albasten huid, gaven hem het uiterlijk van een levend standbeeld. Durand was heel zorgvuldig om te verzekeren dat de jongen altijd een zonnescherm droeg wanneer hij buiten op het eiland was. Het was fijn voor jonge gladiatoren om gelooid een diep gebruind te worden, maar zijn jonge Trevor had huid als porselein en hij was van plan dat zo te houden.
Terwijl zij langzaam over de belangrijkste weg naar de arena liepen, ontmoetten zij Ophelia Winstrom die uit de tegenovergestelde richting kwam. Haar kleine huisdierjongen Spike en Danny O'Hanlon kropen aan hun leibanden aan haar beide zijden. Beide jonge hondenjongens waren gemuilkorfd, hadden hun kont geplugd met hondenstaarten en hun handen verborgen in leren wanten. Het pretienerlichaam van de goed-gespierde worstelaar Danny contrasteerde fraai met de zachtere rondingen van de kleine achtjarige Spike.
"Goedemiddag, Ophelia," zei William warm en gaf een rukje aan Trevors lul-leiband om hem te laten stoppen.
"Insgelijks, Bill," zei Ophelia. Zij trok licht aan de leibanden van de jongens. "Zit!" De jongenpuppies gingen onmiddellijk op hun hurken zitten, met hun 'voorpoten' op de grond tussen hun knieën."
"Zo, wat vind U aan mijn eilandje?" vroeg Durand.
De rijke erfgename lachte met lichtjes in haar ogen. "Het is eenvoudig verrukkelijk, Bill. Absoluut verrukkelijk. Ik heb een heerlijke tijd. Ik zal het zeker al mijn vrienden aanraden als ik weer thuis ben."
William Durand glimlachte in zichzelfs. Dat was het soort mond-op-mond-reclame dat je vor geen geld kon kopen.
Terug op het sportveld ging de Paard van Troje wedstrijd zijn tweede half uur in. Tot dusver was niemand van de jongens aan de groeiende pijn in hun dijen bezweken. Er was heel wat geworstel en gewiebel en gejammer, maar tot dusver waren zij allen erin geslaagd om de enorme dildo's uit hun leuk kontjes te houden. De elfjarige Ian had een moment zijn benen ontspannen en had onmiddellijk het bolvormige uiteinde van de latex lul in zijn achterste voelen drukken. Het brandend gevoel kwam direct en was afschuwelijk. Hij schreeuwde luid en wilde zich weer van dildo opheffen. Tot zijn verschrikking merkte hij dat de ketting die zijn armen aan het paard achter hem vastbond van pallen voorzien was. Hij kon niet meet terug naar zijn vorige positie, omdat er nu vijf centimeter van de ketting door de pal werd vastgehouden. Dit zette nog meer spanning op zijn knappe beentjes omdat hij nu ver vooruit moest leunen om de reuzenpaal uit zijn achterste te houden.
Hij bleef bijna tien minuten in die ongemakkelijke houding. Hij zweette overvloedig. Het stroomde over zijn gezicht en droop van zijn kin. Hij klemde zijn ogen strak dicht en probeerde al zijn jongenskracht bijelkaar te roepen. Tenslotte gaven zijn benen het op en begon hij met een luide schreeuw van vreselijke pijn omlaag op de dildo te glijden.
"Aaaiiii!" gilde hij toen de monsterlijke latexpenis hem langzaam en meedogenloos spietste. Of, om het nauwkeuriger te zeggen, toen jongen zichzelf langzaam en meedogenloos spietste. Dat was, vanzelfspreken, de pure ironische wreedheid van deze gebeurtenis. Ian was bijna halverwege toen hij nogmaals probeerde zich op te heffen om slechts te ontdekken dat de pal alle slapte uit de ketting had genomen. Hij zat nu halverwege de 13 cm lange dildo. Zijn strak klein gaatje werd opengedwongen en het brandende glijmiddel zond golven van verschroeiende pijn naar zijn ingewanden. "Oooohh, nnnnneeeee! Alstublieft, haal me eraf… alstublieft… het brandt!" De hele tijd was de kleine lul van de elfjarige zo stijf zoals een spijker, wat het publiek bijzonder in verrukking bracht. Mike Brussard gaf zijn cameralieden opdracht om van dichtbij een goede opname van de vertrokken uitdrukking van enorme pijn op het gezicht van de jongen te maken en natuurlijk ook een leuke opname van zijn harde 10 cm stijve. Opnamen als deze was onbetaalbaar en dat wijst hij. Hij was blij dat de wedstrijd van vandaag geen life-uitzending was, want nu had hij de kans om later in de studio te redigeren en te stileren. Als het uitgezonden werd, zou het een meesterwerk zijn.
'Ik krijg hiervoor weer een Emmy,' dacht hij. Hij zou die gelijk naast degene zetten die hij twee jaar geleden gewonnen had voor zijn 'In Slavernij'.'
"Dat is één omlaag, zes nog te gaan," vertelde Jason de menigte. Ian had zich uitgegild en zat nu stil te janken en snikken, zijn klein jongensgat wijd uitgerekt en in brand, zijn slanke lul volledi recht, zijn benen pijnlijk en nog krampachtig rukkend in een vergeefse inspanning om zijn 37,5 kilo zware lichaam van de paal op te heffen.
Jason had dit nauwelijks gezegd toen Miles Harris, alsof hij een seintje gekregen had, het tweede slachtoffer werd, met een schreeuw van pijn op de dildo omlaag gleed. De net 1,20 m lange tienjarige kronkelde en wiebelde een paar seconden en begon te snikken toen het brandende gevoel in zijn rectum heviger werd. Net als Ian was zijn leuke kleine piemeltje zo hard zoals een spijker en toonde absoluut geen aanstalten om snel weer zacht te worden. Hij gooide zijn aanbiddelijk hoofdje achterover, uitte een hoge kreet en daarna een zacht kinderlijk gejammer. Vervolgens zat de kleine jongen er alleen maar, slap, gespietst op zijn paard, een verloren en ellendige uitdrukking op zijn zoet onschuldig gezicht. Zowel hij als Ian snotterden en huilden de tranen uit hun ogen. Flitslampen given af toen de toeschouwers foto's van de twee kleine kameraden maakten, onbetaalbare herinneringen aan hun gedenkwaardig weekend op Gladiator Eiland.
In het volgende uur verloren de jongens één voor één onvermijdelijk hun strijd met de houten paarden. Illya en Gabriel waren de laatste twee die er nog steeds in geslaagd waren van de akelige latex palen af te blijven, de spanning in hun jonge benen was tot een martelend niveau gestegen. Het zweet stroomde over hun gezichten en Illya had zijn onderlip stukgebeten in zijn wanhopige inspanning om dat ding uit zijn kont te houden. David had juist een moment eerder opgegeven en op zijn dildo gegleden, de langste en de dikste in deze wedstrijd. Zijn puberstem schreeuwde het uit in de nog vochtige tropische lucht. De menigte applaudiseerde. Net als alle jongens vóór hem barstte de jonge tiener in tranen uit. Zijn harde lul bonsde voortdurend terwijl hij hulpeloos op de dilde gespietst zat.
Tegen die tijd hadden Miles en Ian hun paarden al meer dan zestig minuten bereden en beiden hadden verscheidene droge cums ervaren. Hun harde kleine lullen wezen nog steeds naar hun navels. Elke keer als één van de kleine jongens verkrampte, juichte de menigte luid. Tussen hun korte ogenblikken van orgasmische extase, zaten de pretieners ellendig op hun houten paarden te draaien en te worstelen maar niet in staat om zich van de dildo's op te heffen. Hun zoete gezichten waren vertrokken van angst.
Geen van de oudere jongens had al een orgasme gehad, maar zij waren zeker wanhopig om het te doen. Ondanks de pijn van de latexlullen in hun kont, waren de meesten van hen hard en hun jonge lullen lekten overvloedig voorvocht. Op dit ogenblik was de twaalfjarige Gabriel de enige jongen met een slappe penis. Tot dusver was hij erin geslaagd om zich helemaal van dildo af te houden, een prestatie van sterkte en koppige vasthoudendheid die niet verrassend was voor een stoere straatjongen uit Liverpool. Zijn jonge gespierde benen toonden de spanning en hij begon naar adem te hijgen. Hij wist dat hij het niet veel langer zou kunnen volhouden. De menigte hielp niet. Eerder dan hem toe te juichen, schreeuwden zij naar hem in spreekkoren 'zit, jongen, zit! Zit, jongen, zit!' steeds opnieuw. Hij keek langs de rij naar Illya, de enige andere jongen die technisch gesproken nog in de wedstrijd was. De dertienjarige gilde momenteel omdat de eerste vijf centimeter van de enorme dildo zijn rectum inging.
"Ga toch zitten, Illya!" schreeuwde Gabe naar de oudere jongen. "Dan is het voorbij."
