Gladiatorjongens Wereldwijd (17) (hoofdstuk 35-36)
Door istari ([email protected])
vertaald door Jan van Vlaanderen
oorspronkelijke titel World Wide Boy Gladiators, gepubliceerd op /~nialos/spartan_boys.html
Copyright 2008 door istari, alle rechten voorbehouden
* * * * *
Dit verhaal bevat beschrijvingen van seksuele handelingen en verschillende extreme vernederingen betreffende minderjarige jongens. Dit verhaal is uitsluitend bedoeld voor een volwassen publiek, en is het werk van volledige en totale fictie. Als u dit soort zaken niet mag lezen, doe het dan niet. Niet opnieuw verspreiden zonder toestemming van de auteur.
Commentaar is welkom (in het Engels): [email protected]
Commentaar op de vertaling is ook welkom (via Nialos).
* * * * *
"Hoe… Hoe ver sta ik al achter… mevrouw?" vroeg hij toen hij vertraagde om zijn water van Hnnah te krijgen.
"Nul-vier kwam ongeveer twee minuten geleden voorbij," zei ze hem zonder medelijden.
"Twee minuten!" Chris ging in paniek met zijn handen door zijn haar. "Oh shit, ik moet voortmaken!"
Maar, hij kon maar zo snel en zo ver als zijn pijnlijke voeten hem toelieten en hij begon al te vrezen dat allen maar aankomen niet kon vermijden dat hij laatste ging zijn. In paniek maakte Chris zijn grootste vergissing. Hij vertrok zo snel als hij kon, zette meer kracht achter zijn inspanningen, wat hem meer pijn opleverde aan zijn al zo gekneusde en pijnlijke voeten.
"Hij is doodop," stelde Hannah vast als hij uit het zicht verdwenen was.
"Zeer zeker. Het zou me verwonderen als hij nog drie kilometer verder kwam."
Nu dat alle jongens hun post waren voorbij gekomen, zetten de twee vrouwen zich op hun vierwieler om verder op de piste te rijden. Het opruimen lieten ze over aan de muilknapen. Ze wilden beiden de vooruitgang van hun pupillen observeren. Enkele seconden later reden ze voorbij Chris. De dertienjarige kon zijn tempo niet volhouden en hij strompelde onhandig verder op zijn pijnlijke, geslagen voetzolen. Hij had een radeloze blik op zijn onschuldige jonge gezicht en veegde de tranen uit zijn ogen bij elke verschrikkelijk pijnlijke voetstap.
Hannah noch Michella konden sympathiek genoemd worden in hun omgang met de gladiatorjongens, maar ze hielden zich aan hun gezworen eed om de jongens over het algemeen veilig te houden en vrij van blijvende verwondingen. Hannah belde naar Jason die in de helikopter zat die hoog boven hen hing.
"Ik vrees dat jou jongen bijna out is, Jason," informeerde ze hem met een zekere vorm van duivels plezier. "Je kan hem maar beter wat in het oog houden."
Jason was natuurlijk ontgoocheld, maar niet helemaal verbaasd. Het was al een wonder dat de jongen zo ver gekomen was. "Geef hem wat ruimte. Laat hem zelf opgeven." bevel hij. Hij vond dat Chris verdiende om waardig zelf de strijd op te geven.
Hannah en Michella, reden verder en lieten Chris alleen strompelend achter in een wolk stof. Hij had al elf kilometer afgelegd op zijn gekneusde en pijnlijke voeten, maar nu kreeg hij bij elke stap golven van pijn door zijn jonge benen. Om het nog erger te maken, leek het alsof het gewicht in zijn rugzak steeds zwaarder werd. Door het wegzakkende stof bemerkte de jongen een klein bosje palmbomen aan zijn rechterkant.
"Als ik wat rust zal ik misschien kunnen finishen," dacht hij bij zichzelf. Hij wilde rusten. Meer dan iets anders. Hij kwam bij de bomen en liet zich op zijn knieën vallen. Hij kroop de laatste meters tot in hun schrale schaduw. De jongen viel op zijn zij, met zijn rug tegen een boom. Hij had zelfs de kracht niet om rechtop te zitten. Met de zware zak op zijn rug zou hij er waarschijnlijk niet meer in slagen om op eigen kracht recht te staan. Hij keek naar het lover van de wuivende palmbomen in de warme bries. Op dit moment, thuis, was de lunch waarschijnlijk aan het afkoelen. Hij zou op school zitten, of misschien wat aan het ronddolen met zijn vrienden, of misschien vond hij een nieuwe manier om zijn broertje te plagen. Hij had geen notie meer van tijd, maar zijn herinneringen aan zijn vroegere leven als vrije jongen waren nog heel sterk. Maar het werd steeds moeilijker om ze levendig te houden. De dertienjarige begon al te denken als een slaaf. Hij werd het gewoon om geketend te zijn met een halsband. Hij werd het gewoon om zijn penis heel de tijd opgesloten te voelen in een kuisheidsgordel en om heel de tijd rond te lopen met een kontplug. Hij werd het gewoon om orders te krijgen en ze op te volgen zonder vragen te stellen. Hij werd het zelfs gewoon aan de strenge straffen die hij en zijn vrienden kregen voor de minste overtreding of vergissing. Meer en meer focuste zijn brein zich op die dingen, op zijn training, op de steeds erger wordende pijnlijke, vernederende en schokkende activiteiten waar hij moest aan deelnemen, op hoe hij gewoon de dag door kon komen zonder te veel strafpunten te krijgen.
Hij wist dat hij er een hele boel zou krijgen als hij de wedstrijd als laatste eindigde, of erger, als hij de wedstrijd helemaal niet uitliep. Hij zou aan het strafwiel moeten draaien op zondagochtend. Daar was hij al zeker van, dus waarom zou hij zich nu helemaal afmatten. Hij lag daar, zijn ogen half gesloten, zijn linkerhand schoof doelloos over de zachte lederen zak die zijn jongensvlees stevig, maar niet oncomfortabel vasthield. Het was beter dan de lulkooi, dat was zeker. De jonge tiener wreef over zijn penis door het zachte leer en voelde hem traag harder worden. Hij wist dat hij een van de strengste regels van het eiland overtrad, maar het deed zo goed en het was al zo lang geleden dat hij zichzelf daar had aangeraakt. Op die manier masturbeerde hij enkele minuten. Hij stopte toen hij het geluid hoorde van een naderende vierwieler. Hij werd overvallen door paniek.
"Oh, god, als ze me hier vinden met een stijve ben ik erbij."
Hij probeerde naar de andere kant van de bomen te strompelen, in de hoop dat hij zich voor zijn trainers zou kunnen verstoppen. Chris wist natuurlijk niet dat de nanochips die in baszak geïmplanteerd waren, enkele weken geleden, het mogelijk maakten om hem op enkele centimeters na te traceren op het eiland.
Chris krulde zich achter de boom. Zijn lul was keihard en maakte een tent tegen het lederen zakje. Hij hoorde de vierwieler stoppen en het stappen van de laarzen van zijn trainers op de weg.
"Kom aan nul-zeven. Het heeft geen zin je te verbergen."
Chris herkende de stem van Alex Wright, de trainer van Miles, en hij slaakte een zucht van verlichting. Alex was veruit de aardigste en liefste van de trainers. Alle jongens begonnen hem hun angsten en problemen, toe te vertrouwen. Alex van zijn kant was zo goed om alles voor zichzelf te houden. Hij was nog steeds strikt en streng zoals alle anderen, maar het leek alsof hij niet zo veel genoegen schepte in het folteren van de jongens, zoals zijn collega-trainers. Chris besloot dat het beter was om zich te laten zien, met erectie en al, en dus kroop hij ellendig van achter de boom.
"We waren ongerust als je stopte," legde Alex uit. Sta op en kom hier."
Chris trachtte het bevel op te volgen, maar zijn jonge tienerlichaam was te uitgeput van de eindeloze rij beproevingen die hij de laatste dagen moest ondergaan.
"Meneer, ik… ik geraak niet recht, meneer…" zei hij en hij keek beschaamd naar de trainer.
Wright wandelde naar hem toe en hield zijn elektrostaaf losjes in de hand.
