Gladiatorjongens Wereldwijd (14) (hoofdstuk 29-30)
Door istari ([email protected])
vertaald door Dick Vertaal en Jan van Vlaanderen
oorspronkelijke titel World Wide Boy Gladiators, gepubliceerd op /~nialos/spartan_boys.html
Copyright 2008 door istari, alle rechten voorbehouden
* * * * *
Dit verhaal bevat beschrijvingen van seksuele handelingen en verschillende extreme vernederingen betreffende minderjarige jongens. Dit verhaal is uitsluitend bedoeld voor een volwassen publiek, en is het werk van volledige en totale fictie. Als u dit soort zaken niet mag lezen, doe het dan niet. Niet opnieuw verspreiden zonder toestemming van de auteur.
Commentaar is welkom (in het Engels): [email protected]
Commentaar op de vertaling is ook welkom.
* * * * *
Noot over de vertaling Dick Vertaal zag na vertaling van hoofdstuk 29 wegens tijdgebrek geen kans meer door te gaan met de vertaling van Istari's erotische jongensroman Gladiatorjongens Wereldwijd. Gelukkig heeft Jan van Vlaanderen zich aangemeld om door te gaan met de vertaling.
Dick komt uit Holland, Jan uit België – dat is natuurlijk te merken aan het taalgebruik, maar dat leek me geen bezwaar.
Danny vond de kleine jongen heel erg bizar. De jongen stond nooit op. Hij maakte nooit enig ander geluid dan een beetje geblaf en gepiep. Zijn handen en voeten waren altijd in leren wanten gepakt. Hij was werkelijk meer een hond dan een jongen, maar hij leek aardig en had Danny geholpen met kleine seintjes en knikjes van zijn hoofd als de oudere jongen weer iets verkeerd deed. Voor zijn part was Danny's eerste dag als hondjes-jongen tamelijk goed gegaan. Hij schaamde zich omdat hij de hele tijd op handen en knieën moest blijven en niet mocht praten, maar behalve een paar forse klappen op zijn achterste, had hij niet al te erg geleden.
"Je bent wakker," zei Ophelia, die boven hem stond met een kop koffie in haar hand. "Mooi. Heb je goed geslapen?"
"Ja, juffrouw… ," antwoordde Danny, vergetend dat kleine pup-jongens niet praten.
"Ik zal je moeten straffen voor het praten," zei de dame met een warme glimlach, genietend van de angstige blik op het gezicht van de jonge knul, "maar daar zullen we later vandaag voor zorgen. Ga met gespreide benen zitten en laat me je penis zien."
Danny ging in de vereiste houding zitten. Ophelia bekeek zijn kleine slappe orgaan en knikte goedkeurend.
"Was dat dingetje vanochtend stijf?"
Danny schudde zijn hoofd. Vreemd genoeg kon hij zich niet kon herinneren dat hij de laatste paar dagen stijf was geweest. Danny had weinig belangstelling voor seks en masturbeerde nooit, maar hij kreeg voor korte tijdspannes erecties en net als de meeste jongens ontwaakte hij bijna altijd met eentje. Het was raar dat hij er vanochtend geen een had.
"Goede jongen. Steek je hand uit."
Danny gehoorzaamde en de vrouw legde een kleine sleutelring in zijn handpalm.
"Maak Spike wakker en neem hem mee naar de badkamers. Deze sleutels zijn voor jullie halsbanden en Spike's wanten. Jullie twee mogen je in het bad wassen. Wees snel en maak er geen knoeiboel van. Je mag opstaan om je te wassen. Spike ook. Hij weet dat het de enige keer is dat hij als een jongen rechtop mag staan. Help Spike om zijn wanten weer aan te doen voor je eruit komt. Schiet op. Voor het ontbijt gaan we een wandeling maken."
Danny stootte de jongere jongen wakker en fluisterde zacht in zijn oor. "Wij moeten in bad nemen. Kom op."
Spike geeuwde, rekte zich en was snel weer op handen en knieën. Hij knipperde met zijn heldere ogen, uitgerust en klaar en voldaan voor weer een nieuwe dag. De twee jongens kropen naar de badkamer met hun leibanden achter hen aan slepend. In de luxueuze badkamers verwijderde Danny al het hondjes-tuig van Spike. De kleine achtjarige zag er raar uit zonder dat alles. Daarna maakte Danny Spikes halsband open. Zij kregen het water lekker warm en stapten in bad. Spike begon op zijn handen en knieën. Danny stond voor het eerst sinds heel wat uren weer op zijn twee voeten.
"Je mag toch opstaan?" zei Danny toen hij de zeep pakte.
Spike knikte en stond langzaam op. Het was de eerste keer dat Danny de jongen op twee benen zag staan. De achtjarige toonde een glimlach met een gaatje tussen zijn tanden en de twee jongens gingen verder met badderen en maakte hun lichamen zorgvuldig van top tot teen schoon.
Twintig minuten later zat Spike opnieuw op handen en knieën en droeg zijn hondjestuig. Danny zat naast hem, eender gekleed. Ophelia pakte de leibanden van de jongens en nam hen mee voor een ochtendwandeling over het eiland.
Chris werd gewekt door het geluid van zijn kooi die werd geopend.
"Kom eruit, jongen." Het was de zachte stem van Lance die hem dat bevel gaf.
Chris kroop uit de kooi en bleef op handen en knieën. Hij spande zijn rug en rolde zijn schouders. Alles deed zeeer omdat hij de nacht in de kooi opgevouwen had doorgebracht. Zijn lul was pijnlijk hard binnen de kuisheidskooi en de vibrerende plug had hem de hele nacht geil en druipend gehouden. De jongen had bij vlagen geslapen en had een groot deel van de nacht doorgebracht met het door de ijzeren tralies van de kooi kijken naar de vaag verlichte kamer, waar hij de twee mannen hoorde snurken in het bed dat zij samen deelden.
"Goed geslapen?"
Chris keek naar de jonge man. "Een beetje, denk ik, meneer," antwoordde hij met een grote geeuw.
"Ga staan."
"Ja, meneer."
Chris kreeg zijn voeten onder zich, huiverend van de stijfheid in zijn armen en benen.
"Je mag je uitrekken. Werk die stijfheid eruit."
Lance keek peinzend toe hoe de lenige naakte dertienjarige zijn pijnlijk stijve spieren verdraaide en uitrekte. Daarna stond Chris wat verloren en onzeker met zijn armen langs zijn zijden te bengelen,.
"Beter?"
"Ja, meneer, dankuwel," antwoordde de jongen.
Lance verwijderde daarop langzaam, bijna ritualistisch, alle leren onderdelen van de jongen, met inbegrip van het body harness en de boeien en kettingen die zijn polsen en enkels aan elkaar bonden. Alleeen zijn halsband en natuurlijk zijn kuisheidskooi bleven zitten. De jonge man ging achter de jongen staan en wreef zacht over zijn schouders. Hij was bijna 30 centimeter langer dan de jonge tiener.
"mmmm," zuchtte Chris. "Dat voelt heel fijn, meneer."
Lance nam de naakte jongen in zijn armen en liet zijn handen langzaam over de borst en de maag van Christopher gaan, nam de tijd om zijn vingers over de tepels van de jongen te laten draaien en ze teder over de haarloze buik van de dertienjarige te laten gaan.
"Ohhh… " Chris voelde dat zijn lul in de kuisheidskooi nog harder probeerde te worden. De spijkers staken erger dan ooit, maar zorgde er een of andere manier alleen maar voor dat zijn pijnlijke opgesloten erectie nog sterker werd. Lance ging met zijn rechterhand over de kuisheidskooi en voelde het indrukwekkende gewicht van gezonde tiener-jongenslul die daarbinnen opgesloten zat.
"nnnhhh… " kreunde Chris. Zijn lul deed zeer opgesloten in de wrede metalen kooi. Hij moest zo nodig zich aftrekken, maar er was dat niets hij eraan kon doen.
Lance plaagde de jongen een paar minuten op deze manier, drukte in de leuke grote ballen van de dertienjarige knul. Chris leunde achterover hem aan en liet zijn hoofd op de naakte borst van de man rusten. Hij voelde Lance's stijve lul tegen zijn achterste drukken.
"Je lekt echt veel, knul," merkte Lance op toen hij met de top van zijn wijsvinger over het eind van de kuisheidskooi van de jongen liet gaan en er een kleverige draad voorvocht aan bleef hangen.
"Ik… Ik weet het… , " zei Chris in een laag gefluister. "Hij doet dat nu altijd."
Lance sloot opnieuw zijn hand om de lulkooi van de jongen. "Hiervoor heb ik geen sleutel. 't Spijt me. Bruce heeft hem bij zich. Hij zit aan het ontbijt met meneer Durand. Hij zei dat ik vanochtend met jou mocht spelen en alles kon doen wat ik wilde maar hij wilde niet dat jij spuit."
"Dat is rot," pruilde Chris en keek naar het metalen ding dat zijn jongensdeel inpakte. De behoefte om zijn lading te spuiten werd ondraaglijk. Lance's plagende aanrakingen hielpen niet echt.
"Ik weet het. Ik droeg er precies zo één toen ik jong was." Hij kuste de jongen in zijn nek, net boven de leren halsband. "Er zijn andere manieren om je je fijn te laten voelen behalve het aanraken van je lul… Ik kan je in dat ding laten spuiten. Het is niet echt zo fijn zoals een normale cum, maar het is niet ook niet zo slecht."
"Het is niet… het is niet zo iets als zij me melken, toch?" de jongen huiverde bij de gedachte en bij de kennis dat hij voor er veel tijd voorbij was weer aan die vreselijke machine zou worden vastgehaakt.