De andere gespietste jongens kreunden allemaal in overeenstemming, maar Illya was preceies even koppig als Gabriel. "Nnnneeee… ga jij zitten… aaaghhh… jijgaat zitten," schreeuwde hij terug, nauwelijks in staat om een samenhangende zin te uiten die met een reuzendildo die hem uit elkaar scheurde.
De twee jongens bleven een paar seconden een wedstrijde doen in naar elkaar schreeuwen.
"Ohhh, wil één van jullie alsjeblieft gaan zitten!" jammerde David Brown.
Uiteindelijk gaf Illya toe. Zeker niet vrijwillig, maar de spanning in zijn benen was ondraaglijk geworden. Met zijn ogen strak dichtgeklemd gaf hij toe aan de zwaartekracht en voelde die zich langzaam omlaag op de resterende tien centimeter van de dildo glijden. Zijn half-harde lul sprong onmiddellijk op tot zijn volledige en nogal verbazingwekkende 20 centimeter erectie. Hij jammerde en schreeuwde van schaamte en pijn toen de plastic paal stevig in zijn kont werd geïmplanteerd. Zodra hij eenmaal omlaag was, kon hij niet meer omhoog komen en was aan het paard vastgepind. Hij kon niets anders doen dan daar maar te zitten en het te verdragen.
"Wij hebben een winnaar," verkondige Jason tot de schunnige toejuichingen van de toeschouwers. "Nu is alles wat Nul-Vijf moet doen is zijn eigen kontje omlaag op het paard te zetten en de wedstrijd is voorbij."
"Wat!" schreeuwde Gabriel. "Maar ik ben de winnaar… U kunt me niet laten… dat is niet eerlijk… "
Jason negeerde het protest van de jongen. "Zolang Nul-Vijf volhoudt, blijven alle andere jongens op de paarden zitten."
Nu waren er zes jongens die Gabe dringend en nogal luidruchtig smeekten om op te geven, maar hij wilde er niet aan. Hij was echt nogal pissig. Hij was de winnaar. Hij was bijna gek geworden om zich van die afschuwelijke dildo af te houden, en nu voelde hij zelfs dat het uiteinde ervan net tegen zijn kleine gaatje nestelde. Het branden in zijn benen was vreselijk. 'Dit is absoluut rottig!' dacht hij in zichzelf. Het was stom om door te gaan en hij wist dat er geen kans was om zich van dat paard af te praten zonder er eerst op te gaan zitten. Net als Illya vóór hem sloot Gabe zijn ogen en liet de latex binnendringer zijn langzame weg in zijn kont zoeken. Het branderige glijmiddel deed hem onmiddellijk schreeuwen. Gabe dwong zich zich het laatste stuk helemaal naar beneden. De dildo stimuleerde zijn prostaat wat resulteerde in een gezwollen erectie.
"O.k., o.k.! Ik zit erop! Ik zit erop! Haal me nu van dit ding af!"
"Ja, haal ons eraf!" schreeuwden de andere jongens allemaal tegelijk.
Jason pakte de megafoon weer. "Het publiek mag beslissen," zei hij. "Goed, mensen, wat zal het zijn? Laten wij deze kleine huilebalken nu van hun paarden, of laten we ze nog eens dertig minuten zitten en kronkelen?"
De unanieme en onmiddellijke reactie van het publiek zou geen verrassing hebben moeten zijn voor de arme jongens. "Laat ze zitten!"
De jonge gladiatoren huilden in protest en enkelen van de brutaalsten onder hen wierpen boze blikken naar de toeschouwers.
"Jullie schoften!" schreeuwde David met een stem die dat moment uitkoos om te breken, zodat hij als een kleine jongentje klonk en een wreed lachsalvo van het publiek veroorzaakte.
"Twee strafpunten voor jou, Eén-Nul," berispten Jason hem. "Let op je woorden."
"Het spijt me, meneer," piepte David piepte, hopend dat een snelle en beleefde verontschuldiging een ernstigere straf zou vermijden. Zijn twee strafpunten betekenden ook twee extra uren isolatie voor Josh, maar alles waar de jonge tiener op dit moment aan kon denken was dat de vreselijke plastic lul zijn kont vulde wat een nogal beschamend effect had op zijn tienerpenis, die volledig recht stond, veertien centimeter schuddend en schokkend jongensvlees dat obsceen naar zijn maag wees.
In het luxueuze appartement lag Chris met armen en benen strak uitgestrekt op het bed vastgebonden, dikke katoenen touwen waren om zijn polsen en enkels gewikkeld. Een licht briesje kwam van van open patio naar binnen en deed hem rillen omdat het zweet op zijn naakte lichaam verdampte. De jongen lag op zijn rug. Zijn lulkooi was verwijderd. Hij hief zijn hoofd op van het hoofdkussen voor zover hij kon en keek omlaag over de lengte van zijn haarloze lichaam. Zijn harde lul stak omhoog met alle 15 centimeters van zijn tienerglorie en smeekte om aandacht. Hij kon zijn zijn ballen niet zien, maar hij voelde ze wel zeker. Ze deden pijn, wat helemaal niet verrassend was omdat ze momenteel met een dun nylon koord waren vastgebonden.
Een half uur daarvoor had Chris met enige angst toegekeken hoe Lance onder de zorgvuldige leiding van Bruce het koord langzaam in een dikke spiraal rond zijn puberballen had gewonden, wat zijn ballen omlaag dwong en zijn zachtroze scrotum uitrekte. Chris gilde en schreeuwde en beukte op het bed toen Lance daarna verder ging en het koord rond elke testikel afzonderlijk wikkelde, wat ze uit elkaar dwong en zijn balzak nog verder uitrekte. De druk op zijn ballen was hevig en in zijn onschuld was de jongen er zeker van dat zijn familiejuwelen er finaal afgescheurd zouden worden.
"Alstublieft… niet doen! Alstublieft…" gilde hij met zijn blauwe ogen vol tranen.
Bruce leunde over het bed en keek hem aan. "Je denkt toch niet echt dat we je aardige jonge ballen erafhalen, hè?" vroeg hij de angst van de jongen bespottend. "Kalmeer nu en laat Lance zijn werk afmaken. Haal nu diepe adem. Heb je echt pijn?"
De jongen zoog lucht in en kwam tot de verrassende conclusie dat het echt niet zo heel erg veel pijn deed. Het voelde alleen maar bizar aan om je ballen zo in touw gewikkeld te hebben. Hij keek naar Bruce en schudde langzaam zijn hoofd. De man glimlachte naar hem. Lance ging door totdat het koord strak gewikkeld was en de ballen van de jongen zo'n vijf centimeter naar beneden uitgerekt werden, elk afzonderlijk. Ze werden al aardige purperrood van kleur.
Nu, terwijl Chris daar lag, begon hij er in te komen. Hij was absoluut, wanhopig hard. Op de een of andere manier maakte de strakke inwikkeling en de meedogenloze pijn in zijn ballen hem alleen maar harder. Zijn jonge lul bonsde op de maat van zijn hartslag. Dat hij vastgebonden en hulpeloos was, zijn ledematen strak uitgerekt, voegde alleen maar toe aan zijn opwindende prikkeling. Chris was altijd in het geheim verrukt geweest als hij werd verbonden, niet dat hij dat ooit aan iemand toe zou geven, ook niet aan zichzelf. Zelfs Josh wist dat niet, ondanks de vele vastbindspelletjes die ze met elkaar hadden gespeeld sinds zij klein waren. Bij die spelletjes was op de een of andere manier altijd Josh die het vastbinden deed en Chris die vastgebonden werd. De laatste tijd had Chris een bepaalde blik in Josh' ogen opgemerkt die hem vertelde dat zijn broertje wist dat iets aan de hand was, maar als Josh de erectie in het broekje van zijn grote broer al had opgemerkt, had hij er niets van gezegd.
Vreemd genoeg nu het niet meer zijn eigen keus was, was het zelfs nog meer opwindend. Het was natuurlijk eng om niet in staat te zijn je los te maken, maar het maakte de dertienjarige ook bijzonder geil.
Af en toe kwam Bruce of Lance langs en zou gaf zijn penis een paar langzame, plagende halen, melkten er een paar druppels voorvocht uit en lieten de jongen van plezier kreunen.
'Waag het eens te cummen, klein beest,' of iets van die strekking zei Bruce elke keer. Lance zei meestal helemaal niets tegen, maar hij leek een bepaalde vaardigheid te hebben om Chris heel dichtbij een orgasme te brengen en dat dan op het laatste moment niet toe te staan.
Chris legde zijn hoofd weer neer en genoot eigenlijk nog al van de traktatie om op een zacht bed te liggen met een zacht zijden kussen onder zijn hoofd. Hij sloot zijn ogen. Zijn ademhaling was nu oppervlakkig.