"Alsjeblieft, meneer," smeekte Chris terwijl hij achteruit kroop als een gewond dier. "Geef me geen schokken!" Hij trachtte terug om recht te staan, en slaagde erin om recht te komen tot op zijn knieën. Hij keek vol angst naar de trainer. Door de angst werd de erectie van de jongen nog sterker. Hij was duidelijk zichtbaar door het lederen zakje. Hij kon het niet verbergen. Hij kon alleen nog maar hopen dat Alex niet gezien had dat hij er mee aan het spelen was. Hij zou in elk geval gestraft worden omdat hij een erectie had, maar een erectie per ongeluk of door een gril van de natuur werd niet zo streng gestraft als een erectie die je zelf had veroorzaakt.
Alex had natuurlijk de jongen zijn erectie gezien, maar hij zag ook de compleet hopeloze uitputting en de doodsangst in de blauwe ogen van de jongeling.
"Ik ga dit niet gebruiken," zei hij en hij stak de elektrostaaf terug in zijn gordel. "En we doen alsof je penis niet stijf is. Afgesproken."
Chris veegde zijn neus af aan de achterkant van zijn hand en glimlacht verlegen en dankbaar. Alex kwam naderbij, gebruikte een sleutel om de rugzak los te maken en deed hem voorzichtig uit. "Kan je nu rechtstaan?"
"Ik denk het wel, meneer" antwoordde Chris. Hij slaagde erin om recht staan, ineengekrompen van de pijn, wankel en onzeker op zijn met blaren bedekte voeten. "Mijn voeten, meneer," legde de jongen uit. Hij draaide ze om en probeerde ze een voor een aan de trainer te laten zien.
Alex Wright nam onmiddellijk de radio uit zijn gordel en riep Jason Sanbourn op in de helikopter.
"Jason, we hebben een probleem, hier beneden."
Zoals voorspeld begonnen de grootste, oudste jongens stoom af te blazen na zowat zestien kilometer. Ze kwamen nog altijd eerst voorbij het waterstation, maar hun tempo was al dramatisch vertraagd. David was van de eerste naar de derde plaats teruggevallen en werd voorbij gestoken door Illya en Philippe. Josh en Danny waren nu slechts dertig seconden achter hen. Ze liepen nog altijd zij aan zij terwijl ze elkaar op een goed bedoelde manier aan het plagen waren. Nu ze David zo dicht voor hen zagen lopen kregen ze een forse adrenalinestoot en ze versnelden.
"Laat hen maar voorsteken, Dan," zei Josh terwijl zijn blote voeten op het harde vuilte pad terecht kwamen. Zijn lul was half stijf, dank zij het aanhoudend prikkelen van de plug in zijn kont. De aandacht van de elfjarige was gefocust op de David die net voor hen liep.
"Je hebt gelijk, Joshie," antwoordde Daniel. En de twee kleinere jongens slaakten een luide agressieve kreet en flitsten voorbij de veertienjarige.
David was pissed en vernederd, maar hij kon er weinig aan doen. Hij slaagde er in om hun tempo nog ongeveer een halve kilometer bij te houden, maar uiteindelijk moest hij vertragen om zijn krachten te sparen. Met een blik van bitter verlies in zijn ogen keek hij de twee jongelingen na als ze van hem weg liepen en achter de volgende heuvel verdwenen.
"Ik ben eraan," zei hij bij zichzelf als hij voortstrompelde. Het ging al helemaal niet beter toen op minder dan een kilometer hij voorbijgestoken werd door Gabriel en kleine Miles. Iedereen wist nu dat Miles een talentvolle loper was, maar de vernedering was er niet minder door. Het was beschamend om zo moeiteloos voorbijgestoken te worden door de jongste gladiator, onafgezien van de omstandigheden.
Alex Wright reed met zijn vierwieler naar het volgende waterstation, waar het medisch team van het eiland een eerstehulppost had opgezet voor de gladiatorjongens. Chris zat achterop, zijn polsen vastgeketend aan de handgrepen aan beide zijden van het voertuig, zijn benen gekruist voor hem. Bij elke put in de weg werd zijn kontplug dieper in zijn rectum geduwd. Deze eindeloze aanval op de prostaat van de jongen lokte natuurlijk een nieuwe hevige erectie uit binnen de beklemmende afmetingen van het lederen zakje, maar de aandacht van Chris was helemaal gevestigd op zijn mishandelde voeten, die gevoelloos werden en begonnen te tintelen. Chris wist niet wat er mogelijk mis kon zijn, maar zij deden tenminste niet meer zo erg pijn.
Alex maakte de jongen los en hielp hem in de medische tent. Er stonden drie veldbedden. Chris zag de elf jaar oude Ian op een ervan liggen, met zijn rechter enkel in ijs verpakt. De jongen had wat te vlug gelopen op een ruw stuk van het parcours en was lelijk ten val gekomen. Zijn wedstrijd was nu gedaan, net zoals bij Chris en hij zou de gevolgen moeten dragen van het niet voltooien van een wedstrijd.
"Hé Chris," zei de jongste van de twee Australische jongens en hij wuifde met zijn hand. Ian was van nature een vriendelijke jongen en zag er geen graten om aardig te zijn tegen een tegenstrever. Hij was ook wat minder beschaamd nu hij zag dat hij niet de enige was die niet zou aankomen, en het feit dat het Christopher Andrews was die hem in de medische tent gezelschap hield, maakte het allemaal nog beter. Hij had Chris graag, alle jongens trouwens, maar de dertienjarige Amerikaan werd bij elke atletische wedstrijd beschouwd als een favoriet. Dus elke keer als hij een fout maakte en een minder goed resultaat behaalde gaf dit aan de andere jongens een zeker gevoel van voldoening.
"Hi," antwoordde Chris als Alex hem op een veldbed naast het zijne hielp. De oudste van de trainers op het eiland vertrok toen, om in de wedstrijd Miles in het oog te houden.
"Het is spijtig, jongen," zei hij aan Chris als hij de tent verliet. "Er komen nog andere marathons. Je zal je kans nog wel krijgen."
Chris knikte en glimlachte naar Alex. Alexander Wright was zo verschillend van de andere trainers. Hij was bijna aardig. En hij hield zijn woord, door niet te verraden dat hij Chris betrapt had op het spelen met zichzelf. Chris slaakte een diepe zucht van verlichting hiervoor. Hij herinnerde zich hoe zijn broer Josh gestraft werd alleen maar omdat hij per ongeluk zijn penis aangeraakt had in de douche, en hij wilde echt niet weten wat de straf zou zijn voor masturberen. Hij was dankbaar dat zijn lul nu een prettig bultje was in het lederen zakje.
Dokter Trench begon onmiddellijk de voeten van de jongen te onderzoeken. Chris kromp ineen en slaakte enkele hoge kreetjes als zij zijn tere voetzolen betastte en kneep.
"Stel je niet zo aan. Lig stil of ik bind je vast."
"Ja mevrouw, Sorry mevrouw," antwoordde Chris respectvol.
"Er is niets gebroken, dat is goed voor jou," zei ze. "Je wil niet weten wat me doen met manke gladiatoren."
"Neerschieten, mevrouw?" vroeg Chris met een ironische en charmante glimlach.
"Dat doen ze alleen bij paarden. Je bent heel wat meer waard dan een paard, zo lang je gezond blijft. Je wil toch geen muilknaap worden, is het niet?"
In de ogen van de dertienjarige was gruwel te zien. Hij kon niets ergers verzinnen. "Neen, mevrouw," zei hij hoofdschuddend. Dat konden ze toch niet met hem doen. Of wel? "Maar ik heb toch een contract, mevrouw. Ik ben geen slaaf."
"Nog niet," ging Trench verder terwijl ze zijn voeten in een zacht gaasverband inpakte. "Je hebt klaarblijkelijk de kleine lettertjes niet gelezen voordat jij en je ouders getekend hebben. Elke tekortkoming om je contract na te leven wordt beschouwd als contractbreuk. In dat geval kan het bedrijf je permanent tot slaaf maken. Ze kunnen je op het eiland houden, of ze kunnen je aan iemand verkopen."
Christophers blauwe ogen gingen wijd open en zijn ademhaling versnelde. "Weten mijn moeder en vader dit?"
"Dat zou moeten, maar ik ben zeker van niet. Je kan er beter voor zorgen dat ze het nooit zullen weten."
