De laatste staande jongen (2)

(multiple Fmfmgb/fmbg, extreme, cbt, spank, mast, oral, anal, humil, nc)

door Nialos Leaning ([email protected])

vertaald door Dick Vertaal (geplaatst 7 juni 2007)

oorspronkelijke titel Last Boy Standing, gepubliceerd op /~nialos/spartan_boys.html

WAARSCHUWING! Dit verhaal neigt naar het extreme en kan te intens en/of grafisch zijn voor sommige lezers.

Een verhaal in het Spartaanse Jongens Verhalenfestival

Voor details en richtlijnen voor het Spartaanse Jongens Verhalenfestival, en voor alle Nialos Leaning jeugdstraf en seksuele vernederingsverhalen, plus die van de geselecteerde gastauteurs, bezoek de altijd gratis website /~nialos

Auteursrecht 2006 Nialos Leaning, alle rechten voorbehouden.

Toestemming voor niet-commerciele gratis (zonder betaling) elektronische verspreiding en vermenigvuldiging voor persoonlijke gebruik van dit verhaal is hierbij verleend. Deze verspreiding, doorzending en vermenigvuldinging moet gebeuren zonder enige wijziging van dit verhaal en moet deze volledige auteursrechtverklaring en de volgende verklaringen compleet bevatten:

"Dit verhaal is uitsluitend bedoeld voor VOLWASSENEN. Het schildert teams van preteen en jonge tienerjongens die tegen elkaar strijden in een schooltucht "strafspelen" programma dat openbare naaktheid, seksuele vernedering, en toebrengen van extreme pijn bevat. Als u niet de wettelijke leeftijd heeft om in Uw land dergelijk materiaal te bekijken of als dergelijk materiaal U niet aanspreekt, lees dan niet verder, en sla het niet in uw computer op."

"Dit verhaal is zuivere fantasie en geschreven voor het plezier van volwassenen. Het gedrag dat in dit verhaal wordt afgeschilderd kan in het echte leven onwettig zijn en/of door de maatschappij als verkeerd, schadelijk, onaanvaardbaar of ongewenst beschouwd worden. De auteur bepleit zulk gedrag niet, staat het ook niet toe en neemt er ook niet persoonlijk aan deel."

"Dit verhaal is, zoals alle fictie, fantasie en geen werkelijkheid. De auteur erkent het verschil tussen deze twee.

Begrijp alstublieft, dat sommigen van ons, met inbegrip van de auteur, van dergelijk fantasiemateriaal genieten."

"Complimenten en de constructieve kritiek zijn altijd welkom."

*******

De laatste staande jongen Deel 2

door Nialos Leaning

Austin was de eerste die vóór Rechter Nichols moest verschijnen. Verscheidene andere families gingen in naar hun zittingen en kwamen al weer terug voor Austin opnieuw verscheen. Toen de huilende jongen met een nu stevig rechtopstaande lul in de wachtkamer terugkwam, vroeg Tyler, "wat heb je gekregen?"

"Nudie Juvie voor een week," snikte Austin zijn antwoord. "En ik moet twee maal per dag naar het strafpaviljoen."

"Dat," zei zijn papa, "zal je billen te pijnlijk moeten houden om weg te lopen. Vertel hen wat je nog meer kreeg."

"Ik moet morgen in De laatste staande jongen," snikte de nu nog harder huilende Austin. "Dat was papa's idee, en mam was het er mee eens toen de rechter met haar gesproken had."

Op een document in haar hand kijkend merkte Austins moeder op, "Nou, hij is tenminstens in iets boven het gemiddelde."

"Waarin dan?" vroeg zijn vader.

"Er staat hier dat hij 1,65 meter lang is en 54 kilo weegt."

"Zo?" zei Austins nog niet begrijpende vader.

"Voor een jongen van dertien-en-een-half staat hij op het 72ste percentiel voor lengte en het 70ste voor gewicht.".

"Jammer dat het niet de percentielen geeft voor deze afmetingen hier," Austins vader wees iets aan op het document.

"Dat is zo," stemde Austins moeder ik. "Ik zou dat zelf ook graag willen weten."

"Wat willen weten?" vroeg de huilende Austin die een hoogrode kleur begon te krijgen omdat hij een sterk vermoeden had over welke afmetingen zijn ouders het hadden.

"Percentielen voor je penisgrootte," antwoordde zijn moeder.

"Mam, alsjeblieft," smeekte Austin, "dat is privé."

"Niet meer," antwoordde zijn vader, "omdat die afmetingen samen met al je andere gegevens bekend gemaakt worden."

"Omdat ze hoe dan ook openbare kennis worden," Austins moeder besliste dat het tijd was zijn verlegenheid op te voeren, " zie ik geen reden om ze hier niet aan iedereen mee te delen."

"Nee, niet" pleitte Austin, "het is te vernederend."

"Wen er maar aan," zei zijn vader, "je zult heel wat erger vernederd zijn tegen de tijd dat je straf voorbij is."

"Er staat hier," vervolgde Austins moeder voor hij kon antwoorden, "dat je 80 millimeter lang bent zacht, en hard 111 millimeter, en de omtrek van je erectie is 90 millimeter met een diameter van 28 millimeter."

"Mam!" was alles waartoe de al geërgerde blozende jongen in staat was uit te brengen als reactie op zijn recentste vernedering.

"Er staat ook," Austins moeder ging verder met de openbaring van zijn geheimen, "dat je in Tanner stadium 3 bent. Als ik het me goed herinner betekent dat dat je al ongeveer halverwege de puberteit bent."

"O.k., tijd om weg te gaan," zei Austins vader. "Wij moeten ergens naar toe, mensen ontmoeten."

"Wat is een percentiel?" de snikkende Austin kon het niet nalaten om dat te vragen toen hij en zijn ouders de kamer uitgingen. De even nieuwsgierige Freddy was teleurgesteld dat hij het antwoord niet kon horen.

Daarna kregen de twee Nudie Juvie meisjes hun zitting in de rechtbank, opnieuw. Toen ze weggingen klaagde de met tranen bedekte Lauren tegen haar oudere zuster, "hoe kan zij ons nu in De laatste staande jongen zetten als wij geen jongens zijn?"

"Je hebt haar gehoord," antwoordde Ashley, "wij moeten de aan ons toegewezen jongen helpen om de laatste te zijn die rechtop zijn voeten en tussen zijn benen staat."

"Ja, maar zij zei dat wij ook één of andere straf krijgen," Laurens tranen begonnen opnieuw.

Toen Kyle met nog steeds een hoogrode kleur, maar nu betraand, van zijn afspraak met justitie te voorschijn kwam, deelde hij de ruimte zonder ernaar gevraagd te zijn, mee, "Vijf dagen Nudie Juvie, zelfs als ik weer thuis ben."

"Hoe moet dat met het afzuigen als je weer thuis bent?" vroeg Freddy.

"Dat hoeft thuis niet als we de rest van de dag in het county blijven en mam me minstens twee dagen terugbrengt," antwoordde thuis Kyle. "Hier moet ik het doen."

"Ik zal er zeker voor zorgen," zei Kyles moeder, " dat wij twee dagen terugkomen."

"Man, dat zuigt," zei Freddy toen Kyle en zijn moeder weg waren.

"Nee, hij is degeen die zuigt," zei Tyler.

"En wij ook," merkte Freddy op, "je heb gehoorde wat mijn papa over Nudie Juvies zei."

Toen de twee andere meisjes van hun afspraak met de rechter terugkeerden waren zij niet meer gekleed. "Nudie Juvie zal jullie allebei goed doen," vertelde hun moeder haar twaalf- en tienjarige dochters.

"Dat zal het niet " antwoordde het oudere meisje, de tranen rolden over haar gezicht naar beneden. Een gezicht rood van schaamte om de hele wereld haar kleine zich ontwikkelende borstjes en haar kutje met het kleine bosje haar te moeten laten zien.

"Ja, dat zal het wel, Jessica," meende haar vader. "En misschien zult je iets nuttigs leren door morgen te helpen bij De laatste staande jongen."

"Dat doen we niet," zei het jongere meisje, een nog zeer klein prepubescent meisje, nog zonder borstjes en haarloos tussen de benen.

"Wel, Danielle, daar denken wij anders over," antwoordde haar vader.

"Wij hebben met de rechter over morgen gesproken," zei hun moeder, "en het is maar dat je het weet, wij hebben er geen probleem mee met wat zij ons vertelde. Laten we het zo zeggen, ik hoop dat geen van jullie plannen had om als maagd te te trouwen."

"Zoals die kinderen tegenwoordig zijn," zei hun vader, "zouden ze het waarschijnlijk hoe dan ook niet zijn. Het gebeurt alleen sneller dan wij hoopten, maar het gebeurt tenminste gecontroleerd en veilig."

"Maar op de een of andere manier," voegd hun moeder toe, "denk ik niet dat zij er teveel van zullen genieten."

"Natuurlijk niet," stemde hun vader in. "Het is in het openbaar, het is op televisie en het maakt deel uit van een straf."

Freddy, geïntrigeerd door wat de ouders van de meisjes impliceerden over de gebeurtenissen van morgen was opnieuw gefrustreerd en teleurgesteld toen het gesprek zich buiten het bereik van zijn gehoor bewoog. Wat hij had afgeluisterd deed zijn lul opnieuw tot volledige aandacht stijgen met een druppel voorvocht op de top. De kleinere lul van Tyler richtte zich eveneens vol verwachting luchtwaarts, zijn natte eikel glinsterde in het licht.

De zaak Rogers-Kershaw was de volgende op de rol. Het duurde niet lang. Rechter Nichols merkte voor het verslag op dat zij een vriend van beide families was en dat noch zij noch hun advocaten er bezwaar tegen hadden dat zij de zaak behandelde. Snel besliste zij dat door in de binnenstad van Edwardsville gekleed te zijn, de jongens inderdaad verordening 17-769 van Benjamin County hadden overtreden. Zij gaf opdracht tot zeven dagen van Openbare Naakte Jeugdstraf (Public Nude Juvenile Punishment), de formele wettelijke term voor een Nudie Juvie straf.

"Edelachtbare," liet mevr. Rogers haar vriendin de rechter weten, "wij zijn slechts drie dagen in de stad."

"Dat is geen probleem," antwoordde de rechter. " De jongens kunnen de rest van hun tijd van Nudie Juvie uitdienen wanneer U over een paar weken naar dit county verhuisd. Maar als U terugbent in Lakeland moeten ze, zelfs op school, naakt blijven, gemeenschappelijk bezit zijn en bepaalde regels van Nudie Juvie naleven die ik zal specificeren."

"Brengt ons dat niet in probleem met de plaatselijk autoriteiten en de school?" vroeg mevr. Kershaw.

"Helemaal niet," luidde het antwoord van de balie. "De staatswet vereist dat alle jurisdicties de gerechtelijke bevelen van overal in de staat betreffende de Nudie Juvie programma's afdwingen. Als ik de opdracht geef heeft Lakeland geen keus dan het als wettelijk te behandelen en te verzekeren dat het wordt uitgevoerd, precies alsof hun eigen rechtbank het bevel had uitgevaardigd."

"Dat wordt interessant als wij thuiskomen," merkte mevr. Rogers op.

"Wij zullen deze zitting voltooien en over extra sancties beslissen nadat de jongens hun gerechtelijke fysieke onderzoek gehad hebben," verklaarde rechter Nichols.

"Fysiek onderzoek?" vroeg mevr. Kershaw verrast.

"Ja," verklaarde Rechter Nichols, "wij moeten ervoor zorgen dat alles waartoe ik ze veroordeel binnen hun fysieke vermogen blijft om veilig te worden verdragen. Wij willen ernstige pijn en grote vernedering toebrengen, maar geen ernstige verwondingen veroorzaken."

* * *

Vijf minuten na het verlaten van de zitting stonden de drie naakte jongens in het midden van de grote medische onderzoeksruimte van het gerechtsgebouw.

"Je schoenen en sokken moeten nu ook uit," eiste één van de twee mannelijke ambtenaren die in de ruimte op wacht stonden."

"Doe het!" snauwde de andere ambtenaar, die meende dat het het best zo vroeg mogelijk duidelijk gemaakt kon worden dat elk bevel onmiddellijk en volledig moest worden opgevolgd.

"Nu jongens," zei de vrouwelijke kinderarts zodra de jongens blootvoets waren, "ik moet jullie onderzoeken zodat kan ik aan de rechter kan rapporteren of er bepaalde straffen zijn die zij U niet mag geven. Eerst doen wij al het gebruikelijke dat je eigen dokter ook doet."

Het gebruikelijke was precies dat wat alle drie jongens gewend waren. Bloeddruk en pols opnemen. Luisteren naar hart en longen met een stethoscoop. Kloppen op de buik en lagere rug. In mond, oren en neus kijken. Onderzoeken van voeten en tenen. Daarna vaststelling van het Tanner stadium van puberale ontwikkeling, of in Charlies geval, het gebrek daaraan. Beschamend was het geven van urinemonsters terwijl ze midden in de ruimte voor de arts, haar vrouwelijke laboratoriummedewerker en twee mannelijke gerechtelijke ambtenaren stonden,.