Lance glimlachte. "Een beetje, maar het is sterker. En jongensslaafjes moeten leren om plezier te hebben met wat ze wordt gegeven." Hij speelde weer met de gekooide lul van de jongen en veroorzaakte weer een ronde van zacht hoog gekreun uit de dertienjarige keel. Hij leidde Chris naar het bed en legde hem op zijn rug. "Trek je benen omhoog," zei hij. Chris gehoorzaamde en vouwde zijn benen omhoog naar zijn borst en hield ze daar vast met zijn handen, en stelde zijn meest intieme delen bloot aan deze man die voor het grootste deel nog een vreemdeling was. Als je tenminste een persoon een vreemdeling kan noemen als je zijn lul in je mond hebt gehad.
Lance werkte de plug langzaam uit het kont van de jongen. Het vibreerde nog toen het definitief uit de tieners kortelings goedgeneukte opening gleed. "Heeft het dit de hele nacht gedaan?" vroeg Lans medelijdend.
Chris hief zijn ogen op, beet op zijn onderlip, en knikte heftig.
"Arme jongen. Je moet dan zowat barsten."
Chris knikte weer en slaagde erin een innemende glimlach te maken. "Het lijkt alsof mijn ballen een ton wegen… "
Lance pakte ze losjes in zijn hand en masseerde de gezonde lekker grote testikels van de jongen. "Een aardig selletje heb je daar. Zij zijn echt groot voor een zo jonge knul."
Tevreden met het compliment glimlachte Chris opnieuw. Met deze man voelde alles anders. Hij voelde nog steeds een beetje vrees voor Jason en was absoluut bang van Bruce, maar hij voelde zich helemaal niet zo met Lance. In feite hoopte hij zo'n beetje dat Lance seks met hem zou willen hebben.
"U gaat hem in me steken, nietwaar?"
Als antwoord deed Lance snel zijn zijden boxershort uit. Als een jonge man die zijn tienerjaren net voorbij was, had hij een mager gespierd lijf en, net als de dertienjarige Chris, was zijn lichaam grotendeels haarloos. Bruce, juridisch gezien nog zijn meester, stond hem toe om een klein net geknipt bosje schaamhaar boven zijn lul te houden, die momenteel stijf was en niet langer dan die van de jonge Christopher, maar wel aanzienlijk dikker.
Chris verwachtte dat Lance direct bij hem naar binnen zou gaan en hij klemde zijn ogen stijf dicht in afwachting van die eerste scheurende pijn als de penis van de man naar binnen drong. In plaats daarvan voelde de jongen een koel en ontspannen gevoel van lotion die op zijn pijnlijk gat werd gesmeerd. Hij opende zijn ogen en zag Lance's vinger langzaam naar binnen en weer naar buiten glijden, en hem zacht rond liet draaien. Lance stopte een tweede vinger erbij en Chris koerde van genoegen. De lul van de jongen was zo hard als hij binnen de grenzen van zijn kuisheidskooi kon zijn.
"Bruce houdt ervan zijn jongens te laten bloeden," zei Lance rustig. Hij dacht aan de tijd toen hij elf jaar oud was en met zijn lulletje die in een kleine metalen kooi was opgesloten gilde en huilde toen zijn nieuwe meester hem die allereerste nacht brutaal neukte. Dat was nu bijna tien jaar geleden, maar Lance had nooit vergeten hoe het voelde om als een stuk meubilair te worden gebruikt. "Zo ben ik niet. Ik ga genieten van jouw strakke kleine kontje en er is niets wat jij daartegen kan doen, maar het is voor mij o.k. als jij ook wat plezier hebt."
Chris glimlachte dromerig, hij tintelend al van top tot teen terwijl Lance zijn vingers in en uit zijn jongenskont bleef doen. "Ga ik spuiten?"
"Waarschijnlijk wel," antwoordde Lance en hij trok zijn vinger terug en nam zijn positie aan.
Chris voelde de eikel van de jonge mans harde lul even tegen zijn opening drukken.
"Ontspan je, Chris," vertelde Lance hem, alle regels overtredend door de naam van de jongen te gebruiken. "Ontspan je en laat me alleen maar binnen."
Chris legde zijn hoofd op het hoofdkussen en deed wat hem werd gezegd. Met alleen maar de spoortje van pijn gleed Lance's lul in één enkele stoot helemaal naar binnen en raakte zijn puberprostaat op precies de juiste plaats.
"Ohhhh, wow! Oooo…" kreunde Chris.
"Goede jongen," moedige Lance hem aan.
"Neuk me, meneer, alstublieft," fluisterde de jongen, "laat me spuiten. Ik moet het zo erg…"
"Ik weet het. Lig stil nu. Niet praten." Lance leunde tegen hem en begon met een langzaam regelmatig ritme van sterke maar toch zachtaardige stoten in het strakke gaatje van de jongen.
Chris piepte en jankte en kreunde, en spoedig leerde de onervaren jongen om zijn spieren op tijd met de mans stoten te ontspannen en Lance's lul nog dieper naar binnen te trekken. Elke paar minuten deed Lance zijn hand rond de metalen lulkooi van de jongen en schommelde het op en neer. Opgesloten binnen het kuisheidsapparaat spande Chris' penis zich hevig en scheidde grote hoeveelheden voorvocht af.
"Oh, ja… " hijgde de jonge knul.
Lance glimlachte en bleef genieten binnen het strakke, warme jonge gaatje van de jongen.
Na twintig langzame methodische en zachtaardige minuten kronkelde en schudde Chris, snakkend om klaar te komen, snakkend om meer van Lance's lul in zijn kont te voelen.
"Hoe dichtbij het spuiten ben je?" vroeg Lance aan de jongen, nogmaals zijn kuisheidsapparaat schuddend. De lul van de jongen was hard, in zichzelf gebogen binnen de beperkende metalen kooi. Het leek uitermate pijnlijk en Lance wist uit ervaring dat het ook pijnlijk was. Ook wist hij uit ervaring dat de jongen op dit punt hopeloos was geprikkeld.
"Bijna…" fluisterde Chris, bijna onsamenhangend. "ik moet zo nodig spuiten… "
Lance versnelde zijn stoten. De jonge man en de jonge tiener gromden nu in perfecte harmonie. Een paar seconden later ging de natuur zijn gang. Lance ejaculeerde met een luid gekreun van genoegen en vulde de jonge knaap met zijn zaad. Chris hijgde verrast toen het gevoel toesloeg, hij klemde zijn spieren, schreeuwde met een hoge gebroken stem en kreeg het vreemdste orgasme dat hij ooit in zijn korte leven ervaren had. Met zijn wanhopig gezwollen penis opgesloten in de kleine kuisheidskooi was er geen ruimte om een normale ejaculatie te hebben, maar hij had toch een orgasme. Het voelde dan beter dan goed. Het voelde fantastisch. Hij schreeuwde opnieuw en staarde verstomd omlaag naar zijn gekooide lul. Zijn kleverige witte jongensvloeistof stroomde uit de top van zijn lul. Elke huivering van zijn lichaam, elke dichtklemming van zijn spieren liet meer van zijn jongenszaad uit hem lopen.
"Oh, god… ooohhh…" hij schudde met zijn hoofd op het hoofdkussen. Het orgasme van de jongen duurde bijna dertig seconden, absoluut een record voor deze bepaalde dertienjarige. Toen hij definitief klaar was, opende hij zijn ogen en zag Lance op hem neer staren met een tevreden en zeer geamuseerde glimlach op zijn gezicht. Het zien van de op jonge tienerjongen die met een orgasme worstelde was een grote verrukking.
Jonge Chris steunde op zijn ellebogen. Tussen zijn benen voelde hij de kleverige vochtigheid waar hij zijn zaad op het matras gemorst had.
"Dat was absoluut heftig!" riep Chris uit.
"Ja dat was het. Je was zo aanbiddelijk." Lance liet zijn handen speels over de gladde dijen van de jongen gaan, nu zorgvuldig elk verder contact met de opgesloten geslachtsdelen van de dertienjarige vermijdend. "Ren naar de badkamer en haal iets om jouw rommel schoon te maken. Veeg je geil van je benen als je daar bent. Ik ga mijn ontbijt bestellen."
"Ja, meneer," antwoordde Chris. Hij ging snel van het bed af en haastte zich naar de badkamer, terwijl de klodders van zijn eigen sperma aan de binnenkant van zijn prachtige zijdezachte dijen omlaag gleden.
Het was halverwege de morgen op Gladiator Eiland. De zon was warm, de lucht smoorheet. In de Zwarte Kamer gaf de klok weer 00:00:00 aan. De deur van de kamer was open. Van binnenuit kon je het geluid van rammelende kettingen horen. De extra twaalf uur van de straf van Josh Andrews waren een paar minuten eerder afgelopen. De elfjarige jongen werd weggereden op een brancard, vastgebonden met dikke leren riemen rond zijn polsen, enkels, dijen en borst. Hij was naakt. De leren kap was verwijderd en hij was uit het latex body-suit gehaald. De overmaatse penis van de jongen was bevrijd van het lul-en-baltuig en lag nu zacht en slap over zijn ballen. De catheter was er opnieuw ingedaan zodra het pak uitgetrokken was, de afvoerslang was bevestigd aan een plastic zak die aan de zijkant van de brancard slingerde.
Een zachte doek was als blinddoek over zijn ogen gedaan om hem te beschermen tegen het heldere zonlicht buiten. Josh mompelde zacht in zichzelf en worstelde tevergeefs en zwak tegen de riemen die hem aan de brancard bonden. Met zijn naakte huid definitief bevrijd van het strakke latex rilde hij, zelfs in de tropische hitte. Met die blinddoek wist hij niet waar zij hem heen brachten of wat er gebeurde, alleen maar dat hij uit het pak en uit die afschuwelijke kamer was. Plotseling voelde hij wind op zijn huid en wist dat hij buiten was. Hij hoorde vogels en insecten en het constante geluid van de oceaan in de verte.
