Gladiatorjongens Wereldwijd (16) (hoofdstuk 33-34)
Door istari ([email protected])
vertaald door Jan van Vlaanderen
oorspronkelijke titel World Wide Boy Gladiators, gepubliceerd op /~nialos/spartan_boys.html
Copyright 2008 door istari, alle rechten voorbehouden
* * * * *
Dit verhaal bevat beschrijvingen van seksuele handelingen en verschillende extreme vernederingen betreffende minderjarige jongens. Dit verhaal is uitsluitend bedoeld voor een volwassen publiek, en is het werk van volledige en totale fictie. Als u dit soort zaken niet mag lezen, doe het dan niet. Niet opnieuw verspreiden zonder toestemming van de auteur.
Commentaar is welkom (in het Engels): [email protected]
Commentaar op de vertaling is ook welkom (via Nialos).
* * * * *
De kooi was klein en verplichtte de jongens dicht bij elkaar te zitten met hun bezwete, naakte lichamen in de tropische hitte. Nog altijd zonder hun kuisheidsgordel en met het lul- en ballenharnas dat een krachtige erectie uitlokte (voor iedereen behalve Daniel) duurde het niet lang voor de jongens hun gezwollen organen tegen elkaars lichamen wreven. David en Philippe ejaculeerden in minder dan een minuut. Gelukkig hadden de trainers hun geluiden en bewegingen niet gezien. Ian en Miles waren ondertussen geklemd aan weerszijden van Chris en ze wreven als kleine diertjes langs de benen van de dertienjarige.
"Stop ermee, kleine geilaards. Bespring je eigen benen," snauwde Chris naar hen. Hij wou niet betrapt worden, alhoewel hij zelf een kloppende en druipende stijve had, pijnlijk en teer. Hij vingerde zelfs zijn zilveren kontplug, mar kon net op tijd zijn hand wegtrekken.
Ian en Miles kregen de kans niet om het genot van hun prétien piemel te beëindigen. De kooi werd opengemaakt en de jongens marcheerden in groep naar de piste van de hippodroom. Daar stonden acht houten banken te wachten, 6 meter lang en ongeveer dertig centimeter breed. Over de ganse lengte hadden de muilknapen tien houten staven ingeschroefd, ongeveer zestig centimeter uit elkaar. De staven werden steeds groter en dikker naar het einde van de bank toe. De eerste was niet dikker dan de wijsvinger van een van de oudere jongens, de laatste had een enorme bol, om de jongens op de meest gruwelijke manier open te rijten.
De jongens staarden met angst in hun ogen naar de houten banken met de houten staven. Er was geen uitleg nodig over wat er te gebeuren stond. Ze werden op een rij gezet op hun respectievelijke nummer.
"Opgepast!" riep Jason naar hen. De jongens namen onmiddellijk de goed geoefende houding aan. Ze stonden daar stil te wachten terwijl het geluid van de menigte aanzwol. Een schorre kreet weerklonk als Gab en Daniel van onder de schaduw van het paviljoen uitkwamen. De twee jongens waren gekleed als miniatuur bondage meesters, een zwarte latex suspensoir, borstharnas met zilveren spijkers, zwarte lederen laarzen tot onder de knieën en zwarte lederen handschoenen, net zoals hun trainers. Gespijkerde lederen halsbanden voltooiden hun outfit. De jongens zagen er komisch uit, maar beminnelijk eigenaardig, en blijkbaar zeer onzeker over hun vermogen om de hun opgedragen taak degelijk uit te voeren. Roger en Alvin gaven hen een kort zweepje. Gabe en Danny moesten deze activiteit aanmoedigen, ze moesten de jongens die niet snel genoeg over de bank bewogen, zweepslagen geven.
Michella nam de microfoon en gaf aan de menigte, en aan de jongens, een korte uitleg over het volgende spel.
"We noemen het polsstokspringen. De regels zijn simpel jongens," zei ze en ze richtte zich rechtstreeks tot de jongens. "Jullie moeten allemaal op de eerste staaf gaan zitten. Na het fluitsignaal moeten jullie naar het einde van de bank gaan. Jullie billen moeten helemaal in contact komen met de bank, bij elke staaf. Als je bedriegt moet je herbeginnen."
De jongens gingen zich zenuwachtig opstellen voor de banken. Hun polsen werden achter hun rug vastgemaakt. Een voor een gingen ze over hun bank staan, de eerste en kleinste staaf net onder hen.
"Jongens nul-vijf en nul-zes zullen diegenen die willen stoppen motiveren." Ging Michella verder als ze Davids polsen achter zijn rug had vastgemaakt. "En, om alles interessanter te maken, hebben we sommige staven behandeld met pepergel. Het is heldere gel, dus doe geen moeite om te kijken. Je zal weten dat er op zit als de staaf in je kont steekt. Bij iedereen zit er minstens een behandelde staaf, bij sommigen vijf. Bij een van jullie zijn alle staven behandeld."
De jongens gromden dat dit redelijk oneerlijk was dat niet alles gelijk was.
"Het leven is niet eerlijk, jongens, zeker niet voor slaven, dus wen daar maar aan."
Michella gaf het fluitsignaal en de jongens gingen onmiddellijk op de eerste staaf zitten. Die was maar zeven en een halve centimeter lang en iets minder dan twee en een halve centimeter breed. Enkele seconden later schreeuwden Illya, Chris, Philippe, Ian en David als de peper hun ingewanden in vuur en vlam zetten. Geen van de jongens bleef lang op de eerste staaf zitten, maar de gladiatoren die net kennis gemaakt hadden met de gel, schoten iets sneller naar voor naar de volgende staaf als de andere jongens.
De eerste staaf was echt niet erg, niet veel dikker dan de ontelbare vingers die de jongens dagelijks al in hun kont gevoeld hadden sinds hun aankomst op het eiland. De tweede staaf in de rij was de eigenlijke start van hun beproeving. Tien centimeter en merkelijk dikker dan de eerste, met een dikke bol eraan, lijkend op een mannelijk orgaan. Met hun armen achter hen gebonden, was hun evenwicht moeilijk te houden. De jongens hadden alleen maar de kracht in hun benen om zichzelf op de wachtende stokken te spietsen. Miles had het moeilijk en stond met tranen in de ogen. Hij had nog pijn in kont van de neukpartij met Gabriel, twee dagen geleden. Ironisch genoeg was het nu Gabriel, die naar zijn bank liep. Hij zette zich over de bank, net voor de jongen en schreeuwde in zijn aangezicht.
"Doe voort, spruitje! Kom aan!"
"Het gaat niet, riep Miles terug. "Dit is jouw fout… Je piemel heeft me… echt pijn gedaan."
Gabe zwaaide zijn zweepje over de schouder van Miles. Zachtjes in de hoop dat de trainers het niet zouden merken.
"Doe het dan voor Engeland," riep de twaalfjarige hem toe.
Op zijn tien jaar was Miles een rechtschapen patriot. Hij was de enige van de gladiatoren die er fier op was om niet alleen zichzelf, maar ook zijn land te vertegenwoordigen. Hij keek naar zijn Engelse landgenoot en knarste met zijn tanden. Hij spande zijn beenspieren en duwde zichzelf over de staaf. Het deed pijn en scheurde aan zijn kleine achterwerk. Het was er ook de oorzaak van dat zijn kleine pikkie recht vooruit stond, harder dan hij ooit geweest was.
"Ferme stijve heb je daar," zei Gabriel. Twee banken verder kreeg hij Josh in het oog. Hij was al aan de vierde staaf, en ging naar de vijfde, maar Gabe merkte op dat zijn elfjarige kont de bank niet helemaal raakte. "Fout!" riep hij, eerder met genoegen, en hij wees naar Josh die nu stokstijf stond, half over de vijfde staaf.
Danny, die Josh's natuurlijke rivaal geworden was, was snel ter plaatse en geselde de rug van de jongen met al zijn opgekropte woede en vernedering. Hij had de kleinste lul van de jongens, behalve Miles, maar die telde niet echt mee, en nu gaven ze hem drugs om hem zelfs nog kleiner te doen worden. Hij was beschaamd en vernederd en hij was het beu dat iedereen met zijn jongenspakketje lachte en naar zijn kruis wees en giechelde. Hij liet een echt salvo los op de arme rug van Josh.
"Geen bedrog, Josh. Terug naar de eerste, en herbegin!" schreeuwde hij.
Om verdere slagen te vermijden, richtte Josh zich snel op en rende hij terug naar het begin van de bank. Hij was nu ook kwaad, maar dat bracht hem niets op en dat wist hij. Hij had vals gespeeld bij de laatste twee staven. Hij was er niet helemaal op gaan zitten en hij dacht hij ermee kon wegkomen. Maar op Gladiatoreiland kwam je met weinig weg. Nu stond hij vier staven achter, maar hij merkte op dat zijn kont nu zo soepel was en open stond, zodat de eerste drie staven erg gemakkelijk waren. Zijn penis was keihard en botste op en neer als hij zich haastte om in te lopen. Hij begon dat tintelend gevoel weer te krijgen als de stokken langs dat speciale plaatsje binnenin zijn lichaam schuurden. Tot hiertoe had hij al geluk gehad, geen een van de staven was ingesmeerd met de gel. Hij zat dicht bij een orgasme als hij terug bij de vijfde staaf aankwam. Deze was veel dikker en hij zakte er langzaam over. De druk in zijn lichaam was zo intens dat hij het niet kon helpen. Hij dacht aan de strikte regel voor gladiatorjongens en hij riep:"Ik kom klaar!", net als een dun straaltje helder zaad uit zijn elfjarige, bijna volwassen penis spoot. Hij rilde en beefde op de staaf als zijn orgasme hem overkwam en nog enkele zwakke staaltjes spoten uit zijn lul.