Terwijl Ian en Chris rustig op hun veldbed lagen en vol schrik en ellende dachten aan hun laatste plaats voor de wedstrijden van deze week, liepen de overige gladiatorjongens verder in de langste, hardste en meest uitputtende wedstrijd van hun jonge leven. Miles en Gabriel waren nu nog de enige jongens die niet waggelden en strompelden. David, Philppe en Alexei hadden het opgegeven en jogden traag verder voor de overige kilometers. Josh en Danny liepen voor het ogenblik vooraan, maar stilaan begonnen h sterke, jonge worstelaarsbenen het nu ook op te geven. De zware rugzakken die over hun schouders gebonden waren begonnen hun tol te eisen en zorgden ervoor dat zij moesten vechten om hun evenwicht te bewaren. De dertienjarige Illya, de grootste van de jongens, was dicht achter hen, maar omdat hij aan de kop van de rangschikking stond deed hij geen poging om hen in te halen. Zijn broer, Sergei, had voor hem gepland, dat hij ergens in het midden moest eindigen. Zo kon hij zijn krachten sparen voor de overige wedstrijden in de loop van de week. Omdat hij meer woog als de andere jongens woog zijn rugzak ook zwaarder, maar voor hem was dit niet meer dan w iets hinderlijks. Als gymnast, was zijn bovenlichaam buitengewoon gespierd, zijn schouders breed en sterk. Het was voor hem geen probleem om dit extra gewicht te dragen.
'Tot nu toe gaat alles goed,' dacht Illya als hij achter de twee jongens liep. Op dit moment vond Illya jongens en meisjes even attractief, en het zien van de twee paar perfect gevormde billen voor hem, was er de oorzaak van dat zijn al mansgrote penis vervelend en oncomfortabel in het lederen zakje begon op te zwellen. Sergei had zijn broer met opzet een veel te klein zakje aangebonden, een dat eerder zou passen voor Ian of Danny. Dit lokte natuurlijk nog meer beweging uit van het indrukwekkend pakket tussen de benen van de Russische dertien jaar oude jongen.
Toen de grote, goed gebouwde gymnast met rustige tred naar het laatste watestation liep, werd hij plots verrast toen hij achter hem snelle, zachte voetstappen hoorde. Hij draaide zijn nek en zag Miles en Gabriel die hem op de voet volgden. Enkele tellen vroeger zou hij gezworen hebben dat er niemand achter hem liep.
'Shit, waar komen die vandaan?'
De twee Engelse jongens liepen voluit. Het was duidelijk hun bedoeling om hem zo snel mogelijk voorbij te steken en achter te laten. Illya rekende snel. Hij wist dat Danny en Josh voor hem liepen. Als hij harder liep kon hij waarschijnlijk Miles en Gabe achter hem laten en als derde eindigen, maar hierdoor zou hij al zijn energie verspillen. De vijfde plaats was net in het midden, net waar Sergei het gepland had. Illya miste de moorddadige competitiviteit van de andere jongens, maar hij was slim en hij wist dat als eerste eindigen niet altijd de moeite waard was. Hij vertraagde, net genoeg om niet beschuldigd te worden van manipulatie.
"Hij vertraagd, Gabe," pufte Miles opgewonden als hij naast zijn landgenoot liep. De laatste kilometers hield hij zich een beetje in. Hij voelde hoe de energie zich opbouwde in zijn sterke benen, de nood om op volle snelheid te vertrekken. Hij voelde amper het gewicht op zijn rug en dit zou hem niet vertragen. Hij wist dat als hij Illya voorbij liep, de wedstrijd zo goed als de zijne was.
"Ik haal hem in," riep de tienjarige naar Gabe, terwijl hij al stilaan sneller liep dan de oudere Engelse jongen. "Blijf bij me, als je kan!"
Onnodig te zeggen dat de twaalf- jaar oude Gabe geschokt was als de kleine Miles van hem weg sprintte zonder merkbare moeite. Hij realiseerde zich dat Miles hen al heel de tijd belachelijk had gemaakt, maar te laat. Hij versnelde, liep Illya voorbij en slaagde erin om Miles nog een vierhonderd meter op de hielen te volgen, maar het was nutteloos om zo snel te blijven lopen. Gabriel was waarschijnlijk de meest impulsieve en eigenwijze van de jongens. Hij wilde echt de jongste gladiator voor blijven, maar hij kon niet meer tegen de vermoeidheid vechten die nu in benen sloop. Hij moest vertragen en zag hulpeloos en ongelukkig, hoe Miles van hem weg liep.
Miles ging door, op volle snelheid nu. Danny en Josh boden weinig tegenstand toen hij hen voorbij liep. "Tot straks aan de eindmeet!" riep hij. Dit was veruit de langste afstand die hij ooit had moeten lopen, maar hij voelde zich fantastisch. Hij graaide een fles water van het laatste checkpoint, zonder te vertragen. Boven hem kon hij de helikopter horen en zien. De camera was op hem gericht als hij de laatste meters helemaal alleen aflegde. Enkelen van de betalende bezoekers van het eiland, stonden langs de piste en namen foto's van hem als hij zijn slanke benen in de richting van de arena liet lopen.
Enkele ogenblikken later reed zijn trainer, Alex Wright naast hem op de vierwieler, met een van de cameramannen van Mike Brussard aan boord.
"Blijven lopen, nul-een," als hij wat gas terugnam. " Doe alsof we hier niet zijn."
Miles gehoorzaamde, liep de arena in, die vol zat en veel lawaai maakte. Hij maakte een rondje langs de afgebakende piste en liep over de eindstreep. Trevor, in zijn sexy speedo zwaaide met de geblokte vlag met het logo van XB-1. Miles stopte al strompelend en legde zijn handen op zijn knieën als het volk rond hem kwam staan. Alex kwam onmiddellijk bij hem en maakte de zware rugzak los. Miles zwaaide hem over zijn hoofd en gooide hem zo ver als zijn jonge armen hem konden krijgen.
"Winnaar! Jongen nul-een," kondigde de luisprekers aan voor de aanwezige massa. Ze vroegen een ereronde van de winnaar en met een lichte aanmaning van zijn trainer gaf de jongen hen er een. Zijn benen deden pijn en hij was buiten adem, maar hij was de eerste winnaar van de eerste jongens marathon van gladiatoreiland. Hij balde zijn vuisten triomfantelijk naar het publiek en lachte naar de camera's als hij in close-up kwam.
Het duurde vijf minuten voor Josh en Danny zij aan zij de arena binnenstrompelden, hun laatste ronde deden en nek aan nek over de meet kwamen. Een slowmotion herhaling toonde dat Danny Josh verlagen had met een voetlengte.
Gabriel finishte als vierde. Illya werd respectabel vijfde. Alexei werd zesde en David en Philippe warden zevende en achtste. Zij hadden domweg al hun energie verspild tijdens de eerste kilometers. Ian en Chris, natuurlijk finishten niet. Hier zouden ze uiteindelijk een zware prijs voor moeten betalen.
Het volk wou nog meer van Miles, en zo droeG Alex de uitgeputte tienjaar oude jongen op zijn schouders en wandelde hij traag rond de buitenpiste van de arena, hij liet het publiek toe om zijn buitengewone inspanning te prijzen.
De overige jongens werden snel geketend, op een rij aan hun halsbanden, en ze gingen naar beneden zonder enige fanfare of iets dergelijks. Het laatste beeld voor het wereldwijde televisiepubliek was de vermoeide en zwetende Miles die trots rondreed op de schouders van zijn trainer, wuivend naar de menigte en breed glimlachend terwijl er ontelbare flitslichten afgingen rondom hem.
Een halve aardbol daar vandaan, in de slaapkamer van Samuel Ngumi, zat de jonge Zuid-Afrikaan geschokt en ontgoocheld naar het scherm te staren. Hij keek nogal schaapachtig naar Pieter. De jongensslaaf van de familie had een brede glimlach op zijn gezicht met sproeten.
"Wel, ik denk dat je gelijk hebt," zei Sam, terwijl hij opstond uit zijn bed en de HD set afzette. "Goed gedaan, Piet."
"Bedankt," antwoordde de blanke jongen. Zijn piemeltje was keihard. en werd rond zijn middel vast gehouden door een riem. Hij keek naar zijn erectie en dan naar zijn jonge meester die ook een super stijve penis had. Piet zei niets. Hij kon niet.