Dokter Trench en twee van de bewakers reden de naakte jongen naar de ziekenzaal. Toen zij hem naar binnen reden begon hij zijn hoofd langzaam te schudden.
"Wil… naar… huis… wil… naar… huis…"
Een ogenblik later vond een naald zijn linkerarm en de jongen verloor het bewustzijn.
Toen Josh verscheidene uren later ontwaakte bevond hij zich op een smal bed in de medische afdeling. Hij was vastgemaakt met gevoerde medische boeien om zijn polsen en enkels. Er zaten infusen in zijn beide armen, die aan palen aan beide kanten van het bed waren vastgehaakt. Hij keek even rond in de kamer, zijn ogen waren nog gevoelig voor licht. Hij merkte dat hij niet naakt was. Er was iets zacht rond zijn middel, dat zijn kont en zijn penis en testikels bedekte. Het was absoluut niet zijn kuisheidsgordel. Hij hief zijn hoofd omhoog en staarde omlaag over zijn lichaam.
' Oh, nee!'
Hij droeg een luier. Ze hadden hem een luier aangedaan. Een witte, met blauwe en roze konijntjes uit een stripverhaalkonijntjes erop. Josh probeerde zijn handen vrij te krijgen om het af te scheuren, maar zijn strijd was nutteloos en de kleine konijntjes staarden hem alleen maar spottend aan.
"Mooi, ik zie dat je wakker bent." Het was Karin, de oudste medewerkers van Allison Trench. "Wat is er mis?"
Josh' verwarde hersens konden wel ongeveer honderd dingen bedenken die er op dit ogenblik met zijn leven mis waren, maar het waren vooral die papieren luier en die dwaze konijnen.
"Ik ben geen baby," protesteerde hij gedwee. Hij wilde taai en boos klinken, maar op de een of andere manier klonk hij alleen maar klein en bang en, nou ja, als een baby.
"Niemand heeft gezegd dat je dat was, maar je blijft zo minstens tot morgenochtend, tenzij je wilt dat we die slang weer in je lul doen."
Josh schudde zijn hoofd. "Maar hoef ik dat alleen maar vandaag te dragen?"
"Dat beslist je trainer. Zij vertelde me dat zij je er zo leuk uit vind zien. Zij zit er aan te denken om je een paar weken in de luiers te houden, zelfs tijdens de wedstrijden."
"Oh, nee…" jammerde de elfjarige.
"Stil maar." Karin pakte een blauwe speen en dwong die in de mond van de jongen. Josh keek haar woedend aan met vermoeide, uitgeputte ogen met donkere kringen eromheen. "Waag het eens dat uit te spugen, jongetje."
Zij liet haar hand zacht over het zachte absorberende opvulsel gaan dat de geslachtsdelen van de pre-tiener bedekte. "Karin weet hoe ze babyjongens zich fijn kan laten voelen." Zij bleef wrijven.
Josh voelde zijn penis binnen de luier stijf worden, het zachte materiaal dat hem bedekte zat net strak genoeg om hem tegen zijn lies gedrukt te houden. De behandeling duurde nog maar een paar minuten en de elfjarige hijgde en snakte naar adem. Hij spuugde zijn speen uit toen zijn mond wijd open ging.
"Ah… aaahhh… wat is dat absoluut heerlijk, juffrouw." De jongen koerde en krulde zijn tenen. Zijn spieren spanden zich en hij huiverde toen hij een orgasme kreeg. Karin bleef nog eens twintig minuten aan zijn zijde en gaf de jongen nog drie drogere orgasmes voordat zij hem alleen liet.
"Tegen niemand vertellen," waarschuwde zij hem streng. Zij duwde de speen opnieuw tussen zijn tanden en liet haar vingers over de naakte borst van de jongen gaan. Zij tikte op de grote duidelijke zwelling aan de voorkant van Josh' luier en lachte zacht hoe zij gemakkelijk zij die goed-begiftigde kleine jongen in haar macht had. "Ga nu maar slapen."
Josh had geen problemen om dat bevel op te volgen. Het laatste wat hij zag voor hij zijn hoofd neerlegde waren die stomme langorige stripkonijntjes die hem aankeken met hun grote stripverhaalogen en roze stripverhaalneuzen.
"Goede morgen, Trevor," zei Lara, zich bewust van het effect dat ze had op de jongen. "Is de baas thuis?"
"Meester drinkt zijn thee, mevrouw," zei de veertienjarige schuchter. "Ik vertel hem dat u hier bent, oké. U kan binnen wachten als u wil."
"Zoals je wil, als je maar niet in moeilijkheden komt, mijn lieve jongen," zei de jonge vrouw en ze ging de met marmer betegelde hal binnen.
Trevor lachte breed, blij dat de dame zo vriendelijk met hem was. Hij haastte zich op zijn tengere benen en toonde Lara zijn prachtige blote billen. De jonge tiener was een paar minuten later terug. "Wilt u mij volgen, mevrouw," zei hij met een elegante buiging.
Lara stond nog maar eens in de studeerkamer van William Durand. Ze keek uit over het strand en de helder blauwe Caribische zee.
"Geniet je van je verblijf, mijn liefste?" vroeg het hoofd van XB1 en hij nipte nog eens van zijn ochtendthee. Trevor stond met de theepot klaar.
"Alles gaat fantastisch, Bill."
Na een paar minuten heen-en-weer-gepraat, kwam Lara tot de hoofdzaak. "Ik ben hier omdat ik van jou groen licht nodig heb voor de volgende fase van WWG."
"Wat ben je van plan?"
"Wel baas, ik ben me ervan bewust, en jij ook hoop ik, dat onze twee oudste jongens binnen achttien maanden oud genoeg zijn om hun contract te beëindigen. We moeten aan opvolging denken, zodat we niet plots met te weinig jongens vallen. Ik ben al zo vrij geweest om ons rekruteringsbureau de opdracht te geven om eens rond te kijken, en om een oproep te plaatsen voor jongens en hun ouders, op het internet op de WBG website. Ik stel voor dat als we twee jongens vinden, dat we ze direct een voorwaardelijk contract aanbieden.
"Voorwaardelijk?" vroeg Durand. "En jij stelt dat op?"
Lara glimlachte en nam een vers kopje thee van Trevor. "Het verwondert me niet dat u er al iets over gehoord hebt, mijnheer. Het is nog niet wettelijk in de V.S., maar de meeste andere geciviliseerde naties hebben al een aantal aanpassingen aangebracht in hun wetgeving over jeugdige mannelijke slaven. Het ICSC in Genève ondersteunt volledig het concept.
"Leg dat eens uit."
"Wel, mijnheer, Het is heel simpel. De jongen en zijn familie stellen een verbintenis op, die een niet negotieerbare verplichting inhoud tegenover ons standaard contract, die ingaat op het moment dat er een plaats open komt op het eiland. Een voorverbintenis kan getekend worden en geratificeerd vijf jaar voor het ingaan van het contract.
"We kunnen dus al rechten bezitten op nieuwe jongens zonder dat we ze vooraf moeten betalen."
"Precies. En de voorverbintenis geeft ons al de specifieke en gelimiteerde autoriteit over de jongen van het ogenblik dat ze getekend hebben. Zo hebben we de zekerheid dat ze in topconditie blijven en al een basistraining beginnen wanneer ze nog thuis bij hun ouders wonen. Het kost ons niets, en we hebben goed getrainde jongens, die we dadelijk kunnen gebruiken, als ze op ons eiland toekomen."
"Dat is een uitstekend idee. Waarom is het niet wettelijk in de V.S.?"
"De wetgeving wordt aangepast, mijnheer," informeerde Lara hem, "ik ben er zeker van dat een man met uw invloed de goedkeuring kan verzekeren."
"Ik zal vanmiddag een paar telefoontjes doen. Ga ondertussen maar gewoon door en zet het rekruteringsteam er toe aan om zo snel mogelijk twee jongens te vinden die een voorverbintenis zullen ondertekenen. Oh… en Lara,…het lijkt me dat onze huidige lijst nogal eenkleurig is, als je begrijpt wat ik bedoel, Laat ze ook eens in een ander deel van de wereld op zoek gaan. Ik wil jongens die wat donkerder zijn, maar ook weer niet te donker, een beetje kleur past hier wel."
Lara Tomlinsin nam snel nota, en bleef nog even voor een van Trevors legendarische muntdrankjes.
"Ik heb hem zelf getraind," zei Durand trots als de schaars geklede jongensslaaf hun drankjes aanbood. "Hij is er echt voor geschikt."
"Ik ben er zeker van dat u hem getraind hebt voor allerlei dingen," jij sluwe ouwe bastaard," dacht Lara bij zichzelf. Maar ze moest toch toegeven dat het drankje uitzonderlijk lekker was.
In het trainingsgebied bekeek Nathaniel Hilthorpe het pas afgewerkte klaslokaal. Hij was onder de indruk van de snelheid waarmee het management van de onderneming rekening had gehouden met zijn eisen en zijn vragen. In het eens leegstaande lokaal stonden nu twee schoolborden, drie computers, Hilthorps grote houten bureau en tien kleinere lessenaars voor de gladiatoren. de lessenaars waren vastgeschroefd, net zoals de aluminium stoelen, waar ook nog ingebouwde enkelriempjes aan vastzaten, zodat de jongens op hun stoelen zouden blijven zitten. Op de zitting van de stoelen waren ook nog aluminium plugs bevestigd, die in de jongens hun kont gespietst werd als ze gingen zitten. De dikte van de plug was aangepast voor elke jongen, de dunste voor Miles, de dikkere, met spijkers op waren speciaal uitgekozen voor David, Philippe, Illya en Chris. Achter het bureau van Hilthorpe hing het disciplinair gereedschap dat over de jaren heen al zijn degelijkheid had bewezen. Zwepen, stroppen en een zware houten peddel. De jongens zouden met elk van hen kennis maken naargelang de scholing vorderde.