"Nu," zei de arts, "zal mijn assistente wat bloed afnemen om te testen. Ga in die stoelen zitten."

De assistente, een vrij jonge vrouw van de studentenleeftijd, ging naar Charlie. Snel veegde zij zijn arm af en bepaalde de plaats van de waarschijnlijk injectie. Toen zij de spuit plaatste schreeuwde de bange jongen, "nee, niet doen, ik haat naalden!"

"Nou, nou," berispte de medewerkster hem, "rustig aan, dit is maar een klein prikje." Zij drukte de zuiger neer en begon de spuit te vullen. Charlie begon te huilen.

"Overgevoelig voor aan naaldprikken," merkte de arts op terwijl zij een paar notities op haar klembord krabbelde. Tyler en Freddy verdroegen hun injecties veel kalmer, Tyler gromde eenmaal en Freddy vertrok zijn gezicht een beetje. "O.k. jongens, nu je lengte en gewicht. Tyler, op de weegschaal."

Terwijl Tyler gemeten en gewogen werd merkte de arts op, "enigszins klein voor je leeftijd, zie ik."

"Ik ben niet zo klein," protesteerde Tyler.

"Natuurlijk bent je dat," antwoordde de arts. "Charlie hier is geen reus, maar hoewel hij dertien maanden jonger is, lijkt hij ongeveer even lang en zwaar als jij."

"Mijn mam zegt dat iedereen in zijn eigen tempo groeit, en dat ik de achterstand later in zal lopen," antwoorde Tyler.

"En zij heeft gelijk," was de meegaande arts het eens. "Maar alleen maar om het te weten zal ik je groeipercentiel bepalen. Het is één van de metingen die ik hoe dan ook moet rapporteren."

Ze ging naar een computer in een hoek van de ruimte en opende snel een programma. "Ah ja, hier is het," zei zij. "Op de leeftijd 12 jaar en 4 maanden heeft een jongen die 1,45 meter lang is en 36 kilogram weegt het 20ste percentiel voor lengte en 18de voor gewicht."

"Wat betekent percentiel?" vroeg Freddy, die kans zag één van zijn vragen eindelijk beantwoord te krijgen.

"In principe, zoals in Tylers geval," antwoordde de arts, " betekent het dat 4 van de 5 jongens van zijn leeftijd langer en zwaarder zijn dan hij. Hij is waarschijnlijk de kleinste jongen in zijn klas."

"Bijna," gaf Tyler toe. "Alleen Andy is een klein beetje kleiner dan ik, maar hij is vorige week pas twaalf geworden."

"Op jouw leeftijd kunnen drie of vier maanden een groot verschil maken," zei de arts. "Laat me zien wat het gemiddelde voor twaalfjarigen." Zij typte een paar nummers in. "Ah, ja. Voor jongens van 12 jaar en 4 maanden, zoals jij, Tyler, is de 50ste percentiel, waar de helft groter en zwaarder is en de andere helft kleiner en lichter, een gewicht van 42,5 kilogram en een lengte van 1,52 meter. Voor 12 jaar en nul maanden, zoals je vriend Andy, is het een fractie onder de anderhalve meter en iets minder dan 41 kilogram."

"Hé," zei Freddy die goed in rekenen was, "dat betekent dat Ty's lengte niet ver onder het gemiddelde is."

"Dat klopt," zei de arts. "Op jullie leeftijd kan zelfs een halve centimeter of een paar ons verscheidene percentielpunten verschil betekenen."

"En ik, ben ik gemiddeld?" vroeg Charlie nieuwsgierig.

"Omdat ik het toch in je rapport moet opnemen, laten we het uitzoeken," zei de arts. "O.k., Charlie, 11 jaar en 3 maanden, 1,45 meter, 37 kilogram. De magische machine zegt dat jouw percentielen 49 en 48 zijn. Dat dichtbij genoeg om te zeggen dat je gemiddeld bent."

"Ha," verkneukelde Charlie zich met leedvermaak, "ik ben gemiddeld en Ty niet."

"Ja, maar ik ben slimmer, taaier en moediger," antwoordde Tyler.

"Dat staat te bezien," zei de arts, "vooral als je in De laatste staande jongen terecht komt."

"Maar als ik voor mijn leeftijd zo klein ben, zal Rechter Judy me toch niet daarin plaatsen?" vroeg Tyler hoopvol.

"Ik ben niet groter, dus als zij jou er niet inzet, doet ze dat met mij ook niet," zei Charlie verlangend.

"Maar jij bent gemiddeld voor je leeftijd," merkte Tyler enigszins onlogisch op.

"Grootte heeft er niets mee maken," liet de arts weten. "De rechter bepaalt wat zij kan en wat zij niet kan gebaseerd op mijn onderzoek van jullie, waar wij weer mee verder gaan zodra ik Freddy's cijfers heb."

"Ah, ik ben waarschijnlijk op aan de kleine kant," giste Freddy die zojuist tiener geworden was en wist dat veel van zijn klasgenoten groter en zwaarder waren.

"Nee," kwam spoedig het antwoord. "Met 13 jaar 1 maand, 1,58 meter en 46 kilogram zijn je percentielen 52 en 50. Je bent gemiddeld."

"Oh," was het enige antwoord van Freddy.

Op haar klembord schrijvend merkte de goede arts op, "Tyler en Charlie, jullie lengte en leeftijd levert een strafniveau twee op. Freddy, jij bent niveau drie, het hoogste."

"Wat betekenen die niveaus?" vroeg Freddy nu zenuwachtig. Hij wist alleen dat het hoogste niveau voor hem onmogelijk een goede zaak kon zijn.

"Oh, het vertelt ons wat wij kunnen doen om je heel veel pijn te geven. Dingen zoals welke grootte en dikte naalden wij in jullie kunnen stoppen, hoe groot een voorwerp kan zijn dat wij in jullie kont kunnen stoppen, hoe groot de peddel of hoe dik een riem mag zijn die we op jullie gebruiken, hoeveel wij jullie kunnen branden, en zulke dingen."

"Dat soort dingen mag U niet met ons doen," schreeuwde Tyler verontrust, zijn moed had hem opnieuw verlaten, "dat zal ons fucking erg verwonden!" In zijn nood was hij ook weer teruggekeerd naar zijn lelijke woorden.

"Verwonden in de betekenis van jullie heel erge pijn doen, ja dat doet het," zei de arts, voorlopig de taal van Tyler negerend. "Verwonden zodat jullie naar het ziekenhuis moeten, nee, dat zal het niet. Daarom doen wij dit onderzoek; wij willen erge pijn, geen erge verwonding."

"Dat zei Rechter Judy ook," merkte Charlie op.

"Het is nog niet juist," eiste Freddy, gegrepen door een vreselijke ontzetting. Zijn maag zat in zijn keel.

"Het is de wet, en je ouders gaan ermee accoord," verklaarde de kinderarts streng de feiten van het leven in Benjamin County. "Jouw vader, Tyler, is zelfs verantwoordelijk voor het programma."

"Toch zou het tegen de wet moeten zijn," verklaarde de rechtvaardige Freddy, "het is niet juist."

"Het is niet tegen de wet; zoals ik heb gezegd, het is de wet," zei de arts. "Nu we het over de wet hebben, laten we beginnen met het leukste deel van het onderzoek. Tenminstens leuk voor mij en voor hen," schertste de arts en wees naar de twee mannelijke bewakers en de lab-assistente.

Eerst kwam er een zeer beschamend genitaal onderzoek. "Tyler, Charlie," zei de arts, een onvoorbereide anatomieles gevend, "zie je hoe Freddy's scrotum anders is als die van jullie en ook hoe donkerder hij is."

"Ja," zei Tyler.

"Ja, dat zie ik ook," zei Charlie.

"Als jullie groeien en door de puberteit gaan worden jullie testikels groter en beginnen jullie er ook meer zo uit te zien."

"Cool," zei Charlie. "Ik ben daar geen kleine jongen meer."

"Het gebeurt met alle jongens, uiteindelijk worden zij mannen," bevestigde de arts. Freddy's slappe lul uitrekkend vroeg zij, "behalve dat hij groter is, waarin verschilt Freddy' penis met die van jullie?"

"Zijn eikel is paarser en de rest is donkerder dan bij ons," antwoordde Charlie.

"En als hij een harde heeft," merkte Tyler op, "steekt één van zijn aders eruit."

"Correct, allebei," besloot de arts haar les. "Wanneer jullie ouder zijn, zullen jullie waarschijnlijk ook een rodere glans en donkerder schacht hebben. En je kunt ook één of meer aders zichtbaar hebben."

"Wat is een glans?" vroeg Charlie.

"Het is je stomme eikel," antwoordde en beledigde Freddy zijn broer gelijktijdig.

"Noem me niet stom," repliceerde Charlie verhit aan zijn broer.

"Jongens, jongens," beval de kinderarts, "stop dat gekibbel, wij hebben nog veel te doen."

"Het spijt me," zei Freddy onoprecht.

"Het spijt me," zei Charlie veel oprechter.

"Het spijt me," voegde Tyler zijn verontschuldiging toe alhoewel hij niet bij het geschil tussen de twee broers was betrokken.

Na het beëindigen van het voelen en porren van de nu zeer openbare delen van de roodhoofdige jongens, verklaarde arts, "Nu terwijl jullie nog zacht zijn zal ik nu maar de grootte van jullie penissen en testikels opmeten."

Snel had zij Tylers slappe penis tegen een metalen liniaal gelegd met de voorkant tegen zijn schaamgebied gedrukt. "Laten ze de grootte van mijn lul zien op de foto met mijn andere maten?" vroeg Tyler beschaamd. Hij was ontzet omdat wat hij al wist, namelijk dat zijn penis klein voor zijn leeftijd was, een deel van een zeer openbaar verslag ging worden.

"Ja," antwoordde de arts, zich zeer goed bewust van de verlegenheid van de jongen. "Ik ben bang dat iedereen zal weten dat jij slechts een 24 millimeter lange hebt in zachte toestand."

"Ik wed dat er babys zijn met grotere," plaagde Charlie zijn beste vriend. "Ik wed dat de mijne zeker groter is dan dat."

"Wij zullen we wel merken als ik jou opmeet," antwoordde de kinderarts.

"Waarom moet ik zo klein zijn?" Tyler begon te huilen. "Wat is er mis met me?"

"Niets dat ik kan zien," antwoordde de arts, een momentje terugkerend naar de medelevende rol van de zorgverlener. "Je zult beginnen te groeien, waarschijnlijk al heel spoedig."

"Ja, en dan zal ik waarschijnlijk nog de kleinste lul van elke jongen van mijn leeftijd hebben."

"Ik ben er zeker van," antwoordde de arts, die de penis van Tyler een speels tikje gaf, "dat wanneer jij begint te groeien, dit kleine kereltje het ook zal doen."

"Ik hoop het," mompelde Tyler half.

"Nu je erectie-metingen," zei de arts en begon krachtig over Tylers lul te wrijven.

"Hé," protesteerde de jongen, die een kleur kreeg "dat kan ik zelf doen."

"Ik weet dat je dat kan en binnenkort moet je het ook," antwoordde de arts terwijl zij hem bleef masturberen, "maar de regel is dat omdat dit voor het officiële verslag is, ik het moet doen."

"Ik vind nog steeds dat zij ons dat zelf zouden moeten laten doen," verklaarde Tyler zijn protest over de procedure.

"Maar dat doen ze niet," antwoordde de kinderarts, "en daar kun jij niets tegen doen. Net als dat je niets kunt doen aan veel van wat er de komende paar dagen met je gaat gebeuren. Het gaat gebeuren of je het leuk vindt of niet."

"Dat is rot," was het enige antwoord van Tyler.

"Daar zijn wij dan," de arts ging verder met haar plicht, "netjes en hard. Nou, kijk eens hoe groot deze kleine kameraad is," zei zij toen zij Tylers erectie langs de liniaal plaatste. "Het ziet eruit dat je de trotse eigenaar bent van een 35 millimeter lange erectie." Op de een of andere manier voelde Tyler zich niet zo trots om de bezitter van een dergelijk klein aantal te zijn. "Nu de omtrek," de arts verschoof een paar dingen.

"Omtrek?" vroeg Freddy, zijn zoektocht naar kennis was onverminderd.

"De dikte van zijn erectie," informeerde de arts. Met een dunne smalle bandmaat kondigde zij haar bevindingen aan, "Je bent 42 millimeter in omtrek." Ze typte een paar getallen op een rekenmachine en voegde er aan toe, "of als dat liever hebt, je heeft een erectie met een diameter van 14 millimeter, dat is een beetje dunner dan mijn pink."

"Alstublieft," smeekte Tyler, die bang was dat de resultaten van zijn beschamende afmetingen aan gelijken bekendgemaakt zouden worden, "moet U iedereen mijn afmetingen laten weten?"

"Ja," antwoordde de kinderarts, "het is de wet. Nu, laten we je testikels opmeten." In haar linkerhand had ze een kettingen met twaalf ballen van verschillende formaat, met haar rechterhand greep zij zacht Tylers rechtertestikel.