Sam daarentegen begreep het wel. "O ja, dat. Wel, weet je, dat was maar een grapje. Niet?"
"Fout," antwoordde Piet, een beetje te luid voor zijn eigen goed. "We hebben gewed, en jij verliest. Nu moet je mijn lul afzuigen. Je hebt het gezegd… of… je bent een leugenaar."
"Ik kan tegen je liegen, als ik dat wens," zei Sam. "Wanneer ik maar wil. Je bent alleen maar een slaaf. Het heeft geen belang."
"Maar je zei…"
"Ik denk dat jij in de plaats mijn lul zal afzuigen. Dat klinkt mij eerlijker."
"Dat is helemaal niet eerlijk!" protesteerde Piet. Hij kroop van het bed af en hij begon tranen in zijn blauwe ogen te krijgen.
"Als je niet aan mijn lul zuigt, zal ik je stokslagen moeten geven. Heb je dat liever?"
"Nee, meester."Piet haatte het dat Sam zulke dingen deed. Hij kwam steeds terug op zijn woord.
"Ga dan maar op je knieën zitten en zuig aan mijn lul, Piet. Ik ben zo geil nu. Ik voel dat ik ga ontploffen." Samuel was nog geen twaalf, maar hij had een grote dikke lul tussen zijn benen en een eindeloze begeerte om hem te gebruiken.
Pieter trachtte de frustratie van zijn eigen harde en kloppende penis te negeren, ging gehoorzaam op zijn knieën zitten en nam de lul van zijn meester in zijn mond.
"Oh ja, dat is het…Zuig harder, Pieter… oooooooh… "
Opgegeild door te kijken naar Wereldwijde gladiatorjongens, duurde het maar dertig seconden voordat de elf en halfjarige jongen zijn orgasme kreeg. Hij spoot een ferme straal heet preteen sperma in Pieters wachtende en goedgetrainde mond. Hij duwde de naakte jongen weg en lachte met de druppels sperma die van op de kin van de jongen op de vloer vielen.
"Kuis de rommel op," beval Sam.
Pieter ging onmiddellijk op handen en knieën zitten en likte het jongenszaad van zijn meester op. Zijn eigen piemeltje was nog steeds smachtend en wanhopig stijf en zou nog een tijdje zo blijven. Pieter was al een paar weken niet klaargekomen, en het zag er naar uit dat hij vandaag ook niet zou klaarkomen.
Moe en met zijn pas gebruikte penis slap tussen zijn benen bengelend, kroop Sam tussen zijn dekens.
Plichtsbewust deed Piet het licht uit en ging hij aan de voet van het bed van zijn meester op de grond liggen. Hij had geen deken, geen matras, geen kussen. De harde houten vloer was goed genoeg voor een minderwaardige blanke slavenjongen.
Vrijdagavond besteedden de gladiatorjongens aan het recupereren van de marathon. Ze kregen allemaal extra porties bij de maaltijd. Het bruingrijze voedsel dat hun standaard avondmaal geworden was, leek zelfs beter te smaken en bevredigde hun grommende lege magen. Als toetje kregen ze zelfs twee suikerkoeken. Even later zaten de tien, van suiker weerhouden jongens, roepend en tierend te genieten van hun eerste suikerstoot sinds hun aankomst op het eiland. Zelfs Chris en Ian, die zich eerder mistroostig voelden over hun prestatie en hun positie op het aangepaste scorebord, deden mee met de jongensachtige uitspattingen en vergaten even het noodlot dat hen zondag te wachten stond.
Miles had een eeuwige beroemdheidstatus verworven door zijn geweldig optreden in de wedstrijd. Er gingen geruchten door de barakken dat hij een heel speciale beloning zou krijgen voor zijn overwinning. De jongens hadden geleerd dat de marathon beschouwd werd als een topgebeurtenis, een categorie die gegeven werd aan de meest atletische en mentaal uitdagende proef die de jongens moesten doorstaan. Zo een wedstrijd winnen zou altijd leiden tot een heuglijke en waardevolle beloning, zonder de tonnen bonuspunten te vergeten. De rest van de avond stapte de kleine tienjarige trots rond in de barakken. Hij waagde het zelfs om een gesprek te beginnen met de oudere jongens, die hij normaal ontweek. De vier tieners tolereerden hem de ganse avond.
Omdat ze als laatste geëindigd waren, werden Ian en Chris door de anderen aangeduid om te kuisen en op te ruimen. De twee jongens, Ian met zijn ingebonden enkel en Chris met zijn pijnlijke verbonden voeten, deden een wanhopig onhandige inspanning om op te ruimen. Af en toe toonde een van de andere jongens een plek die ze gemist hadden, anders zouden de bewakers hen doen herbeginnen.
Om exact 11.30 werden de gladiatorjongens in hun cellen opgesloten. Zoals het altijd het geval was op de avonden tijdens de competitie moesten ze direct gaan slapen. Wie betrapt werd op praten kreeg strafpunten. In hun kleine cellen fluisterden de jongens 'goede nacht' naar hun partners en sliepen snel in, te moe om er zelfs aan te denken om de regels te overtreden.
Terwijl Philip zacht lag te snurken, was Miles nog wakker. Met zijn handen achter zijn hoofd haalde hij diep adem. Hij was niet echt geschokt dat hij gewonnen had. Veldlopen was tenslotte zijn sport. Maar de andere jongens, zelfs die van elf jaar, waren zoveel groter dan hij. Zelfs voor een tienjarige was hij heel klein. Hij dacht dat hij tweede of derde ging eindigen, achter een van de grotere jongens met hun lange benen. Als eerste aankomen voelde echt goed aan. Hij deed zijn ogen dicht, gaapte, voelde zijn piemeltje even tot leven komen in de warme engte van zijn kuisheidsgordel, maar even snel tot rust komen. Hij wreef met zijn handen over zijn buik die al bedekt was met zweet in zijn muffe, warme cel. Hij tikte speels op de metalen plaat die zijn jongensdelen bedekte. Hij deed zijn kleine gespierde benen verder open om de plug in zijn kont wat comfortabeler te steken en viel toen in slaap, zachtjes ademend en dromend dat hij vrij, thuis in de tuin kon rondlopen.
De volgende morgen, zaterdag, werd Chris wakker en merkte dat zijn voeten vrij goed aanvoelden. Hij zwaaide zijn benen uit zijn bed en stond voorzichtig op. Alexei sliep nog, plat op zijn rug en ademend door zijn mond. Chris glimlachte. Hij moest Alexei altijd wakker maken. Deze keer bleef hij enkele minuten kijken naar zijn twaalf- jaar oude lenig slanke lichaam. Chris liet zijn blik even op de lulkooi rusten. Die was iets kleiner dan die van hem. Alexeis jongenslul was gezwollen en probeerde stijf te worden. Hij duwde tegen de scherpe meedogenloze spijkers. De twaalfjarige kreunde, bewoog met zijn benen in zijn slaap en rolde zich op zijn zij. Zoals Chris zelf al ondervonden had, veroorzaakte dit alleen maar dat er meer bloed naar zijn opgesloten penis stroomde, zodat die nog harder tegen de spijkers aan drukte. Alexei schreeuwde in zijn slap en draaide zich op de andere zij, een beweging die hem uit zijn bed zou doen vallen.
Chris schudde de jongen snel wakker, zonder dat hij toegaf dat hij de laatste minuten besteed had aan het bewonderen van het prachtige lichaam van de jongen en aan het fantaseren over de dingen die ze samen konden doen als hun piemels niet altijd opgesloten zouden zijn. Chris draaide zich snel naar het raam, zodat de jongere knaap de pijnlijke niet toegelaten erectie niet zou merken in zijn kuisheidsgordel.
"Jij hebt ook een stijve, is het niet?" vroeg Alexei. Hij zat op zijn bed met zijn benen wijd open. Hij probeerde de roestvrij stalen lulkooi wat te verplaatsen zodat die wat comfortabeler zou zitten.
"Hm… Ja," antwoordde Chris en draaide zich om. De jongens stonden met de tenen tegen elkaar en keken gefrustreerd naar hun opgesloten genitaliën. Ze hadden niet veel tijd om medelijden te hebben. De deur van hun cel werd opengezwaaid en een luide ochtendzoemer weerklonk. Dit betekende de start van een nieuwe dag voor de contractuele jongens op gladiatoreiland.