Nathaniel bekeek het rooster van de gladiatoren. Zijn eerste interviews met de jongen gingen weldra beginnen. Hij zou ze een voor een testen om te kijken hoever ze gevorderd waren en op welk peil ze stonden. Hij hoopte ook een deel van zijn disciplinaire instrumenten te kunnen introduceren. Een aantal jongens waren voor het ogenblik niet beschikbaar, maar met tien stuks waaruit hij kon kiezen, zou hij toch wel iemand vinden die niet met iets anders bezig was. Hij maakte zich geen illusies. Opvoeding was niet de grootste prioriteit op gladiatoreiland, maar de kans om met de jongensgladiatoren te werken maakte alles goed wat hij als opvoeder niet kon verwezenlijken. Hij nam een draagbare radio en nam contact met de controlekamer.
"Ik geloof dat jongen nul-een vrij is. Zend hem naar het klaslokaal, van zodra het zijn trainer uitkomt."
Vijf minuten later werd een bezwete Miles Harris afgeleverd bij zijn trainer. Hij kwam net uit de nabijgelegen fitnesszaal.
"Ik zal hem niet lang houden, Alex," zij Hilthorpe geamuseerd. Hij maakte er een punt van om de namen van de trainers zo snel mogelijk te leren. De jongens waren natuurlijk nummers, en het interesseerde hem niet om te weten hoe ze heetten voordat ze contractuele slaven werden.
De oudere trainer glimlachte en duwde het jongetje vooruit en gaf hem een tik tegen zijn achterhoofd. "Gedraag jezelf, ventje," zei hij en richtte zich terug naar Nathaniel. "Hier zijn de sleutels, voor als je zijn kettingen of kuisheidsgordel wil uitdoen."
"De jonge leraar nam de ring met zilveren sleutels, waarop Miles’ nummer op stond, aan en legde hem op zijn bureau.
"Hij wordt verwacht voor een melksessie om 1300 uur… niet dat er veel te melken is."
"Ik ben er zeker van dat we dan al lang gedaan hebben, is het niet, jongen?"
Miles haalde zijn schouders op, omdat hij niet wist wat er met die vreemdeling te doen stond. "Hmm, , dat zal wel, meneer."
Alex Wright vertrok en liet zijn jonge toeverlaat onder de hoede van de leraar. "Ga voor mijn bureau staan jongen," zei Hilthorpe. Miles gehoorzaamde onmiddellijk en schuifelde vooruit. Zijn kettingen ratelden over de vloer. Hilthorpe zat neer en riep het dossier van de jongen op op de computer.
"Was jij een goede student, voordat je een slaaf werd?" vroeg hij en hij bekeek jongen met de halsband en kuisheidsgordel kritisch.
"Ik denk van wel, meneer"
"Ik veronderstel dat je kan lezen en schrijven."
"Ja meneer." zei Miles en hij krulde zenuwachtig zijn tenen.
"Je bent tien jaar oud, is het niet?"
"Ja meneer, zei het jongetje en hij maakte zich zo groot hij kon.
Hilthorpe pauzeerde even en overliep de statistieken in het dossier van de jongen. Alles wat er ooit over Miles opgetekend werd was beschikbaar aan zijn vingertoppen. Hij keek nog eens op naar de jongen. "Zeg de tafel van negen eens op, alstublieft."
Miles bekeek hem en begreep niet echt wat hij bedoelde. Na bijna vier weken training, naakt zijn, competitie en zo veel meer, was denken aan de school een plotselinge verandering voor de jongen.
"Ik begrijp het niet, meneer…"
"De maaltafel, dommerik. Je weet toch hoe je moet vermenigvuldigen, is het niet?"
"Oh," antwoordde Miles, met een zucht van verlichting. "Oké, een maal negen is negen, twee maal negen is…"
"Stop," onderbrak de leraar. "Als je in dit klaslokaal iets opzegt, moet je rechtop staan met je handen achter je rug. Gezicht naar voor, ogen naar voor, kin omhoog. Duidelijk spreken en niet mompelen."
"Ja, mijnheer, sorry, meneer."
"Begin opnieuw."
Miles nam snel de goede houding aan en begon opnieuw. Zijn pre- puberale stem echode door het lokaal."Een maal negen is negen, twee maal negen is achttien, drie maal negen is zevenentwintig,… " Dit ging goed tot bij negen maal acht. "Achtennegentig," zei hij. Hilthorpe deed hem stoppen.
"Ben je zeker dat dit juist, nul-een?"
Een blik van schrik verscheen op de ogen van de tienjarige. Ja mijnheer, ik ben zeker, meneer."
Hilthorpe stond op en wandelde rond zijn bureau. Hij boog zich over de een meter twintig grote jongen. "Dit is niet juist. Ga over de strafbank staan."
Er kwamen tranen op in Miles’ donkere ogen. Hij volgde de aanwijzingen van de leraar en stapte naar een houten bank die meer leek op een zaagtafel dan iets anders. De jongen ging er zenuwachtig voor staan.
"Buig erover."
Miles boog zijn middel en greep de poten van de bank. In deze houding was zijn schattige kontje goed geplaatst om er mooie streepjes op te zetten. Hilthorpe koos de kleinste en dunste stok aan de muur.
"Heb je ooit al van de stok gehad, jonge man?"
"Nnn… nneee, meneer."
"Ik zal het niet te moeilijk vandaag. Drie slagen. Je moet ze voor me tellen."
Hilthorpe geen tijd meer en gaf snel en efficiënt de drie slagen met de kleine stok. Miles huilde en gilde en botste tegen de houten bank, maar slaagde erin om elke slag voor zijn leraar luidop te tellen. De betraande tienjarige mocht even later terug opstaan.
"Ik heb een test voor jou, om te zien hoeveel je al weet en hoeveel je nog moet leren." Hij nam de sleutels van zijn bureau en opende de kontriem van de kuisheidsgordel om de kontplug bij de jongen te verwijderen. Miles gromde en kreunde als de metalen indringer uit hem gleed.
"Met welke hand schrijf jij?"
"Met mijn linker, meneer."
Hilthorpe Miles’ rechterhand en legde de plug erin. "Hou dit vast en ga aan je lessenaar zitten.
Miles keek naar de dubbele rij banken en vond die met het nummer een op. Het duurde net drie seconden om de dikke aluminium plug te zien die op de stoel vastgemaakt was. Met bevende onderlip kijk hij naar zijn nieuwe leraar.
"Ik wil daar niet gaan opzitten, meneer."
"Jij hebt hier niets te willen. Ga zitten en begin je test."
Miles snoof even en hurkte zich over zijn stoel. Hij gebruikte de kracht van zijn beenspieren om niet te gaan zitten. Hij voelde de plug op zijn aars drukken, nam de pen met zijn linkerhand en keek naar het blad met de test. Hij nog altijd zijn eigen plug in zijn rechterhand.
"Je hebt vijftien minuten."
Toen de vijftien minuten voorbij waren, was Miles helemaal over de plug gegleden. Hij schreef en kreunde tegelijk. Zijn piemeltje had verschillende pogingen ondernomen om stijf te worden in de smalle ruimte van de kuisheidsgordel. Ondanks alle afleidingen slaagde de moedige tienjarige erin zijn test af te werken. Dit betekende niet dat het juist gedaan was. Hilthorpe schudde zijn hoofd als hij de vele fouten in het rood onderstreepte. Hij gaf het blad terug aan de bevende zenuwachtige jongen.
"Je bent geslaagd. Maar net. We hebben nog een heleboel werk te doen. Het is niet omdat je rijk bent als je hier weggaat, dat je het recht hebt om dom te zijn."
Miles dacht niet van zichzelf dat hij dom was. Hij ging niet graag naar school, maar hij ging en deed zijn best. Sommige vragen waren heel moeilijk. Hij wist dat zelfs de oudere jongens het antwoord niet kenden.
"Moet je mij iets zeggen, jongen? vroeg Hilthorpe, toen hij de blik op Miles’ gezicht zag.
Miles richtte onmiddellijk zijn ogen naar zijn lessenaar. "Nee, meneer, ik deed mijn best, meneer."
Hilthorpe ging door kortgeknipte haren van de jongen. "Ik weet het. Het is mijn job om je nog beter te maken. Voor je lichaam heb je een trainer, is het niet?
"Jawel, meneer."
"Wel, beschouw mij als de trainer van je geest."
Miles glimlachte verlegen. Dat leek hem redelijk.
"Sta op."
Langzaam, kreunend en jankend en grommend, hees de kleine tienjarigen zich op van de niet zo kleine plug en ging in houding naast zijn lessenaar staan. Hij had nog steeds zijn kontplug in zijn rechterhand. Hilthorpe wees ernaar.
"Weet je hoe dit terug moet inbrengen?"
"Ik den het wel, meneer."
"Doe het dan."
Het duurde enkele seconden om te beslissen op welke manier dat het best kon gedaan worden. Hij ging op handen en voeten staan, met zijn benen wijd open, en stak de plug terug in zijn kont. Heel de tijd had hij een pijnlijke grimas op zijn lief gezichtje. Hij was vuurrood van verlegenheid, omdat hij dat ding zelf in zijn achterste moest schuiven, terwijl zijn leraar erop stond toe te kijken.