'Dit is niet zo erg, ' dacht hij. 'misschien laten zij me wel opnieuw cummen, met als eerder. Dat zou cool zijn.' Chris dromerige mijmeringen werden onderbroken toen hij een hand stevig zijn lul voelde grijpen. 'Oh, ja… dit is het.' De jongen spon gelukkig, hij zou nu vast eindelijk zijn ingehouden tienergeil mogen spuiten. De opwinding van de dertienjarige veranderde langzaam in verwarring toen hij iets ijskoud en heel hards voelde dat in zijn pispleet werd gedrukt. Het voelde een klein beetje zoals de lulplug die hij de laatste dagen droeg, maar toen hij zijn ogen opende om het te onderzoeken ontdekte hij dat het absoluut niet de kleine vijf centimeter plug was waarvan hij langzamerhand was gaan genieten.
Zijn blauwe ogen werden groot van angst toen hij Bruce zag die tussen zijn wijd uitgestrekte benen knielde en een dunne zilveren staaf in zijn rechterhand hield. Die was volgens Chris' haastige en angstige schatting minstens 30 centimeter lang en ruim een halve centimeter dik, dikker dan de lulplug en zo'n zes maal langer.
"Oh, nee!" schreeuwde hij, hard aan de touwen rukkend. "Dat gaat U niet. …"
"Oh, ja, kleine mens, dat doe ik," zei Bruce met een gemene grijns. "Dit is een sonde. Maak je niet ongerust, het is gemaakt om in de lul van een jongen te worden gestoken en ik heb er echt heel wat ervaring in. Ik zal er zeker voor zorgen dat het pijn doet als jij zo rond blijft stuiteren. Dus, blijf je nu stil liggen of moet ik je een echte reden geven om te gillen?"
De tranen stonden in Chris' angstige ogen. Hij keek instinctief naar Lance, want als er enig medeleven in deze kamer zou zijn, dan was het bij hem te vinden. De jongere man staarde eenvoudig naar hem terug. "Als ik jou was, zou ik maar doen wat hij zegt , Chris."
"Dit is de kleinste die ik heb," verklaarde Bruce terwijl hij het uiteinde van de ijzige stalen staaf zacht tegen de spleet van de jongen liet drukken. "Lance, laat hem de rest van de verzameling zien."
Lans bracht een leren doos en deed het open zodat Chris erin kon kijken. De jongen hief zijn hoofd op om in de doos te kunnen kijken en zag daar nog negen stalen staven, de grootste moest zowat 20 millimeter dik zijn. Hij kreeg een wee gevoel in zijn maag.
"Dat laatste zou waarschijnlijk jouw leuke grote lul voor altijd ruïneren als ik hem er op dit moment in doe, dus zullen we er naar toe moeten werken."
"Oh, man… oh, shit… " fluisterde Chris. "Doe dat alstublieft niet met mij, alstublieft… Ik zal Uw lullen opnieuw zuigen! .. . Ik zal, ik doe alles wat U wil. … alstublieft… "
Bruce glimlachte naar hem. Het was zo aanbiddelijk om te zien hoe deze leuke dertienjarige jongen bedelde en smeekte en aanbood om hun lullen te zuigen. "Je zult onze lullen hoe dan ook opnieuw zuigen, jongen, en ik kan me niet herinneren dat contractjongens iets te zeggen hebben over wat er met hen gebeurt. Dus ga je nu nog stil liggen en jezelf gedragen of niet?"
"Ja, meneer," snikte de jongen, de bange tranen onderdrukkend. "Hoe… hoe ver gaat dat ding erin?"
"Helemaal, jongen. Er zullen een paar centimeters uit je lul steken als ik klaar ben. De rest ervan zit dan binnen in je. Ik zou die lul van je maar lekker hard houden als ik jou was. Deze dingen zijn ondraaglijk als de lul van een jongen zacht is."
Met die woorden begon Bruce de sonde in de urinebuis van de jongen te werken. Chris hijgde en jammerde en schudde met zijn hoofd op het kussen, maar hij deed zijn best om zijn lichaam volkomen stil houden. De stalen staaf was zo ongelooflijk koud dat het bijna brandde. Hij kon de ijzige hardheid langzaam glijdend in zijn lul voelen glijden. Het deed vreselijk pijn toen het zijn pisbuis uitrekte. Als de sonde wat weerstand ontmoette, hield Bruce een ogenblik op, trok hem weer vrijwel helemaal uit de lul van de jongen trekken en stopte hem er dan weer snel in en duwde hem tot voorbij de plaats waar hij tegengehouden was. Dit veroorzaakte steeds meer een forse schok dan daadwerkelijke pijn voor de jonge Chris, maar het resultaat was het zelfde, een hoge luide schreeuw.
Chris hijgde nu en zweette nog harder. Zijn lul bleef stijf en grote hoeveelheden voorvocht sijpelden langs de stalen sonde.
"Het is een goed dat je zoveel sap maakt," zei Lans, die zijn vingers over de strakke ribbenkast van de jongen liet gaan zodat de jongen, die niet goed tegen kietelen kon, ineenkromp.
"Niet bewegen!" schreeuwde Bruce naar hem en kneep als herinnering in de samengebonden ballen van de knaap.
Chris knikte en hief zijn hoofd weer eens op om te zien wat er tussen zijn benen gebeurde. Ongeveer 15 centimeter van de sonde was nu in zijn lul verdwenen. Bruce hield de sonde met één hand op zijn plaats en begon de de penis van de jonge tiener met de andere te strijken. Chris kreunde en knarste zijn tanden. Elke slag, op en neer, deed de sonde een klein beetje verder naar binnen gaan.
"Oh, wow… "
Bruce grijnste en hield een ogenblik op met wrijven. Hij hield Chris' gespannen bonzende lul recht omhoog en liet het eind van de sonde los. De zwaartekracht nam het nu over en Chris keek in verbijsterde verbazing toe hoe de stalen staaf snel acht centimeter bij hem naar binnen gleed. "Ooohh, oohhh… oh, jeeez… goddomme het. . "
"Let op je taal, jongen," Bruce gaf de ballen van de plotseling vloekende tiener een forse harde klap, en was de volgende minuten bezit met de lul van de jongen methodisch met de sonde te neuken. Chris wiebelde met zijn tenen en kreunde van genoegen en huilde van pijn, alles tegelijk. Het was vreselijk. Die gekke excentriekeling had net een metalen staaf helemaal in zijn lul gestopt en was die nu erin en eruit aan het stampen, en toch op de een of andere manier bleef de lul van de jongen ongelooflijk hard. In feite was hij zeer dicht bij het cummen.
'Misschien ben ik het wel die gek is,' dacht Chris. Iik denk dat ik ga cummen, meneer," zei zei zwak, vrijwel zonder stem, denkend aan Jasons permanente bevel.
"Nog niet," antwoordde Bruce. Hij liet de sonde helemaal naar binnen gaan en liet daarna de lul van de jongen los. "Je lul moet nu in een paar seconden zacht worden, dan zal de sonde er helemaal vanzelf uitkomen. Ik ben bang dat je dit gedeelte nogal onplezierig gaat vinden."
Hij had gelijk. Chris moest zijn lip bijten om niet te schreeuwen en de tranen rolden vrij uit zijn ogen tegen de tijd dat de 30 centimeter staaf eindelijk op het bed plopte.
"Zeer goed," zei Bruce en draaide met zijn vinger door het nog steeeds korte en stekelige haar van de jongen. "Nu een grotere. Als je cumt voordat wij dat willen, ga ik direct over naar de grootste, gesnapt?"
Chris knikte heftig, zuchtte daarna en sloot zijn ogen terwijl hij Lance's hand die zijn slappe penis weer naar een volgende volledige erectie bracht. Hij kreeg niet veel kans om van dat gevoel te genieten omdat de tweede wat dikkere sonde onmiddellijk in zijn lul werd gestoken, veel sneller dan de eerste.
'Nog acht om te gaan,' dacht hij ontzet. Hij was niet zeker of hij het zo lang vol kon houden. Telkens als zij zijn lul aanraakten, voelde hij zijn ballen optrekken tegen de koorden die ze v vastbonden, en een prikkelend gevoel schoot door zijn hele lichaam. Hij klemde al zijn buikspieren dicht en probeerde zo hard als hij kon niet te cummen. Tot dusver werkte dat, maar elke volgende keer kwam hij dichter en dichterbij het punt dat hij het zou verliezen.
Tegen de tijd dat de zesde sonde, 13 mm dik, eringestoken was, hoefde Chris zich niet zo veel zorgen meer te maken over zich van het cummen te weerhouden. Hoe groter en zwaarder de staven werden, hoe meer ongemak zij hem veroorzaakten. De 13 mm was martelend. De arme jongen gilde de hele tijd zijn longen uit zijn lijf. Het voelde alsof zijn lul van binnenuit opengespleten werd.
"Haal het eruit! Alstublieft… U moet het eruit halen!"
Maar Chris' schreeuwen waren aan dovemans oren gericht. Lance stond wijdbeens over de borst van de jonge tiener en maakte een paar klemmen vast aan de tepels van de jongen. "Dat geeft je iets nieuws om over te denken," zei hij. De klemmen waren van dezelfde soort als die Jason op hem had aangebracht, die eerste avond in de trainingsruimte. Chris gilde nog luider en rukte nog harder aan zijn boeien, zodat de katoenen touwen dieper in het vlees van zijn polsen en enkels groeven.