Terwijl de jongens enkele rondjes liepen om af te koelen, maakten de zes muilknapen van het eiland alles klaar voor de ochtendactiviteiten. De zes ongelukkige slavenjongens kregen geen applaus, zoals de gladiatoren, die beroemdheden geworden waren, ondanks hun contractuele status. Ze droegen enkel hun grijze kiel, hun hoofd was geschoren en voor eeuwig gebogen. Ze kwamen snel, werkten rustig en verdwenen even snel.
In het midden van de arena werd een geraamte opgesteld. Twee dikke stevige pilaren ondersteunden een zware stang. Tussen de pilaren was genoeg plaats voor vijf jongens die naast elkaar stonden.
De vier jongste knapen kregen hun lederen lendenband die ze aantrokken en die ze, zoals opgedragen, aanpasten zodat er een mooi bultje onder het soepele leer verscheen. Dan moesten ze op houden kratten onder de stang gaan staan. Ze keken angstig omhoog als hun armen boven hun hoofd met kettingen vastgemaakt werden aan ringen aan de stang. Miles, Josh, Ian en Alexei stonden daar, alleen gekleed in hun lederen riempjes, waarin hun halfstijve lulletjes uitdagend afgetekend waren. Hun jonge armen waren uitgestrekt boven hun hoofd.
Er werd overlegd wie van de twee, Daniel of Gabriel, de vijfde plaats onder de stang zou innemen. Daniel was technisch de vijfde jongste en had moeten staan met de vier jongere gladiatoren, maar omdat de behandeling met testroxil er voor zorgde dat de jongen geen erecties of orgasme meer kon krijgen, werd hij voor de proef uitgesloten. De volgende jongen, Gabriel, moest op de laatste krat gaan staan en werd zoals de andere vier, met zijn polsen aan de stang vastgemaakt.
Een voor een werden de kratten weggenomen, zodat de jongens aan hun polsen bleven hangen. Hun voeten hingen los, hun schattige teentjes konden net niet bij de vloer. De plotse kracht en de angst voor de nieuwe beproeving deed hen een stevige erectie krijgen, die stevig in de lederen riempjes gekneld zat.
Ze bleen daar hangen als stukken vlees, terwijl de andere vijf overblijvende jongens over een houten bank gebogen werden en vastgemaakt met riempjes.
"We moeten eerst deze jongens opwarmen," kondigde Jason aan. Vijf trainers kozen vijf houten peddels uit om de weerloze billen van de jongens rood te maken.
De volgende twintig minuten hingen de vier jongste knapen, plus Gabriel, in hun ellende aan de stang, terwijl de vier oudste knapen, plus Daniel, een stevige en forse rammeling op hun billen kregen. De hangende jongens kreunden en kronkelden, hun buikspieren uitgestrekt en hun ribben mooi zichtbaar, zoals ze daar hingen. De geslagen jongens schreeuwden en gilden en smeekten om genade als de peddels op hun perfecte rondingen neer kwamen. Ze hadden allemaal, behalve Daniel, een druipende keiharde lul toen hun opwarming gedaan was.
De aandacht werd nu getrokken naar de jongens aan de stang. "We gaan het hen wat gemakkelijker maken," stelde Jason voor, en de leren riempjes werden van hun slanke middels getrokken. De vijf onbehaarde knapen hingen daar nu, helemaal naakt, met een kloppende jongenserectie trots zichtbaar voor iedereen. Zoals altijd, lokte het zien van de uitzonderlijk grote penis van de elfjarige Josh, nu volledig stijf, een serie 'oooohs' en 'aaaaahs' uit en enkele brutale opmerkingen van het publiek. Het klein pietje van de tienjarige Miles kreeg ook heel wat vocale aandacht van het publiek. Meestal iets zoals 'Oh, kijk daar dat klein dingetje' of 'hij is zo schattig'.
Miles was niet beschaamd. Hij was tien. Hij werd verondersteld van een klein schattige piemel te hebben en zo was het, het stoorde hem niet. Hij bloosde wel toen hij een vrouw op de voorste rij hoorde zeggen:"Hij is zo schattig, net een knuffelbeertje."
Ondertussen werden de vier tienerjongens en Daniel losgemaakt van de banken en stonden ze met tranen in de ogen toen hun ijzeren halsband omgewisseld werd met een lederen, waarin meerdere ringen staken. Hun polsen werden achter hun rug vastgemaakt. Chris, Illya, Philippe en David kregn hun kuisheidsgordel terug aan. Deze procedure lokte opgewonden gefluit en geroep van de toeschouwers uit. Daniel kreeg zijn kuisheidsgordel niet aan omdat hij door zijn chemische castratie toch geen erectie kon krijgen.
"Klaar jongens?" Jason richtte zich tot hen terwijl de menigte uitzinnig werd. "Kies een partner en ga op je knieën voor hem zitten."
De vijf jongens keken even verbaasd op. Ze mochten zelf kiezen. Dat was deze dag zo zeldzaam dat ze twijfelden. Misschien was het wel een gemene zet...
"Een beetje sneller, jongens," schreeuwde Jason naar hen.
Chris kon niet kiezen tussen zijn broer Joshua en zijn partner Alexei. Hij zou net in de richting van Alexei stappen als Illya voor zijn Russisch medegladiator ging zitten. Chris ging dan maar zo snel als zijn verbonden, maar niet meer zo pijnlijke voeten hem toelieten, voor zijn kleine broertje zitten.
"He, Chris," hijgde Josh, naar adem happend. Zijn kleine borstkas ging snel op en neer en zijn hele lichaam glinsterde van het zweet.
"He, Joshie,"
"Hoe is het met je voeten?"
"Oke, denk ik. Het doet me geen goed nu."
"Ik ben blij… dat je… mij koos."
"Je weet zelfs niet wat ze ons aan mekaar zullen laten doen." Chris keek in de ernstige en bevreesde ogen van zijn broer.
"Ik ben toch blij," zei de elfjarige. Zijn penis was nog steeds pijnlijk stif en stak nu net onder de neus va zijn broer. Chris staarde naar niet zo kleine penis van zijn broer met zijn gezwollen roze eikel. Was dat een druppeltje voorvocht dat hij op zijn pisgat zag?
"Is dat…?" vroeg Chris.
Josh knikte trots. Hij was een spuiter nu, net Zoals de grote jongens. Hij produceerde nog niet veel, maar hij kon wel spuiten.
"Laat het maar niet naar je hoofd stijgen," grijnsde Chris. "Je bent hier nog steeds een klein spruitje, begrepen."
Hangend aan de stang, waggelde Josh met zijn heupen voorwaarts en zwiepte hij met zijn belachelijk overgrote erectie in het aangezicht van zijn oudere broer. Hij liet een spoor van elf jaar oud jongenssap achter op Christophers wang.
"Dat zet ik je betaald, lulboy," zei Chris met een grijns, en hij gebruikte Hanna's perfect gekozen bijnaam.
De broedertwist van de Andrews werd onderbroken wanneer de trainers, die per twee werkten, elk van de hangende jongens een nauw lul en ballenharnas hadden aangedaan, net zo een als Josh in de zwarte kamer had moeten dragen. Vijf stijve pretien lullen werden zo mogelijk nog stijver, allemaal, zelfs die van Miles, kregen ze een paarse schijn. De harnassen in jongensmaat waren bedoeld om de erectie van een jonge knaap buitengewoon pijnlijk te maken, buitengewoon groot, en buitengewoon lang blijvend. De laatste keer dat Josh er een aan had, bleef hij urenlang stijf zonder klaar te komen. De vijf geharnaste jongens waren nu aan het kreunen en kermen en keken naar hun booraardige erectie. Kleine Miles keek met grote ogen. Hij had zijn onschuldige pietje nog nooit zo groot en zo dik gezien, en het leekwel of hij nog groter en stijver werd met elke hartslag. Het harnas had zijn balletjes vooruit geduwd. Zij kregen dezelfde paarse schijn.