De trainers hadden geen regels opgesteld aangaande klaarkomen tijdens deze activiteit, en josh's orgasme zou hem geen strafpunten kosten. De menigte was natuurlijk absoluut tevreden. Een herhaling van de climax van Josh werd in slow motion op de grote schermen getoond. Josh keek net op tijd op om zichzelf te zien met een te grote, spuitende en kloppende penis. Met zijn oren rood van schaamte trok hij zichzelf van de staaf af en snelde verder naar de volgende.
Het ging traag vooruit. Zelfs met de stimulerende zweep van de Gabe en Danny. De acht jongens op de banken streden om vooruit te komen. Arme Philippe had de vijfde staaf bereikt en begon te vermoeden dat zijn bank die was met pepergel op alle duivelse staven. Tot nu toe waren ze alle vijf ingesmeerd. Zijn kont stond in vuur en vlam en hij had al zijn veertienjarige koelbloedigheid verloren. Hij weende als een kleine jongen en ging traag op de middelste staaf zitten. Zijn penis stond niet langer stijf, het was niet meer dan een verschrompeld tienerworstje die tussen zijn gebogen benen flapperde.
"Stop met huilen, Fransmannetje," riep Danny naar hem en hij sloeg hem hard met zijn zweep. "Je bent al halfweg. Vooruit!"
Tot zijn eigen verbazing was de pijnlijke en erg vermoeide Chris eerste. Hij was zo dikwijls door Lance en Bruce geneukt, en ook door Jason, dat zijn kont soepel was. Hij had er geen moeite mee om de staven in zijn kont te steken, tot nu toe waren ze al allemaal kleiner dan de gigantische lul van Bruce. Gelukkig zat er alleen maar gel op de eerste. Hij zat nu op de zesde en maakte zich klaar voor de zevende. Zijn penis was half stijf en droop. Als hij er aan kon om erover te wrijven zou hij het doen. Hij gebruikte zijn gespierde dijen om zichzelf op te richten, repte zich naar de zevende en ging er op zitten. Deze was heel wat dikker dan de vorige en voor de eerste maal voelde hij zijn lichaam weerstand bieden.
"Kom aan, kom aan," dacht hij bij zichzelf. Hij klemde zijn ogen opeen en rimpelde zijn schattig neusje. Hij duwde zichzelf omlaag en slaakte onmiddellijk een hoge gil. Deze staaf was met gel ingesmeerd. Het branden aan goed geneukte en geteisterde kont zijn was bijna onuitstaanbaar. Hij vloekte en schreeuwde en sprong van de staaf af zoals een konijn. Pijnlijk, maar niet zo pijnlijk als wat erna kwam.
"Fout! Fout!" Het was Gabriel die kwam aansnellen met de zweep in zijn hand. In de ogen van Chris leek de jongen eerder belachelijk in zijn lederen bondage meester outfit.
"Waar heb je het in godsnaam over?" snauwde Chris terug, toen hij over de zevende staaf stond.
"Je zat niet helemaal neer."
"Welles."
"Nietes."
"Welles."
"Kijk man, ik zag net! En ik beslis wie neerzit en wie niet. Dat is mijn taak. Jij zat niet neer." De twaalfjarige stond klaar om een zweepslag te geven op rug van de oudere jongen, maar de blik van Chris deed hem aarzelen. "Wel… oké, maar je moet terug en herbeginnen."
"Wat? Dat doe ik helemaal niet."
"Nul-zeven!" Het was Jasons stem en hij klonk kwaad. "Nul-zes doet exact wat er hem opgedragen werd. En als ik mij niet vergis wordt jij verondersteld om te gehoorzamen aan elk bevel dat op dit eiland gegeven wordt. Dat zijn vijf strafpunten omdat je hem niet gehoorzaamt. Als je daar nog een seconde langer blijft zitten krijg je er twintig omdat je mij ongehoorzaam bent."
Droevig, kwaad en mopperend stond Chris op en stapte hij behoedzaam terug naar het begin van de bank. De pijnlijke zolen van zijn mishandelde voeten maakten elke stap onprettig. De menigte schreeuwde, blij omdat ze zagen dat eer nog een jongen verplicht werd opnieuw te beginnen. Dat het de oudere broer was van het vorige slachtoffer maakte alles nog meer theatraal en dramatisch. Chris plofte op de eerste staaf en staarde terug naar Gabriel.
"Ben je nu tevreden?"
"Jawel," zei Gabriel als vanzelfsprekend en sloeg met zijn zweep tussen de dijen van Chris en ging weg. Gabriel was niet echt een wrede jongen, maar hij en Danny moesten hun taak ernstig doen of anders zou het voor hen wel eens onprettig kunnen worden. De twaalfjarige nam geen risico's. Jongens van twaalf kunnen best voor zichzelf zorgen en Gabriel Shelton was hier geen uitzondering op.
Na meerdere minuten van jongensachtige kreten en geschreeuw kwam David Brown aan de tiende en laatste staaf. Hij ging erop zitten met een klagend gejammer, hees zich waggelend recht, ging dan aan het einde van de bank staan en veegde de tranen uit zijn ogen.
"Gewonnen. Jongen nul-een," riep de aankondiger terwijl Michella zijn handen losmaakte. David was te vernederd en had te veel pijn om enthousiast te zijn over zijn overwinning. Het aanhoudend stimuleren van zijn veertien jaar oude prostaat resulteerde in een constant druppelen van voorvocht uit zijn steeds gefrustreerde lul. Hij ontweek de vernedering van een orgasme toen hij de houten staven bereed, maar zijn nogal kleine penis was nog altijd stijf en gezwollen en vroeg vooral om aandacht voor zichzelf. De jonge tiener stond onder de stralende namiddagzon, bedekt met een dun laagje zweet. Hij waggelde van voet op voet toen het ongemak van zijn uitgerekte en geopende achtereind steeds erger werd. Zijn lul klopte nog steeds voor zich uit. Hij betrapte er zichzelf op dat hij zijn handen er naartoe wou brengen, maar hij stopte juist op tijd. Hij wilde zich zo graag afrukken.
De menigte riep naar hem, maar de activiteit was natuurlijk nog niet afgelopen voordat alle jongens het einde van hun bank bereikt hadden.
De laatste die aankwam was Chris. Het beetje kracht dat hij nog had was uitgeput omdat hij opnieuw moest beginnen. Alle andere jongens stonden aan het einde van hun bank. Chris was nog maar aan de zesde staaf en had moeite om zijn benen het werk voor hem te laten doen. De menigte jouwde hem uit en wierp met plastieken bekertjes van bier of wijn naar hem. Hij boog voorover en beschermde zijn hoofd. Danny en Gabe stonden aan weerszijden van hem en bedolven hem onder de zweepslagen, maar de jongen bewoog niet.
Jason Sanborne moest eindelijk ingrijpen. De dingen liepen uit de hand, zelfs op Gladiatoreiland. Hij blies op zij n fluitje en beval de twee junior bondage-meesters om opzij te gaan. Hij knielde naast Chris en hoorde de jongen stilletjes snikken.
"Je geraakt niet aan het einde, is het niet?"
"N…nee, meneer… ik ben zo moe meneer, het gaat niet…"
"Sta op. Ik moet je hier strafpunten voor geven. De andere trainers zouden niet akkoord zijn moest ik dit niet doen."
"Ik weet het, zei de jonge tiener somber. "Kan je me… je weet wel, van dit ding af helpen?"
Jason stak zijn voorarmen onder de oksels van de jongen en trok hem van de houten staaf. Chris kwam eraf met een slurpend geluid. De menigte bedolf de dertienjarige verliezer met boes en honende woorden en ze vroegen dat hij onder dwang op de overblijvende staven geduwd zou worden, totdat hij het einde van de bank zou bereiken. De meerderheid van de trainers gingen hiermee akkoord en dit plaatste Jason in een moeilijke positie.
"Als hij niet aan het einde komt, krijgt hij vijftig strafpunten," argumenteerde Roger Bramley.
Jason wou erover onderhandelen. Dat was meer dan hij dacht dat de jongen verdiende, maar de trainers hadden al van bij de eerste dag overeengekomen dat elke mislukking van de jongens een grove overtreding was, die streng moest gestraft worden.
"Dat zijn de regels Jason," herinnerde Hannah Dubose hem. "Laat de jongen beslissen."
"Chris stond nog steeds over de bank, ondersteund door zijn trainer. "Wat zal het zijn, nul-zeven?" vroeg Jason. "Vijftig strafpunten, of moeten Roger en ik je nog tot op het einde van de bank op elke staaf duwen?"