"Wat is dat voor een ding?" vroeg Freddy, niet in staat zijn nieuwsgierigheid te beperken.

"Dat is een orchidometer," antwoordde de arts. "Wij gebruiken het om het testikelvolume te meten, namelijk de grootte."

"Hoe?" vroeg Freddy.

"Met één hand voel ik de grootte van één van de testikels van de jongen, op deze manier," antwoordde de arts die de techniek op Tyler voordeed. "Met de andere zoek ik de bal die het dichtst als dezelfde grootte aanvoelt." Snel liet zij haar vingers van klein naar groot over de ballen gaan en stopte bij de vijfde ophouden. "O.k., Tyler, 6 milliliter, je bent absoluut Tanner stadium 2."

"Wat is een Tanner stadium?" vroeg Freddy, zijn interesse werd geprikkeld toen hij die term vandaag voor de tweede keer hoorde.

"Het is een maat hoe ver kinderen in de puberteit zijn," antwoordde de kinderarts, weer eens in haar rol als medische opvoeder. "Het is genoemd naar de arts die het ontwikkeld heeft, maar tegenwoordig wordt het vaak de seksuele rijpheidsclassificatie genoemd." "U zei," Freddy's dorst naar kennis duurde voor, " dat Ty stadium 2 was. Ik hoorde Austins ouders zeggen hij stadium 3 was. Wat betekent dat?"

"Het is hoe ver je in de puberteit bent," zei de kinderarts. "Stadium 1 betekent dat de puberteit nog niet begonnen is. Ik verwacht dat jij in stadium 2 bent, het begin van de puberteit, wanneer je testikels tot 4 milliliters zijn gegroeid. Stadia 3 en 4 betekenen dat je door puberteit gaat, en 5 betekent dat je er bijna doorheen bent."

"Dank u," antwoordde Freddy. "In welk stadium denkt U dat ik ben?"

"Dat weet ik niet zeker totdat ik de metingen doe," antwoordde de arts, " maar van wat ik zie aan de grootte van je scrotum en de hoeveelheid schaamhaar die je hebt, denk ik dat jij een stadium 3 bent."

"En ik?" vroeg Charlie, enthousiast dat Tyler nog opgemeten bleef worden.

"Jou hoef ik zelfs niet op te meten om te vertellen dat jij nog stadium 1 bent," antwoordde de arts aan de enigszins teleurgestelde Charlie. "O.k., Freddy, laten we jouw genitale maten opmeten."

Het duurde niet lang voor de arts Freddy's genitale afmetingen bepaald had. Zijn penis was zacht precies 50 millimeter, 75 millimeter hard en had een omtrek van 70 millimeter bij een diameter van 22 millimeter. Zijn testiculair volume was 8 milliliter. De arts bevestigde haar vroegere beoordeling dat Freddy Tanner stadium 3 was.

"Goed, Charlie," vertelde de kinderarts aan de jongste van de drie jongens, "tijd om op te meten wat jij daaronder hebt."

"U zei dat U mij niet hoefde te meten," uitte Charlie zijn protest over zijn aanstaande vernedering. Hij was doodsbang dat de resultaten zouden aantonen dat zijn openbare privédelen beschamend kleiner zouden zijn dan die van Tyler.

"Ik zei niet dat ik je niet op hoefde te meten," antwoordde de arts. "Ik zei allen dat zonder je te meten ik al wist dat je stadium 1 bent."

"Maar waarom meet U me dan toch?" vroeg Charlie.

"Omdat de wet zegt dat ik dat moet doen," antwoordde de arts.

Net als bij Freddy duurde het niet lang voordat de arts haar getallen had. Charlie was opgelucht te horen dat zijn penis inderdaad groter was dan die van Tyler, zacht, hard en in omtrek. Slechts een beetje groter, maar in elk geval groter met 26 mm zacht, 38 mm stijf en 14 mm diameter die hem een omtrek gaf van 44 mm.

"Nu die metingen gebeurd zijn," zei de arts, "is het tijd om te zien hoe groot jullie pisgaten zijn. De kleinste eerste, Tyler, op mijn tafel."

Dankzij de de twee gerechtsbodes was Tyler veel sneller dan hij leuk vond stevig aan de onderzoekstafel vastgemaakt, plat op zijn rug. Enkelboeien hielden zijn benen omhoog en wijd uit elkaar, zodat er een onbeperkte toegang was tot de nu open gapende anus van de blozende jongen, zijn kwetsbare geslachtsdelen en de zolen van zijn voeten.

Met een lange slanke J-vormige staaf in de ene hand greep de arts Tylers penis met haar andere hand. "Ik denk dat wij met deze grootte zullen beginnen," zei zij en plaatste het eind van de staaf bij het uiteinde van de urethrale opening van de twaalfjarige jongen.

"Alstublieft steek dat niet in mij," smeekte Tyler. "Dat gaat pijn doen, weet ik zeker."

"Wel, dat zullen we dan wel merken, niet waar?" zei de vastbesloten kinderarts toen zij handig de sonde in de urethra van de jongen stopte. "Daar, hoe voelt dat?"

"Een beetje gek, maar het doet maar een klein beetje pijn," antwoordde Tyler, enigszins verrast over het gebrek aan ernstige pijn.

"Dat kont omdat het veel te klein voor jou is," verklaarde de arts. "Maar voor wij kijken of twee groottes meer beter past, controleer ik of je daarbinnen vieze bacteriën hebt." Op het juiste moment hield de lab-assistente Tylers penis in één hand en in de andere een klein wattenstaafje met plastic handvat, iets kleiner in diameter dan de zojuist verwijderde sonde. Handig deed zij het staafje in zijn urethra op en wreef het rond. Opnieuw gromde Tyler, enigszins verrast dat deze procedure slechts een beetje ongemakkelijk was.

"Waarom doet U dat?" vroeg Freddy nieuwsgierig en gefascineerd toen de assistente het staafje uit Tylers penis trok.

"Zoals ik zei," zei de arts, "wij controleren op slechte bacteriën. Als jullie penissen in andere kinderen komen, willen wij niet dat je hen ergens mee besmet, niet waar?"

"Nee, ik denk van niet," beaamde Freddy.

"Goed, Tyler, laten we eens kijken of deze beter past," zei de kinderarts toen zij snel een grotere sonde in zijn pisgat stak en die ruw op en neer schraapte.

Precies even snel schreeuwde Tyler het uit door de foltering met een veel scherpere pijn, "Motherfucker, dat doet zeer!" Zijn vloeken hadden niets meer te doen met stoerheid, maar waren een onvrijwillige reactie op zijn vreselijke ellende.

"Nou, nou," berispte de arts, "je moet op je woorden letten, je zit al genoeg in de problemen."

"Ik kan het niet helpen," snikte Tyler huilend, "het doet fucking pijn."

"Je zult nog veel ergere pijn voelen voordat je Nudie Juvie straf is afgelopen," adviseerde de kinderarts bijna met leedvermaak en maakte daarmee Tylers groeiende angst voor wat er komen zou alleen nog maar groter. "O.k., we zijn klaar met die test en kijk, het bloedt zelfs niet. Tenminste niet vandaag, maar ik wed dat het morgen wel zal bloeden als je in de show terecht komt. Degene waarbij je gilde was 3,5 millimeter, dus ik schrijf je voor 4 millimeter op omdat die grote mond zeker iets extra verdient."

"Alstublieft, doe me geen pijn meer," smeekte Tyler huilend.

"Ik kan je niet helpen," antwoordde de arts op de smeekbeden van de jongen voor genade. "Het is een deel van je verplichte onderzoek."

"Nu, omdat ik begrepen heb," verklaarde de arts haar begrip, "dat er een goede kans is dat jullie deel zullen nemen aan De laatste staande jongen, moet ik ervoor zorgen dat je voeten in staat zijn het laatste staande paar te zijn." Met dat commentaar rolde zij ruw en hard een speciaal aangepast Wartenberg Naaldwiel over de zolen van Tylers gebonden voeten. Dit smerige roestvrij stalen martelapparaat was 18 cm lang. Het bedrijfseind van het handvat bevatte een wiel met talrijke zeer scherpe naalden van 6 mm lang.

"Ouch, auw, stop jij fucking teef," gilde Tyler, "dat doet zeer!"

"Dat moet ook," antwoordde de goede arts kalm, "maar het is zelfs niet in de buurt van wat je voeten zullen voelen als je in De laatste staande jongen terechtkomt. En wat heb ik gezegd over je taal?" Zij benadrukte dit laatste punt door hard in de zool van Tylers linkervoet te drukken, zodat de naalden lichtjes door de tere huid drongen. Een paar kleine druppeltjes bloed begonnen onmiddellijk uit enkele kleine wondjes in Tylers voet te komen.

"Hou op, hou op, ik kan er fucking niet meer tegen," schreeuwde Tyler in helse pijn.

"Ik stop als jij je verontschuldigt en die lelijke woorden ophouden," antwoordde de arts kalm terwijl zij haar meedogenloze druk op zijn rechtervoet voortzette.

Zelfs nog meer druk dan op zijn linkervoet uitoefenend, slaagde zij erin om een paar lichte bloedende krassen te veroorzaken. "Shit, shit, shit," jammerde de huilende Tyler, niet beseffend dat zijn beproeving pas begon.

"Dat was het, ik meld je grote mond aan de rechter," liet de arts weten. "Zij is niet vriendelijk met vloekende kleine jongens."

"Het spijt me," mompelde Tyler uiteindelijk een ongemeende verontschuldiging.

"Dat is nu te laat," antwoordde de arts. "Je voeten zijn met vlag en wimpel geslaagd, dus we gaan verder met dat." Dat waren zijn ballen, die zij stevige samendrukte.

"Stop, stop!" schreeuwde de nu gemartelde jongen, "dat doet fucking harstikke zeer!" Ondanks zijn besluit niet meer te vloeken kon Tyler er niets aan doen dat het verboden woord uit zijn mond kwam.

Geen commentaar gevend op zijn laatste woorden, antwoordde de arts, "niet zo erg als dit." Met die woorden pakte zij een houten handvat op waaraan een stevige blauwe rubberbal gemonteerd was. Met die blauwe bal sloeg zij fors op Tylers reeds pijnlijke ballen. Hij uitte een hoge schreeuw van uiterste nood. "Wij gebruiken deze kleine blauwe ballen om stoute kleine jongens als jij een set kleine blauwe ballen te geven," gekscheerde zij.

Freddy beefde op zijn plaats. Arme Charlie was zo bang dat hij op de vloer piste. De tweede keer vandaag dat hij in het zicht van anderen piste. Één van de gerechtsbodes vroeg een bewaker om de rommel schoon te maken, Charlie was niet de eerste jongen die in de laatste maanden onwillekeurig een plasje op de vloer van de onderzoeksruimte had laten vallen. "Waag het eens om dat weer te doen," waarschuwde de andere bode de zeer beschaamde en zeer rode huilende jongen

Voortgaand met Tyler, merkte de arts op, "het lijkt alsof je ballen een kans hebben om de laatste te zijn die staan, dat zal ik zo in mijn rapport opnemen."

De nog snikkende Tyler kon zijn antwoord alleen maar mompelen. Zo veel als dit onderzoek al pijn deed, kon hij er zelfs niet aan beginnen te doorgronden hoeveel meer pijn een speciaal programma als De laatste staande jongen kon veroorzaken. Niet alleen kon hij dat niet doorgronden, maar hij wilde het ook niet. Nog erger was het dat zijn ouders dit programma niet alleen goedkeurden, maar dat zijn vader er verantwoordelijk voor was.

"Nu het laatste beetje," zei de nog professioneel handelende arts. Ze deed een latex chirurgische handschoen aan en smeerde haar pink in en duwde die in Tyler kont tot de bovenkant van haar tweede gewricht. Zij begon onmiddellijk haar vinger er in en uit te doen zodat Tylers binnenkant met een laag glijmiddel bedekt werd.

"Dat doet zeer," protesteerde Tyler snikkend over zijn recentste ongemak, "alsjeblieft haal het er uit."

"O.k.," zei de kinderarts, "vinger er uit, omdat je dat vroeg."

"Dank u," fluisterde Tyler in kortstondige opluchting.

"Maar dit gaat erin," zei de arts en hield voor Tylers gezicht een andere wattenstaaf met plastic handvat, ongeveer half zo dik als haar pink. "Moet ook daarachter controleren op smerige bacteriën." Opnieuw kreeg de laboratoriumassistente de eer om het te doen, wat tot Tylers opluchting helemaal niet zeer deed. Een opluchting die slechts zeer kortstondig was omdat de arts hem een acht centimeter lange vrij dunne rubberen buis met aan één kant een knijpbol voor zijn gezicht hield. "Nu stoppen wij dit erin," kondigde zij aan. En het ging erin, Tylers gekreun van pijn vernieuwend. "Nu, laten we eens zien hoe groot wij kunnen worden, dit zou een beetje zeer kunnen doen," waarschuwde de arts aan haar reeds pijn lijdende patiënt. Toen zij in de bol kneep blies de buis binnen Tyler op. Na elke samendrukking testte zij de weerstand door de buis er bijna helemaal uit en dan weer volledig erin te laten glijden. Samendrukken en glijden, samendrukken en glijden, zij herhaalde de cyclus zes keer.