Als de harnassen aan waren, bevestigden de trainers een paar elastieken aan de halsbanden van de oudere jongens en haakten die dan vast aan een ring aan het harnas van hun jongere partner. De elastieken waren slechts tien centimeter lang en strak aangespannen. De knielende jongens werden dus vastgemaakt aan de lul van hun partner, met niet meer dan een tweetal centimeter speling. Voor Chris betekende dit dus dat de veertien centimeter lange stijve van zijn broer al half in zijn mond stak. David, die voor de twaalf en een halve centimeter lange lul van Gabriel geknield zat, had hetzelfde probleem. Danny zat voor Miles. Hij kon zijn hoofd achteruit trekken zodat de zeven centimeter lange erectie van de jongen net niet in zijn mond zat. Door de spanning op de elastiek moest hij noodgedwongen zijn hoofd vooruit bewegen zodat het pietje van Miles in zijn mond verdween. Het bijkomend gevoel dat Miles nu tussen zijn benen had was ontnuchterend en deprimerend, maar Danny wist dat daar niet aan te doen was.
"Dit is een uithoudingsproef. De regels zijn simpel," legde Jason uit aan de menigte. De knielende jongens kunnen niets anders dan aan de lul van hun partner zuigen, die zoals jullie zien helemaal en pijnlijk stijf zijn. De harnassen zorgen ervoor dat dit zo blijft, en weerhouden de jongens een tijdje om klaar te komen. De jongen die het langst ervoor kan zorgen dat zijn partner NIET klaarkomt is de winnaar. De eerste jongen die een orgasme heeft, en zijn partner, krijgen een speciale strafproef, net na deze wedstrijd.
Hannah Dubose gaf het fluitsignaal.
Jason draaide zich naar de gladiatorjongens. "Laat de strijd beginnen!"
Het volk werd stil, hun ogen waren gericht op de reuzenschermen terwijl de cameramannen rond de gladiatorjongens gingen staan. De trainers stonden klaar met hun elektrostaven, een gewone voorzorgsmaatregel, moest er een van de vijf lulzuigende jongens vals spelen en zich niet helemaal inspannen. Anthony, Ians trainer, wandelde steeds rond de vijf opgehangen jongens en de vijf knielende jongens die ervoor zaten.
"Jongen nul-een is een droge klaarkomer," verklaarde hij als hij even voor Miles stilstond. Danny was plichtsbewust aan het keiharde piemeltje van de jongste gladiator aan het zuigen. "Het zal waarschijnlijk niet lang duren voor hij klaarkomt. Laat ons een zien hoeveel zelfcontrole onze jonge man heeft." Miles kreunde zachtjes en wriemelde al in zijn ketenen. Een tien jaar oude penis is uitermate gevoelig, en wanneer Danny met zijn tong over Miles' roze eikeltje laveerde en op en neer over de zeven en een halve centimeter lange schattige schacht bewoog, belandde de jongen in een roes van onvoorstelbaar genot, zo sterk dat het zelfs pijnlijk werd.
De volgende in de rij waren de broertjes Andrews. Anthony kletste Josh hard op zijn billen. Hij hield zijn hand enkele ogenblikken daar om met zijn vingers de kontplug wat dieper te duwen in het elf jaar oude achterwerk. Josh krijste klagend als zijn overgestimuleerde prostaat een nieuwe aanval moest verwerken. "Nul-twee heeft de grootste lul die we ooit gezien hebben bij een jongen van die leeftijd. Volgens de meest recente informatie van ons medisch departement, kan hij nog maar pas ejaculeren. Laat ons eens zien hoe lang zijn broer erover doet om hem te doen spuiten. Ik wed dat dit niet lang zal duren."
Dit was een juiste veronderstelling. Josh kreunde, snakte naar adem en wiegelde met zijn tien beminnelijke teentjes, hij rukte aan de kettingen die zijn handen aan de stang boven zijn hoofd vasthielden.
"Ohmigosh, Chris…dat voelt echt fantastisch!"
Chris kon enkel 'mmmmfff, mmmff' mompelen, want zijn mond was volgepropt met de veertien centimeter uitzonderlijk lange erectie van zijn elfjarige broer. Hij kon het beetje voorvocht van Josh voelen proeven. Zuiver, vers en een beetje zout proefde hij. Anders dan de smaak van de lul van een man die in zijn mond zat. Josh proefde, wel, zoals een jongen, was het beste wat Chris kon veronderstellen. Chris ontdekte dat , met een beetje extra zuigkracht, hij Joshs voorhuid over de top van zijn penis kon trekken, en dan kon hij met zijn lippen het vel helemaal terugschuiven. Dit zorgde ervoor dat Josh krijste van genot en over zijn hele lichaam schudde.
"Oh, shit! Chris. Doe…doe dat…opnieuw…doe het! Nu direct!"
Chris gehoorzaamde, vreemd genoeg opgewonden bij het idee dat zijn broertje hem bevelen gaf. Zijn tienerlul zwol boosaardig op in zijn kuisheidskooi en zijn gefrustreerde ballen smachtten om hun lading dertien jaar oud sperma naar buiten te jagen. Het was dat gevoel, het wanhopig trachten om klaar te komen en de wetenschap dat het niet mocht, dat voor hem buitengewoon erotisch was. Chris bewerkte Josshs voorhuid nog enkele keren op en neer totdat de naar adem snakkende Josh hem smeekte om te stoppen.
"Oke… oke… ooooh, je moet nu stoppen, Chris. Ik ga klaarkomen als je dit blijft doen… ik wil nog niet klaarkomen. Toch niet als eerste… niet klaarkomen…"
Gelukkig voor Josh was Chris een ervaren lulzuiger geworden gedurende de eerste maand op het eiland. Geen een van de andere jongens was al zo bedreven en ervaren als hij. Hij stopte snel waarmee hij bezig was en liet Joshs harde penis wat samentrekken in zijn mond gedurende enkele minuten. Af en toe zoog hij even en rolde hij met zijn tong rond de schacht om zijn broertje stijf te houden.
De nauwe harnassen rond de lullen en ballen van de jongste knapen zorgden ervoor dat ze minder snel zouden klaar komen als normaal het geval was. Hun jonge penissen werden harder en harder, pijnlijk als ze volgepompt werden met bloed. Chris voelde enkele adertjes die langs de schacht uitstaken. De andere lulzuigers hadden dezelfde ervaringen en de vijf afgezogenen kregen al snel tranen in de ogen van de blijvende erecties. Hun gepiep, gejank, gekreun, gekerm, en hun kreten werden versterkt langs de luidsprekers en uitgezonden over de hele wereld in digitale kwaliteit. Het was extreem schattig en opwindend.
Josh was er zo dichtbij dat het hem folterde. Hij wou zo graag klaarkomen dat hij zich geen zorgen meer maakte over de mogelijke gevolgen.
"Laat me asjeblieft klaarkomen, Chris. Ik aanvaard elke straf die ze me zullen geven."
'Die ze ONS geven' dacht Chris terwijl de penis van Josh in zijn mond klopte en danste. 'Ik laat ze ons niet beiden straffen. Geen sprake van.'
Christophers vakkundigheid weerhield Josh om klaar te komen en redde hen ternauwernood van de strafproef als naast hen Ian, die afgezogen werd door Philippe, een luide kreet slaakte, zijn teentjes krulde, helemaal verstijfde en een krachtig elfjarig orgasme kreeg. Hij spoot een klein straaltje onrijp zaad in de mond van de Franse jongen.
"We hebben een verliezer!" kondigde Anthony aan. Hij was er niet blij mee dat het zijn jongen was die eerst uitviel. "Nu moeten we nog op een winnaar wachten."
De halsband van Philippe werd losgemaakt van het harnas van Ian, maar de twee jongens warden gedwongen om in dezelfde houding te blijven zitten. Ian vastgemaakt aan zijn polsen, zijn lichaam uitdagend uitgestrekt, zijn nog steeds stijve penis voor iedereen zichtbaar, en Philippe, opgesloten in zijn kuisheidskooi, op zijn knieën met zijn armen achter zijn rug vastgebonden. Grote penisknevels werden in de mond van beide jongens gestopt en vastgemaakt achter hun hoofd om hen stil te houden terwijl de acht overblijvende jongens vochten voor de overwinning.