"Goed zo, jongen," zei Hilthorpe toen Miles terug recht stond. De jongen ging afwezig met zijn hand over de metalen plaat die zijn genitaliën afschermde. Hilthorpe besloot om zijn indiscretie te negeren. Hij tastte in zijn bureau, vond een stukje chocolade en gooide die naar de jongen. Miles pakte het gretig, deed het papiertje eraf en stak het ganse stuk in zijn mond.
"Aan niemand vertellen, jongen," waarschuwde de leraar met een vriendelijke glimlach. "Dit is ons geheim."
Met zijn mond vol wonderlijk lekkere chocolade, grijnsde Miles en knikte. Een paar minuten later kwam Alex hem halen. Hij maakte een ketting vast aan de halsband van de jongen en begeleidde hem naar de medische ruimte voor zijn afspraak met de gevreesde melkmachine.
Het ontbijt van Lance werd geleverd door muilknaap 1674 net zoals de jongen de maaltijd van de avond ervoor had afgeleverd. De nog net geen dertien jaar oude jongenstond gehoorzaam voor de deur, zijn armen naast zijn lichaam, zijn gezicht naar de grond gericht. Zoals steeds als hij aan het werk was, droeg hij een korte, grijze slavenkiel die betekende dat hij iets meer was dan een bijna menselijk werker. Chris, die blij was dat hij een stukje toast met sinaasappelmarmelade en een hele pannenkoek kon eten (dankzij de gulheid van Lance), keek naar de jongen. Hij wist dat sommige jongens echte slaven waren, levenslang, en hij vroeg zich af wat hij gedaan had om zo’n vreselijk lot te moeten ondergaan. Was hij een misdadiger? Chris wist dat er een heleboel jongens die slechts een klein misdrijf pleegden veroordeeld werden tot slavernij. Thuis en op school werd hij hiervoor al gewaarschuwd vanaf zesjarige leeftijd. Misschien waren zijn ouders arm. Dat gebeurde er met Timmy Wildesin verleden jaar.
De familie Wildesin leefden een paar huizen verderop en Timmy en Chris waren bijna even oud. Timmy bracht zichzelf steeds in moeilijkheden en sleepte Chris altijd mee. Maar ze bleven vrienden tot op de dag dat de afdeling slavencontrole van de staat arriveerde in hun witte vrachtwagen om Timmy mee te nemen. Het ergste was dat Timmy wist dat hij al enkele weken voordien verkocht werd. De ganse buurt wist dit, ook Chris en Josh. Chris herinnerde zich dat hij toekeek vanuit zijn voortuin. Timmy stapte naar buiten, spiernaakt. Zijn twaalfjarige piemel, die merkelijk kleiner as dan die van Christopher zwaaide heen en weer en was zichtbaar voor iedereen. Hij had al een ijzeren halsband rond zijn nek en zijn enkels en polsen waren geketend.
Chris was droevig en kwaad, maar hij was er zich ook van bewust dat zijn lul echt stijf was in zijn short. Nadat de vrachtwagen weggereden was, naar het nieuwe leven van Timmy als slaaf, rende Chris de trap op, trok hij zijn short omlaag en rukte hij zich af totdat hij klaar kwam. Hij is nooit te weten gekomen wat er met Timmy verder gebeurde. Er waren geruchten op school dat hij een seksslaaf werd. Op zijn twaalf jaar had Chris er maar een vaag idee van wat dit betekende. Nu was jonge gladiator al meer vertrouwd met het concept.
"Je moet hem zo niet blijven bekijken,¨ zei Lance terwijl hij aan zijn koffie slurpte.
"Waarom niet?" vroeg Chris en hij draaide zijn ogen weg van de anders jongen.
"Muilknapen zijn niet menselijk meer, je moet ze negeren."
De naakte jongen ging een beetje rechter zitten op de vloer. "Wel, ik en nu geen mens meer, maar mensen kijken naar mij… hemel, zij blijven maar naar mij kijken… jij kijkt naar mij… Bruce kijkt naar mij… Jason kijkt naar mij… Ik weet wat er gaande is… ik bedoel, over seks en zo…"
Lance glimlachte en gaf een glaasje vruchtensap. "Voor jou zijn de dingen iets anders. Jij hebt een contract getekend. Dat betekent dat je vrij zal zijn… op een dag. Dus jij bent een andere soort als die daar," en hij wees naar muilknaap 1974.
"Ik denk alleen maar dat het niet eerlijk is. Wat heeft hij misdaan om zo behandeld te worden?"
"Ik weet het niet, Chris," zei Lance, en hij noemde Chris weer bij zijn naam. "Het zijn mijn zaken niet, of de jouwe. Er is niemand die daar iets kan aan verhelpen. Hij is wat hij is, en jij bent wat je bent, en zo is het. Eet nu maar verder."
Chris had weer oog voor zijn bord met eten. "Dat ding dat hij rond zijn lul en zijn ballen draagt… Dat lijkt mij veel te klein... Dat zou mij nooit passen."
"Prijs je gelukkig dat je het niet moet dragen. En geloof me, je wil niet weten wat ze met hem hebben gedaan, daar beneden."
Chris bracht zijn ontbijtbord terug naar de wachtende muilknaap. Bruce kwam terug van een productieve vergadering met William Durand. Muilknaap 1974 vertrok snel, met het lege bord in zijn handen. De resten van het ontbijt roken zo lekker voor hem, maar hij durfde niet stoppen om er ook maar een kruimeltje van op te eten.
"Zo," zei Bruce. Hij richtte zich tot de twee jongere mannen, die technisch alle twee slaven waren. "Heeft hij zich goed gedragen, Lance?"
"Hij is het perfecte slaafje," antwoordde de jonge man, terwijl hij naar Chris knipoogde. Zij hadden samen afgesproken dat het verboden orgasme een geheim zou blijven tussen hen. Bruce bekeek ze even en was er zeker van dat ze iets voor hem verborgen hielden.
"De wagen wacht buiten. Steek de jongen terug in zijn leren pak. Kettingen zijn niet nodig. Stop alle gaten dicht. Laten we gaan."
Lance volgde snel de bevelen van Bruce op. Enkele tellen later had Chris weer het lederen harnas aan, met de bijbehorende halsband en boeien. In zijn kont en in zijn pisgat zaten weer plugs. "Je ziet er zo heet uit in leer," fluisterde de jongeman in oren van de knaap.
"Bedankt," fluisterde Chris terug. Hij deed wat hij dacht te moeten doen. Hij begon te begrijpen wat een effect hij had op oudere mannen. Hij gooide een kushandje naar Lance, die glimlachte en hem prompt een klap op zijn achterwerk gaf.
"Je moet niet zo plagen, jongen," adviseerde Lance hem. Hij bracht Chris aan de leiband naar buiten. Het hart van de dertienjarige begon sneller te slaan als hij zag wat er op hem wachtte. Het was een groter model van de koets, met dezelfde leidsels, kettingen en riemen die hij al zo goed kende. Deze had echter vier wielen, en was heel wat luxueuzer, rijkelijk bekleed wet gebeitst hout en kussens voor de passagiers. Chris bekkek dit alles zeer bezorgd. Dit leek hem zeer zwaar. En er zouden twee volwassen achterop meerijden, in plaats van een lichtgewicht, twaalfjaar oude jongen. Met een somber gezicht zette hij zich voor de wagen. Bruce en Lance bevestigden rustig de kettingen aan het harnas van de jongen. Chris bemerkte dat er aan deze wagen geen geleiders zaten zoals op de kleinere karretjes. Er was niets om vast te houden als hij de vierwieler vooruit trok. Hij zou zeer snel merken dat hij zijn armen helemaal niet nodig had. Bruce nam snel een leren riem uit de wagen en bond de armen van de jongen op zijn rug. Een bijkomende ketting ging van de ring op het einde van die riem naar de voorkant van de wagen. Chris was bang dat hij zijn evenwicht niet zou kunnen bewaren, maar hij had geen tijd om te protesteren, want er werd een hoofdtuig met bit op jongensmaat strak over zijn hoofd vastgemaakt. De laatste kettingen werden vastgemaakt, daarna de teugels.
"Je gaat ons rond het eiland brengen, jongen," zei Bruce. Lance en hij klommen op de comfortabele passagierszetels. Lance nam de teugels, Bruce hield een lange, brede zweep in zijn hand. Hij knalde er hard mee op Christophers blote schouders. Er verscheen direct een pijnlijk rode streep. "Begin te rennen."
"Met al dat gewicht achter hem was het moeilijk voor de achtenveertig kilogram zware jongen om te blijven draven. De vier wielen van de wagen maakten hem wel wat stabieler, maar het was een heel karwei om het ding in beweging te krijgen. Met zijn armen achter zich vastgebonden moest de jongen voorover buigen om vooruit te komen. Zijn knappe jongen dijen stonden gespannen om de zware lading te torsen. Bruce bleef maar slaan met de zweep totdat hij op wandelpas vooruit kwam. Lance was heel wat vriendelijker met de teugels dan zijn partner met de zweep. Al snel trok Chris de wagen over de stoffige straten van het eiland. Hij bracht hen langs de productiehuizen, het hoofdgebouw, en de barrakken van de jongens, waar hij Illya zag, David en kleine Ian die zich opdrukten onder de wakende ogen van hun trainers.
"Hé, daar sis Chris!" zei Ian, toen hij de ponyjongen opmerkte als hij met zijn twee passagiers naderbij kwam. "Hei, Chris. Je ziet er goed uit, makker!"
"Niet praten, nul-drie," berispte Anthony hem en hij gaf een schok met zijn elektrische staaf. "Nog vijftig keer meer opdrukken voor alle drie."