"Motherfucker!" gilde Tyler bij de scherpe pijn die de zesde samendrukking veroorzaakte.

"Daar gaat die lelijke mond van jou weer," merkte de kinderarts op terwijl zij de buis uit het kont van de huilende Tyler trok. Zodra zij de nog opgeblazen buis er uit had, pakte zij een plastic rechthoek met een reeks gaten van verschillend formaat. Zij begon de buis door de gaten te steken tot zij de juiste pasvorm vond. "Goed, het lijkt dat 25 mm het magische getal is."

"25 mm?" informeerde de nog een beetje bevende Freddy. Tyler was in teveel nood om enige vraag van zichzelf te stellen.

"Ja, 25 mm," antwoordde de arts. "Het is de maximum diameter van een voorwerp dat daarin geduwd kan worden. Penis, vinger, dildo, stok, bezemhandvat, maakt niet uit wat. In principe is dat de diameter van de buis wanneer die voor het eerst sterke weerstand ontmoet, ik voeg daar iets aan toe en dat wordt jullie grootte. Voor een niveau drie jongen zoals jij voeg ik 10 mm toe. Voor niveau twee's zoals Tyler en Charlie voeg ik 6 mm toe."

"Dat is teveel," protesteerde de nog snikkende Tyler, die tenslotte zijn stem teruggevonden had. "Dat gaat teveel zeer doen. Die buis was al erg genoeg."

"Je vindt die grootte niet leuk?" vroeg de arts.

"Nee, het is te groot!" antwoordde Tyler.

"O.k., als jij die grootte niet leuk vind," antwoordde de arts, "denk ik dat we voor een vuilmond als jij wel wat groter kunnen gaan, tot 28 mm. Nog meer klachten?"

"Nee mevrouw," antwoordde Tyler bevend en verslagen.

"O.k., Tyler, wij laten je nu van de tafel af. Freddy, jouw beurt."

Freddy vond zijn tijd op de tafel precies even beschamend en nog meer ongemakkelijk als Tyler. Vooral beschamend vond hij het nemen van monsters met het wattenstaafje door de labassistente, misschien wegens haar schoonheid en jonge leeftijd. Evenals de jongere jongen kon hij niet helpen maar gilde het uit wegens de helse pijn die door de diverse procedures werd veroorzaakt. Hij kon niet beslissen wat pijnlijker was, de urethrale meting, de anale uitrekking, het slaan op de ballen, of het voet krassen. Dat deed allemaal heel erg pijn en het was slechts een test, niet eens de echte straf.

Maar zijn testen waren absoluut strenger dan Tylers. De arts was ervan overtuigd dat als oudste van de drie Freddy de opruier van de groep en het meest verantwoordelijk voor hun wangedrag was. Zij besteedde extra aandacht aan zijn voeten, die oefende nog meer druk uit op het wiel dan bij Tyler. Terwijl het bloeden nog relatief onbelangrijk was, was het toch aanzienlijk meer dan bij Tyler.

"Niet meer, niet meer!" gilde Freddy bij een bijzonder wrede slag van het wiel, "het is teveel!"

"Nou, nou," berispte de arts hem, "je voeten zien er taai en goed gebruikt uit, ik weet zeker dat je veel meer kunt hebben. Je doet zeker aan hardlopen of zoiets."

"Hij is bij het hardloopteam van school," zei Charlie vrijwillig in plaats van zijn broer, die te veel in beslag genomen was met schreeuwen en jammeren om zelf te antwoorden.

"Goed, dan zul je in staat moeten zijn dit te ondergaan," zei de arts en haalde ruw een kleine curette eerst over de rechtervoet van de jongen, en daarna over zijn linker. Toen het roestvrij stalen lepelvormige apparaat met scherpe vorkachtige tanden over zijn reeds misbruikte voeten en tenen ging, liet Freddy nog meer hoge gillen los.

"Je voeten zijn in orde, er is geen reden om ze bij de straf te ontzien," adviseerde de kinderarts toen zij klaar was met het kwellen van dat lichaamsdeel.

Zijn urethraal onderzoek veroorzaakte enkele zeer luide en zeer wanhopige schreeuwen. Met een veel groter formaat sonde dan bij Tyler schaafde de arts eigenlijk een klein beetje vlees van de urethrale wand af.

"Oh mijn God, u doodt me!" schreeuwde de bijna hysterische Freddy, de pijn overweldigde hem.

"Nee hoor, dat doe ik niet," zei de arts, "je maakt veel te veel lawaai om dood te zijn, je bent zeer levend en zal zo blijven. Alhoewel ik er zeker van ben dat je meer dan eens in de komende week zult wensen dat je dood was." Terwijl zij Freddy van dit slechte nieuws op de hoogte stelde, haalde zij de sonde eruit, het haakvormige eind nam een kleine hoeveelheid weefsel mee vermengd met bloed.

Freddy's anale onderzoek was bijna, maar niet helemaal, een opluchting omdat het iets minder pijnlijk was dan zijn voet en urethra onderzoek. Toch een zeer pijnlijke procedure, maar absoluut een graadje of twee minder. Het pletten van zijn ballen met de blauwe balhamer was zeer martelend, en ontlokte vele nieuwe schreeuwen. Freddy vond deze aanval even erg als de aanval op zijn voeten, maar niet zo erg als het uitschrapen en inkerven van zijn pisgat.

"In orde, Freddy, alles is gebeurd," maakte de arts tenslotte een einde aan het lijden van de snikkende jongen. Zoals te verwachten was, waren de getallen van grotere Freddy hoger dan die van Tyler. Freddy als primaire beklaagde en leider van het trio beschouwend, gebruikte de arts haar eigen gezag om iets toe te voegen aan de opgemeten waardes. Zij verklaarde zijn pisgat geschikt voor een invasie van 5,5 mm en zijn kont moet een 35 mm dildo weerstaan.

Alhoewel de arts veel zachter en voorkomender met Charlie was dan met de twee oudere jongens, gilde hij onophoudelijk en huilde van het begin tot het einde van zijn onderzoek. Zo veel dat de arts vreesde dat haar jonge patiënt zich schor zou kunnen maken. Gelukkig was dat niet het geval, maar zijn keel sloot zich aan bij zijn voeten, testikels, penis en anus in ruw en pijnlijk te zijn. Zij besliste de getallen van Charlie niet te verhogen, realiserend dat hij waarschijnlijk eenvoudig de leiding van de twee oudere jongens volgde. Zij vermoedde ook dat hij waarschijnlijk degene zou zijn die de moeilijkste tijd zou hebben om het hoofd te bieden aan de aanstaande beproeving. Een vermoeden dat haar onderzoek snel bevestigde.

Ondanks dat de arts de kleinste sonde die ze had gebruikte en doelbewust elke schaving vermeed, uitte Charlie een ononderbroken stroom van oorverdovende schreeuwen. "Als je met dat lawaai doorgaat zullen we oordopjes nodig hebben," gekscheerde ze met Charlie in een poging hem een beetje te kalmeren.

"Ik kan het niet helpen," antwoordde de hevig huilende Charlie met horten en stoten tussen snikken door, "U doet me erg pijn."

"Je broer heeft zijn onderzoek overleefd, en Tyler ook," antwoordde de kinderarts, "dus jij kan het ook."

"Nee, ik kan het niet," schreeuwde Charlie, zijn snikken tot nieuwe hoogten opvoerend.

"Vertrouw me," moedigde de arts haar jonge pupil aan, "ik heb hier nog nooit een patiënt verloren en ik ga daar nu ook niet mee beginnen."

Charlies hartverscheurende gekrijs verminderde geenszins tijdens zijn voetonderzoek, alhoewel de arts vermeed enige bloeding te veroorzaken. "Kom op," berispte zij de uit de hand gelopen elfjarige mild, "je broer is door dit onderdeel gekomen, en jij doet dat ook."

"Maar, maar," verzette de jankende jongen zich, "U deed zijn voeten heel erg pijn, net als mij."

"Ik moet het," erkende de arts, "het is vereist voor het onderzoek. Maar Freddy's voeten konden ertegen, net als die van jou."

"Maar," antwoordde Charlie nog snikkend, "zijn voeten zijn veel groter dan de mijne."

"Dat is waar," antwoordde de arts. "Maar die van jou zijn groter dan die van Tyler, en de zijne zijn er ook in geslaagd om erdoorheen te komen. Die van jouwe zullen dat ook, je zult het zien."

"Nee, dat zullen zij niet," jankte Charlie als wanhopig antwoord.

"Weet je," antwoordde de arts, "ze hebben het zojuist gedaan, wij zijn ermee klaar. Nu testen we je ballen." Handig kneep zij in het kleine scrotum van de pretiener. De druk was genoeg om nieuwe schreeuwen van nood bij Charlie te veroorzaken, maar merkbaar niet zo krachtig als bij de twee andere jongens. Ze besloot om de weer opgewonden Charlie een klein plezier te doen en besloot de blauwe balhamer niet op zijn testikels te gebruiken.

Charlies anale onderzoek was, hoewel pijnlijk, absoluut minder erg dan Freddy's en Tylers. De luidruchtigheid van zijn schreeuwen was enigszins verminderd, gedeeltelijk door de rauwheid van zijn keel, gedeeltelijk door de pure uitputting veroorzaakt door zijn beproevingen.

"Zo, alles klaar," liet de kinderarts de nog luid schreeuwende Charlie weten, "en zie, je hebt het doorstaan." Gezein de minder ruwe behandeling van de arts was het niet erg verrassend dat Charlie de laagste waardes van het trio had, 3,5 mm urethraal en 25 mm anaal.

"O.k., jongens, kom hiereen, alsjeblieft," instrueerde de kinderarts haar drie pupillen. Zij schonk snel drie glazen water in en zette die op de tafel. Daarna overhandigde zij elke jongen een klein doorzichtig zakje, dat elk twee pillen bevatte, een bruine en een groene. "Ik wil dat jullie nu deze pillen innemen, en verder neem je ze twee keer per dag totdat je tijd als Nudie Juvie voorbij is."

"Wat zijn het?" vroeg Freddy verdacht.

"Oh, alleen maar iets dat jullie helpt je erectie te behouden en de twee oudere van jullie meer sperma laat maken."

"Die mag U ons niet geven," verklaarde Freddy met klem.

"Waarom niet?" vroeg de arts.

"Ik ben met mijn papa in de vitaminewinkel geweest toen hij supplementen heeft gekocht die dat doen."

"Waarschijnlijk sommige van dezelfde stoffen die in deze pillen zitten, wat is daarmee?" vroeg de arts.

"Ik wilde weten waar zij voor waren," antwoordde Freddy, "en las de etiketten toen papa niet keek. Er staat op dat ze niet gebruikt mogen worden door personen onder de achttien."

"Maar ik ben een arts," zei de kinderarts, "en artsen mogen hun patiënten de medicijnen geven die zij het best achten. Soms schrijven wij kinderen middelen voor die niet specifiek voor hen zijn goedgekeurd, zolang zij tenminste niet zijn afgekeurd. En bovendien, de dosis van alles in deze pillen is minder dan in die voor volwassenen."

"Wat zit er nog meer in de pillen?" wilde Tyler weten.

"Wel, er zit een kleine hoeveelheid van een vrij nieuw geneesmiddel in om de Ziekte van Parkinson te behandelen, maar dat ook mannen schijnt te helpen heel snel na een orgasme opnieuw een erectie krijgen en in een kortere tijdsperiode meer orgasmen te hebben. Ook zitten er diverse ingrediënten in de pillen om bloedstroom naar jullie penissen te verbeteren. Dat kan helpen je erectie harder, sterker en langduriger te maken. Tenslotte moeten jullie penissen volgens de regels zo veel mogelijk rechtop zijn. Daarom zit er ook een kleine dosis in van diverse medicijnen die voorgeschreven worden aan mannen met erectieproblemen."

"Niets van die rommel zal ons hard ons maken," verklaarde Freddy zelf bewust.

"Hoe weet je dat?" vroeg de verbijsterde arts.

"Ik heb het op Internet opgezocht," antwoordde Freddy. "Ik heb een website gevonden van een dokter die zei dat alleen de pillen geen stijve maken of ervoor kunnen zorgen dat je een stijve houdt."

"Dat is waar," gaf de arts toe. "De man moet nog op een of andere seksueel opgewonden worden om een erectie te krijgen, maar de pillen maken dat gemakkelijker om te doen. En eenmaal stijf, zullen de 'ED'-pillen, zoals zij genoemd worden, ervoor zorgen dat de erectie harder en langduriger is, net als wij proberen met jullie te doen. Maar ja, je hebt gelijk, als de man ejaculeert, of klaarkomt zoals jij zou zeggen, zal zijn erectie meestal verdwijnen. Maar zeker als er wat tijd voorbij gegaan is, kunnen vele mannen weer tot een nieuwe erectie gestimuleerd worden. En zoals ik zei, één van de medicijnen die wij jullie geven zal die die tijd korter maken."