Enkele ogenblikken later begon Miles hevig in zijn ketenen te schudden. Hij duwde zijn kruis met krachtige slagen in Danny's gezicht. Alle trainers waren het ermee eens dat dit zeker een droog orgasme was en zo waren Miles en Danny het tweede koppel dat uitviel. Observerend vanuit zijn luxe-box riep William Durand naar beneden naar Jason: "Laat de kleine drommel klaarkomen zolang dat alle andere jongens hun orgasme gehad hebben."
Jason gaf de orders door naar Anthony die vrolijk het nieuws aan Miles doorgaf dat ze nog meer droge orgasmen uit zijn vermoeide en bezwete lichaam zouden pompen. "Je stopt niet met klaarkomen totdat iedereen een orgasme heeft gehad." kondigde hij aan, zodat het publiek dit ook kon horen. Luide kreten weerklonken. Het volk hield van Miles, ze vonden hem schattig en beminnelijk, maar dit betekende niet dat ze hem niet konden zien lijden. En er is niets meer folterend voor een voor puberale jongen als gedwongen te worden om het ene droge orgasme na het andere te hebben zonder onderbreking. Dus bleef Danny maar zuigen en Miles maar klaarkomen. Hij kwam nog drie keer droog klaar in de tien minuten die Alexei nodig had om zijn opgehouden lading twaalf jaar oud sperma te spuiten. Alexei was al bekend voor de grote hoeveelheid sperma dat zijn ballen konden produceren en deze ejaculatie was geen uitzondering. Als alles gedaan was droop er Russisch sperma van de lippen en de kin van Illya. Net zoals Philippe en Ian werden de jongens losgemaakt, gekneveld en moesten ze op hun plaats blijven zitten.
Het duurde nog een kwartier voor Danny een orgasme kon verwekken bij de wanhopige en geile Gabriel. Het lul en ballenharnas had blijkbaar een duidelijk effect gehad bij Gabriel en had hem bijna een uur op de rand van een climax gehouden zonder dat hij kon afwerken. Als de twaalfjarige dan uiteindelijk klaarkwam was het explosief en ondraaglijk pijnlijk. Zijn keiharde lul zwol nog meer op in het harnas, zijn jonge testikels voelden alsof er op getrapt was. Hij hing daar wenend en snikkend, zijn penis was nog steeds grotesk gezwollen toen hij en Danny losgemaakt werden. Zo werden Chris en Josh de overwinnaars."
"We hebben een winnaar," kondigde Anthony aan." Jongen nul-twee heft het het langste uitgehouden. Twintig bonuspunten voor hem en vijf voor zijn grote broer."
Het volk juichte. De elastieken aan de halsband van Chris en het harnas van Josh werd losgemaakt en de twee jongens mochten uit elkaar gaan. Josh was nog steeds niet klaargekomen en zijn stijve lul wees naar zijn uitgerekte buik. Geklemd in het harnas waren zijn elfjarige ballen, groot voor zijn leeftijd, gezwollen en paars. Zijn beloning voor de overwinning was dat Hannah enkele ijsblokjes op zijn lul en zijn ballen legde en dat ze hem zo terug zijn kuisheidsgordel terug aandeed. Hij bekeek haar geschokt en gekwetst.
"Niemand heft gezegd da de overwinnaar een orgasme mocht hebben, nul-twee," lachte ze naar hem terwijl ze de metalen plaat op zijn plaats legde. "Geniet van je bonuspunten."
Toen Josh heel geil en onbevredigd in gordel gesloten was, mocht Miles eindelijk stoppen met klaarkomen. Alles bij elkaar had de jongen zeven droge orgasmen gehad in het uur dat hij aan de stang opgehangen was. Hij ijlde en snikte als ze hem losmaakten. Zijn piemel die nog steeds stijf was in het harnas was rood en pijnlijk. Josh en Alexei moesten hem helpen met opstaan als zijn lul en bellenharnas uitgedaan werd. Zijn pietjes werd onmiddellijk slap, terug naar zijn vier centimeter. Hij was een gelukkige jonen toen Alexander zijn kuisheidsgordel terug aantrok. Hij droeg de gordel echt niet graag, maar hij hield er ook niet van dat er met zijn piemeltje gespeeld werd. Dus was het oké voor hem dat het nu even weggestopt werd. Hij had daar echt pijn en hoopte dat de gordel een tijdje zou aanblijven.
Terwijl de overige acht jongens naar de kooi beneden gebracht werden, moesten Ian en Philippe in dezelfde houding blijven, nu echter in het midden van de arena met alle ogen van het publiek op hen gericht, om te zien welke lijdensweg er voor de twee verliezers weggelegd was. Beide jongens beefden van schrik, en een nieuwe stilte viel over de toeschouwers toen dokter Trench door de arena naar het geraamte stapte. Een van de oudere muilknapen duwde gehoorzaam een medisch karretje achter haar. Zijn enkels waren geketend, zijn hoofd gebogen. Ian en Philippe wisten dat als de dokter erbij betrokken was, de straf uitermate onprettig zou worden.
"Onze twee verliezers zullen nu bestraft worden," kondigde Anthony aan. "Hun straf zal de hele dag blijven duren." Applaus en goedkeurend gemompel van de meest sadistische leden van het publiek weerklonk. "We beginnen bij jongen nul-acht. Omdat zijn tong hem in moeilijkheden heeft gebracht, zal zijn tong de prijs betalen."
Anthony en Roger hielden Philippe stil terwijl dokter Trench de straf klaar maakte. Van het medisch karretje nam ze twee roestvrij stalen staven van ongeveer vijftien centimeter lang. Nadat ze die in een steriele oplossing had gelegd, nam ze een tandklem en ging ze naar haar eerste slachtoffer.
"Open zijn mond."
Philippe kreeg de kans niet om dit vrijwillig te doen. Roger nam de jongen zijn kaak en trok zijn mond open. Dokter Trench hechtte de klem rond de tong van Philippe en trok die uit zijn mond, zo ver als het kon. De veertienjarige rukte en trok, maar de twee trainers hielden hem op zijn knieën. Het gewicht en de afmeting van de klem maakten het hem onmogelijk om zijn tong terug in zijn mond te steken.
Terwijl de tranen in zijn ogen kwamen, nam Dokter Trench de twee staven en zette ze hen boven en onder zijn uitgerokken tong. Dan nam ze twee kleiner klemmen, zette die op het uiteinde van de staven en maakte ze vast aan de jongen zijn tong. Philippe jankte en deed nog een kleine inspanning om zich uit de greep van de trainers los te maken.
Trench berispte hem. "Als je blijft tegenstribbelen, trek ik je tong uit je mond. Blijf stil! Je gaat nog meer straf krijgen, jonge man."
Philippe gehoorzaamde en staarde naar de dokter als de klemmen vaster aanspande. De tong van de jongen was nu stevig gesandwitchet tussen de twee stalen staven. Hij ontdekte snel dat het onmogelijk was om zijn tong terug te trekken. Zolang de staven daar waren, kon hij niet meer spreken, eten of drinken.
"mmmphh, ffpphhthhh, nnmph," waren de enige geluiden die de jonge tiener kon uitbrengen. Hij keek naar de volwassenen met trieste, betraande ogen.
"En nu de afwerking," zei Trench. Ze nam een klein flesje vloeistof van de kar. "In dit flesje zit een hoog geconcentreerde olie van de habanero peper. Niet de heetste van de wereld, maar heet genoeg." Ze nam een druppeltellertje om een klein druppeltje op Philippes hulpeloze, uitgerokken tong te laten vallen.
"Laat hem gaan," riep de dokter als Philippe begon te schreeuwen en zich losrukte uit de greep van de trainers. Zijn handen waren nog steeds achter zijn rug gebonden en hij kon zijn tong niet terugtrekken. De habanero peper bleef op het tipje van zijn tong liggen en begon steeds feller en feller te branden. De menigte applaudisseerde en lachte als de arme, slanke Franse jongen rond de arena huppelde, wanhopig bedenkend hoe hij zijn brandende tong kon afkoelen. Normaal mocht een gladiatorjongen niet op die manier rondlopen, Maar het was zo'n komisch gezicht, met zijn onbehaarde veertien jaar oude lichaam schuddend en bevend, zijn wanhopige pogingen om zijn armen los te krijgen, en de blik van schaamte, angst en onbehagen op zijn gezicht. Zij besloten om hem wild rond de arena te laten lopen. Zijn trainer, een mysterieuze jonge vrouw, Elaina genaamd, hield hem scherp in het oog en hield haar hand dicht bij haar elektrostaaf om hem, indien nodig, te kalmeren.