Chris bleef zich inspannen en liet de barrakken achter zich. Hij hoorde Illya en David kreunen en vloeken omdat hij hen in moeilijkheden had gebracht. Meer dan een uur trok hij de wagen over het eiland. Voor elke aarzeling of misstap kreeg hij een zweepslag. Eindelijk hielden ze halt aan de rotsachtige en dicht beboste westkust van het eiland. Hier was geen strand, onderaan een steile helling was de zee. Het uitzicht was echter spectaculair. Lance hield de teugels in, en de bezwete en uitgeputte Chris kwam strompelend tot stilstand. Terwijl ze dekens en stoelen uitpakten en klaarzetten met uitzicht op de Caraïben, bleef Chris aan de wagen geketend. Chris werd losgemaakt zodat hij de zware houten kist met alle benodigdheden voor de picknick kon dragen. Hij moest nog even terug voor de draagbare grill. Ten slotte bracht hij de twee flessen wijn, die hij onder geen enkele omstandigheid mocht laten vallen.
Lance maakte de grill klaar en begon het eten klaar te maken. Bruce maakte het zich gemakkelijk in een van de zetels. Chris ging gehoorzaam op zijn knieën tussen de benen van de man zitten en begon zijn penis af te zuigen. De Tropische zon brandde op zijn blote rug. Na twee naakt rondlopen op het eiland, begon de gladde, haarloze huid van Chris al mooi goudbruin te worden. Bruce bekeek de rug van de jongen en bestudeerde dan de tatoeage op de zij van de jongen.
"Slim, denk je niet, Lance," vroeg hij, en toonde de donkere onuitwisbare inkt die Anthony bij de jongen aangebracht had. "Ze hebben deze jongens genummerd zoals vee. En hen je de advertenties al gezien die ze op hen aangebracht hebben?"
Lance knikte. Tijdens hun rondrit vanmorgen had hij al gemerkt dat de meeste jongens aankondigingen op hun rug hadden. Hij vond die van de Ian wel grappig. De elfjarige Australiër was beschilderd met het loge van een van de marktleiders van de fabricage van kuisheidsgordels voor jongensslaven, zoals hij er een droeg. Lance moest toegeven dat dit een geweldig idee was, om de lichamen van de jongens te gebruiken als wandelende reclameborden. Hij vroeg zich welk product er aangeprezen werd op de rug van Christopher. "Ik ben wel blij dat deze dingen niet blijvend zijn."
"Nee, het enige dat permanent is, is de tatoeage op zijn bil. ‘Jongen 07’. Dit blijft erop voor de rest van zijn leven, tenzij hij het laat verwijderen als hij vrij gelaten wordt. Wat denk je ervan, nul-zeven, ga je het blijven houden?"
Chris liet de lekkende, stijve lul van Bruce even los en haalde zijn schouders op. Hij er nog nooit over nagedacht. Hij was het zelfs al vergeten dat zijn gladiatornummer op zijn zij gebrand was. Hij kon het alleen maar zien als hij zijn nek naar achter uitrok, maar het was duidelijk zichtbaar voor de alle kijkers op de tribunes en op de televisie. " Kweenie, meneer… ik heb nog wel enkele jaren om te beslissen..."
"Goed antwoord. Klem je zachte lippen nu maar terug over mij lul..."
Chris slurpte onmiddellijk de lul van de man terug in zijn mond. Bruce kreunde van genot. Chris had bewezen dat hij een snelle leerling was. Hij kreunde ook jongensachtig. Bruce gebruikte zijn voet om te spelen met de kuisheidsgordel en de onophoudend gefrustreerde jongenslul die erin opgesloten zat. Chris begreep echt niet waarom hij zo geil werd van de dikke, harde lul van een man in zijn mond. Hij wist alleen dat het zo was. Hij stak nog meer van Bruces mannelijkheid in zijn keel. Ondertussen voelde hij zijn eigen lul in zijn metalen kooitje klemmen. Hij jankte als de spijkers in zijn zachte vlees drongen. Instinctief bracht hij zijn linkerhand naar zijn kruis. Bruce trapte hem vastberaden weg met zijn voet.
"Niks daarvan. De ene lul die telt is die in je mond."
Mmmmf," knikte Chris met betraande ogen en een mond vol met lul.
Lance keek over de grill, bewonderde het slanke en perfect gevormde lichaam van de jongen, en dacht terug aan de tijd, niet zo lang geleden, dat hij de naakte jongen was tussen de benen van Bruce. Was dit een beetje jaloezie dat hij voelde? Misschien een klein beetje.
In de ziekenzaal ondertussen, opende Josh opnieuw zijn ogen na een lange slaap. Hij keek rond in de zaal en zag Miles op handen en knieën op een van de onderzoekstafels, vastgemaakt aan de melkmachine. De jongste gladiator kronkelde en jankte en had het ene droge orgasme na het andere. Dokter Trench zelf hield toezicht op de deze laatste sessie. Josh legde zijn hoofd terug op het kussen en bekeek de zoldering. Het was hier eerder fris, en hij rilde, want hij lag op de matras zonder laken of deken. Hij was nog altijd vastgebonden met opgevulde medische boeien rond zijn enkels en zijn polsen. Hij had ook nog altijd een luier om. Hij kon het zachte materiaal voelen aan zijn penis en zijn testikels. Hij voelde hoe het zijn achterwerk bedekte, waarin voor het ogenblik geen plug zat. Hij herinnerde zich niet dat ze hem eruit getrokken hadden. Het moest gebeurd zijn toen ze hem uit de zwarte kamer genomen hadden. Hij was blij dat hij weg was. Hij hield niet van dat rare gevoel dat hij diep van binnen veroorzaakte.
Als hij daar lag te dagdromen, realiseerde hij zich dat hij echt moest plassen. Maar hij wou, niet, toch niet in de luier.
Ze kunnen mij dit ding laten dragen, dacht hij bij zichzelf, maar ze kunnen mij niet verplichten van erin te plassen.
Zijn elfjarig besluit begon snel uit te doven wanneer zijn elfjarige blaas begon aan te dringen dat er iets moest gedaan worden aan de steeds groeiende druk. Josh rukte enkele tellen aan zijn bindingen en lag dan opnieuw stil.
"Oké, oké, Ik doe het misschien voor deze ene keer…"
Tot zijn grote verwondering was plassen in de luier uitermate moeilijk. Zijn lichaam weigerde mee te werken, zelfs toen de drang om te gaan steeds maar toenam.
"Komaan, komaan... " hij sloot zijn ogen en slaagde er eindelijk in om te plassen.
"Minder dan een seconde later schreeuwde Josh het uit. Na zesendertig uur met een Katheder in zijn lul, was zijn urinebuis zeer gevoelig en pijnlijk. De eerste straaltjes urine brandden als vuur. "Au, auwwww! Oh man dat is dodelijk! Oh hemeltje, aauuww!"
"Nu dat hij begonnen was met plassen, kon hij niet meers toppen. Hij bleef roepen huilen als hij de luier vulde met zijn warme urine. Anne kwam bij hem zitten en nam zijn hand vast.
"Dit gaat minstens een dag pijn doen," zei ze met een beetje medelijden. Medelijden dat Josh al een tijdje niet meer gehoord had. "Doe maar voort. Zeg het wanneer je klaar bent."
Josh knikte met tranen in de ogen en hij probeerde wat trager te plassen. Hij trachtte de vloed wat in te houden om de pijn wat te verzachten. Die strategie resulteerde eigenlijk eerder in het verlengen van zijn foltering. Eindelijk kwamen er nog enkele druppeltjes uit en Josh slaakte een diepe zucht van verlichting. Het topje van lul bleef branden.
"Ik heb gedaan, mevrouw," zei hij zachtjes. De volle, natte, warme luier, gevuld met zijn eigen pis, voelde eigenlijk niet onprettig aan zoals hij eerst gedacht had. Hij vond het zelfs tamelijk aangenaam. Zijn penis liet dit zien met een harde stijve.
"Is alles eruit?" vroeg Anna en ze legde haar hand op de gespannen buik van de jongen.
"Ja mevrouw."
"Brave jongen. Ik moet de dokter helpen met nul-een. Ik kom later terug om je te verversen. Rust maar wat."
Josk kon niet geloven dat ze hem ging achterlaten, vastgebonden aan een bed met een natte luier rond zijn middel. Maar ze deed het echt. Josh hief zijn hoofd op en zag hoe ze terugkeerde naar Miles aan de melkmachine. Hij keek neer over zijn lichaam en zag aan zijn slanke lendenen de belachelijke langorige stripkonijntjes op de luier.
"Waar lachen jullie mee?" vroeg hij hen kwaad. Dan viel hij, met een kolossale geeuw terug in slaap. Hij voelde zich helemaal nat, behaaglijk, warm en had een ferme erectie tussen zijn benen.
Terwijl Josh sliep, Miles gemolken werd, en Chris zijn steeds verbeterende lulzuiging voor Bruce demonstreerde, kwam er een eind aan de periode van vierentwintig uur van Daniel met Ophelia Winstrom. Danny bleef op handen en knieën toen de rijke erfgename hem naar de barrakken terugbracht. Hij was bijna de hele tijd gemuilkorfd geweest, met zijn handen opgesloten in leren wanten. Zijn achtereind was rood van de vele klappen en zweepslagen die hij kreeg van de dame, omdat hij regelmatig handelde zoals een mensenjongen, terwijl hij natuurlijk verondersteld werd om te handelen zoals een gehoorzame puppy. Spike had dikwijls geprobeerd om hem te helpen, maar omdat de kleine achtjarige alleen maar ‘yips’ en geblaf kon uitbrengen, was het zeer moeilijk voor Danny om te begrijpen wat er van hem verwacht werd. Hij vond het prettig als de dame aan Spike beval om tussen zijn benen te kruipen en een tijdje aan zijn stijve penis moest zuigen. Dat was echt heel prettig. Danny kon alleen maar half stijf worden, maar hij kreeg geen orgasme, maar hij hield ervan hoe het voelde als een andere jongen aan zijn kleine onderontwikkelde piemel zoog.