"Dus, als ze ons toch niet altijd hard laten zijn, waarom geeft U ze ons dan?" drong Freddy aan in zijn zoektocht naar begrip.

"Omdat bij kinderen van jullie leeftijd de effecten van de pillen je waarschijnlijk veel vakeer hard laten zijn dan zacht," verklaarde de arts.

"Hoe?" vroeg Freddy, nog niet tevreden met de verklaring.

"In normale omstandigheden is er niet veel voor nodig om de meeste jonge jongens van jullie leeftijd een erectie te laten krijgen," antwoordde de kinderarts. "De pillen maken jullie veel gevoeliger en ontvankelijker voor stimulatie maken dan normaal. Er is een goede kans dat zelfs een gering briesje of een lichte aanraking een erectie zal veroorzaken. En zoals ik zei, jullie zullen de erectie waarschijnlijk langer behouden."

"Wat als die pillen bij ons niet werken?" stelde Freddy een andere vraag.

"Wel," antwoordde de arts, "er zijn medicijnendie wij direct in de penis kunnen inspuiten om een langdurige erectie te veroorzaken. En medicijnen die wij in de testikels inspuiten om de spermaproductie te verhogen. Maar jullie willen vast niet dat één van beiden met jullie moet gebeuren, want het is allebei zeer pijnlijk. Mijn advies is je pillen in te nemen en alles te doen wat je kunt om zo vaak en zo langdurige mogelijk een erectie te hebben." De arts vond het niet noodzakelijk de jongens te informeren dat dergelijke injecties in geen geval door de rechtbank toegelaten zouden worden. Of aan de andere kant dat de rechtbank het doorboren van hun penissen en scrotum met spelden en naalden van verschillend formaat zou toelaten. Het weglaten van de eerste verhoogde de motivatie van de jongens om zo veel mogelijk een erectie te hebben en zo vaak mogelijk te ejaculeren; het weglaten van de tweede zou hun ontzetting en onzekerheid vergroten als de eerste grote scherpe dingen bij hun geslachtsdelen werden geplaatst.

"Maar waarom zeggen die reclamespots dan dat een stijve die langer dan vier uur duurt een medisch noodgeval is?" drong Freddy aan, vastbesloten om een uitweg te vinden voor tenminste enkele van zijn aanstaande openbare vernederingen.

"Zelfs met de pillen," de arts vernietigde Freddy's laatste hoop "heeft onze ervaring aangetoond dat je toch van tijd tot tijd zacht zult worden, weliswaar niet voor erg lang. Maar je zult vaak genoeg zacht zijn zodat er geen problemen komen."

"Dank u," zei Freddy, ongelukkig over alles wat hij net gehoord had.

"Graag gedaan," zei de arts. "Neem nu je pillen." Met enige tegenzin in het vooruitzicht van de waarschijnlijke vernederende en beschamende resultaten volgden alle drie de jongens die instructie op.

Toen de pillen doorgeslikt waren gaf de arts opdracht dat alle drie jongens de moesten beginnen te masturberen.

"Waarom?" eiste Tyler te weten, verontwaardigd over deze laatste belediging van zijn eerbaarheid, alle schijn van moed was weer verdwenen.

"Ja, waarom?" echode Charlie angstig en bevend.

"Alstublieft, laat ons dat niet doen," was Freddy's dringender smeekbede.

"Jongens, doe wat je gezegd wordt," eiste één van de bodes, "nu!"

Toen de jongens schaapachtig met hun vernederende taak waren begonnen, besloot de arts een verklaring te geven. "Wij moeten ervoor zorgen dat alles daarbeneden werkt."

"Waarom?" gromde Freddy, "U weet het toch al, wij zijn vandaag al afgerukt."

"De regels schrijven voor dat ik het zelf moet zien," antwoordde de arts. "Het is belangrijk de rechtbank weet dat als je in een programma als De laatste staande jongen terecht komt, datgene wat je tussen je benen hebt je echt een kans geeft om laatste te zijn die staat."

Net als op de parkeerplaats duurde het niet lang voordat alle drie de jongens hun huiverende climaxen bereikten. Evenals eerder was Charlie droog, bedekte Tyler zijn eikel met een heldere laag en witte Freddy zijn buik.

"Zeer goed," merkte de arts op.

* * *

"Jongens," beval Rechter Nichols, "ga voor mijn bureau staan en kijk naar je ouders." Snel deden alle drie de jongens dit, hun stijven recht omhoog. Blijkbaar waren de voorspellingen van de arts correct, want ze waren alle drie al iets meer dan tien minuten onophoudelijk recht, ondanks hun zeer recente climaxen in de onderzoeksruimte.

"Moeders," beval Rechter Nichols daarna, "kom naar voren en ga voor uw zonen staan." De moeders deden dit. "Het is tijd dat U Uw zonen in de hand neemt, letterlijk. Begint U hen alstublieft te masturberen. Mevr. Kershaw, U kunt Charlie als eerste doen."

"Kan ik dit overslaan," vroeg mevr. Kershaw, "dit maakt me zeer ongemakkelijk."

"Mij ook," zei mevr. Rogers. "Niet om de seks zelf, maar om het met hem te doen."

"Ik weet dat het U ongemakkelijk maakt," antwoordde Rechter Nichols, "maar het is noodzakelijk. Eén van de problemen die de Nudie Juvie de programma's elders zijn tegengekomen is de ouderlijke tegenzin actief betrokken te zijn in de meer intieme delen van het programma. Te veel ouders vermijden de privédelen van hun kinderen onder handen te nemen, sommigen vermijden zelfs om te kijken als anderen het doen."

"Edelachtbare," zei meneer Kershaw, "als advocaat van de jongens, vraag ik waarom dergelijke begrijpelijke tegenzin door de ouders een probleem is?"

"Om verscheidene redenen, raadsman," antwoordde Rechter Nichols. "Het lijkt een signaal af te geven dat de ouders het programma en de gerechtelijke bevelen niet ondersteunen en dat zij die niet ernstig nemen. Vertrouwelijk seksuele contact door ouders, en kinderen voor wat dat aangaat, verhoogt de beschaamdheid en de vernederende aspecten van het programma, daarmee de voordelen op lange termijn verbeterend. En dergelijk contact neigt de ouder-kind relatie te versterken, die beiden dichter bij elkaar brengt en de frequentie en de ernst van toekomstig wangedrag verminderd."

"Als therapeut, lijkt me dat zinnig te zijn," bevestigde meneer Rogers.

"Mij ook," zei mevr. Rogers terwijl zij de lul van de blozende Tyler begon te masseren. "Bovendien, als je in Rome bent, doe dan als de Romeinen."

"De klinkt redelijk voor mij," verklaarden mevr. Kershaw nu minder aarzelend terwijl zij Charlie begon af te rukken.

"De voorschriften in dit county zijn," verklaarde Rechter Nichols, "dat wanneer een kind Nudie Juvie is, elke ouder minstens drie keer per dag intiem contact met de geslachtsdelen van dat kind moet hebben. Alle drie contacten moeten resulteren in seksuele opwinding van het kind en tenminste één ervan moet een orgasme bij het kind teweegbrengen. Bezwaren, meneer. Kershaw?"

"Nee, edelachtbare," antwoordde M. Kershaw, "de redenatie van de rechtbank lijkt me zeer doordacht."

"Ik beveel," ging Rechter Nichols verder, "dat deze bepaalde regel ook moet worden nageleefd als de jongens thuis in Lakeland zijn."

"Dat zou geen probleem moeten zijn," meende meneer Rogers, "omdat zij dan ook de hele tijd naakt moeten zijn."

"Dank U, meneer Rogers," antwoordde de rechter. "En bedankt voor Uw vele goede suggesties gedurende de afgelopen week toen U bij ons was."

"Graag gedaan," antwoordde meneer Rogers lichtelijk in verlegenheid gebracht.

"Sinds hij bij de rechtbank werkt," zette Rechter Nichols haar lof voort, "heeft meneer Rogers zijn deskundigheid als kinderpsycholoog gebruikt om vele prachtige aanbevelingen aan dit hof te doen, vooral wat betreft manieren om de beschaamdheid en de vernedering te vergroten. Wij hebben er veel van overgenomen en mijn volgende bevel is er één van, dat vanaf heden op alle Nudie Juvie kinderen van toepassing is."

Dicht bij zijn orgasme kon Tyler het niet helpen benieuwd te zijn welke angstaanjagende kwelling zijn vader verzonnen had. Hij hoefde niet lang te wachten.

"Jongens, aandacht," zei de rechter, "dit is zeer belangrijk. Telkens als je een orgasme hebt, het maakt niet uit waar je bent of wie er in de buurt is, dan roep je heel luid 'ik spuit.' Geen uitzonderingen, begrijpen jullie dat?"

"Ja, mevrouw," zei Charlie onmiddellijk gevolgd door een luid, "ik spuit!" omdat hij huiverde in een beschamedd intens droog orgasme.

Charlie stond nog te dansen toen een zeer beschaamde Tyler zijn eigen "ik spuit!" schreeuwde. Dit maal bedekte hij niet alleen zijn eigen lul met een laagje, maar schilderde hij ook de hand van zijn moeder met zijn heldere kleverige vloeistof.

"Blij te zien dat jullie allebei voldeden," merkte de rechter op. "De straf voor elke keer dat je een orgasme niet aankondigt is een openbaar pak slaag. Je ouders of leraren kunnen dat overal waar zij willen geven, of wanneer je in dit county bent, kunnen zij ervoor kiezen om je naar één van onze strafpaviljoens te brengen of te sturen. Is dat duidelijk?"

Toen alle drie de jongens bevestigden dat ze het begrepen hadden, instrueerde Rechter Nichols mevr. Kershaw te beginnen met Freddy's masturbatie.

"Volgende voorwaarde," ging de rechter verder met haar strafmaatregelen, "totdat je je hele Nudie Juvie tijd uitgediend hebt, moet je elke een openbaar pak slaag krijgen. In Benjamin County moet dat in het strafpaviljoen gebeuren. In Lakeland in een openbare plaats naar keuze van je ouders. Dit verplichte pak slaag komt bij elk ander pak slaag waartoe je ouders of leraren beslissen dat je verdient en bovenop het pak slaag als straf voor het overtreden van de regels zoals bijvoorbeeld het niet aankondigen van je orgasmen."

"ik spuit!" proclameerde Freddy met een zeer rood hoofd luid aan de rechtszaal net toen de rechter haar aankondiging van het pak slaag als straf beëindigd had. Weer een keer schilderde hij een vloer wit, voor de eerste maar niet voor de laatste keer door de hand van zijn mam.

"Een ander zeer belangrijk voorschrift," ging Rechter Nichols verder, "is dat jullie zo veel mogelijk in openbaar moet zijn en zo vaak en zolang je kan een erectie moet hebben."

"Als verduidelijking," vroeg meer Kershaw, "wat wordt beschouwd als in het openbaar?"

"Technisch gesproken, volgens de voorschriften is dat elke plaats waar minstens twee geklede mensen hen kunnen zien. Dat omvat thuis en in de huizen van andere mensen. Echter de voorschriften vereisen ook dat minstens zes uur per dag in de gemeenschap doorgebracht moet worden, zoals op school, in het winkelcentrum, in een park, of in de buurt buitenspelen."

"Dank u," antwoordde meneer Kershaw.

"Als je niet genoeg tijd in het openbaar doorbrengt of vaker geen erectie hebt dan wel, zul je extra straf krijgen," waarschuwde de rechter. "Onder andere kan dat een extra openbaar pak slaag en meer Nudie Juvie tijd zijn."

"Wat beschouwt U als te vaak geen erectie?" vroeg meneer Kershaw ten voordele van zijn jonge cliënten. Wat hem betrof, zou het het verdiende loon voor de jongens zijn als ze altijd hard moesten zijn als ze niet sliepen.

"Het voorschrift is," verklaarde de rechter, "een erectie voor tenminste zestig percent van de tijd gedurende elke willekeurige periode van drie uur. Wij vereisen niet om een geschreven tijdverslag, gebruik eenvoudig Uw eigen oordeel of zij heet naleven of niet. Als de politie vindt dat zij in overtreding zijn, zullen zij dat aan mij melden voor verdere straf. Als U ze betrapt, kunt U het aan mij melden of, als U wilt, Uw eigen straf opleggen indien U dat daarna maar aan de griffier van de rechtbank laat weten."

"Wij en de meisjes zullen ervoor zorgen zij in het naleven," verklaarde mevr. Rogers.

"Dank u," zei Rechter Nichols.

"Graag gedaan," antwoordde mevr. Rogers.

"De wet vereist," ging de rechter door met het opstapelen van de vernederingen, "dat alle Nudie Juvies tenminste twee maal per dag op een openbare plaats en in het volledig zicht van minstens vijf geklede personen masturberen tot een orgasme. Evenals met de andere regels, betekent de overtreding ervan een extra straf."

"Wij zullen ervoor zorgen dat zij voldoen," verzekerde mevr. Kershaw aan Rechter Nichols.