Het martelen met de sondes ging nog een uur door, soms gingen ze weer terug naar een kleinere voordat op volgende grotere in de serie overgegaan werd. Chris had het moeilijk om al die tijd een erectie vast te houden, maar dat bood hem geen vrijstelling van de metalen staven aan. Als ze in een slappe lul gestoken werden deed dat nog veel meer pijn dan als hij hard was. De ironie van de situatie ontging de dertienjarige jongeman niet. Nu hij echt een erectie moest hebben, kon hij hem niet krijgen.
Tenslotte toen Chris was verminderd tot onbeheersbaar gesnik en zielig gejammer, hielden zij op. Chris keek over de lengte van zijn lichaam omlaag toen Bruce langzaam de laatste sonde eruit trok. Zij hadden dikste niet op hem gebruikt, maar dat was in het standpunt van de jongen nauwelijks van belang. Zijn nu zielige slappe lul stond in brand, de pijn in zijn ballen was hevig, en zijn tepels deden zeer van de klemmen.
Lance ging weer wijdbeens over hem staan. "Diep ademhalen," was de enige waarschuwing die hij de jongen gaf voor hij snel de metalen klemmen verwijderde.
Chris dacht niet hij nog kracht had om te gillen, maar hij had het fout. Als er mensen langs het strand hadden gelopen zouden zij de hoge gekwelde gil van de jongen gehoord hebben, die door de open vensters van het luxueuze appartement kwam.
Gabriel was officieel de winnaar, maar hij niet voelde zich niet echt als een overwinnaar. Niemand van de jongens had hem gelukgewensd, in feite waren de meesten nogal boos op hem omdat hij geweigerd had direct op zijn paard te gaan zitten, waardoor voor ieder de beproeving langer had geduurd. Moe en pijnlijk zaten zij met hangende hoofden te wachten op de muilknapen die de maaltijdwagen moesten brengen. De televisie was nog aan en toonde Josh' voortdurende straf in de Zwarte Kamer, maar geen van hen nam de moeite te kijken. Toen de wagen arriveerde, gingen de jongens in de rij staan om hun avondrantsoen van soja-brood en rijst te ontvangen en schuifelden als zombies terug naar hun plaatsen aan tafel. Zij aten stil, het enige geluid wat geluid maakte was hun plastic bestek tegen hun plastic dienbladen. Dat bestek was kort tevoren ingevoerd. Het oorspronkelijke plan om de jongens met alleen hun handen te laten eten had nogal in een knoeiboel geresulteerd.
Toen ze klaarwaren met eten en het wagentje door de zwijgende tienermuilknapen was weggereden, verzamelde Jason de jongens voor de televisie en vroeg hun aandacht. Hij had een klembord in zijn handen.
"Zoals jullie kunnen zien, heeft Nul-Twee iets minder dan vier uur van zijn originele straf over. Als groep hebben jullie bij elkaar een totaal van twaalf strafpunten sinds de vorige avond gekregen, wat betekent dat Nul-Twee dankzij jullie nog eens twaalf uur in de Zwarte Kamer door moet brengen. Hij zal hem niet verteld worden wie van jullie specifiek de strafpunten kregen waardoor hij tot meer tijd veroordeeld was, maar jullie strafpunten zullen vanavond op het bord komen, zodat hij het zal zien als hij eruit komt."
De jongens die sinds de vorige avond strafpunten hadden ontvangen lieten allen hun hoofden schuldig hangen. Ian bleek de ergste overtreder, alleen hij vertegenwoordigde vijf van de strafpunten, dus bijna de helft.
Josh' extra tijd. Zijn eigen broer Chris had twee strafpunten gekregen, waardoor zijn broer twee extra uur kreeg. Natuurlijk was Chris bij Bruce en Lance en zou nog in hun dienst zijn als Josh' straf voorbij was.
"Nu het goede nieuws," ging Jason verder. "Wij hebben besloten dat jullie de rest van de avond vrij krijgen. Geen wedstrijden. Je mag douchen. Je mag spelletjes doen of lezen. Enkele van jullie kunnen vanavond naar huis bellen. Het zal je worden gezegd wanneer het je beurt is. Wij doen het sportterrein buiten voor jullie open," Jason wees naar een deur aan de andere kant van de barak die de jongens tot nu toe nooit open hadden gezien. "Daar is een basketbalring. Als een van jullie de bal wil, laat het één van de bewakers weten. Roger en Calvin zijn in de oefenzaal. Als een van jullie zich bij hen wil aansluiten, laat me dat dan weten voor ik wegga. Als je gaat, dan moet je daar blijven totdat ze je weer terugbrengen als de lichten uitgaan. Zij gaan jullie niet heen en weer pendelen."
Deze aankondiging leidde tot een heftig jongensgesnater. Alle contractjongens waren blij dat ze een hele avond vrij waren zonder wedstrijd.
"Nu moeten wij jullie weer in jullie kuisheidsapparaten doen en dan gaat Anthony jullie enkele nieuwe tatoeages geven."
De jongens keken allen omlaag naar de nummers die permanent op de zijkant van hun linkerbil waren geïnkt. Zij rilden van ontzetting bij de gedachte om die akelige naalden opnieuw te verdragen.
"Dit keer zal het niet permanent zijn," zei Jason om hun vrees te verlichten. "Jullie krijgen allemaal het logo van Gladiatorjongens Wereldwijd op je borst. Draag het met trots, jongens! Wij zullen ook de logo's van sponsors op jullie ruggen aanbrengen, ieder van jullie krijgt een andere."
Terwijl de zeven gladiatoren in hun kuisheidsapparaten werden gesloten, kwam Anthony aan en met zijn gebruikelijke efficiency maakte hij een gebied gereed waar hij meer van zijn kenmerkende kunstwerken aan de jongenslichamen kon toevoegen. Dit keer zou het geen permanente wijziging zijn, maar de inkt zou verscheidene weken blijven zitten. Één voor één kwamen de jongens langs en gingen op de metalen kruk zitten. Zonder bang te hoeven zijn voor naalden, keek elke jongen nieuwsgierigheid en geïnteresseerd toe wat Anthony op zijn jonge menselijke schildersdoek schilderde. De gestileerde letters 'WBG' werden zorgvuldig op elke borst getekend en gekleurd in zwart, rood en geel. De jongens moesten allemaal toegeven dat het logo hartstikke cool stond en echt prachtig was zoals het het midden van hun borst versierde. Elke jongen kreeg ook een tatoeage van een andere sponsor op zijn rug. Zij hadden er lol in om te lezen welke de sponsor op welke jongen stond.
De kleine Miles en de veertienjarige Philippe toonde de logo's van twee belangrijke frisdranmerken, beide officiële sponsors van de show.
Ian Cloverdale had het logo van 'BoyGuard Chastity Belts', hetzelfde merk dat hij droeg.
Alexei Graznikov was een lopende reclame voor een belangrijke computerfabrikant.
Gabe Shelton en Illya Casparev werden gesponsord door twee concurrerende creditcardbedrijven, en David Brown had eenvoudig het XB1-logo op zijn rug. Chris, Danny en Josh zouden hun nieuwe tatoeeringen krijgen zodra zij naar de barak terugkeerden.
"In orde, jongens," riep Jason nadat Anthony met David klaar was. "Zijn er liefhebbes voor de oefenzaal?"
Met tegenzin hief Gabriel zijn hand op, alleen maar omdat zijn eigen trainer Roger erheen ging en de jongen bedacht dat het van hem verwacht werd dat hij daar zou verschijnen. Hij was de enige jongen die zich aanmeldde.
"Wacht bij de deur, Nul-Zes," vertelde Jason hem. "Je moet worden geketend."
"Ja, meneer," zei de twaalfjarige en liep naar de gesloten binnendeur van barak.
"De rest van jullie heeft vrij tot lichten-uit. Elk strafpunt dat je krijgt, telt nog voor de strafvermeerdering van Nul-Twee, dus probeer je te gedragen."
Alle jongens keken even snel naar die arme Josh die aan de muren van de Zwarte Kamer was geketend en die van top tot teen in latex en leer was ingepakt. De digitale klok in de hoek van het scherm gaf 03:36:23 aan. Als zijn eerste vierentwintig uur voorbij waren, zou zijn extra tijd beginnen. Gabriel werd snel geketend en door Jason weggeleid naar het trainingsgebouw. De rest van de jongens verdeelde zich in kleinere groepen. Ian, Alexei en Illya gingen buiten het uit aangestampte aarde bestaande oefenterrein uitproberen, de leesgrage David keerde ongeduldig terug naar zijn fantasieroman terug, Philippe wachtte verlangend op zijn eerste kans om naar huis te bellen, en Miles, de kleinste gladiator, struikelden naar zijn cel en rolde zich op in zijn kooi en wad in een paar minuten diep in slaap.