Hij kon het pleziertje niet terug doen. Het kleine pietje van Spike bleef tussen zijn benen geklemd door de kuisheidspiercing. Danny likte wel aan de ballen van de jongen, wat de jongen heel gelukkig maakte. Het was in feite het plezierigste wat de achtjaar oude jongen ooit op die plaats had gevoeld. Meestal waren die kleine onderdelen maar een bron van pijn in de handen van zijn meesteres. Zijn piemeltje werd stijf, maar, omdat er geen plaats was werd hij snel terug slap. Onnodig te zeggen dat hij een zeer ongelukkig puppy-jongetje was als ze Danny beval om te stoppen. Spike draafde nu naast zijn meesteres, zijn puppystaartje zwaaide heen en weer als hij op handen knieën kroop.
Lady Ophelia presenteerde Danny aan de poort. De matrone zelf was daar om de jongen terug binnen te laten. De transactie en de uitbetaling werd geregeld door een eenvoudige vinger-ID-scan.
"Hier is zijn kuisheidsgordel," zei de rijke dame, en ze overhandigde het apparaat van leer en metaal waar normaal de genitaliën van de jongen in opgeborgen zaten. Omdat hij er de laatste vierentwintig bevrijd van geweest was, was Danny het bijna vergeten. "Het lijkt wel of hij er geen nodig heeft," voegde ze eraan toe. "Ik denk niet dat zijn piemeltje eenmaal stijf geworden is."
De matrone nam Daniels leiband en alle sleutels aan van de vele sloten die deel uitmaakten die zijn puppy-kleding.
"Een opmerkelijk charmante jongen," ging Ophelia verder. "Ik ga verder onderzoeken hoe ik hem kan kopen."
"Ik denk niet dat hij te koop is, mevrouw," antwoordde de matrone met respect.
"Alles is te koop, lieverd," sprak de oudere dame zachtjes. "Je moet alleen maar de juiste prijs kennen. Vaarwel, Daniel," zei ze dan en ze tikte op het naakte en rode achterste van de jongen. "Ik ben er zeker van dat we elkaar nog zullen ontmoeten. Je zal dit wel graag hebben, is het niet?"
"Yip! Yip!" blafte Daniel. Hij bleef zijn rol als gehoorzaam jongensknufffeldiertje tot op het einde verder spelen. Natuurlijk moest Danny van dit idee niets hebben, maar hij was slim genoeg om dit niet te laten blijken.
"Kom hier, Spike." Ze trok zachtjes aan de leiband van de achtjarige. We moeten nog inpakken voor onze terugreis naar huis. En dan moet je nog in de reiskist." Hierna ging de dame trot weg met haar kleine jongensslaafje achter zich aan. Spike keek achter zich en knipperde een groet naar Danny met zijn ogen. Misschien kon hij in de toekomst nog wel eens met de oudere jongen spelen. En misschien zou zijn baasje zijn penis wel eens bevrijden zodat de oudere jongen er kon aan zuigen. Misschien.
De matrone zag Ophelia Winstrom en haar jongetje vertrekken en gaf Daniel een snok. "Sta op, domoor. Ze is weg."
Daniel kroop recht. De matrone wachtte niet totdat hij in de barrakken was om hem zijn kuisheidsgordel terug aan te trekken. Daniel zuchtte als hij ding terug aan had. Vreemd genoeg voelde het niet meer zo strak aan, als hij zich kon herinneren. Zijn lul had een beetje meer plaats om heen en weer te springen in de kooi. Hij staarde verward naar de zilverachtige metalen plaat. De matrone grijnsde begrijpend, maar zei niets.
"Ga naar je cel," zei ze tegen hem als ze terugbracht naar de lege barrakken en binnen ging. "Je mag rusten totdat je trainer je komt halen." Dan zei ze iets in haar draadloze radio. "Operatie… jongen nul-vijf is terug…"
Danny stond even alleen in de gezamenlijke ruimte. Alle andere jongens waren weg. Het was vreemd hier helemaal alleen te zijn. Alles was zo rustig. De televisie stond er nog, maar het scherm was leeg. De straf van Josh was gedaan. Hij hield niet zo van Josh, alhoewel ze bijna even oud waren, dezelfde sport beoefenden en hetzelfde temperament hadden. Maar hij had toch wat medelijden met hem. Hij hoopte dat de andere jongen in orde was. Hij repte zich naar zijn cel, om de matrone niet boos te maken en hij ging op zijn bed zitten. De strip die hij enkele dagen geleden van de activiteitenwagen had genomen lag er nog steeds. Hij kruiste zijn gladde, blote benen, leunde tegen de frisse cementblok en vluchtte in een wereld van superhelden en smerige bandieten.
Terug in de ziekenzaal, schudde Anna Josh wakker.
"Tijd om je luier te verversen," zei ze met een glimlach. "Ik ga je enkels losmaken. Je gaat me toch niet schoppen, hé"
"Nee, mevrouw," antwoordde Josh
Anna maakte de riempjes los aan de voeten van de elfjarige. Josh boog zijn benen krulde zijn tenen. Het voelde goed om zich terug te kunnen bewegen.
"Oké, liefje, blijf stil liggen en spreid je benen voor me."
Josh gehoorzaamde. Anna trok het clipje van de natte luier en opende hem. Josh’ te grote penis sprong hard omhoog op het moment dat hij bevrijd werd uit zijn zachte katoenen gevangenis. Anna negeerde de erectie van de jongen nog even.
"Doe je kontje omhoog," beval ze.
Josh kromde zijn rug en Anna nam de vuile luier weg. Dan waste ze heet middel van de jongen met een warm washandje. Ze gaf extra-aandacht aan zijn balzak en de gevoelige huid van zijn gladde, haarloze perineum. Josh slaakte een tevreden zucht als ze hem daar aanraakte en zijn pre-teen stijve werd nog harder. De jonge vrouw ging verder en waste zijn elfjarige penis. Ze waste voorzichtig onder de voorhuid. Ze zag dat de opening van zijn urineleider lichtjes rood was en ontstoken van de katheder.
"Is dat de reden waarom het pijn doet als ik plaste, mevrouw?"
"Daarom deed het pijn schatje, maar dit zal snel beter zijn."
Josh merkte dat Anna het washandje neergelegd had en hem nu traag aan het aftrekken was.
"Oohh, mevrouw... " Hij beefde en kronkelde en zuchtte opnieuw en keek omlaag naar zijn lichaam. Hij staarde naar zijn veertien centimeter lange erectie die recht omhoog stak tussen Anna’s vingers.
Anna bleef hem verder bewerken. Ze plaagde de elfjarige en zijn sexy grote lul. Josh snakte naar adem en kreunde. Zijn gespierde buik volgde zijn snelle ademhaling. Hij trok opnieuw aan zijn opgevulde polsbanden als hij dichter en dichter bij een droog orgasme kwam. Deze keer had zijn lichaam een kleine verrassing voor hem. Nog steeds toekijkend, merkte hij een druppeltje helder vocht dat van de top van zijn penis lekte. Anna zag het ook en ging er met haar vinger over. Toen ze haar vinger omhoog deed bleef er een sliertje plakkerig pre-teen voorvocht aan hangen. Ze verstevigde haar greep om de harde jongenslul van Josh en molk er nog een paar druppels uit.
"Je maakt voorvocht voor me," zei ze en ze ging met haar vrije door blonde haren van de jongen. "Is dat niet lief? Laat eens zien hoeveel je voor mij kan maken."
De volgende dertig minuten hield ze de arme jongen tot op de rand van een stevig orgasme, maar ze liet hem nog niet klaarkomen. Zijn lul lekte, net zoals hij gezien had bij zijn oudere broer als ze samen masturbeerden. Nog niet zoveel, maar toch meer dan een paar druppeltjes.
"Ga ik… Ga ik van dat witte spul spuiten?" tussen een paar hevige ademhalingen.
"Ik denk dat je dat nog niet kan, Joshie, maar we zullen dit uitzoeken, is het niet?"
"Oh ja, mevrouw, Ohh, ohhh, ik kom klaar, mevrouw!"
En hij kwam klaar. Het was voor het merendeel nog droog, een klein straaltje helder zaadvocht. Het was toch de eerste keer dat er iets anders dan pis uit zijn lul kwam. Hij was echt trots op zichzelf.
"Jeetje," zei hij eindelijk als de spasmen van zijn orgasme voorbij waren, "Dit maakt nu een man van mij, is het niet?"
Anna lachte naar hem en kletste hem zachtjes op zijn dij. "Zoals je het zelf zegt. Al wat ik nu nog weet is dat het tijd is om deze jongeman terug in zijn luier te stoppen."
Josh voelde zich al niet zo groot meer.
"Wil je konijntjes of ruimteschepen?" vroeg Anna met een gemene glimlach.
"Ik zal de ruimteschepen nemen, mevrouw."
Anna poederde zijn middel en zijn genitaliën en deed hem een nieuwe luier aan. Josh keek ernaar. Het was er een zoals de eerste, maar hij moest toegeven dat de ruimteschepen cool waren. "Geen konijntjes meer," giechelde hij. Anna tikte hem op zijn hoofd en spande zijn enkelriempjes nog wat aan. Ze hield een bijtring omhoog. Josh schudde vastberaden zijn hoofd.