"Het volgende voorschrift," zei de rechter, "orale seks met andere kinderen is verplicht voor alle Nudie Juvie jongens. Minstens twee keer per dag moeten jullie een ander kind doen tot hij of zij een orgasme bereikt en minstens twee keer per dag moeten zij orale seks van een ander kind ontvangen tot een orgasme bereikt wordt. De mond van de gever moet op het geslachtsdeel van de ontvanger blijven tot de ontvanger zijn orgasme heeft beëindigd. Sperma mag niet worden uitgespuwd, niets daarvan, alles moet doorgeslikt worden."

"Ik zie hierbij een probleem," zei meneer Kershaw.

"Wat dan?" vroeg Rechter Nichols.

"Hoe moeten zij aankondigen dat ze gaan spuiten als het geslachtsdeel van een kind in hun mond zitten'?" vroeg meneer Kershaw.

"Wanneer zij een ander kind orale seks geven, is dat een uitzondering op het voorschrift om een orgasme aan te kondigen," antwoordde de rechter. "Om verder te gaan, jullie mogen alleen orale seks geven aan en ontvangen van kinderen tussen de 6 en 15 jaar. Het maakt niet uit hoe vaak zij op een dag al gegeven of ontvangen hebben, Nudie Juvie jongens moeten altijd orale seks hebben met iedere Nudie Juvie jongen die er om vraagt."

"Waarom is dat?" vroeg meneer Bradley namens zijn collega en jonge cliënten. Met het inhuren van de heer Kershaw was van plan van zijn firma om het vertegenwoordigen van jeugdige wetsovertreders en ondertoezichtstellingen tot één van hun specialiteiten te maken.

"Zodat elke jongen een eerlijke kans heeft om eraan te voldoen," antwoordde Rechter Nichols. "Er zijn nu eenmaal niet zo veel Nudie Juvie jongens tegelijkertijd, op dit ogenblik zijn er met inbegrip van deze drie maar drieëntwintig in het hele county. En nog negen meisjes."

"Dank U," zei meneer Bradley.

De rechter zette haar instructies voort, "Ouders en anderen verantwoordelijk voor Nudie Juvie meisjes of gemeenschapsbezit-jongens mogen hen opdracht geven om orale seks met jullie te doen als gever of als ontvanger, of allebei, maar alleen als jullie of je ouders of leraren erom vragen. Jullie mogen ook orale seks hebben met een ander kind in de leeftijdsgroep van 6 tot 15, op voorwaarde dat zij en hun ouders of andere persoon verantwoordelijk voor hen accoord gaan. Tenslotte, dagelijks moeten minstens de helft van de kinderen die jullie doen en minstens de helft die het bij jullie doen, jongens zijn. Elke overtreding van een deel van dit voorschrift betekent een openbaar pak slaag, een vermeerdering van het aantal vereiste keren per dag dat je orale seks moet doen met één en mogelijk meer Nudie Juvie tijd en wellicht ook plaatsing in een speciaal programma."

"Dit zal zeker een probleem in Lakeland zijn," voorspelde mevr. Rogers.

"Niet echt," zei Rechter Nichols, "aangezien ik het orale seksvoorschrift opschort als U in Lakeland bent. Maar voor het geval dat wilt dat je jongens thuis hun techniek op elkaar oefenen, zal ik een bevel uitschrijven dat dat toelaat maar niet verplicht."

"Wat is orale seks?" vroeg Charlie, "en wat betekent geven en ontvangen?" Hij had een vaag idee, maar wilde zeker zijn dat hij het goed begreep. Hij was er niet op uit om nog meer problemen te krijgen.

"Ik zal je dat later uitleggen," zei meneer Kershaw tegen zijn zoon.

"Voorts," zei Rechter Nichols, " zie ik in het rapport van de arts de heibel die jullie drie, vooral jij Tyler, gemaakt hebben over haar anale onderzoek. Daarom geef ik opdracht dat elk van jullie minstens één keer per dag anale penetratie ondergaat met een dildo, plug of de penis van een andere jongen. Net als met orale seks, moet de andere jongen tussen zes en vijftien jaar zijn. Als hij Nudie Juvie of gemeenschappelijk bezit is, mag zijn ouder of andere persoon aan wie hij toevertrouwd is hem opdracht geven om het te doen, zelfs als hij niet wil. Voor alle andere jongens mag dit alleen worden gedaan als zowel hij als zijn ouder of persoon aan wie hij toevertrouwd is accoord gaat. Elke penetratie moet minsten zolang duren tot je spuit. Als de penis van een andere jongen erin wordt gedaan, moet hij ook klaarkomen voordat hij de penetratie mag beëindigen. Alles wat erin geduwd wordt mag niet groter zijn dan wat de arts bepaald heeft en mag niet meer dan 6 mm dunner zijn, dat geldt niet voor penissen. Ouders, gebruik alstublieft dildos en pluggen zo dicht mogelijk bij de maximum grootte. Dit bevel is van toepassing in Lakeland omdat het gemakkelijk genoeg zou moeten zijn om het in uw huizen te verwezenlijken. Zijn er nog vragen?"

"Geen, edelachtbare," zei meneer Kershaw.

"Vaders," beval Rechter Nichols, "het is Uw beurt. Begin Uw zonen te masturberen." De twee vaders deden dit, meneer Rogers deed Tyler en meneer Kershaw Charlie.

"Tenslotte, jongens," zei Rechter Nichols, "heb ik zorgvuldig de verklaringen bestudeerd van jullie ouders over hoe ernstig zij deze kwestie beschouwen, en jullie gedrag de afgelopen maanden, en jullie slechte houdingen in het algemeen."

"ik spuit!" interrumpeerden Tyler en Charlie bijna eenstemmig de rechter. Toen de roodhoofdige Charlie zijn allerlaatste ejaculatiedans beëindigde, begon meneer Kershaw onmiddellijk de veel grotere lul van Freddy af te rukken.

"Ik stem in met de aanbevelingen van jullie ouders," hervatte de rechter, "dat het jullie alle drie zeer veel ten goede zal komen als je aan een speciaal programma deelneemt. Daarom plaats ik jullie alle drie in De laatste staande jongen van morgenmiddag." De rechter besprak daarna gedurende een paar minuten de details van haar diverse bevelen.

"ik spuit!" De schreeuw van Freddy besloot de zitting omdat de rechter gelijk haar instructies aan de ouders besloot.

* * *

"Ik wil geen pak slaag," klaagde Charlie huilend toen de twee families de drie blokken naar het meest dichtbijgelegen strafpaviljoen liepen. Op ouderlijk bevel waren alle drie de naakte jongens druk zich bezig af te rukken, alle drie met een rood hoofd.

"Da's jammer dan," antwoordde mevr. Kershaw, "je krijgt er sowieso één, of je het leuk vindt of niet."

"Wij moeten de rechter gehoorzamen," merkte mevr. Rogers op. "Bovendien zat dit er voor jullie drie al een hele tijd aan te komen."

"Maar," voegde Freddy zijn protest toe terwijl hij voortdurend zijn pijnlijke wordende lul masseerde, "Ik dacht psychs niet geloofden in het slaan van kinderen."

"Wel, sommige psychs, zoals jij ons noemt, beginnen daar anders over te denken," zei mevr. Rogers.

"Waarom?" vroeg Tyler, zich in de strijd mengend zonder zijn langzame massage van zijn al licht pijnlijke lul te verminderen, "Ik hoorde op het journaal dat het slaan van kinderen hen banger en agressiever maakt."

"Ja, dat kan er gebeuren," zei meneer Rogers goedkeurend. "Maar wanneer een pak slaag en andere pijnstraffen goed worden toegepast en behoorlijk gecontroleerd, is gebleken dat zij zeer efficiënt zijn in het wijzigen en inperken van slecht gedrag."

"Het is een geval dat de goede effecten belangrijker zijn dan de slechte effecten," zei mevr. Rogers.

"En," voegde meneer Rogers toe, "wij hebben manieren om die slechte effecten in voordelige te veranderen."

"Tenslotte" merkte mevr. Rogers op, "hebben ouders als duizenden jaren geslagen en op de een of andere manier schijnt de maatschappij erin geslaagd te zijn dat tamelijk goed te overleven met vele goed aangepaste volwassenen. Zelfs diegenen die als kind geslagen zijn, zoals jullie drie gaan worden."

"Wat dan over al die andere mensen die onze privédelen aanraken?" vroeg Tyler "Op school hebben ze gezegd dat het verkeerd was dat te doen en dat we het moeten melden."

"Ja," was Charlie het eins, zijn kleine hand werkte aan zijn kleine lul, " onze privédelen horen privé te zijn."

"Behalve," merkte meneer Kershaw op, "dat jullie geen privédelen meer hebben, ze zijn nu openbaar."

"De school heeft in het algemeen gelijk," was meneer Rogers het vriendschappelijk eens met de jongens. "Tenminstens als zij het hebben over aanrakingen of gedwongen seks tegen jullie wil door iemand of elk seksueel contact met volwassenen."

"Wij willen niet dat iemand ons daar aanraakt," verklaarde Freddy met klem. "En jullie volwassenen hebben ons afgerukt. Waarom vind U dat goed en doet U dit als het zo slecht voor ons is?"

"Omdat," verklaarde meneer Rogers geduldig, "net als een pak slaag, als het op een gecontroleerde manier als straf toegepast wordt, het veel meer goed doet dan kwaad."

"En," beëindigde mevr. Rogers de discussie, "als bij een pak slaag, kunnen wij de slechte effecten in goede veranderen."

* * *

De jongens hoorden het gillen en schreeuwen al voor ze het paviljoen zagen. De snikkende en bevende Charlie had al zijn krachten nodig om niet nog een keer te pissen, ondanks zijn naderend orgasme. Freddy's waren benen als rubber, gedeeltelijk door het sperma dat eruit wilde barsten, gedeeltelijk door de angst. De niet langer moedige Tyler was doodsbang dat hij tegelijk zich zou ontlasten en ejaculeren. Gelukkig redden ze het alle drie tot aan het paviljoen zonder zich nog meer te beschamen bovenop de beschaamdheid van hun openbare naaktheid en hun harde lullen. Jammer genoeg bereikten ze alledrie het orgasme precis toen zij binnengingen, de één onmiddellijk gevolgd door de andere.

"ik spuit!" klonk Charlies bevende stem en kreeg aandacht van de menigte terwijl zijn lichaam nogmaals gepijnigd werd door een droog orgasme.

"ik spuit!" echode Tyler zijn eigen beschaamdheid toen hij de heldere vloeistof weer op zijn hand spoot.

"ik spuit!" maakte Freddy het unaniem toen verscheidene klodders wit uit zijn lul op de grond spatten.

"Goed, jullie dachten allemaal aan de voorschriften," merkte meneer Rogers op.

"En denk eraan," vergrootte mevr. Rogers de ellende van de jongens, "jullie moeten dat vandaag nog een paar keer doen."

"Zullen wij ze inschrijven?" vroeg meneer Rogers.

Toen de families Rogers en Kershaw naar de registratietafel liepen zagen zij de huilende Austin, zijn naakte billen helder rood, op een klein rond platform staan aan de zijkant van paviljoen. Andere geslagen jongens en meisjes van diverse leeftijden met rode billen stonden op andere platforms, een constante stroom toeschouwers onderzocht zowel hun voor als achterkanten.

De tafel stond dichtbij het podium waarop de pak-slaag-machines stonden. Bij dat podium wachtte de snikkende Kyle op zijn beurt voor de machine-aangedreven riemen. Riemen die op dit moment de billen van de vier Nudie Juvie meisjes openreten die die middag ook in de rechtbank waren geweest. Vastgezet door hand- en voetboeien, gebogen over een balk, met hun benen wijd uitgespreid, konden de meisjes niets anders doen dan hun steeds erger wordende lijden verdragen. Hun gegil werd luider en luider terwijl de riemen keer op keer op hun zere en pijnlijk hete billen neerdaalden. Riemen die voor de twee oudere meisjes iets dikker waren dan voor de jongere twee. Het gegil nam tot oorverdovende intensiteit toe wanneer de riemen zo nu en dan de brede open kutjes van de vier meisjes raakten. Weinig minder intens was het gegil wanneer de uiteinden van de riemen hun weg vonden in gapende anussen van de meisjes. Over het geheel kregen zij dertig slagen, de jongste twee elk twee op hun vagina's en hun anussen, de oudste twee ontvingen er elk één meer op die zeer tere en nu zeer pijnlijke plaatsen.

"Nu we hier zijn," merkte mevr. Rogers op, "kunnen we gelijk eens zien wat we kunnen doen om minstens één van hun blow-jobs gedaan te krijgen."

"Ik wil echt niet dat Freddy en Charlie elkaar doen," zei mevr. Kershaw.

"Waarom niet?" vroeg meneer Rogers. "Je hoorde wat Judy zei over wat contact tussen broers en zussen toevoegt aan de verlegenheid en de vernedering. Het is mijn professioneel advies dat zij gelijk heeft, vooral als het in het openbaar gebeurt."

"Dat bedoel ik niet," antwoordde mevr. Kershaw. "Het is hun verschil in grootte en ik denk dat het niet eerlijk is dat er maar één in de mond van ander kan spuiten."