In hun luxueuze appartement genoten Bruce en Lance van een laat diner. De jongste muilknaap, een donkerharige dertienjarige met het nummer 1674 getatoeerd op zijn linkerdij, had de voedselwagen gebracht geleverd. Hij stond nu zwijgend bij de deur te wachten om de wagen weer mee terug te nemen zodra de gasten hun diner hadden beëindigd. De muilknaap hield zijn hoofd steeds omlaag en probeerde zelfs geen oogcontact te maken met de andere jongen die hij in de kamer moest hebben opgemerkt. Hij bleef rechtop en stil staan met zijn armen langs zijn zijden en zijn geslachtsdelen ingepakt en permanent opgesloten in een kleine ronde metalen dop.
Jonge Christopher moest als kelner optreden. Hij was op het ogenblik volkomen naakt, en droeg alleen de bespijkerde leren slavenhalsband en de leren pols- en enkelboeien. Er zat een 30 cm lange ketting tussen zijn enkels, die de bewegingen van de jongen kluisterde en hem dwongen om komisch rond te schuifelen als hij de glazen en de lege borden opnieuw vulde. Hij was uit zijn kuisheidskooi, maar zijn zilveren penisplug zat er nog in. Zijn lange slappe tienerlul slingerde heen en weer tussen zijn benen terwijl hij zich rond de tafel bewoog. Hij was er al bijna twee uur lang in geslaagd om geen erectie te krijgen, en dat was ongeveer een record voor hem bij die zeldzame gelegenheden als de kuisheidskooi verwijderd was.
De twee mannen voerden een gesprek alsof Chris slechts een meubelstuk was en erkenden zijn aanwezigheid alleen als zij meer voedsel of drank nodig hadden. Het diner was gebraden eend met verse groenten, warm brood en een dure fles wijn. Chris keek met afgunst toe en wreef over zijn knorrende maag. Hij had sinds ontbijt niet meer gegeten. Hij likte onbewust zijn lippen toen hij een nieuwe plak van de sappige eend op Bruce's borst legde. Hij had eigenlijk nog nooit zo iets buitensporigs gegeten, maar het rook zo goed voor de hongerige jonge tiener.
"Wat krijg jij gewoonlijk te eten?" vroeg Lance toen hij wachtte totdat Chris zijn bord opnieuw zou vullen.
Chris keek op en zijn ogen glimlachten. Het was fijn om erkend te worden. "Wij krijgen een soort voedselpasta," verklaarde hij met zijn neus van afschuw opgetrokken. Hij wist niet precies wat erin zat. "Het smaakt niet lekker. Het moet op gehakt lijken, maar dat is het niet. Zij geven ons rijst… en soms krijgen we soep. Dat is het. Het ontbijt is beter, een beetje. Wij krijgen dan eieren. En spek… oh, ja en ze geven ons ook appels en sinaasappels."
"Het lijkt alsof je niet zo erg gek bent over het eten hier, jongen," zei Bruce.
"Het is vrij slecht, meneer," bekende Chris," en het is niet genoeg."
"Slaven krijgen niet als normale mensen te eten," herinnerde Bruce hem eraan. "Je zou dankbaar moeten zijn voor wat je krijgt."
Chris knikte en keerde terug tot zijn zwijgende houding en wachtte gehoorzaam op de twee mannen.
"Ik denk dat wij je op een zeker moment te eten zullen moeten geven. Wat denkt je, Lance? Zullen we ons diner met dat slaafje delen?"
De ogen van de jongen lichtten hoopvol op. Echt voedsel!
"Er is genoeg," antwoordde Lance. Hij richtte toen zijn blik op Chris. "Zou je een bord voor jezelf op willen scheppen, liefje?"
"Ja, meneer, alstublieft, meneer," zei Chris met een aanbiddelijke en onhandige brekende stem.
De twee mannen keken even naar elkaar. "Ga je gang," zei Bruce de jonge slavenjongen. "Gedraag je niet als een varken anders blijf je hongerig."
Chris schepte een bescheiden hoeveelheid op een leeg bord en keek hen toen vragend aan.
"De vloer is goed genoeg voor jou, jongen," zei Bruce.
De jongen ging met gekruiste benen zitten met zijn bord voor hem. Er werd hem geen bestek aangeboden en hij vroeg er ook niet naar. Eten met zijn handen kon moeilijk het meest minderwaardige iets genoemd worden wat hij gedwongen was te doen sinds hij slaaf was. Het duurde niet lang voordat hij alles opgeslokt ad. Even later likte hij ongeduldig zijn vingers af.
"Zou je een tweede portie willen?" vroeg Lance met een verbijsterde glimlach.
De ogen van de jongen lichtten op. "Mag ik?"
Zoals altijd voegde de jongere Lance zich naar de oudere Bruce, die langzaam knikte. "Help jezelf. Wij zullen je later vanavond wel helpen die extra calorieën weer kwijt te raken."
Chris staarde hem een ogenblik aan, benieuwd welke prijs hij precies zou moeten betalen om weer eens als een echt kind te mogen eten, zelfs al was dat maar voor één avond.
Toen al het eten op was, kreeg Chris de opdracht op te staan en de tafel af te ruimen. Hij bracht alles terug naar het wagentje en de wachtende muilknaap.
"Hier is 't dan," zei Chris zacht fluisterend. Hij wist dat het tegen de regels was om met een van de muilknapen te praten, maar de andere jongen leek zo droevig. "Ik heet Chris, hoe heet jij?"
De eerste paar seconden gaf de muilknaap geen enkel teken of hij Chistophers stem gehoord had, maar toen wees de jongen snel en zwijgend naar het nummer dat op de voorkant van zijn linkerdij getatoeëerd was.
"Oh," zei Chris. "Nou, leuk je ontmoet te hebben en zo," hij schuifelde snel terug naar zijn twee tijdelijke meesters. Muilknaap 1674 duwde de dinerwagen naar buiten en begon aan de lange weg terug naar de keuken. Zijn werktijd was net begonnen en hij was nog slaperig en pijnlijk, maar dat was niets nieuws voor hem.
Chris stond voor de tafel op bevelen te wachten.
Bruce greep de slappe lul van de dertienjarige en trok de penisplug eruit. "Ga naar het toilet om te pissen," vertelde de strenge man hem. "Laat de deur open. Hurk over de w.c.-pot. Raak je penis niet aan en maak de boel niet vies."
"Ja, meneer." Chris gehoorzaamde en draafde onmiddellijk naar de badkamer, waarbij zijn slappe 10 cm lange lul heen en weer slingerde en de ketting tussen zijn enkels klikte.
De badkamer was enorm groot, met een grote heet bad, oceaanzicht en duur-uitziende tegels aan de muren. Chris ging op het toilet zitten en nam een goede lange pis. Hij had het al sinds die ochtend op moeten houden.
'Verdomme, ik moest echt nodig pissen,' dacht hij toen zijn krachtige stroom luid in de kom spatte. Het voelde goed om wat privacy te hebben, alhoewel de deur open was en Bruce en Lance hem allebei konden zien zitten plassen. Hij voelde alsof hij waarschijnlijk ook moest schijten, maar de kontplug maakte dat onmogelijk. Enkel als test probeerde hij of hij de plug uit zijn gat kon poepen, maar dat lukte van geen kant. De jongen begon er aan gewend te raken om die dikke metalen binnendringer altijd in zijn kont te hebben. Het liet nog steeds zijn penis lekken, maar het was niet meer zo ongemakkelijk als het de eerste paar dagen was geweest, toen hij er net inzat. Dat wil overigens niet zeggen dat de jongen niet constant bewust was van zijn aanwezigheid.
Hij stond op, spoelde door en waste zijn handen, bedenkend dat dat waarschijnlijk wel als deel van zijn gegeven bevel beschouwd kon worden. Droog geveegd liep Chris weer naar de woonkamer van het appartement. Bruce en Lance zaten op de bank te kijken naar een heruitzending van de eerste strijdwagenrace.
"Jij verloor," herinnerde Bruce de naakte jongen eraan.
"Ja, meneer," antwoordde de dertienjarige somber. "Ik zal het volgende keer beter doen."
"Ga in de houding staan," snauwde Bruce een snel bevel.
Precies even snel nam Chris de vereiste en inmiddels goed-geoefende houding aan, handen achter zijn hoofd, benen uit elkaar, rug naar achteren zodat zijn mager dertienjarige bovenlichaam uitgerekt werd. De twee mannen gingen staan, Bruce voor hem, Lance achter hem, en lieten hun handen zacht over het gladde haarloze lichaam van de jongen gaan.
"Mmmm… " spon Chris. Hij kreeg bijna onmiddellijk een erectie. Bruce gaf een snelle hard klap op de harde gefrustreerde penis van de jongen.
"Niets daarvan, stoute jongen."
Chris jankte zacht en sloot zijn ogen. Het voelde zo fijn als iemand zijn lul aanraakte. Hij rilde onwillekeurig.
Lance ging een ogenblik weg en keerde terug met de bal-knevel. "Open die mond, knaap," zei de jongere man. Hij dwong de rubberen bal in Christophers mond en haalde de riemen achter het hoofd van de jonge tiener aan.