"Oké, Maar als je rommel maakt gaat hij er direct in."
"Ik zal braaf zijn, mevrouw."
Ze legde hem op het tafeltje naast het bed. Josh was nu te wakker en te zenuwachtig om te slapen.Er was net iets uit ze lul gespoten. Het was niet veel. Echt niet. Alleen maar een beetje helder vocht. Maar hij voelde zich nu groter en sterker. En hij kende genoeg over de bouw van jongens om te weten dat binnen een paar maanden hij bekwaam zou zijn om ook van dat witte spul te spuiten, een heleboel, net als de oudere jongens. Hij kon niet wachten om het aan Chris te vertellen.
De ponywagen stond voor het trainingscomplex geparkeerd. Speciale oefenruimte 2 was de enige die bezet was. Door de gesloten deur waren het hysterisch geschreeuw en het gesmeek van Christopher om hen doen te stoppen duidelijk hoorbaar. In de oefenruimte lag de dertienjaar oude jongen op een metalen tafel, met zijn enkels en polsen vastgemaakt aan de vier hoeken. Zijn kont bevond zich vijftien centimeter boven het tafeloppervlak. Een dikke dildo met spijkers stak er halfweg in. Hij was opgehangen aan zijn genitaliën. Zijn kuisheidsgordel was verwijderd, maar in de plaats daarvan had hij een leren lul en ballen-harnas om. Het harnas was vastgemaakt aan een ketting net boven hem.
"We kunnen nog hoger, jongen," zei Bruce. Hij trok aan het andere eind van de ketting wat inhield dat Chris’ geteisterde achterwerk nog enkele centimeters hoger kwam te liggen. Uit zijn tienerkeel kwam er nieuwe serie afgrijselijke kreten.
"Stop alstublieft! Alstublieft!!! Ik kan .. het doet zo’n pijn… alstublieft!" Hij bewoog zijn hoofd wanhopig heen en weer en kijk smekend naar Lance. "Alstublieft," zei hij zachter terwijl zijn tranen bleven stromen. Lance had zeker medelijden met hem, maar het was het geld van Bruce, het idee van Bruce, de speciale vakantie van Bruce. Hij kon niets doen voor jongen. Niet nu.
"Oké, we stoppen. Het is toch tijd voor de naalden." Bruce had een set naalden meegebracht, speciaal gemaakt om door het zachte vlees van jongen knapen te gaan. Lance huiverde wanneer hij zilverachtige dingetjes zag in hun zwart kistje. Hij was bijna vergeten hoeveel pijn je aan kind kon berokkenen.
"Ik denk dat we kunnen beginnen met zijn tepels."
Met een doodse, bijna robotachtige uitdrukking, kwam Lance bij zijn meester staan en koos hij een vijftien centimeter lange naald. De beide mannen stonden elk aan een kant van de vastgebonden, hulpeloze en schreeuwende jongen.
"Oh nee! Nee! Neeee...!" Het gegil van Chris ging over in schokkend gesnik als de naalden tegelijkertijd door zijn beide tepels gestoken werden tot halfweg hun lengte. Chris trok wild aan zijn boeien. Hierdoor veroorzaakte hij zelfs nog meer pijn, omdat zijn vastgebonden genitaliën bijna het hele gewicht van zijn slanke, jonge lichaam moesten dragen.
Ze gaven hem enkele minuten om te kalmeren en dan begonnen ze naalden te steken over gans zijn lichaam. Hij kreeg er een in zijn navel. Zes naalden, twee per twee, werden in zijn roze, haarloze scrotum gestoken. Kleinere, dunnere naalden gingen door zijn oorlellen en door zijn boven- en onderlip, die begonnen te bloeden.
Chris begon nu zo hard te schreeuwen dat zijn stem oversloeg en steeds maar hoger en hoger begon te klinken. Het was een geluid van afzien dat Lance deed ineen krimpen. Bruce echter was onbewogen, of eerder extreem geil. Lance en hij waren beiden naakt, en zijn lul was stijf en druipte.
"Nu beginnen we aan je penis. Dat zul je wel graag hebben, is het niet, jongen?"
Chris schudde wild met zijn hoofd en spuwde wat bloed uit van zijn lippen.
"Zeg me dat ik je stijve jongenslul moet doorboren. Hij staat stijf… kijk ernaar… kijk naar je lul, jij vuile kleine slaaf.…"
Chris vond de kracht om zich even op te richten en hij staarde naar zijn lekkende piemel. Waarom deed ie dat toch altijd? Hij haatte dit. Hij wilde echt weg uit deze kamer, en toch was daar zijn penis, stijf, reusachtig en kloppend en klaar om er ondeugende dingen mee te doen.
"Wat is verkeerd met me?" dacht de jongen. "Ik ben gewoon ziekelijk."
"Zeg me," schreeuwde Bruce naar hem, terwijl hij met de punt van een scherpe naald langs de vijftien centimeter lange stijve piemel ging. "Zeg het. Zeg, meester doorboor mijn harde jongenslul."
Chris schudde nog eens met zijn hoofd en keek nog eens naar Lance voor wat medelijden.
"Kijk niet naar hem!" Bruce reikte naar de nog half opgehangen jongen en ramde de bloederige dildo verder in de dertienjaar oude kont. Chris schreeuwde opnieuw. "Zeg het! Zeg het nu!"
"Meester, doorboor mijn… mijn… mijn dikke, harde jongenslul." De woorden van de jongen waren bijna onverstaanbaar door de naalden in zijn lippen.
"Zoals je wil slaaf."
Een voor een, schreeuw na schreeuw, gingen vijf naalden door het vlees van Chris’ gemartelde penis. Chris staarde met open mond naar de zilveren staafjes die zijn piemel versierden. Hij was bang. Hij was nog nooit zo bang. Hij wist niet of die dingen zijn lul voorgoed zouden verwoesten en hij wist niet wat er zou gebeuren als ze eruit getrokken werden.
Hij kreeg terug wat rust en kon op adem komen. Bruce gluurde naar hem. In zijn hand hield hij twee dikke, stompe naalden.
"De laatste twee. Die gaan in je ballen. Zeg me dat ik ze in je ballen moet steken. Zeg het."
Chris schudde zijn hoofd en snikte oncontroleerbaar. " Nee… nee… nee…"
"Zeg het jongen, of ik vin nog wel een ergere plaats om ze in te steken."
"Chris staarde in de donkere ogen van de man. Hij wist dat hij geen keuze had. "Meester, alstublieft... steek die… steek die in mijn ballen!"
Bruce gooide de naalden op de metalen tafel en glimlachte naar de jongen. "Die naalden zouden je verwoest hebben. Ik heb ze nog nooit bij iemand gebruikt. Het was nog nooit nodig. Je hebt nog altijd een stijve Chris."
Chris moest niet kijken om te weten dat het waar was. Hij kon zijn hardnekkige erectie voelen kloppen.
"Lance gaat voor je zorgen, maar laat ons eerst die dingen uit je lijf halen."
Met de grootste zorg haalde de mannen de roestvrij stalen naalden uit het misbruikte lichaam van de jongen. Buiten zijn lippen waren er weinig bloedingen, tot de grote opluchting van de gladiator. Bruce verwijderde de dildo en liet de katrol omlaag, zodat de jongen terug met zijn achterkant op de tafel lag. Het lul en ballenharnas bleef, net als de smachtende erectie van de jongen.
Lance ging op de tafel, schrijlings over het middel van de jongen zitten. "Dit heb je verdiend, Chris."
Voor de eerste maal in zijn jonge leven werd de lul van Chris afgezogen. Hij had al voordien aan die van Joshua gezogen, thuis, maar zijn broertje wou hem nooit de dienst terug bewijzen. Lance deed het traag. Hij genoot van het harde, stijve seksorgaan in zijn mond. Hij haalde diep adem. De zoete zweetgeur van de dertien jaar oude jongen was zoals drugs voor hem. Nu was Chris zo opgewonden dat hij niet lang meer te gaan had, als Lance niet zo bedreven was. Eindelijk voelde hij het bekende branden in zijn ballen en hij wist dat hij ging klaarkomen. Niets kon dit nu meer stoppen. Hij balde zijn vuisten, sloot zijn ogen, schreeuwde in extase en schoot zijn lading romig wit jongenszaad in de mond van Lance.
"Oh, yeah!"
Chris zakte in elkaar en lag roerloos op de metalen tafel. Hij was nog nooit in zijn leven zo hevig klaargekomen. De dertienjarige penis ging traag terug naar zijn slappe toestand. Maar, gehinderd door het lul en ballenharnas, bleef hij gezwollen. Zijn voorhuid was gedeeltelijk teruggetrokken, zijn zachte, satijnen balzak was donkerrood. De jongen kreunde. Nu dat het intense genot van zijn orgaan uitdoofde, begon hij de pijn van zijn gemartelde lichaam terug te voelen. Er kwamen tranen in zijn uitgeputte ogen en hij begon zachtjes te wenen. Hij zou alles gegeven hebben om terug naar huis te mogen gaan. Omdat zijn blauwe ogen gesloten waren, zag hij niet dat Bruce een zware houten peddel aan het uitkiezen was in zijn grote verzameling strafinstrumenten die aan de muur hingen. Lance greep de pols van de oudere man vast en schudde traag met zijn hoofd.
"Doe dit niet, Bruce, alstublieft. Ik denk niet dat hij nog meer aankan."
Bruce duwde zijn jonge onderdanige partner opzij. "De jongen moet aankunnen wat ik hem geef. Plezier heeft zijn prijs. Jij moest dit ook leren wanneer je zo oud was als hij. Nu is het aan hem. Maak hem klaar.
Wordt vervolgd