"Chris' hersenen werkten op volle toeren en het was moeilijk om zo vlug een beslissing te nemen. Vijftig strafpunten was een heleboel. Het was bijna zeker dat hij dan op het einde van de week als laatste ging eindigen. Aan de andere kant, het alternatief was ook niet aangenaam. De toeschouwers werden zenuwachtig.
"Beslis jongen, of je krijgt beide straffen."
Chris gooide het er ineens uit: "Ik neem de bank, meneer."
Jason gaf snel een teken aan Roger. De twee mannen namen de dertienjarige jongen op, grepen hem rond zijn middel en hielden zijn dijen stevig vast en opengespreid en zijn kleine kontgaatje stond onverdedigbaar open. Ze gingen nogmaals naar het begin van de bank en binnen de twee minuten duwden ze de jongen achtereenvolgens op elke staaf. Ze gaven hem enkele tellen om te schreeuwen en ineen te krimpen totdat zij hem ruw optilden, vooruit droegen en op de volgende staaf duwden. De andere jongens stonden, samen met hun trainers, te kijken hoe hun vriend-gladiator zijn vernederende beproeving doorstond. De menigte had geen medelijden, ze lachten en schreeuwden elke keer als Chris op een staaf geduwd werd. Nadat hij van de tiende en laatste staaf getrokken werd, stortte Chris in elkaar en lag hij bevend op de grond. Jason en Roger stonden over hem gebogen en tikten op hem, zachtjes, maar vastberaden.
"Sta op!"
Chris kroop recht. Jason maakte ere en show van als hij de halfharde lul van de jongen terug in in zijn kuisheidskooi frommelde. Dit lokte pijnlijke kreten en protest uit van de geile en gefrustreerde jonge tiener, wat op zijn beurt leidde tot enkele ferme klappen op zijn tienerkont. Hij maakte dan de ketting vast aan de halsband van de jonge gladiator en trok hem eerder onzacht weg van het toneel. "Zorg dat het er goed uitziet," fluisterde Jason hem toe. Chris moest echter geen toneel spelen als hij achter zijn trainer aan strompelde. Hij was een gelukkige jongen als het geluid van de menigte achter hem verstomde. Hij wist niet waar Jason hem naartoe bracht, hij was alleen maar blij omdat hij uit het spotlicht van de camera's was en weg van het duivelse gegluur van de wrede toeschouwers.
Jason stapte met Chris terug naar de barakken en bracht hem onmiddellijk terug naar zijn cel.
"Op je bed. Rust wat. Ik kom je later halen. We lopen vanavond de eerste marathon. Je zal aan de startlijn staan met de andere jongens, en je zult aankomen, al duurt het de ganse nacht."
Chris knikte. Hij was moe en zijn jonge lichaam deed overal pijn., maar hij was geen opgever. Chris stond klaar en bleef perfect stilstaan als zijn halsban den zijn kettingen losgemaakt werden. Tot zijn verbazing werd ook zijn kuisheidsgordel verwijderd.
"Jongens van jouw leeftijd moeten af en toe eens een volledige erectie krijgen;" legde hij uit. "Je kan er een krijgen in je slaap. Maar op je erewoord, Chris," waarschuwde Jason hem, terwijl hij de verschillende stukken van de gordel in zijn handen hield, "Als ik merk dat je met jezelf gespeeld hebt, gaat dit ding terug aan en komt het er een ganse maand niet meer af."
Chris wist dat Jason nooit blufte. Hij slikte en beloofde dat hij zou gehoorzamen, zelfs als zijn lange tienerlul halfweg tot leven kwam. Jason verliet de cel even en kwam terug met een paar handschoenen. Hij deed ze aan Chris' gehoorzaam vooruitgestoken handen.
"Dit zal je helpen om je handen thuis te houden."
Chris keek even naar de handschoenen en ontdekte dat de handpalmen en de onderkant van de vingers bedekt waren met dunnen scherpe spijkers, ze leken zelfs scherper dan die op de kuisheidsgordel. Als hij die droeg zou hij zeker zichzelf niet aanraken. Jason speelde heel even met de ballen van de jongen en duwde hem dan zachtjes naar zijn bed. Chris ging op zijn rug liggen en deed zijn ogen dicht. Hij hoorde dat de celdeur dicht ging en gesloten werd. Zijn linkerhand ging bijna automatisch naar zijn halfstijve penis, maar hij trok hem snel terug. Hij voelde goed om alles vrij te voelen, al was het maar voor enkele uren, maar hij durfde er niet aan te komen. De jongens wisten nu al wel dat er overal camera's stonden, die hen de klok rond bewaakten. Chris wist niet precies waar de camera in zijn cel stond, maar hij wist dat er een was. Hij was toch te moe om zich af te rukken. Hij rekte zijn slanke lichaam uit en was enkele minuten later in een diepe slaap.
Als de ochtendactiviteiten gedaan waren ging de menigte uit elkaar en warden de jongens door hun trainers weggeleid naar hun respectievelijke trainingsruimten. De hoofdactiviteit van de dag, de juniormarathon, zou starten bij het begin van de prime-time van de avonduitzendingen. Enkele jongens werden naar de trainingsruimte gebracht met de gewichten en de tredmolens. Illya en Ian bevonden zich met hun trainers in de velodroom van het eiland, met zijn ovale piste en steile hellingen met banken, waar alle sprintnummers met de fiets plaats vonden. David en Josh moesten naar de ziekenboeg waar zij op de uurregeling stonden van hun afspraak met de melkmachine.
Als eerste jongens van het Gladiatoreiland die van de velodroom gebruik maakten, maakten Illya en Ian kennis met de special fietsen die de gladiatoren moesten gebruiken. Enkele nieuwsgierige toeschouwers stonden op de tribune te kijken naar hun eerste proefronde. De twee jongens staarden met open mond naar hun trainers als ze de fietsen uit het rek van de opslagruimte van de velodroom namen. Het eerste wat de jongens opmerkten was dat de fietsen erg zwaar leken. Het tweede wat ze zagen was dat er lange, latex dildo's zaten op de plaats van de zadels. De hoogte van de dildo's kon aangepast worden aan de berijder, niet noodzakelijk voor hun comfort. De pedalen trokken ook de aandacht van de jongens. Ze waren in rubber, maar waren bedekt met metalen plaatjes met als doel maximum pijn te doen aan de zachte voetjes van de jongens, zonder dat ze echt sneetjes maakten in hun zachte vlees. Op de fietsen zaten ook banden aan het stuur om de jongens vast te maken aan de duivels tweewielers.
Illya en Ian wisselden ongeruste blikken uit. Beiden waren ze in het midden geëindigd bij de vorige activiteit en beiden hadden ze zeer pijnlijke achterwerken van de houten staven waar ze moesten gaan opzitten. Deze lange zwarte latex dildo's zouden hen nu doorboren als ze op de piste rondreden.
De kettingen en kontpluggen waren verwijderd en de jongens werden door hun trainers naar de fietsen gebracht.
"Er op jongens," zei Anthony blij. Hij genoot van zijn huidige rol en zorgde dat Ian degelijk op de dildo zat. Om zijn voeten op de pedalen te zetten moest de latex dildo in hem schuiven. Het was nogal dik voor de achteruitgang van een elfjarige jongen, maar de zwaartekracht deed het meeste werk. Ian schreeuwde als de dildo zijn weg zocht in zijn rectum en hij voelde zijn penis onmiddellijk hard worden, of tenminste hij deed een poging tot, binnen de grenzen van zijn kuisheidsgordel.
Sergei dacht dat de kleine nieuwsgierige menigte toeschouwers blij zouden zijn als hij hen een mooi zicht gaf op zijn broers niet zo kleine penis. Dus verwijderde hij Illya's piemelkooi voordat hij de jongen op de fiets zette. Omdat de dildo zijn weg gevonden had naar de prostaat van de dertienjarige, krijg die al snel een ferme en bewonderenswaardige twintig centimeter lange erectie. Zijn onbehaarde lichaam deed zijn penis nog langer lijken.
De jongens stonden met hun benen gespreid en hun voeten op de grond over de dildo's terwijl hun polsen aan het stuur warden vastgemaakt met leren riemen.
"Oké, jongens," riep Anthony naar hen. "Zet jullie voeten op de pedalen en zet jullie in beweging. Voor de eerste bocht verwachten we de volle snelheid. Sergei en ik hebben beslist dat dit een officiële wedstrijd is. Verliezers krijgen tien strafpunten. Winnaars krijgen een afzuigbeurt door de verliezer. Tien rondes."
Sergei blies op zijn fluitje en de twee naakte jongens zetten zich in beweging, grommend en kreunend als de dildo's dieper in hun lichaam stootten en meer en meer druk uitoefenden op hun jonge en reeds overgestimuleerde prostaat. Ian kon de straaltjes voorvocht al uit zijn penis voelen komen als de natuurlijke beweging van de pedalen de dildo op-en-neer deden gaan. Illya lekte zijn helder vocht in een constante stroom, maar dit was bij hem niet ongewoon.