"Looppas op de plaats tot je lul slap is," zei Bruce met een klap op Chris' billen.
Chris gehoorzaamde, waarbij hij maar weinig problemen had met de ketting tussen zijn enkels, en slaagde erin om zijn penis in een paar minuten opnieuw slap te krijgen. In een mum van tijd deed Bruce hem een dikke zilveren lulring aan, eerste haalde hij de testikels van de jongen erdoor en trok daarna de 10 centimeter lange slappe tienerlul er doorheen tot de ring tegen zijn naakte haarloze lies nestelde. Een leren leiband werd toen aan de bovenkant van de ring vastgemaakt.
"Ben je al getraind om aan een lul-leiband te lopen?" vroeg de oudere man.
Chris keek omlaag naar zichzelf en de één meter lange leren leiband die nu aan zijn lul en ballen vast zat. Hij schudde 'nee'.
"Goed, dan is het tijd dat je het leert. Wij gaan naar het strand. Blijf dichtbij. Als ik hieraan moet trekken om je daaraan te herinneren," hij trok lichtjes aan de leiband, "dan zal dat pijn doen."
Zwijgend schuifelde Chris achter hen aan, voortgesleept aan de lul-leiband. Hij moest in een halve looppas rennen om de langere passen van de twee volwassen mannen bij te houden. Het was een komisch en nogal aanbiddelijk gezicht, deze jonge tienerjongen die aan zijn geslachtsdelen werd rondgeleid.
Het was het eerste bezoek van Christopher Andrews aan het mooie strand van Gladiator Eiland. Het zand was van het zuiverste wit en leek te gloeien in de ondergaande zon. Het blauwe water glinsterde. Het gebrul van de oceaan vulde zijn jonge oren. Terwijl hij naar de rollende golven staarde, ging de zon onder. Achter hem zetten de schijnwerpers bij de diverse atletische trefpunten het eiland in een angstaanjagende zilveren gloed.
Nadat een tijdje naar de branding had staan kijken liet Bruce de lul-leiband los en ging naar het appartement terug om iets te halen.
"Houd een oogje op hem, Lance."
De jongere man knikte snel en zag hoe zijn partner, en meester, het strand afliep. Zijn houding leek te ontspannen zodra de oudere man uit zicht was. Chris keek vragend naar hem omhoog. Met dertien jaar was hij nog te jong om de complexe relatie tussen de twee mannen echt te begrijpen, maar hij begon dingen te begrijpen, veel dingen eigenlijk, over zijn leven, en over wie hij van binnen werkelijk was.
Lance staarde terug naar de jongen maar zei niets. He reikte achter Chris' hoofd en maakte de balknevel los.
"Die heb je voor een tijdje niet nodig," zei hij. "Maar praat niet voor je beurt of anders zal ik hem er van Bruce weer in moeten doen."
De jongen knikte dat hij het begrepen had en wreef snel over zijn kaken. Hij was nie dol op balknevels, maar hij begon er langzaam aan te wennen er één in te hebben.
Hij pakte Chris' lul-leiband en leidde de jongen naar het water. Het koele natte zand voelde heerlijk onder de voeten van de jongen. Hij realiseerde zich nu pas hoe pijnlijk zij waren. Hij had de laatste twee weken vrijwel onophoudelijk op ze gerend en gelopen en gestaan en gesprongen.
"Houdt je van de oceaan?" vroeg Lance.
"Ja, enorm. We gingen elke zomer een week naar Rehoboth. We waren pas een paar dagen thuis toen we onze brieven kregen."
"Brieven?"
"U weet wel, meneer, van de XB1. 'U bent speciaal geselecteerd om deel te nemen aan ons nieuwe programma Gladiatorjongens Wereldwijd… ' " Chris maakte zijn tienerstem zo diep mogelijk toen hij de brief parafraseerde waar alles mee begonnen was. Soms wenste hij dat hij die brief nooit open gedaan had. "Zo ben ik hier terechtgekomen."
"Oh. en was het het waard?"
Chris staarde naar het water. Voorbij de horizon liet de zon de oceaan gloeien. Er kwamen tranen in zijn en hij veegde ze snel met de rug van zijn hand af. "Ik weet het nog niet. Ik bedoel het is een hoop geld. Vijf miljoen. Papa zegt dat het veel meer zal zijn tegen de tijd dat ik vrij kom. Maar toch is het best rot om slaaf te zijn."
"Wel, je hebt zelf ervoor gekozen om het te doen, dus ik kan geen medelijden met je voelen. Wil je wat zwemmen?"
"Mag ik?"
Lance maakte de lul-leiband los en boog omlaag om de ketting tussen de voeten van de dertienjarige te verwijderen. Met een warme glimlach keek hij op naar de jonge tiener. "Blijf waar ik je kan zien. Bruce zal zeer kwaad op me worden als ik je liet verdrinken."
"Daar is niet veel kans op," zei Chris met welverdiende trots over zijn bekwaamheid in het water. Hij lachte en liep het water in. Hij stopte toen het tot zijn middel kwam en begon rond te spetteren als een klein kind in een reuzebadkuip. Dit was het dichtste bij vrijheid dat hij geproefd had sinds het XB1-vliegtuig hem hier had gebracht, en het dichtste dat hij zou kennen voor heel wat maanden en de jaren. Hij zwom een paar minuten en genoot van het koele water tegen zijn naakte huid. De oceaan was zo warm.
Omdat hij zijn geluk niet op de proef wilde stellen, bleef hij niet lang weg. Druipend nat sjokte hij terug naar het zand, verlangend omkijkend naar de rollende golven. Bruce was terug. Hij en Lance hielden nu verscheidene rollen dik touw in hun handen.
"Ga op je buik liggen," vertelde Bruce hem.
Chris keek verward om zich heen.
"Ja daar."
Chris deed wat hem werd gezegd en ging op het natte zand liggen. De branding kwam tot ongeveer een halve meter van hem af. Voor hij iets kon doen of zeggen, waren zijn polsen en enkels vastgebonden. Zeer strak. Bruce greep daarna de ellebogen van de jongen bij elkaar en bond ze eveneens. Zijn vastgebonden enkels werden toen omhooggetrokken en aan zijn polsen vastgebonden. Chris lag nu hog-tied op het strand, terwijl het water bij elke golf dichtter bij hem in de buurt kwam.
"Het wordt vloed, jongen," zei Bruce toen hij een klopje op de billen van de dertienjarige gaf. "Ik zou mijn adem maar inhouden zodra de golven over jou beginnen te rollen."
Chris was bang geworden. "U laat me… oh, man… laat me hier niet achter! Alsutblieft!" Hij worstelde in de touwen, maar hij was vastgebonden en hulpeloos en kon nergens heen.
"Oh, wees toch niet zo'n huilbaby," berispte Bruce hem. "Lance en ik zitten verderop in het zand. Wij laten je niet verdrinken. Je bent veilig. Dat is alles wat je moet weten en ongeveer het enige recht dat je hebt. Houdt nu je mond of ik zal je knevelen."
Chris rukte opnieuw aan de touwen, maar begon te kalmeren. Hij lag daar hog-tied en luisterde naar het breken van de golven en het zachte rollen van het water het strand op. Hij draaide zijn hoofd naar de oceaan en zag het water langzaam en onvermurwbaar naar hem toe kruipen. Het leek eeuwen te duren totdat het hem eindelijk raakte, en aanvankelijk raakte het hem nauwelijks. De dertienjarige begon te denken dat het niet verder kwam, maar hij had het verkeerd.
In de volgende tien minuten kwam het water steeds verder en hoger en rolde tenslotte over zijn magere, naakt lichaam. Chris moest zijn hoofd elke keer omhoog houden om niet kopje onder te gaan. Ondanks Bruce's verzekeringen was het verschrikkelijk en vreselijk. Uiteindelijk kwam hij op het punt dat hij voelde dat zijn gebonden lichaam echt begon te drijven met elke volgende golf, en de uitgaande stroom bracht dichter en dichter naar de golven, centimeter voor centimeter. Tot slot hielp zelfs het omhoog houden van zijn hoofd niet meer. Bij elke nieuwe golf omspoelde het oceaanwater hem telkens volledig. Chris was een groot zwemmer en hij hield van het water, maar dit was een nachtmerrie. Hij werd echt bang. Hij begon te schreeuwend en naar hen te gillen.
"Haal me eruit! Haal me eruit!"
Voor zijn inspanning kreeg hij verscheidene monden vol zout zeewater. Tot slot toen zijn paniek een hoogtepunt had bereikt, voelde hij twee paar sterke handen hem uit het water optillen en hem naar het droge warme strand vervoeren. Hij huilde nu openlijk nu. Hij begroef zijn gezicht in het zand.
"God, ik wil naar huis," zei hij in zichzelf toen de twee mannen de doorweekte touwen van zijn slanke lidmaten losmaakten.