Terwijl Philippe rond de arena danste, maakte dokter Trench de wat meer uitgewerkte straf van Ian klaar.
"Moeten we hem eerst neerleggen, dok?" vroeg Roger Bramley, die naast de hangende jongen stond.
"Dat zal niet nodig zijn. Hou hem gewoon stil."
Anthony verklaarde Ians straf aan de genietende en opgewonden menigte. "Jongen nul-drie kon zijn piemeltje niet controleren, dus gaat hij de ganse dag zijn lesje leren."
Dokter Trench verwijderde het lul en ballenharnas van de elfjarige piemel. Ian kromp ineen en jammerde. Zijn penis deed pijn en was gezwollen omdat hij gedurende een uur stijf stond, en zijn ballen voelden al niet veel beter aan. "Oh, alsjeblieft, mevrouw," kermde hij, "mijn pietje doet al zoveel pijn."
Maar de dokter negeerde het protest en nam zijn penis stevig in haar rechterhand. Ze trok zijn voorhuid naar achter. Van op de kar koos ze een tien centimeter lange sonde met een bolletje op het uiteinde. Alle jongens hadden nu al de vrees en de vernedering ondergaan van sondes die in hun penissen gestoken werden, tijdens de regelmatige bezoeken aan de medische vleugel. Maar om dit mee te maken voor een wereldwijd publiek, was voor Ian het allerergste. Hij had geen aanmoediging van zijn trainers nodig om de longen uit zijn lijf te schreeuwen als de dokter het dunne staafje in zijn piemel stak. Ze had al jarenlang ervaring met deze procedure bij jongens, als sinds de uitvoering van het Internationaal pact voor kindslaven aangenomen was. Zoals voor vele plattelandspediaters ging het met haar carrière voor de wind toen deze wetten in voege traden. In de loop van de jaren had ze haar ijskoude benadering ontwikkeld voor haar methodische en hoogst efficiënte omgang met slavenjongens-geneeskunde. Ze beschouwde hen als dieren, en ze had nu meer gemeen met veeartsen als met gewone artsen.
Ian trachtte zijn best te doen om moedig te blijven. Calvin Mayfair hield zijn handen stevig rond de heupen van de jongen en hield de jongen stil als de dokter haar procedure voort zette. Een klein kooitje werd over de eikel van de jongen geplaatst. Het was een gewoon hulpmiddel dat diende om katheders op zijn plaats te houden. Trench had het aangepast om de sonde op zijn plaats te houden en te zorgen dat hij er niet uit schoof, en te zorgen dat de voorhuid volledig achteruit geschoven bleef.
Ian en keek naar zijn penis en zag dat zijn pijnlijke eikeltje vastzat in een kooitje en dat het bultje op het uiteinde van de sonde net uit zijn pisbuis stak. Hij snakte naar adem en snotterde. Calvin liet zijn middel los en gaf hem een stevig klap op zijn billen.
"Goed gedaan," zei hij. "Nu komt het aangename deel."
"Ik denk niet dat het zo aangenaam zal zijn," antwoordde Ian terwijl hij omlaag keek naar zijn opgesloten penis.
Dokter Trench glimlachte om Calvins enthousiasme en de terughoudendheid van Ian. Met een klemmetje bevestigde ze een dunne draad aan de sonde. Op haar bevel, deed Anthony de kuisheidsgordel terug aan bij de jongen, er zorg voor dragend dat het draadje door het gaatje stak waar normaal de urine door kwam., onderaan het metalen plaatje van de gordel. Ian kromp ineen als de gordel rond zijn middel gespannen werd en vastgemaakt met sloten. Hij voelde weer de ongemakkelijk benauwdheid als het plaatje tegen zijn jongensdelen aan drukte, er voor zorgend dat zijn penis niet stijf kon worden.
Het andere uiteinde van de draad werd nu vastgemaakt aan een, op batterijen werkende, afstandsbediening. Deze had een enkele schuifregelaar, die nu op 'uit' stond. Nadat ze gecontroleerd had dat alles goed aangesloten was, zette Trench de schakelaar op volle kracht.
Op dat moment schoot er een sterke elektrische stroom door de draad naar de prima geleidende sonde. Ian was de eerste jongen op het eiland die de foltering meemaakte van het elektrocuteren van zijn urineleider.. De jongen schreeuwde en bibberde, terwijl hij aan zijn polsen hing. Zijn prachtige onbehaarde benen zwaaiden wild rond van pijn. Het kooitje dat rond zijn eikeltje zat, was ook geleidend, zodat de uiterst gevoelig eikel, die normaal bedekt was door zijn voorhuid, ook een stevige schok kreeg.
"Kalm jongen," berispte Trend hem. "Je zou denken dat we je lul afsnijden, zoals daar hangt te roepen. Dit was maar een test om te zien of alles werkt. Ik zal het af zetten als je dat wil."
"alsj…. alsjeblieft… mevr…. mevrouw,… zzzz… et het… af."
Trench glimlachte en bedacht hoezeer ze hield van haar job en hoeveel geluk ze wel had dat ze zo een hoog geplaatste positie had op gladiatoreiland. Ze zette de schuifregelaar op halve kracht. Ian kreeg een nieuwe schok, maar minder pijnlijk dan de eerste, maar toch iets meer dan een kriebel.
"Is dat beter?" vroeg ze de jongen.
"Ik… dddd… denk het wel… mevrouw," stamelde Ian. De tweede elektrische schok, alhoewel minder pijnlijk, had er voor gezorgd dat zijn penis stijf werd in de nauwe ruimte van zijn kuisheidsgordel. Trench wist wat er gebeurde door te kijken naar de blik op het gezicht van de jongen.
"Dat zal wel, als je worstje probeert stijf te worden. Ben je niet beschaamd?"
"Het sssp… spijt me mevrouw," antwoordde Ian, terwijl er een nieuwe schok door zijn pisbuis ging.
Trench was tevreden dat de afstelling voldeed voor langdurig gebruik. Ze plakte de afstandsbediening met tape stevig rond de bil van Ian. Met kleine stukjes tape bevestigde ze de draad langs Ians dij. Hij zou verder wedijveren met het apparaat en ze wou niet dat er iets los kwam tijdens de activiteiten.
Anthony richtte zich opnieuw tot de menigte. "Nul -drie draagt nu een speciaal apparaat in zijn kuisheidsgordel. Hij krijgt een lichte elektrische schok in zijn penis om de drie minuten voor de rest van de dag. Als hij nog meer strafpunten krijgt, zal de sterkte en de interval steeds verhoogd worden."
De toeschouwers applaudisseerden voor deze gevoelige en listige strafproef.
"Als er mensen geïnteresseerd zijn in het apparaat o mom thuis te gebruiken voor jullie jongensslaven kunnen ze zich richten tot dokter Trench voordat jullie bezoek aan ons ten einde is."
Ian werd nu ook van de stang losgemaakt en wandelde met Philippe naar beneden onder de arena. Net als hij in de tunnel zou verdwijnen, kreeg hij een nieuwe schok in zijn elfjarige penis. Hij slaakte een kreet en danste schattig van voet op voet. Natuurlijk waren de camera's ter plaatse en werden de herhalingen getoond op de reuzenschermen in de arena. De menigte lachte en applaudisseerde. Voor de rijke bezoekers van gladiatoreiland was dit zeker een onderhoudende ochtend geweest. Ze verspreidden zich nu om in de top-restaurants van het eiland de lunch te gaan gebruiken. Daarna zouden ze de vroege namiddag doorbrengen op het private strand. De meeste van de bezoekers hadden hun eigen jongensslaaf meegebracht en zo paradeerden de goedgeklede mannen en vrouwen naar buiten met achter hen de naakte of schaars geklede jongens, met een leiband en een halsband, wandelend of kruipend.
Vele volwassenen keken de planning na voor het programma van de rest van de dag. Vanavond stond er 'touwtrekken' op het programma. Dat sprak tot de verbeelding. De weekfinale werd aangekondigd als 'best geslagen kont', waar tien gelukkige toeschouwers zouden uitgekozen worden om zelf deel te nemen. Natuurlijk moesten ze hiervoor een kleine bijdrage betalen.
Wordt vervolgd