De piste was ontworpen voor de sprint, dus tien rondes duurden niet zo lang, zelfs als de jongens af te rekenen hadden met de spietsende latex staven in hun kont en met de pijnlijke pedalen onder hun voeten. Het was een spannende race. Illya was van nature sterker en krachtiger, maar hij bewoog zich minder sierlijk op de fiets. Ian was simpelweg de betere fietser. Hij fietste gemakkelijk langs de steile bochten. De kleine menigte moedigde hem aan en hij versloeg zijn partner met een banddikte. Illya was zichtbaar geïrriteerd omdat hij van de jongere knaap verloor, maar hij kreeg maar een handvol strafpunten, dus was hij niet zo bezorgd over zijn rangschikking. Ian aan de ander kant was euforisch. Hij stond wel aan het einde van de rangschikking en de overwinning bracht hem geen punten op, maar de strafpunten gingen tenminste naar iemand anders. En daarbij ging er iemand zijn pik afzuigen.
De twee jongens werden van hun fiets geholpen en de aanwezige toeschouwers werden uitgenodigd op de piste, waar ze in een kring rond de jongens gingen staan. Ian en Illya moesten voorover buigen en moesten hun enkels grijpen zodat hun trainers de kontpluggen terug konden aanbrengen. Als dit gedaan was keek iedereen en maakte menfoto's terwijl Sergei de kuisheidsgordel aantrok bij zijn jongere broer. Ian giechelde bij het ongeluk van zijn dertienjarige partner. Ondertussen stak Ians eigen pré-tien penis recht omhoog in al zijn negen centimeter lange glorie, gretig voor aandacht en klaar tot de actie.
"Je weet wat je moet doen, nul-acht," zei Sergei. Hij lette er op dat hij zijn jongere broer nooit bij zijn voornaam noemde als er iemand binnen oorbereik was. Het was nu wel geen geheim dat ze verwant waren, maar Sergei moeste een professionele afstand houden van zijn jonge pupil. Het was echt niet zo moeilijk. Sergei domineerde Illya al sinds hun jeugd, op zeer jonge leeftijd, en nu dat hij zeventien was genoot hij er zichtbaar van dat hij zijn dertienjarige broer stevig onder de knoet had.
Illya viel op zijn knieën voor Ian en nam de piemel van de kleinere jongen in zijn mond. Net zoals voor alle jongens, was het genot van hat afzuigen van zijn penis nieuw voor hem. Met zijn elf jaar was klaarkomen ook nog een nieuwe ervaring. Hij kreeg pas zowat een maand geleden natte orgasmen, en het was voor hem nog altijd een ongelooflijke sensatie. Ian snakte naar adem als Illya zijn lippen over zijn keiharde penis bewoog. Zonder dat hij zichzelf kon bedwingen, klemde hij zijn handen rond het achterhoofd van Illya en begon hij zijn heupen van voor naar achter te bewegen. Kleine hoge kreetjes kwamen uit zijn keel als hij stilaan dichter en dichter bij een orgasme kwam. Het duurt nooit lang voordat een prétien jongen klaar komt en bij Ian zat het er weldra aan te komen.
"Kalm aan, nul-acht," zei Sergei terwijl hij met zijn stick op het achterwerk van zijn broer tikte. "Geef de toeschouwers een leuke show. Als je hem nu al doet klaarkomen word je gestraft. Zuig wat aan zijn ballen."
Illya liet een gedempt gegrom horen als teken dat hij het begrepen had.
"En zorg dat nog niet klaar komt, nul-drie," beval Anthony aan zijn jonge pupil terwijl hij een klap gaf op het uiteinde van de kontplug van de elfjarige.
Een zeer ontgoochelde Ian bleef zitten met een zeer harde en gefrustreerde lul die naar zijn buik wees. Hij werkte echter vrolijk mee als hij warme mond van de oudere jongen rond zijn amper rijpe jonge ballen voelde. Illya rolde met zijn tong over de gladde zijdezachte balzak van de jongen en zoog krachtig aan testikels van de knaap.
"Oooohh, ja… " zuchtte Ian en hij boog zijn hoofd achterover van genot. Hij vond het niet erg om nog niet klaar te komen als dit de beloning was als hij zich kon bedwingen
Illya zorgde voor een klein mirakel door de jongen te weerhouden van een orgasme gedurende bijna vijftien minuten. Uiteindelijk kon Ian het niet meer uithouden.
"Ik kom klaar, makker!" riep hij naar zijn partner en hij spande zijn spieren en duwde zijn heupen vooruit. Hij hijgde en spoot zijn schrale lading pré-tien jongenssap in de mond van Illya. "Oh man, dat was helemaal het einde."
Ians lul was nog steeds stijf en glansde van het speeksel en van zijn eigen heldere zaad toen Illya zich terugtrok. De menigte applaudisseerde voor de beide jongens, maakte nog meer foto's en ze kregen de gelegenheid om Ians lul te strelen, zodat zij hem nog gedurende twintig minuten stijf hielden. Ondertussen hielp Illya de twee trainers om de houders van de fietsen klaar te zetten en hij werd er met een bezem op uit gestuurd om de piste schoon te maken. Heel de tijd was zijn penis pijnlijk geklemd binnen zijn metalen kooitje. Van alle jongens op het eiland, tot groot ongeluk van de jongen, had Illya het minste klaar gekomen. Hij was ongelooflijk geil, en de vernedering om zijn lul opgesloten te hebben in een kooi terwijl hij voor een jongere knaap geknield was en hem afzoog, maakte hem nog meer wanhopig. Sergei wist dat zijn broers seksuele frustraties op ontploffen stonden, maar dit was net de bedoeling van de zorg en behandeling van zijn broer.
"Je moet de jongen vroeg of laat eens laten klaar komen," merkte Anthony op. Dit was duidelijk als je Illya's vreselijk gezwollen lul in zijn kuisheidsgordel bekeek.
"Hij moet die energie in de competitie steken," antwoordde Sergei koudweg. "Daarvoor is hij hier."
Anthony glimlachte en was niet langer verbaasd over de strikte behandeling van zijn kleine broertje. Van het ogenblik dat zijn verwantschap onthuld werd had Sergei duidelijk gemaakt dat hij zijn broer niet ging sparen, en tot nu toe had hij zich aan zijn belofte gehouden. Illya was nu een slaaf en niets meer. Een zeer waardevolle slaaf, dat wel, maar toch maar een slaaf. Sergei had er geen probleem mee om hem als dusdanig te behandelen.
In de steriele omgeving van de ziekenboeg, zaten David en Josh op handen en knieën op de melktafels. Ze hadden beiden kloppende erecties van de vibrerende plugs die in hun rectum zaten. Deze melkerij zou wat verschillend zijn van de eerste die ze hadden meegemaakt, omdat er nu een handje vol publiek aanwezig was, VIP gasten, om hun beproeving te bekijken. Het was al erg genoeg oor de jongens op die tafel te zitten met hun stijve lullen en gezwollen ballen die tussen hun slanke benen zwaaiden, maar nu er toeschouwers bij waren was het nog meer vernederend. Er waren ook camera's en de melksessie van de jongens zou later op de avond uitgezonden worden.
Bij de bezoekers was een goed geklede dame met haar twee pré-tien zoontjes. De kleine jongetjes waren tropisch gekleed. Ze droegen witte kaki shorten en los zittende katoenen shirts. Ze waren al mooi gebruind tot aan hun tenen. Ze hadden beiden slippers aan en hun haar was nog nat van aan het stand. Achter hen, met zijn hoofd onderdanig gebogen, stond de veertienjarige huisjongen. Hij was spiernaakt uitgezonderd een zware dikke ijzeren band rond zijn nek. Zijn enkels waren geketend. Zijn onbehaarde genitaliën, van gemiddelde grote voor zijn leeftijd, zaten in een nauw lederen harnas, die hen uitdagend deden vooruitsteken. De penis va de jongen was slap, door het uiteinde van zijn voorhuid was een groot gouden hangslot gepierced. De jongste van de twee jongens, amper acht jaar oud, speelde met de rijpe ballen van de slavenjongen. De oudste was duidelijk gefascineerd door de handelingen die pas begonnen waren op de melktafel. Hij staarde naar de bengelende ballen van de twee naakte jongens, in het bijzonder naar de grote en laaghangende set van David. De voorkant van zijn short stond zichtbaar in een tent, met zijn pietje stijf en nagelrecht .
"Die heeft dikke ballen, mama," giechelde hij opgewonden. Alle volwassen lachten naar hem.
"Hij mag gerust wat meer van nabij inspecteren, mevr. Symington," zei Allison Trench als ze klaar was met de half harde penis van Josh die ze net in het melkbuisje had geschoven. "Als ik je slavenjongen bekijk, zie ik dat hij de leeftijd bereikt heeft dat hij regelmatig gemolken moet worden. Je zonen zouden moeten weten hoe dit moet. De juiste verzorging en controle van de seksuele organen van een slavenjongen is een handeling die elke jonge meester of meesteres moet leren."
"Oh, dat zou heel lief zijn, dokter. Dank u."
Trench glimlachte. "Kom wat dichter…"
"Sean," antwoordde de jongen.
"Kom wat dichter, Sean. We laten de machine zorg dragen voor nul-twee hier, maar we zullen nul-een met de hand melken vandaag. Wil je mij helpen?"