Zij draaiden hem op zijn rug en bonden zijn handen weer achter zijn hoofd vast. Lance greep Chris' enkels en vouwde de slanke gespierde benen van de jongen op zijn borst, zodat het achterste van de dertienjarige blootgesteld werd. Hij jammerde en vocht tegen de touwen toen zij de plug uit z'n kont trokken. Chris had zijn ogen op het ogenblik gesloten, maar hij voelde dat er daar onder iets hards naar binnen ging. Hij kreunde en uitte een licht gejammer omdat dit de tweede lul van die dag in zijn dertienjarige anus was. Bruce hurkte over Chris' gezicht en voedde zijn ballen in de mond van de jongen.
"Lik hen goed, jongen, en wees zacht. Als ik tanden voel dan zul je er echt voor boeten."
Het was moeilijk om niet te bijten omdat elke stoot van Lance's lul de jongen ertoe bracht te kreunen en te huiveren. Lance raakte elke keer die speciale plek van Christopher. De jongen merkte dat zijn lul verhardde en bonsde. Hij wees nu naar zijn navel, gezwollen en lekkend en begerig naar aandacht die hij wist dat hij niet zou krijgen.
De digitale klok buiten de Zwarte Kamer gaf 00:00:00 aan.
"Hoeveel extra tijd?" vroeg dokter Trench.
"Twaalf uur," antwoordde Hannah kijkend naar de elfjarige jongen in een latex bodysuit die in zijn kettingen hing. "Beginne we direct?"
"Absoluut. Wij geven hem wat extra vloeistof en hij is weer in orde."
"Hij is daar nu vierentwintig uur," zei Hannah, "moeten we zijn kleine kontje niet een paar minuten op een w.c. zetten?"
"De jongen heeft de laatste dertig uur niets vasts binnen gekregen. Voor we hem in het pak deden heb ik hem grondig uitgespoeld. De kontplug zorgt voor de rest. Laten we hem het slechte nieuws vertellen."
"Wacht even op de cameraploeg," zei Hannah. "Ik wil dat ze het filmen. Ik krijg een bonus elke keer als die jongen voorkomt in de avondlijke herhalingsshow."
tot hier
Josh was als verdoofd, half in slaap en half wakker. Zijn maag deed zeer van de honger, en zijn armen en benen deden pijn. Zijn handen waren gevoelloos. De slang in zijn penis was heel ongemakkelijk. Hij voelde hem over de hele lengte van zijn pisgat en dan ergens diep binnen in hem verdwijnen. De jongen wist nooit of hij piste of niet, maar het voelde de hele tijd of hij nodig moest. Het was eng en vernederend, en met het strakke lul-en-baltuig eraan vastgebonden stond zijn overmaatse jongensdeel bijna altijd half rechtop. Het tuig en de strakheid van het latex pak verhinderden dat hij een volledige stijve kreeg. Eigenlijk was hij daar wel blij mee. Zijn grote penis was op de eerste plaats de grootste schuldige voor de knoeiboel waarin hij nu zat.
'Ik kan er toch niets aan doen,' dacht hij ellendig in één van de weinig heldere ogenblikken die hij de laatste tijd had gehad.
Veroordeeld tot duisternis en stilte was de eerste aanwijzing voor de jongen dat er iemand de kamer was binnengegaan een hand die zijn met latex beklede achterste speels streelden. Hij was plotseling helemaal wakker en worstelde zwak tegen de kettingen. Hij voelde daarna dat de kap losgegespt werd. De hoop dat hij definitief bevrijd zou worden deed zijn hart sneller kloppen. De knevel ging eruit en de kap ging af. Onmiddellijk trilden Josh' ogen en hij probeerde ze open te doen.
"Houd je ogen gesloten, Joshua Andrews," zei Trench streng. Toen hij zijn naam hoorde raakte hij verder uit zijn door de isolatie veroorzaakte verdoving.
"Is… is… is het voorbij?" vroeg hij zacht, wanhopig, zwak. Zijn hoge stem was droog en schors. Hij hoestte en snotterde.
"Nee," zei Hannah en liet haar vinger over de grote met latex bedekte zwelling tussen de benen van de elfjarige jongen draaien.
Josh kreunde uit protest. De catheter zat er nu al de volledig vierentwintig uur in en het lultuig had hem voor het grootste veel van die tijd half hard gehouden. Zijn penis was pijnlijk en gevoelig. Hij wilde niet dat iemand hem aanraakte, zelfs niet door het dikke glanzende latex.
"Hoe… hoeveel langer nog, mevrouw?" vroeg hij, zijn hoofd hing van uitputting omlaag.
"Nog twaalf uur, kleine man," vertelde zijn trainer hem.
"Oh nee…" de kleine gladiator onderdrukte een snik. "Alstublieft niet… Het spijt me dat ik de laagste was… oh, alstublieft, mevrouw, alstublieft. . Ik kan niet meer… "
Hannah gaf hem door het latex heen een harde klap op zijn kont. "Stop ermee. Je hebt het contract ondertekend. Je krijgt heel wat geld. En je was de laagste. Je straf is afgelopen wanneer wij zeggen dat hij afgelopen is, en niet eerder."
Dokter Trench hield een andere fles 'Gladiator Punch' tegen Josh' lippen en hij slokte het wanhopig op. Er druppelde nog van zijn kin toen zij de kap weer over zijn hoofd trokken en de penis-knevel in zijn mond dwongen. De cameraman maakte een onbetaalbare close-up van de angstige en compleet gebroken uitdrukking van de jongen in die laatste secondes voordat Josh opnieuw in de leren kap werd ingepakt.
"Twaalf uur, Nul-Twee," was het laatse dat de jongen hoorde. Hij voelde dat de riemen en gespen nogmaals werden de aangehaald. Hij begon hysterisch te huilen, maar hij had niet langer de kracht om hevig te vechten.
De dokter controleerde Josh' catheterslang van Josh op knikken of verstoppingen. Tevreden gesteld knikte ze naar Hannah en de beide vrouwen vertrokken, de cameraman liep langzaam achteruit de kamer uit en maakte een laatste opname van de vastgebonden jongen in het glanzende zwarte pak. De digitale klok boven de deur gaf 11:59:59 aan. De gedempte gefrustreerde schreewen van Josh waren nauwelijks hoorbaar toen de deur dicht was en in het slot gedaan werd.
Lance en Bruce sleepten een vermoeide en hinkende Chris terug naar het appartement, ze trokken hem vooruit aan de lul-leiband. Lance had hem lang en ruw geneukt en toen hadden de twee mannen van plaats gewisseld en begon alles helemaal opnieuw. De dertienjarige had de hele tijd een krachtige bonzende erectie gehandhaafd en ervoer uiteindelijk een uitputtend prostaatorgasme, klodders van zijn witte melkachtige jongenssap kwamen gedurende een paar kwellende minuten langzaam uit zijn lul. Zonder de aangename climax van een ejaculatie was dit nauwelijks wat de jonge tiener wilde, maar hij kreeg tenminste wat verlichting door iets van zijn ingehouden geil vrij te geven. Hij had nauwelijks de kracht om te staan toen zij hem tenslotte op zijn wankelende voeten zetten.
In het appartement werd de lul-leiband verwijderd. Lance nam hem daar over en lette op hem terwijl Chris zich douchte en de w.c. gebruikte en zijn tanden poetste. Hij lette er vooral op dat de jongen zijn lul niet aanraakte, die alweer aanstalten maakte om opnieuw stijf te worden. Toen zij in de woonkamer terugkwamen, merkte Chris op dat er een kleine metalen kooi was geleverd en voor het bed geplaatst.
De jongen stond gehoorzaam met zijn handen achter zijn hoofd terwijl zijn kuisheidskooi op zijn plaats gesloten werd. De leren halsband, het body harness, de pols- en enkelboeien werden allemaal weer aangedaan en met met hangsloten op slot gedaan. Een 30 cm lange ketting werd tussen zijn polsboeien gedaan, en een andere tussen zijn enkels. Hij werd op zijn handen en knieën geduwd eer werd n een vibrerende kontplug in zijn nu goed-gebruikte rectum geschoven. Bruce zette de plug op zijn laagste stand, genoeg om de jongen de hele nacht te voorzien van een constante gekmakende anale stimulering.
"In de kooi, jongen," zei Bruce.
Chris kroop erin. Het paste maar net. Hij had precies genoeg ruimte om rond te draaien en opgerold op zijn zij te gaan liggen. De tralies waren dik. De vloer van de kooi was van hout. Er was geen deken, geen hoofdkussen, en ook niets om als kussen te dienen. Chris zou de volgende ochtend een zeer pijnlijke en zeer stijve jongen. Lance deed de deur dicht en hing er een groot zwaar hangslot op.
"Ga slapen, Chris," zei hij, dit maal de naam van de jongen gebruikend. "Wij hebben voor morgen nog meer leuke dingen voor je gepland.
Het nam niet voordat de jongen dat bevel opvolgde. Zelfs met de vibrerende plug in zijn kont viel dertienjarige snel in een diepe slaap.