"Wel, Charlie kan natuurlijk altijd Tyler doen," merkte meneer Kershaw op. "Hun lullen zijn bijna even groot."

"Dat is o.k. voor ons," zei mevr. Rogers.

"Maar," had mevr. Kershaw bezwaar, "Ty kan spuiten, Charlie niet."

"Liefje," antwoordde meneer Kershaw, "in deze situatie zul je moeten accepteren dat de dingen niet altijd zo gelijk of eerlijk gaan als je zou willen."

"Ik heb een gedeeltelijke oplossing," zei Kyle's moeder, die een deel van het gesprek had gehoord. "Omdat hij Nudie Juvie heeft moet Kyle ook oraal doen. Waarom laten wij hem en Freddy elkaar niet doen, zij zijn beide schieters."

"Perfect," zei mevr. Kershaw. "Maar dan blijven Charlie en Tyler nog over."

"Geen probleem," zei een vader die zijn twee naakte rood-gestreepte rood-kontige huilende zonen voor zich uit duwde. "Gebruik deze twee, zij hebben er vandaag nog geen één gedaan."

"Dank u," zei mevr. Kershaw.

"Ja, dank u," zei mevr. Rogers.

"Deze," zei de man, wijzend naar zijn blozende oudste, "is Thomas. Tommy is twaalf en zoals ik vandaag te weten kwam druppelt er een beetje vloeistof uit wanneer hij klaarkomt." Tommy's lul was een heel klein beetje groter dan Charlie's, zijn ballen iets kleiner dan Tylers. Een paar dunne sprietjes schaamhaar versierden zijn kruis.

"Leuk je te ontmoeten, Tommy," zei Megan terwijl zij de stijve lul van de jongen vastgreep. Aangezien hij een rode Nudie Juvie polsband droeg wist zij dat haar streling volgens de voorschriften en volkomen toelaatbaar was. Zij begon nu absoluut van het idee te houden om hiernaartoe te verhuizen, zolang als zij zelf maar niet in het strafpaviljoen terecht kwam of tot Nudie Juvie gemaakt werd.

"En deze," de man wees op zijn jongste, "is Gregory. Greg is tien en nog heel erg droog."

"Hallo, Greg," zei Sarah terwijl zij zijn absoluut kleine jongens geslachtsdelen aanviel.

"Hé, mag ik ook nog," eiste Valerie. "Vriendinnen delen, weet je wel."

"Ik kan me niet herinner U vanmiddag in de rechtbank gezien te hebben," merkte meneer Rogers op.

"Nee, wij waren in de ochtendzitting met deze twee kleine misdadigers."

"Oh?" vroeg meneer Kershaw.

"Ze zijn gepakt toen ze probeerden om een paar stripboeken te stelen."

"Maar," vroeg Freddy bezorgd over zijn aanstaande mondelinge prestaties en hopend die zo lang mogelijk uit te stellen, "als zij naakt waren zoals ze verondersteld worden te zijn, waar kunnen ze die boeken dan verbergen?"

"Zij waren van school op weg naar huis," antwoordde de man, "en hadden dus hun rugzakken. Kunt je voorstellen, alles wat ze dragen zijn schoenen, sokken en een rugzak en dan proberen zij winkeldiefstal te plegen?"

"Ik dacht," zei Charlie, "dat de smerissen gezegd hadden dat winkeldiefstal dooe kinderen hier niet meer voorkwam."

"Nee, stommeling," verbeterde Freddy zijn broer, blij over de verdere vertraging, "zij zeiden dat het minder vaak gebeurde, niet dat het helemaal niet gebeurde."

"Ik ben niet stom, stop me zo te noemen!" schreeuwde Charlie verhit tegen zijn broer.

"Ben je wel, domme idioot," antwoorde Freddy, even zijn toestand en de aanwezigheid van zijn ouders vergetend, "jij zegt altijd stomme dingen."

"Freddy," berispte zijn moeder, boos maar hem wel onder controle hebbend, "verontschuldig je onmiddelijk aan je broer."

"Het spijt me, Charlie," Freddy probeerde onmiddellijk om zijn vader en zijn broer te bedaren. Hij wilde niet meer problemen komen dan waarin hij al was. "Het spijt me, papa," voegde hij er voor de goede orde aan toe.

"Het zal je spijten als je niet stop met die voortdurende beledigingen van je broer," waarschuwde meneer Kershaw. "Of het houdt meteen op als wij hier wonen, of je zult heel wat tijd besteden met tochtjes naar dit strafpaviljoen en gemeenschappelijk bezit zijn. Maak ik me volkomen duidelijk?"

"Ja, papa," antwoordde Freddy bevend. Hij wist niet wat er met zijn ouders was gebeurd. Een maand geleden zouden zij zijn wens om niet in het openbaar naakt te zijn geëerbiedigd hebben. Een maand geleden was een pak slaag niet eens een optie. Een maand geleden zouden ze hem gezegd hebben dat hij moest op houden met het plagen van zijn broer, maar er vervolgens niets meer aan gedaan hebben. Nu wilden zij hem de hele tijd naakt laten rondlopen. En erger nog, ze waren bereid om zijn billen elke dag van de week gloeiend heet te laten slaan en om zijn niet-langer-meer-privédelen ruw te laten behandelen door elk kind en de helft van de volwassenen in de stad.

"Zo," zei meneer Rogers, nu de commotie tussen de broers Kershaw geregeld was, "ik neem aan dat Tommy en Greg als Nudie Juvie eindigden voor hun poging tot diefstal?"

"Ja," antwoordde de man," maar alleen omdat ik er gisteren erop aandrong dat wij naar de rechtbank gingen. Mijn vrouw en ik zullen diefstal of ander onwettig gedrag van deze twee niet tolereren. Omdat het de eerste keer is was alles wat de opname wilde doen hen voor drie dagen gemeenschappelijk bezit maken, hen vijf uur werkstraf geven en naar de klas voor winkeldieven sturen."

"Dat lijkt me streng genoeg," zei mevr. Kershaw, "in overweging nemend dat die stripboeken waarschijnlijk maar een paar dollars waard waren en het hun eerste keer was. Het klinkt meer als eenvoudige kinderlijke onvolwassenheid dan weloverwogen misdadig gedrag."

"Ik ben het ermee eens dat het vooral kinderlijk was," zei de man, "maar zoals ik zei wij zullen dergelijk onwettig gedrag van onze jongens niet tolereren. Zij weten het beter. Gelukkig zag rechter Nichols vanmorgen het op onze manier en maakte tot voor vijf dagen tot Nudie Juvies plus de klas voor winkeldieven. In de kiem smoren, zoals zij zei."

"Over smoren gesproken," zei mevr. Rogers, "is het niet tijd deze jongens elkaar beginnen te zuigen."

"Ja, dat is zo," zei mevr. Kershaw goedkeurend.

"Vind ik ook," ging ook Kyle's moeder akkoord.

"En ik ook," zei de vader Tommy en Greg.

Snel lagen de jongens op het gras in positie negenenzestig. Zij werden omgeven door een kring van toeschouwers. Freddy was gepaard met Kyle, Tyler met Tommy, en Charlie met Greg.

"Waar wachten jullie op, jongens?" vroeg meneer Rogers, "neem die lullen onmiddelijk in jullie monden." Met tegenzin verzwolgen zes monden zes penissen. Tyler trok zich onmiddellijk van Tommy terug met een weerzinwekkende blik op zijn gezicht. "Tyler," schreeuwde zijn papa luid genoeg om halverwege in de straat gehoord te worden, "neem die lul weer in je mond!" Bang om ongehoorzaam te zijn aan dit bevel liet Tyler opnieuw Tommy's harde piemel voorbij zijn lippen over zijn tong glijden.

"Nu," beval mevr. Rogers, "allemaal blijven likken en zuigen tot jullie allemaal klaargekomen zijn. Wij zullen je vertellen wanneer je op mag houden."

"En Freddy, denk eraan," zei mevr. Kershaw, "niet uitspuwen."

"Kyle, dat geldt ook voor jou," waarschuwde zijn moeder.

"Vergeet jij het ook niet, Tyler," waarschuwde mevr. Rogers.

"Of jij, Tommy," herhaalde zijn vader het voorschrift van de rechter.

Aangemoedigd door ononderbroken ouderlijke vermaningen om een snel woest tempo te houden, werkten alle zes jongensmonden spoedig zeer krachtig over de piemels van hun partners. De snel pulserende piemels vereisten dringend een climax. Terwijl het schouwspel verderging ontsnapte onwillige gekreun van ongewenst genoegen aan de lippen van alle jongens.

Greg was de eerste met een orgasme, een krachtig huiveringwekkend droog orgasme dat de tienjarige volledig overweldigde. Voordat Greg halverwege zijn climax was, explodeerde een bijna even sterke droog orgasme door Charlie's schokkende lichaam. "Charlie, Greg, niet ophouden," herinnerde mevr. Kershaw de nog spuitende jongens, "blijven zuigen."

Terwijl de orgasmen van de jongste twee jongens afnamen, kwamen Tyler en Tommy in het centrum van de belangstelling te staan. Ze maakten elkaars tongen vrijwel gelijktijdig nat met kleine hoeveelheden kleverig zaad. Tyler merkte dat Tommy's lozing een dikker gevoel gaf dan zijn eigen. "Doorgaan," herhaalde mevr. Kershaw haar eerdere bevel.

Ondanks zijn wanhopige inspanningen om te vermijden dat hij zich op een dergelijke manier zou beschamen, kon Freddy het niet langer tegenhouden en liet een lading van zijn witte zoute sperma los in Kyle's mond. Een paar later seconden later gaf Kyle onvrijwillig de twijfelachtige gunst terug.

Tyler en Tommy jammerden nu, meest niet van genoegen maar door de ongemakkelijke pijn die veroorzaakt werd omdat hun partners mond nog steeds aan hun nu zeer gevoelige net klaargekomen lullen zoog. Toen mevr. Kershaw op het punt stond een halt te roepen, schudden Charlie en Greg door de schokken van hun tweede orgasme in vijf minuten. Droge orgasmen bijna zo explosief als hun eerste een paar minuten geleden. "O.k., jongens, stop maar en ga op je voeten staan," Mevr. Kershaw verleende de jongens uiteindelijk wat veel gewilde opluchting van een ander soort.

"Dat was groots," grijnsde een stralende Megan, "en bedenk eens, je moet het vóór het eind van de dag opnieuw doen."

"Kop dicht!" schreeuwde Freddy naar zijn vriendin, een vriendin die hij nu bepaald ergerlijk vond.

"Freddy, verontschuldig je onmiddellijk," eiste zijn vader. "Ik ben jouw grote mond zat, je houd er nu mee op. Ik ga met Judy praten over het verlengen van jouw Nudie Juvie tijd."

"Het spijt me, Megan, het spijt me, papa," verontschuldigde Freddy zich, hopend dat het genoeg zou zijn om zijn papa van het gesprek met de rechter te weerhouden.

* * *

Later die avond in het hotel beklaagde de naakte Tyler zich aan zijn twee vrienden, "Man, dat slaan deed hartstikke zeer."

"Echt waar," zei Freddy. "Vooral toen die riem mijn ballen en mijn gat raakte. Ze doen nog steeds zeer, mijn kont ook."

"Ja, vertel mij wat," antwoordde Tyler. "Bij mij doet het ook nog zeer. Ik wed dat wij nog rood en pijnlijk zijn als we vanavond na het eten ons volgende pak slaag krijgen."

"Ik wil geen andere pak slaag," huilde Charlie. "Deze doet nog te veel pijn."

"Het zal wel moeten," adviseerde Freddy zijn jongere broer. Dit maal, zelfs hoewel er geen ouders in de buurt waren, lette hij er zorgvuldig op dat hij zijn broer niet uitschold.

"Waarom?" vroeg de alweer betraande Charlie.

"Omdat je mam en pap gehoord hebt," antwoordde Freddy. "Die eerste keer was ons Nudie Juvie pak slaag, de volgende is onze straf omdat we ons niet naakt uitgekleed hebben toen mam ons dat zei op de parkeerplaats."

" Dezelfde reden gaf mijn papa," bevestigde Tyler zijn gelijksoortig lot.

"Ik wil niet meer dat er op mijn ballen geslagen wordt," snikte Charlie. "Zij doen al te veel pijn."

"Wel," zei Freddy, in een poging om de stemming iets op te laten klaren wees hij naar Charlie's rode en nog licht gezwollen balzak, "als jouw ballen groter blijven worden na elk pak slaag, zul je spoedig grotere hebben dan Ty en ik."

"Nee, dat gebeurt niet," antwoorde Charlie nu hysterisch jammerend, "want jullie pak slaag maakt die van jullie allebei ook groter. Laat ze me niet opnieuw slaan. Alsjeblieft, laat ze het niet doen, ik kan er niet meer tegen. Ik ben bang."

"Kom op, Charlie, het komt wel goed," zei Freddy in een niet-kenmerkende vertoon van broederlijk zorg en koesterde Charlie in een poging hem te troosten. "Niet bang zijn, je kunt dit aan, dat weet ik."