"Oh, ja, asjeblieft dokter," antwoordde de tienjarige enthousiast. Hij had al met de jongensdelen van zijn slaaf gespeeld en hij had al enkele keren de jongen dat witte spul laten spuiten, maar dit was een speciale behandeling.
Dokter Trench zette de jongen in de goede houding naast de melktafel. "Zet je tussen zijn benen en doe je hand over zijn penis."
Sean deed zoals gezegd. "Zijn ding is een stuk groter als die van Cameron," merkte hij op, en hij stak zijn nek uit naar de huisslaaf van de familie. De Symingtons waren in bezit gekomen van Cameron sinds hij tien was, dus had Sean hem bijna zijn halve leven gekend.
Wel, liefje, zijn penis is nu stijf, die van Cameron niet. Mag Cameron erecties hebben?"
De jongen keek verward. Trench glimlachte en herhaalde haar vraag. "Zorg dat Cameron af en toe eens een stijve krijgt?"
"Dat is de bedoeling niet, mevrouw," antwoordde Sean respectvol, terwijl hij zijn eigen harde paaltje met zijn vrije hand goed zette. "Maar het gebeurt als Ryan en ik ermee spelen." Sean was blijkbaar niet verlegen om toe te geven dat hij met de jongensdelen van Cameron speelde, of dat hij Cameron dikwijls met die van hem liet spelen. "Dat is toch oké, is het niet? Ik bedoel, daar is Cameron toch voor?" vroeg hij verlegen. Plotseling was hij bezorgd dat hij misschien iets verkeerds deed.
"Cameron is er voor wat je maar wil, liefje," bracht zijn moeder er tussen. Trench knikte goedkeurend.
"Laat je broertje camerons penis goed stijf maken en we zullen zien hoeveel groter hij wordt."
Acht jaar oude Ryan was blij om te gehoorzamen. Hij wreef snel en nogal ruw over de penis van de oudere jongen totdat hij een erectie had van twaalf en een halve centimeter.
"Wel, ik zie dat nul-een een iets grotere heeft dan jullie jongen. Maar dit heeft echt geen belang."
De hand van Sean zat heel de tijd rondom de penis van David, Hij wreef er traag mee op en neer. David was helemaal vernederd omdat een jongere knaap hem als een stuk vlees behandelde.
"Dat is goed, Sean," prees Trench het geestdriftige jongetje. "Blijf zo op en neer wrijven, heel traag." Karin had een latex handschoen over de andere hand van de jongen aangetrokken. Dokter Trench zelf haalde de vibrerende plug uit de kont van David. "Steek twee vingers hierin, liefje," zei ze tot de kleine jongen.
Sean trok zijn neus op en keek naar zijn moeder. Dat is de reden waarom je een handschoen draagt. Steek ze er maar in, vooruit."
Sean keek terug naar zijn moeder, die knikte dat hij moest gehoorzamen. Zijn broertje had een gekende uitdagende uitdrukking op zijn met sproeten bedekte gezicht.
"Ok" dan," antwoordde de tienjarige. "Hier gaan we." Hij stak zijn middelvinger en zijn wijsvinger in Davids slappe en wachtende rectum. David kreunde luid als de twee korte vingers erin zaten en onmiddellijk zijn prostaat vonden.
"Voel je een knobbeltje?" vroeg de dokter aan Sean.
Sean rolde zijn vingers in zijn Davids darmen, wat hem nog luider deed kreunen en er de oorzaak van was dat er ferme straal voorvocht uit zijn pik kwam.
"Ja mevrouw."
"Dat noemt men de prostaat. Alle mannetjes hebben ere en. Jij hebt er een, Ryan heeft er een, Cameron heeft er een. Als die door iets aangeraakt wordt krijgen jongens een zeer raar gevoel van binnen."
"Raar goed, of raar slecht?" vroeg Sean.
"Eerst aangenaam. Maar als je het bij hem blijft doen zal het na een tijdje niet meer zo goed aanvoelen. Hij moet dan sperma spuiten, maar we gaan hem dat niet laten doen. We gaan dit aar beetje bij beetje uit hem laten komen. Jij zou hiermee bij Cameron moeten beginnen. Hij zou zijn jongenssap niet meer mogen spuiten."
"Oké, mevrouw, wat nu?"
"Blijf op het knobbeltje duwen en wrijf een keer over zijn penis na enkele tellen. Denk er aan dat hij geen orgasme mag krijgen."
"Dat is wanneer dat spul er uit spuit, juist?"
"Juist, jij bent een slimme jongen, Sean. Doe maar verder."
Het volgende half uur keken de toeschouwers met voldoening hoe de jonge Sean David droog melkte. David was een snikkend, betraand wrak als hij eindelijk een droog orgasme kreeg. Op de tafel naast hem, nam de machine verder zijn tijd met Josh, die de tweede schrale ejaculatie uit zijn jonge leven meemaakte, maar die sindsdien pijnlijk droge orgasmen doorstond. Het hele gebeuren was natuurlijk gefilmd en zou die avond uitgezonden worden als smaakmaker voor de life-uitzending op antenne zou komen, de marathon.
"Kom aan, Cameron," zei Sean. Hij deed de oudere jongen een leiband aan zijn halsband en trok hem achter zich aan. "Ik wil dat op jou uitproberen als we terug op de kamer zijn." Hij wendde zich naar David die nog steeds op de tafel zat te snikken. "Ik laat je nooit meer dat spul spuiten."
Cameron keek vol angst uit naar dit project.
Piet stond met gebogen hoofd, zoals dat moest in de eetkamer. Hij had een lelijke lederen knevel in zijn mond, omdat hij twee weken geleden een stuk fruit gestolen had uit het buffet van de eetkamer. Hij had een erectie, wat de laatste tijd steeds meer het geval was, maar een lederen riem maakte dat het zicht van zijn zeven en een halve centimeter lange stijve niet ordinair was. Traditioneel negeerde de familie meestal de erectie van Pieter, maar nu was zijn puberteit begonnen en zijn piemel begon groter te worden, en steeds harder.
"We moeten die jongen een kuisheidsgordel aandoen," zei Samuels moeder toen hij haar een glas ice-tea inschonk.
"Of we laten hem behandelen," suggereerde Mr. Nguni. "Het is gratis. Ik kan hem naar het centrum brengen en het wordt dadelijk gedaan."
Pieter, alhoewel helemaal niet opgevoed, wist wat 'behandelen' betekende in Zuid-Afrika en hij wierp onmiddellijk een wanhopig, meelijwekkende blik naar Samuel. De twee jongens waren meester en slaaf, maar omdat ze samen opgegroeid waren, waren ze ook vrienden. Meestal zorgde Samuel wel voor Pieter. Zijn leven was een stuk beter dan van de meest jongens in zijn positie.
"Piet is mijn slaaf," bracht Samuel fel in het midden. "Ik beslis." Zijn moeder staarde hem aan met een shock. Samuel was gewoonlijk een rustige jongen. "Ik beslis, is het niet papa?" Vroeg Samuel met wat meer respect aan zijn vader.
"Absoluut. Piet is jou verantwoordelijkheid. Maar hij moet echt leren zijn erecties onder controle te houden." Mr. Nguni maakte een minachtende beweging naar Pieters zondige penis. "Erecties bij het eten, en in het bijzijn van je zusje. Ontoelaatbaar."
"Wel bezorg hem dan een goede kuisheidsgordel" zei Samuel bedachtzaam. "Wat dacht van het soort dat ze dragen bij de wereldwijde jongensgladiatoren?"
De hele familie vond dit een goed idee en het slimme voorstel van de jongen was een truck van Sam om toelating te krijgen op van tafel op te staan om naar de life uitzending van de marathon te gaan kijken. Zijn moeder was hier natuurlijk helemaal tegen, maar zijn vader was niet zo strikt.
"Het is weekend, liefje," zij hij tot zijn vrouw. "Shaka moet morgen niet naar school. Als de jongen naar zijn show wil kijken is dit oké." Hij keek met zijn donkere vastberaden ogen naar zijn enige zoon. "Als maar direct naar bed gaat als hete gedaan is, jonge man."
Samuel glimlachte en gaf een heimelijke wenk aan Pieter.
"Weet je," ging de jongen verder, aangemoedigd door de twee overwinningen die hij vanavond aan tafel behaald had, "ik wed dat ik sterker ben dan die jongens is de show. Ik kan hen zeker verslaan. Wat denk jij, papa?"
"Het zijn wel allemaal atleten, Shaka, maar jij ook. Je zou het ook wel goed doen."
"Ik geef hen op hun blanke kont. Ik wed dat Pieter dit ook kan."
Papa en mama giechelden, zusje ook en ze staarde nieuwsgierig naar Pieters stijve penis. Ze wou hem aanraken en er aan voelen, maar Pieter was de slaaf van Sammy en ze was te verlegen om hem te vragen of ze mocht.
"Piet en ik zouden goeie gladiatoren zijn," gin Sam verder.
Mr. Nguni bekeek zijn zoon even. "Je moet eens op hun website kijken, Shaka. Ze nemen steeds nieuwe jongens aan, wanneer de oudere jongens weggaan. Jij kan meedoen, Pieter."
Sams diep bruine ogen glinsterden even. "Nah, ze nemen geen jongens aan die al slaaf zijn. Mij nemen ze zeker aan."