Ooit na middernacht, toen gladiatoren allen in slaap waren, mogelijk met uitzondering van Joshua Andrews, werden de muilknapen (zes tienerjongens die naar het eiland waren gebracht om alle saaie en onplezierige taken te doen) naar hun stal gebracht door de veiligheidsmensen van Mitchell Harwell. Dat was een klein houten gebouwtje vlak naast het hoofdgebouw. In tegenstelling tot de barak van de gladiatoren, waren er geen duidelijke hi-tech veiligheidsmaatregelen genomen om de jongens binnen te houden, dat was niet nodig. De muilknapen waren allemaal al minstens vijf jaar slaaf, sommigen zelfs veel langer. Zij waren aangepast aan een leven van narigheid, vernedering en hard werken en boden zelden fysieke of geestelijke tegenstand.
Eenmaal in de stal, ontdeden zij onmiddellijk van uit hun korte grijze slaventunieken en onthulden hun pezige, slanke, naakte en volledig haarloze lichamen. Alleen in hun ijzeren halsbanden en hun ronde metalen kuisheidsdoppen stonden zij in een rechte rij boven de gemeenschappelijke toiletgeul zoals ze elke avond deden. Zij bogen voorover en hun polsen werden geketend aan een metalen staaf die langs de hele geul liep. Harwells veiligheidsmensen verwijderden de pluggen uit de kont van de dertien- tot vijftienjarige jongens en stopten er snel klysma-mondstukken in, die allemaal verbonden waren aan een hoofdslang die boven hun hoofden liep. Kleinere mondstukken werden gestoken in gaatjes aan de basis van hun kleine ronde kuisheidsdoppen. Het water werd aangezet en de klemmen werden verwijderd om de stroom in de darmen van de jongens te laten beginnen. Gelijktijdig werd een sterke straal water in de kuisheidsdoppen gespoten om de penis en de testikels van de jongens te wassen zonder dat het nodig was ze uit hun permanente opsluiting te halen. Elke jongen werd opgevuld tot hij begon te kreunen en te sniken. Met getrainde efficiency werd het water dichtgedraaid en de mondstukken eruitgetrokken. De tienerjongens, die reeds boven de smerig-ruikende trog stonden, lieten de inhoud van hun darmen vrij gaan. Ze beginnen nu ook allemaal te plassend, hun urine vermengd met het waswater wordt druppelde uit een gaatje aan de onderkant van de ronde dop die permanent over hun jonge geslachtsdelen zat.
Nadat hun dagelijkse groepsklysma voltooid was kregen de muilknapen hun speciale leren tuigen aan die over hun schouders en rond hun borst vastgegespt werden en waaraan op de rug twee lange kettingen bevestigd waren. Boven hun hoofden liep een rails, die aan de houten steunbalk gemonteerd was. Zes zware haken en katrollen slingeren aan deze rails, telkens 60 centimeter uit elkaar. De kettingen aan de tuigen van de jongens werden aan de haken vastgemaakt en de jongens werden door de katrollen op hun tenen omhoog geheven, en werden toen op hun plaats vastgesloten. De jongens brengen hun eerste rustperiode van vier uur op deze manier door, aan haken gehangen en op de punten van hun tenen staand. Later op de dag krijgen ze een tweede rustperiode van vier uur.
Drie naakte gloeilampen die aan de dakbinten hingen leverden een schemerig licht in de stal van de muilknapen. De vloer was van aangestampte aarde met stro dat onder de hangende jongens werd gelegd om eventuele urine die de jongens tijdens hun rustperiode morsten op te nemen. De muilknapen waren niet gekneveld, maar zij mochten niet met elkaar praten. Camera's hielden hen constant in de gaten om hun totale gehoorzaamheid te verzekeren. Harwells mannen sproeiden de jongens vervolgens met een hogedrukslang af, ze gebuikten daarbij ijskoud water vermengd met een sterk ruikend bacteriedodend ontsmettingsmiddel. De jongen die zo ongelukkig was het in zijn ogen te krijgen zou verscheidene minuten gillen. Druipnat werden zij achtergelaten om wat slaap te krijgen tot hun werkzaamheden weer helemaal opnieuw beginnen. De lichten gingen niet uit.
Muilknaap 31-29-1674-c was twaalf jaar en tien maanden oud, hoewel hij zich dat feit niet kon herinneren, en was de jongste van de zes muilknapen op Gladiator Eiland. Hij kwam oorspronkelijk uit Italië en hij was geboren met de naam Alessandro. Dat herinnerde hij zich ook niet. '1674 ' was nu de enige naam die hij kende en waarop hij reageerde. Op vijfjarige leeftijd was hij door zijn ouders verkocht aan een privé slaaf-opleiding- en veilinghuis in Napels. De volgende drie jaar was zijn leven tamelijk onbezorgd en gemakkelijk, behalve dat hij naakt gehouden werd en een bruine leren slavenhalsband droeg en frequent geslagen werd. Hij kreeg goed te eten en mocht met de andere kleine jongens spelen die in de opleidingsstallen woonden. Toen 1674 acht werd veranderde alles.
Zijn slavennummer werd aan de zijkant van zijn linkerbil getatoeeerd. '31' wees op het jaar waarin hij slaaf geworden was, '29' zijn land van herkomst, de vier cijfers daarna waren zijn identificatienummer. 'C' was een internationale code die aangaf dat de jongen levenslang slaaf was en dat er geen beperkingen waren opgelegd voor zijn behandeling, opleiding en eventuele lichaamsaanpassingen voor een verscheidenheid van diensten.
Nadat 1674 getatoeeerd was, werd hij naar een kamertje ruimte gebracht waar een dokter een ijskoude nevel op zijn kleine geslachtsdelen spoot en met de basisaanpassing begon die gemeenschappelijk was voor alle muilknapen. Eerst werd de jongen uiterst strak besneden en zijn frenum werd volledig verwijderd. De strakke besnijdenis zorgde ervoor dat zijn penis permanent naar beneden gebogen was en maakte het de jongen onmogelijk om een normale erectie te krijgen. Zijn zojuist blootgestelde eikel werd toen doorboord met een dikke stalen ring die van een flens voorzien was. Daarna begon de operatie van zijn scrotum. Zijn kleine haarloze balzak werd geopend en precies middendoor gespleten. Zijn kleine balletjes kregen toen een nieuwe plaats boven en aan elke kant van zijn onlangs gevilde penis. De losse huid van het gehalveerde scrotum van de jongen werd toen deskundig gehecht, het restant weggesneden, zodat de achtjarige voortaan zijn ballen gescheiden en permanent strak tegen zijn lies, net boven zijn penis, had. De procedure is bekend geworden als scrotale inversie en standaard voor muilknapen die door privé-handelaars en privé-meesters gehouden worden.
Zodra de nieuw vormgegeven balzak van de jongen was geheeld, werden zijn gewijzigde geslachtsdelen in de ronde kuisheidspeul gesloten. De van een flens voorziene ring in zijn eikel werd aan een stevige stalen ring binnen de dop gehaakt zodat zijn penis vast zat en niet meer in staat was tot een erectie te komen. Sinds die dag was de dop precies twee maal verwijderd om door een grotere vervangen te worden omdat de jongen groeide. 1674 voelde vaak een ongemakkelijke strakheid binnen de dop, maar hij was volledig onwetend en begreep niets van zijn eigen lichaam, of de veranderingen die hij, twee maanden voor hij dertien zou worden, begon te ondergaan. Vaak werd hij wakker en merkte dat er een heldere kleverige vloeistof droop uit het gat waar zijn pis uit kwam, maar hij wist niet wat het was, en vragen stellen was voor hem niet mogelijk. Zijn enige doel was hard werken en precies doen wat hem werd gezegd. Hij kende werkelijk geen ander leven dan dat van een grondig ontmenselijkte slavenjongen en het kwam nooit bij hem op dat hij er naar zou kunnen streven om iets anders te worden dan wat hij was, een vuil, waardeloos dier, alleen goed voor harde arbeid en constante discipline. Hij hing daar aan zijn haak en liet zijn heen en weer gaan over de andere vijf jongens die zijn lot deelden. Hij praatte niet tegen ze en zij praatten niet met hem of met elkaar. Hij voelde weer die vreemde sensatie binnen zijn dop. Het was een beetje pijnlijk, maar ook wel een beetje fijn. Hij was benieuwd of de andere jongens datzelfde gevoel in hun doppen hadden.
1674 sloot zijn ogen en dreef weg in een onbestendige sluimer. In de loop van de jaren had de jongen om te slapen terwijl hij in welke houding dan ook vastgebonden was, zelfs terwijl hij op zijn tenen stond. Over vier uur werd hij weer gewekt en naar de keuken gebracht om te helpen met de voorbereidingen voor het ontbijt van de gladiatorjongens. Het kwam niet in hem op om jaloers op hen te zijn. In feite was hij tamelijk blij dat hij niet die gevaarlijke en pijnlijke dingen hoefde te doen. Beter een muilknaap dan een gladiator, weliswaar volgens zijn nogal beperkte mening.
wordt vervolgd
Hoofdstuk 29 is al vertaald, en vanaf hoofdstuk 30 heeft er zich een nieuwe vertaler gemeld!