"Durf maar niet, hé, jonge man," zei zijn moeder, terwijl ze met haar vinger een afkeurend gebaar maakte. "Ik wil niet dat mijn zoon naakt rondloopt op een eiland met vieze ziekten op de Caribbean. Zie je waarom ik niet graag heb dat hij naar die show kijkt. Het brengt hem op gekke ideeën."
"Je moeder heeft gelijk, Shaka," zei zijn vader streng. Je moet meer aandacht besteden aan de school.
"Maar ze betalen veel geld, papa," wierp Sam op. "Roger en Desmond hebben me verteld dat ze de volgende groep wel vijf keer zoveel gaan betalen als de eerste groep."
"We hebben het geld niet nodig," antwoordde zijn moeder wat verdedigend. "Zeker niet van XB-1."
Hier stopte het gesprek, maar, terug in zijn kamer, terwijl Pieter wat opruimde, zat Shaka voor zijn computer en zocht hij de officiële website van de gladiatoren op. Het rooster van de activiteiten van de week stond erop, en de laatste rangschikking, videofilmpjes van recente wedstrijden, korte interviews met de gladiatorjongens zelf, levensweg en andere coole informatie. Onderaan de pagina stond een flitsende banner met een ronddraaiend WJG logo.
"HEB JIJ WAT WE NODIG HEBBEN?"
Sammy klikte er op.
"Voor alle jongens tussen acht en twaalf. Ben je een goede atleet? Heb je goede schoolresultaten? Denk je dat je taaier, sterker en slimmer bent dan de jongens op Gladiatoreiland? Wil je het bewijzen? XB-1 heeft je nodig. We rekruteren nieuwe gladiatorjongens. Als je denkt dat je bent wat wij nodig hebben, vraag de toelating aan je ouders en stuur je e-mailadres naar het adres onderaan. Zend ons een kort bericht waarin je vertelt waarom we voor jou zouden kiezen voor de wereldwijde jongensgladiatoren. Er zijn maar tien jongensgladiatoren op de hele wereld. Jij kan een van hen zijn. Waarom wachten? Antwoord vandaag nog!
Sam staarde naar het scherm. Het kon toch niet zo gemakkelijk zijn.
Het was drie uur op gladiatoreiland. De jongens kregen een snelle maaltijd in hun barakken. Vers fruit, een kop volle yoghurt en een vol glas energy drink van het merk van de organisatoren, dat de jongens kenden als 'gladiator punch'. Het menu was samengesteld door dokter Trench om hen een extra dosis energieën kracht te geven voor de marathon. De gladiator punch was een steeds terugkerend gedeelte van het dieet van de jongens en had een sterke medicijnsmaak. Het deed echt wat het beloofde. Omdat ze wisten welke beproeving hen te wachten stond goten de tien jonge slaven het goedje snel naar binnen. Sommigen van hen wilden een extra portie.
"Het spijt me, jongens," zei de matrone met een grijns, "een bediening per klant."
Er volgde een flauw protest, maar de jongens wisten wel da ze niet te luid moesten klagen als de matrone en de bewakers in de buurt waren. Ze beëindigden hun maaltijd en ruimden op. De jongens werden naar buiten geleid naar het oefenveld om hun armen en benen uit te strekken voor de komende wedstrijd. Ze waren ongewoon stil als ze hun jeukende armen en benen warm maakten. Sinds hun eerste trainingsdag hadden de jongens minstens een uur per dag besteed aan het lopen langs de vuile en stoffige paden die kris kras over het eiland liepen, om de volgende activiteit voor te bereiden. Soms werden ze aan hun partner geketend, soms mochten ze alleen lopen. Soms werden hun handen achter hun rug gebonden, soms werden hun enkels samengebonden. Ze liepen altijd op blote voeten, maar gelukkig waren de paden voor het merendeel gelijkgemaakt en gereinigd. Het enige obstakel dat de jongens nog tegenkwamen was hier en daar nog een steentje of een kei, dat blijven liggen was. Maar het verharde zand onder hun voeten was altijd heet en onmeedogend.
Na een paar minuten opwarming werden de jongens uit de barakken geleid, de hoofden gebogen en op een rij aan elkaar geketend, zoals altijd. De trainers begeleidden hen langs beide zijden en gebruikten hun shock sticks om de kettingbende op een degelijk tempo te houden. Ze werden naar de hoofdarena gebracht, waar de wedstrijd zou beginnen en aankomen. De jongens konden het geschreeuw van de menigte al horen en als ze het gebouw binnen kwamen werd het geluid nog heftiger. In de kleedkamers werden de kettingen afgedaan en de kuisheidsgordels werden vervangen door de lederen zakjes, waar ze gewoonlijk de wedstrijden mee streden. De dikte van het leer verhinderde dat de jongens met zichzelf konden spelen, maar liet toch toe dat een jongens een erectie konden krijgen (de meesten althans). Dit gaf een bijkomende kick aan het publiek. Alle jongens bleven 'geplugd' maar nu waren ze allemaal gewoon aan de dikke latex plug die in hun rectums zat.
Voor ze naar de arena gebracht werden stond elke jongen klaar om een rugzak aangebonden te krijgen. Deze werd met een speciaal harnas op zijn plaats gehouden. Elke rugzak had een andere kleur en ze merkten al snel dat ze erg zwaar waren. Men had gewichten in de zakken gedaan. De jongens moesten de marathon lopen met een derde van hun eigen gewicht op hun rug.
Boven hen in de arena konden de jonge gladiatoren het themalied door de luidsprekers horen schallen. De trainers keken nog snel even de rugzakken na en gaven hun jongens nog een ferme por met de sticks.
"Showtime, jongens!" riep Jason.
"Ja meneer," riepen de jongens in koor, gevolgd door jongensachtige kreten van enthousiaste agressie. Ze waren nog altijd fris en vol energie en hadden nog geen last van het gewicht in hun rugzak. Ze stapten door de gang naar de fel verlichte arena.
Een opgewonden gejuich weerklonk vanuit de menigte. De jongens zwaaiden en balden hun vuisten. Ze deden hun best om er zo stoer mogelijk uit te zien. Ze duwden elkaar speels tijdens hun openingsronde in de arena.
De statistieken en de huidige score van de jongens werd getoond op een groot overhangend scorebord. De reuzegrote schermen die aan het dak hingen toonden aanhoudend beelden van de vorige activiteiten. Als de wedstrijd begonnen was zou elk scherm live een deel van het parcours tonen. Bij het tonen van de scores juichte het publiek metal dan niet luider of minder luid. Sommige jongens kregen al de sympathie van de menigte en werden favoriet, anderen werden gezien als potentiele verliezers. Kleine Miles werd overladen met bewondering. Josh en Chris, die al vroeg favoriet waren en zeer geliefd, kregen een bijbehorend applaus. Danny en Gabriel, die gezien werden als het sterkste team werden beschouwd als valsspelers en kregen wat boegeroep, wat ze graag hadden.
"Ik denk dat ze ons haten,Gabe," zei Danny en gromde voor de camera.
"Ja, het lijkt erop dat wij de slechten zijn, Dan."
"Cool."
Bij het fluitsignaal van Jason, stelden de tien jongens zich op aan de start- en aankomstlijn. De trainers stonden voor hen en gaven de laatste instructies. Alex Wright pakte Miles ferm bij zijn schouders.
"Niemand verwacht dat jij gaat winnen, nul-een. Behalve ik."
De tienjarige glimlachte heimelijk. Hardlopen was zijn specialiteit. Hij had al enkele echte marathons gelopen. Deze was van juniorlengte, exact negenentwintig kilometer lang. Hij hield van deze afstand en hij kende elke bocht, elke heuvel van het parcours uit het hoofd. Hij had er vertrouwen in en was opgewonden.
"Ik zal mijn best doen, meneer," zei de kleinste gladiator, met zijn donkere flikkerende ogen.
"Tijd om aan de anderen te laten wat je kan."
Miles wees naar de tunnel die naar buiten leidde. Nu was die nog afgesloten met een stel ijzeren baren. Als de baren omhoog gingen zou de wedstrijd officieel starten. "Ik ben hier het eerst buiten, e de eerste terug binnen, meneer."
Alex bewonderde de moed van de tienjarige. "Denk eraan dat je de enige niet bent die goed kan hardlopen. Beheers je tempo, net zoals we geoefend hebben."
"Oké, oké. Let's go. Ik ben klaar."
Alex gaf een tik op de schouders van zijn pupil en ging opzij. Alle trainers hadden hun jongens nu alleen gelaten aan de startlijn. De menigte werd stil. De jongens bekeken elkaar. William Durand stond op in luxe box. Jonge Trevor stond naast hem en was gekleed in een passend donkerrode short. Hij hield de startvlag vast en wachtte op het signaal. Op de live uitzending was het reclamebreack.
Zestig seconden later kreeg Mike Brussard het teken van de productieleider en hij wuifde met zijn hand naar Durand. Trevor liet de vlag met een enthousiaste zwaai vallen. Op dat moment klonk er een luide toeter door de arena en de ijzeren poort ging omhoog en opende de tunnel. Zoals beloofd, startte Miles als een kogel en liet hij de oudere jongens verbijsterd achter hem. Ze renden allen in de richting van de tunnel. Flitslichten gingen overal af. Chris was als laatste buiten. Hij rende zo goed hij kon op zijn gekwetste voeten. Hij dacht nog niet aan de afstand die hij moest afleggen.
"Blijven doorlopen," dacht hij bij zichzelf. De jongen wist dat er op gladiatoreiland allerlei vreemde en onverwachte dingen konden gebeuren. Hij wist dat hij de wedstrijdniet kon winnen. Maar als hij kon aankomen, was het mogelijk dat dit niet als laatste zou zijn.
Nu alle jongens buiten de arena waren op het marathon parcours, dropten de toeschouwers ook af. Ze bezochten de stands die speciaal voor de gelegenheid waren ingericht. Een groot deel van hen bleef echter op de tribunes om de wedstrijd te volgen op de reuzengrote schermen.
De trainers hadden een korte vergadering in de arena en kregen hun instructies van Jason en Roger. "Alex, Anthony, Sergei en Natasha," zei Roger, "Jullie rijden op het parcours met de vierwieler. Als jullie zien dat er een jongen achterblijft, geef hem dan een ferme schok met jullie stick. Maar als ze werkelijk problemen hebben, roep dan het medische team op. We zijn een beetje ongerust over nul-zeven. Hou hem goed in de gaten."
"Michella, Hannah, Calvin en Elaina," voegde Jason er aan toe, "Jullie staan bij de waterbevoorrading langs het parcours. Zorg ervoor dat alle jongens zich bevoorraden als ze bij jullie langskomen. Niemand mag weigeren." Elaina was de sadistische, jongenshatende trainer van Philippe, de jongste van de vrouwen, ongeveer even oud als Sergei. "Roger en ik gaan in de helikopter met Mike om alles van in de lucht te bekijken. We hebben de nanochips, die we enkele weken geleden ingeplant hebben in de scrotums van de jongens, in werking gesteld."
De trainers keken geschokt en de ergste onder hen keken zelfs geamuseerd. Ze herinnerden zich de absolute angst op het gezicht van de tien jongens als de bijna onzichtbare chip in hun onbehaarde balzak gestoken werd. Ze hadden zich al heimelijk afgevraagd wanneer die nu eindelijk eens in werking zouden treden.
We gebruiken de gedragsveranderende modus nog niet. Ze zullen geen stroom door hun ballen krijgen. Althans niet als ze er geen aanleiding toe geven. Maar de chips bevatten een zendertje waardoor we hun positie op het eiland kunnen bepalen. We kunnen van minuut tot minuut zeggen waar de jongens zich bevinden. Laat ons nu vertrekken, voordat onze slaafjes te lang alleen zijn."
De trainers vertrokken naar hun toegewezen taak. Jason en Roger kwamen Mike Brussard tegen op hun weg naar buiten.
"Mooie dag voor een wedstrijd jongens," zei de producer die al verschillende prijzen had gewonnen. "Ik heb overal camera's. Dit wordt een prachtige uitzending."
De wedstrijd was goed begonnen. Nadat hij uit de arena gesprint was, vertraagd Miles. Hij was maar tien jaar oud, de jongste en de kleinste van de gladiatorenjongens, maar had was de meest ervaren hardloper. Hij was niet ongerust toen David, Illya en Philippe hem in een groepje voorbijliepen, met hun lange, slanke benen.
"Jullie gaan te snel," riep hij hen toe. "Vertraag of je zult nooit aankomen."
Maar tienerjongens luisteren meestal niet naar tienjarigen. Miles grijnsde en bleef doorlopen. Het enige waar hij ongerust over was, was de zware zak die vastzat op zijn rug. Hij wist welk gevolg dit ging hebben op het verloop van de wedstrijd, maar alle jongens hadden hetzelfde probleem, dus zou het evenwicht tussen de deelnemers gelijk blijven. De plug in zijn kont stoorde hem ook. Hij haatte het op te lopen met dat ding in zijn lijf. Zijn kleine pietje was keihard en duwde naar voor tegen het leren zakje. Hij probeerde alles een beetje goed te leggen met zijn hand, zonder zijn tempo te wijzigen. Op zijn tien jaar had Miles nog maar weinig interesse in zijn penis. Hij dacht er echt nog niet over na als het over zijn ding ging. Het hing daar maar, tussen zijn benen. Soms werd het stijf, soms niet. Tot voor hij op het eiland kwam had hij nog nooit een droog orgasme gehad. Ondanks het feit dat hij wel hield van dat vreemde gevoel en dat hij het niet erg zou vinden om er nog meer te hebben, had hij eer geen probleem mee dat het niet mocht, zoals de andere jongens. Hij was de enige jongen die niet wanhopig gefrustreerd was door het strikte regime van kuisheid dat aan de gladiatoren opgelegd werd. Op sommige momenten, realiseerde Miles zich, was het voordelig om klein te zijn.
Met zijn erectie nu op een comfortabeler manier weggestopt, richtte Miles zijn volle aandacht weer op de wedstrijd. Hij had het hele parcours, van start tot aankomst uit het hoofd geleerd en wist dat er een ruig gedeelte aankwam met veel bochten en heuveltjes. Hij vertraagde wat en haalde verscheidene keren diep adem, ook als Josh, Ian en Danny hem snel achter elkaar voorbij staken.
'Dat zijn er zes' dacht hij bij zichzelf.
Hij keek even over zijn schouder en zag dat Alexei en Gabriel op zowat twintig passen achter hem liepen. Van bij de start dacht Miles dat Gabriel, Engelse maatje, zijn gevaarlijkste tegenstander zou worden. Hij was een voetbalspeler en kon dus lange afstanden afleggen, zonder pauze, uren lang. Gabe was ook heel slim en het leek erop dat hij de strategie van Miles had overgenomen. Achterblijven en de oudere, en in dit geval dommere, jongens zich laten uitputten, voordat de wedstrijd half was.
Gabriel keek voor zich en zag Miles nu achteruit lopen, terwijl hij hem recht aankeek. Hij grijnsde even naar de kleine gladiator. Het leek of de twee jongens elkaars gedachten konden lezen. Miles besliste dat hij Gabriel niet voor zich wilde zien lopen, hij besloot dus om wat energie te besteden aan een full speed sprintje. Gabriel zag het jongetje vertrekken en liep op zijn eigen tempo, Alexei achter zich latend.
"Ik zie je aan de arena, schildpad," riep de twaalf en een halfjarige met gemaakte vriendelijkheid in zijn jonge puberstem.
Alexei wilde hem een sneer teruggeven, maar hij was het Engels niet zo goed machtig en raakte al wat buiten adem. Hij keek over zijn schouder en vroeg zich af waar Chris was.
Ver achter, was het antwoord. De eerste kilometer kon Chris het nog wel uithouden met de zware zak op zijn rug, maar dan begon hij achter te blijven, met zijn pijnlijke en gekwetste voeten. Wanneer Chris eindelijk bij de eerste heuveltjes kwam, waren alle andere jongens al uit het zicht.
"Verdorie!" zei hij luid als hij de met gras begroeide helling op strompelde. Hij voelde de last van het gewicht van de rugzak. Hij stond voor een catastrofe en hij wist het. Tranen kwamen in zijn ogen. "Ik kan niet als laatste eindigen. Dat kan niet!"
In de arena zat William Durand in zijn luxe box naar de wedstrijd te kijken op de schermen. Hij onderhield een rijke bezoeker en potentiële investeerder in de show. Hij legde uit hoe de zorg en de planning van de wereldwijde jongensgladiatoren een leefbaar en succesrijke onderneming was. De investeerder, een jonge man met veel geld had zijn eigen jongensslaaf meegebracht en het kereltje lag gehoorzaam naast Trevor achter de stoelen van hun meesters. Beide jongens waren naakt en droegen een halsband. Trevor keek verlegen naar de nieuwkomer. De jongens leek van dezelfde leeftijd en had dezelfde kleine, tengere lichaamsbouw. Trevor zag dat de genitaliën van de jongen even groot waren als de zijne, en dat de penis van de jongen doorboord was met een dikke stalen ring, die zijn kleine, nutteloze orgaantje naar beneden hield.
"Ik ben Trevor," zei de veertienjarige zachtjes. Hij wist dat zijn meester te zeer met iets anders bezig was om aandacht aan hem te besteden, maar hij zei het toch met een rustige en stille stem.
"Kyle," zei de andere jongen die meer leek toe te behoren aan een tienjarige, dan aan een jonge tiener. Hij had donker haar en bruine ogen en een gebruinde huid dat liet uitschijnen dat hij een groot deel van zijn leven buiten had doorgebracht.
De jongens praten enkele minuten zachtjes met elkaar. Trevor kwam te weten dat Kyle vijftien was, alhoewel zijn lichaam veel jonger leek. Zij ontdekten dat ze beiden een behandeling kregen met Testroxil. Het was de eerste keer dat Trevor iemand ontmoette zoals hij.
"Het is echt rot dat ik geen stijve meer kan krijgen," jammerde Kyle zachtjes tot zijn nieuwe en sympathieke kameraad.
"Ja," antwoordde Trevor. Hij kon nog op een hand tellen hoeveel erecties hij had sinds hij slaaf werd van William Durand op tienjarige leeftijd. Die eerste nacht kreeg hij een kuisheidsgordel aan en wanneer die eraf ging op elfjarige leeftijd, had de testroxil zijn uitwerking niet gemist. Hij miste de erectie niet al te erg, omdat hij zich maar amper kon herinneren dat hij er ooit had. "Hoe lang houdt je meester je nu al zo?" vroeg de jonge tiener en hij wees naar de kleine genitaliën.
"Al van toen ik twaalf was," fluisterde Kyle zachtjes en hij kon de schaamte in zijn ogen niet verbergen. "Ik had een echt grote lul in het begin, nu is hij amper twee centimeter en half lang."
De jongens kropen wat dichter bij elkaar en vergelijken hun pathetisch kleine piemeltjes. Die van Trevor was iets groter, niet dat dat veel belang had. Hij was even nutteloos en ingeslapen als die van Kyle.
"Ik heb er vertrouwen in dat jullie een leuk gesprek hebben." Het was de stem van Durand die hen onderbrak. De jongens schrokken op met angst in de ogen. "We zullen hen knevelen voor de rest van de dag. Wat denk je ervan Tom?"
De jonge, maar rijke gast van Durand knikte goedkeurend. "Dit lijkt een excellent plan."
"Vanavond kunnen ze ons beiden vermaken," zei Durand en hij keek zijn veertienjarige jongensslaaf kwaadaardig aan.
"Jou gastvrijheid bevalt me," antwoordde Tom. "Al van toen ik een kind was. Mijn vader vertelde me da er altijd wel iets interessants te gebeuren valt in het bijzijn van Bill Durand. Blijf dicht bij hem en misschien valt er een beetje van zijn geluk bij hem te rapen."
"Is dat zo?"
"Ik en toch hier, is het niet?"
Het was al over middernacht in Johannesburg, maar de jonge 'Shaka' Nguni was nog klaarwakker. Hij zat naakt op zijn bed, zijn stevige benen wijd opengespreid en hij streelde langzaam zijn twaalf en een halve centimeter lange erectie terwijl hij naar de wedstrijd keek. Zijn onbehaarde bruine huid glinsterde van het zweet. De jongen ging van zijn erectie naar zijn laag hangende ballen, die vrij groot waren voor een jongen van twaalf. "Ik denk dat nul-zes gaat winnen Pieter. Wat denk jij?"
Pieter, die ook naakt was, stond naast het bed van zijn meester. Zijn vernederende riem hield zijn veel kleinere erectie tegen zijn kruis. Hij kon tenminste nog een stijve krijgen. Al dat gepraat bij het eten en het aandoen van een kuisheidsgordel maakten van hem een heel ongelukkige twaalf jaar oude jongen. Hij staarde naar het plasma scherm, dat niet dikker was dan een kredietkaart en keek de huidige stand na. "Ik zeg, nul-een, Shaka."
In privé noemden de jongens elkaar bij de voornaam. In het publiek,was het anders, maar Samuel en Pieter waren samen opgegroeid en ze waren vrienden, ondanks de altijd aanwezige complexiteit van het slaaf en meester zijn.
"Nul-een! Dat klein ventje!" Sam lachte, en gaf zijn erectie nog een paar rukken. "Waarom zeg je dat? Hij is al bijna de laatste."
"Hij is de enige echte hardloper."
"Daar heb je gelijk in."
Pieter knikte vastberaden. "Zeker en vast."
"Oké slimmerd, ik,wed voor een blow job dat nul-zes wint."
Pieters ogen gingen wijd open. Hij zoog de lul van Samuel al af sinds ze beiden tien waren, maar Sam had nog nooit eenmaal interesse getoond om die van hem eens af te zuigen. 'Meesters doen zo'n dingen niet, Piet.' zei hij. 'Slaven doen dit.'
"Echt waar?" vroeg de twaalfjarige slaaf. Zijn stijve van zeven centimeter en half bewoog ondanks de riem die hem vasthield.
"Echt. Ik zuig je kleine witte lul af als nul-een de wedstrijd wint."
"In orde."
De twee jongens drukten de handen en Pieter mocht uitzonderlijk bij Samuel op zijn bed komen zitten. Sams penis bleef half stijf, net zoals die van Piet. De twee twaalfjarigen waren ongelooflijk geil en benieuwd naar het einde van de wedstrijd, maar dit duurde nog minstens een uur.
Niemand was verbaasd de drie van de jongens met de langste benen als eerste bij het eerste waterbevoorradingsstation aankwamen. Hannah en Michella riepen de tijden toe en gaven hen een papieren bekertje met water om tijdens het lopen uit te drinken. Michella was apetrots dat David aan de leiding lag.
"Vertraag, jij domme idioot," riep ze hem toe. Je loopt jezelf uit de wedstrijd. Als je niet aankomt zul je wensen dat je nooit geboren werd."
Veertien jaar oude David had al lang genoeg alleen met zijn jongenshatende sadistische trainer doorgebracht om te weten dat ze geen grapjes maakte. Maar het enige waar zijn met adrenaline doordrenkte brein kon aan denken was, dat hij op de eerste plaats stond en dat hij zich nog sterk voelde. Zijn benen deden helemaal geen pijn, en het lichte branderige gevoel in zijn longen betekende niets voor hem.
Michella was nog steeds naar hem aan het roepen als hij over de helling verdween, op de voet gevolgd door Illya en Philippe. "Jongens zijn dom," zei ze tot Hannah. "Hij is een zwemmer. Hij is zo geen lange afstanden gewoon en de dommerik blijft maar doorsprinten. Binnen de acht kilometer zal hij doodop zijn.
Hannah grijnsde. Ze was er trots op dat Josh niet bij de leiders was. Ze drilde het in de elfjarige zijn hoofd, dat de sleutel tot succes was, om een eigen tempo, niet te snel, aan te houden. Ze verwachtte niet dat Josh ging winnen, nog maar twee dagen na zijn beproeving in de zwarte kamer, maar ze verwachtte zeker dat hij zou aankomen. Ze had hem ,het bevel gegeven om tussen de vijf eersten aan te komen.
Josh keek met angst in zijn jonge bruine ogen naar haar. Hij vroeg zich af welke verschrikkelijke straf hem wachtte als hij niet aan de verwachtingen van zijn trainer zou voldoen.
Minder dan een minuut later, liepen Josh en Danny het eerste bevoorradingsstation voorbij en namen ze tot hun opluchting het bekertje in ontvangst.
"Je doet wat er van je verwacht wordt, Josh," zei Hannah. Dit was een van de enige keren dat ze hem bij zijn naam noemde. "Hou je beentjes in beweging."
"Ja, mevrouw!" riep Josh en hij wierp zijn verfrommelde beker in het gras. Hij haastte zich het heuveltje op. Danny liep net naast hem. De twee jongens waren goede vrienden geworden, ondanks de rivaliteit in de wedstrijden. Danny's benen waren iets sterker, maar Josh was zeker sneller. De jongens wisten dat hun bondgenootschap maar een tijdelijke strategie was.
" Ik haat dat ik het moet zeggen, Danny,… maar ik dat dit hier winnen." zei Josh tussen zijn ademhalingen door. Hij probeerde het accent van de Canadees na te bootsen.
"Je hebt me nog in niets verslagen, Josh!"
Dit gezegd, rende Danny wat vooruit, om de kracht van zijn jonge gespierde benen te tonen. Een al even gemotiveerde Josh sprintte hem achterna. Hij vertraagde als hij enkele stappen voor de oudere jongen liep.
Terug in de VS woonden Matt en Lindsay Andrews een eerste van de vele 'Gladiator-buurtfeesten' bij. Ze genoten van de beroemdheid van hun jonge zonen en er werd opeens over hen gesproken in de stad. Sinds de eerste uitzending verleden week, werd het koppel herkend overal waar ze kwamen als de 'Gladiatorouders'. Een kleine minderheid van de inwoners vond het afschuwelijk dat ouders hun mooie en goed opgevoede zonen onder contract lieten gaan en weg lieten voeren als slaven. Maar de meeste mensen vonden het toch een voordelig iets, en een aantal families zochten al een middel om hun jongens aan een dergelijke, gezondmakende activiteit te laten meedoen. Er waren zeker andere zenders waar iets dergelijks zou uitgezonden worden en er waren al geruchten dat XB-1 een nieuwe lading jongensgladiatoren aan het rekruteren was om de oudere jongens te vervangen.
De familie Andrews en enkele van hun naaste vrienden zaten samen rond de nieuw aangekochte breedbeeld plasmatelevisie om de marathon te bekijken. Matthew kon het niet laten om geestdriftig commentaar te geven telkens als het atletische lichaam van de kleine elfjarige op het scherm kwam.
"Kijk naar dat sterke lichaampje," zei hij trots als zijn bijna naakte zoon op het scherm kwam. "Hij is een ster."
"Eindigde hij niet als tiende, verleden week?" herinnerde zich een van Lindsey's medewerkers.
Matthew kon hier niet op antwoorden, en hij zei natuurlijk weinig over de arme Chris, die sinds het beginsignaal als laatste liep.
Wordt vervolgd