"Ja, dan kan je, Charlie, dat weeet ik ook," versterkte Tyler Freddy.

Een paar minuten later, toen Charlie een beetje was gekalmeerd, zei Freddie, "Charlie, het spijt me dat ik gemeen tegen je ben geweest. Ik zal het niet meer doen, dat beloof ik. Jij bent mijn broer en ik houd van je, echt waar. Ik help je er hier doorheen te komen zo goed als ik kan."

"Ik ook," beloofde ook Tyler aan zijn beste vriend.

"Dank je," fluisterde Charlie aan beide oudere jongens.

Op dat ogenblik kwam mevr. Rogers de kamer in. "Jongens, we willen dat jullie beneden komen naar het zwembad, we hebben een verrassing voor jullie vóór het eten."

"Wat is het, mam?" vroeg de onmiddellijk verdachte Tyler.

"Oh," antwoordde mevr. Rogers vrolijk, "wij hebben een paar jongens voor jullie tweede ronde blow-jobs van vandaag gevonden. Dezelfde als bij het paviljoen."

"Moeten we?" vroeg Tyler knorrig.

"Ja," antwoordde zijn moeder, "je hebt het bevel van Judy gehoord."

"Waarom mogen wij elkaar hierboven niet doen hier, in privé?" stelde Tyler voor als alternatief voor hun dreigende openbare verlegenheid. "Er zijn daar beneden veel te veel mensen."

"Precies daarom willen wij dat jullie beneden komen," antwoordde zijn moeder. "En ook voor jullie andere verrassing."

"Wat is dat?" vroeg Tyler, niet zeker of hij het werkelijk wilde weten.

"Wij vonden drie gemeenschappelijke bezitsjongens waarvan de ouders verlangen dat zij hun lul in jullie kont steken," liet mevr. Rogers onbeschaamd haar laatste bom vallen.

"Mam, nee!" gilde Tyler, "die is nichterig gedoe."

"Andere jongens pijpen ook," merkte Freddy op.

"Het is van geen belang of het dat is of niet," antwoordde mevr. Rogers. "Je moet die blow-jobs doen en de lullen van die jongens in je kontgat hebben."

"Nee," schreeuwde Charlie opnieuw huilend, "dat gaan pijn doen!"

"Waarschijnlijk wel," stemde mevr. Rogers in, niet vermelden dat alle drie de gemeenschappelijk bezitsjongens pretieners waren van respectievelijk acht, negen en tien jaar oud. "Maar je doet het hoe dan ook. Bovendien hebben we speciaal gezocht naar jongens met de kleinste lullen die we konden vinden." Ze zei er niet bij dat het gebruiken van dergelijke kleine lullen een weloverwogen strategie was om ervoor te zorgen dat alle drie jongens nog maximaal de pijnlijke gevolgen zouden voelen van de veel grotere voorwerpen die in hun kleine gaten gestopt zouden worden in het De laatste staande jongen programma van morgen.

"Dit zuigt," klaagde Freddy.

"Nee," zei mevr. Rogers, "jij bent degenen die gaat zuigen. Vooruit."

Met tegenzin liepen de jongens naar de deur.

"Tussen haakjes," zei mevr. Rogers toen zij de kamer verlieten, "Austin is ook beneden. Het schijnt dat de rechter hem op anaal zette, dus voor hem hebben wij ook zuigende en vullende partners gevonden." Op de een of andere manier kon mevr. Rogers zich er niet toe brengen om naar de aanstaande kontboring van de jongens te verwijzen "fucking." Austins mondelinge partner was een veertienjarige die niet zo erg begiftigd was als hij was; zijn anale partner was een prepubescente elfjarige.

"Groots," mompelde Freddy sarcastisch, "ik kan haast niet wachten."

"Wij en zijn ouders dachten," mevr. Rogers negeerde Freddy's commentaar, "dat omdat hij morgen met jullie in De laatste staande jongen zit, dat het goed voor jullie vier zou zijn de avond samen door te brengen. Een soort van band."

"Ja 'tuurlijk," mompelde Freddy opnieuw, de volwassenen ervan verdenkend dat ze zoals gewoonlijk een niet-vermeld heimelijk motief hadden.

"En jongens," voegde mevr. Rogers toe wijzend naar hun tijdelijk zachte penissen, "ik verwacht dat die hard zijn tegen de tijd dat wij bij het zwembad aankomen. Jullie willen toch niet dat we jullie aan Judy moeten rapporteren voor het overtreden van de regels? Vooral omdat zij ook bij het zwembad is."

Eenmaal bij het druk bevolkte zwembad duurde het niet lang om de jongens een herhalingsvoorstelling te laten geven met hun partners van het strafpaviljoen. Nogmaals werd Freddy met Kyle gepaard, Tyler met Tommy, en Charlie met Greg. Austin werd gepaard met de veertienjarige die Dominick heette.

Vóór het juichende en aanmoedigende publiek zogen de rode beschaamde jongens op elkaars lul. En vóór dat publiek bereikte elk een onwillig maar sterk openbaar orgasme in de mond van hun partner.

"Wow, kijk die nichten elkaar eens doen," hinnikte Megan toen de witte vloeistof uit de monden van Freddy en Kyle sijpelde.

"Megan, dat is genoeg," waarschuwde haar moeder. "Er is geen reden om de jongens met dat soort verlagende woorden aan te duiden terwijl je weet dat het niet waar is."

"Absoluut geen reden," stemde Rechter Nichols in. "Het geven van denigrerende en kleinerende opmerkingen aan Nudie Juvie kinderen is eigenlijk een overtreding van de wet."

"Oh?" zei mevr. Kershaw.

"Denk eraan," zei meneer Rogers met zijn hoed van psycholoog bij de rechtbank. "Één van de doelstellingen is het opbouwen van zelfvertrouwen en zelfachting. Negatieve opmerkingen werken daaraan averechts."

"En leiden de jongens af van waar zij over moeten nadenken," voegde mevr. Rogers op therapeutenwijze toe, "het gedrag dat hen in hun huidige toestand terecht deed komen, hoe er doorheen te komen, hoe extra straf te vermijden, en hoe een gelijksoortige straf in de toekomst te voorkomen."

"En hoe vermijden zij extra en toekomstige straffen?" vroeg een nieuwsgierige toeschouwer, de moeder van de negenjarige die Tylers kont moest neuken.

"Zij krijgen problemen als ze niet gehoorzamen aan degenen aan wie ze toevertrouwd zijn of door de wet te overtreden, of allebei, zoals deze drie," verklaarde Rechter Nichols de reden. "Nu, om hun straf op tijd te beëindigen, moeten zij bevelen en de wet opvolgen hoe onplezierig, pijnlijk, beschamend of vernederend dat ook is. Of het gaat net zolang door tot zij laten zien dat ze het kunnen. En zodra hun straf voorbij is moeten ze om strengere straffen te voorkomen de bevelen van hun ouders en anderen die verantwoordelijk voor hen zijn en de wet blijven gehoorzamen."

"Dat is logisch, "zei de moeder. "Daarom is Ronnie hier in problemen, hij deed niet wat ik hem opdroeg."

"Megan," mevr. Rogers versterkte haar vroeger bevel, "ik meen het, geen vervelende opmerkingen meer."

"Je wilt de wet toch niet overtreden," voegde meneer Rogers toe, "zeker niet omdat de rechter hier ook is."

"Nee, papa, ik zal het niet meer doen," gaf Megan toe. "Maar wat zij doen is smerig en homoseksueel."

"Megan!" siste haar moeder, "laatste waarschuwing!"

"Het spijt me, mam," verontschuldigde Megan zich toen Charlie en Greg voor de tweede keer droog klaarkwamen wat de fellatiozitting beëindigde.

"Goed dan," zei mevr. Rogers als de voorbestemde ceremoniemeester van die avond, "het schijnt dat wij enkele jongens hebben die naar gerechtelijk bevel voorwerpen in hun kont moeten krijgen en dat wij een paar andere jongens hebben met penissen die daar precies goed voor zijn. Zullen wij beginnen?"

"Meisjes," zei mevr. Kershaw, "wij hebben vrijwilligers nodig om vier lullen hard te maken."

Megan nam de elfjarige Devon onder handen. Haar zus Sarah werkte spoedig lustig aan de tienjarige Ernesto. Valerie ging naar de achtjarige Jonathan. Dat liet de negenjarige Ronnie zonder aandacht.

"Wij hebben nog een meisje nodig," zei mevr. Rogers. "Wil jij, liefje?" richtte zij tot Melissa, de achtjarige zus van Devon. Zonder te aarzelen kwam het kleine meisje naar voren en begon enthousiast Ronnie's heel erg kleine jongens privédelen te strelen.

Het duurde niet lang of de vier "boorders" waren volledig hard en de vier "ontvangers" waren op de goede manier over lage banken gebogen. De meisjes brachten elk een beetje glijmiddel aan op de spoedig binnenvallende lullen en de spoedig binnen te vallen gaten.

"Denk eraan," herinnerde rechter Nichols iedereen, "niet ophouden voordat alle acht klaargekomen zijn."

"Meisjes," instrueerden meneer Rogers, "ik wil dat jullie onze Nudie Juvies masturberen terwijl zij geneukt worden." In tegenstelling tot zijn vrouw had meneer Rogers geen moeite om het vulgaire volkswoord te gebruiken voor de spoedig plaatsvindende handelingen van anale gemeenschap. Hij realiseerde ook het gebruik van ruwe terminologie de verlegenheid en vernedering van de jongens vergroot werd.

Zoals eerder die dag, pakte Megan Freddy beet en Sarah Charlie. Valerie, die voor nieuw bloed ging, greep Austins lul, veruit de grootste van de acht die momenteel openbaar vertoond werden. Dat liet de beschaamde roodhoofdige Tyler over voor de veel jongere Melissa.

"Op je plaatsen, klaar, af," schreeuwde mevr. Rogers. Onmiddellijk wierpen de vier kleine jongens zich vooruit en rommelden onhandig om hun kleine hulpmiddelen in de jongens te krijgen die gebogen voor hen lagen. Met wat beschamende hulp van hun eigen moeders beereikten alle vier pretieners uiteindelijk penetratie. Penetratie die tot vermaak van de toeschouwers niet lang duurde omdat de kleine piemeltjes van de boorders uit de strakke anussen van de ontvangers bleven ploppen. Elke keer begeleidden de moeders hun hoogrood gekleurde en huilende kleine jongens terug in hun doelen. Voor hun deel waren de vier grommende ontvangers verbaasd dat zij slechts een zeer mild ongemak ervoeren. Zoals de bedoeling van de volwassenen geweest was, waren de aanvallen piemels te klein om enige significante pijn te veroorzaken. Uiteindelijk bereikten alle vier borende jongens droge orgasmen en kondigden alle vier geboorde jongens luid hun gespuit in de handen van de meisjes die hen masturbeerden aan.

"Jullie kunnen nu stoppen," riep mevr. Rogers.

"Goed ik veronderstel dat dit voldoende is, maar nauwelijks," lachte Rechter Nichols.

"Ik kan niet geloven dat die fucking klotenichten dat met hen lieten gebeuren," fluisterde Megan tegen Sarah en Valerie zo zacht dat niemand van de volwassenen haar kon horen... dacht ze.

"Megan, dat heb ik gehoord," schreeuwde de van zeer goede oren voorziene mevr. Rogers naar haar dertien jaar oude dochter. "Hierkomen, nu!"

Met tegenzin ging Megan naar haar ouders. "Het spijt mij, mam," verontschuldigde zij zich teneergeslagen voor de tweede keer die avond.

"Spijten is niet genoeg," snauwde mevr. Rogers in pseudo-woede. Beide ouders realiseerden zich dat Megan vroeg of laat een Nudie Juvie straf zou moeten ondergaan om haar op het smalle rechte pad te houden. En nu had hun dochter hen net een gouden kans geboden, veel eerder dan ze hadden voorzien. "Wij hebben je gewaarschuwd over dat soort opmerkingen, laten we eens zien wat Judy hierover zegt."

Tot haar wanhoop ontdekte Megan snel dat rechters dezelfde bevoegdheden hadden als de politie om arrestaties te maken en indien passend aan jeugdigen tuchtmaatregelen toe te dienen in plaats van naar de rechtbank te gaan. En dat rechters, zelfs wanneer de rechtbank gesloten was, alle bevoegdheden van de Opnameambtenaren hadden, met inbegrip van het maken van schikkingen door direct straffen op te leggen. Het bleek ook dat Rechter Nichols altijd blanco exemplaren van diverse formulieren bij zich had. Snel verklaarde de rechter dat zij in bewaring genomen was, haar ouders ondertekenden een verzoek die haar overtreding uiteenzette en de rechter gaf haar drie dagen van Openbare Naakte Jeugdstraf, compleet met de vereiste orale, maar geen anale, seks. Zij was een Nudie Juvie net zoals haar broer en de jongens Kershaw.

"Je hebt zestig seconden om uit je kleren te komen," verklaarde Rechter Nichols.

Aarzelend begon Megan met haar langzame striptease. Eerst deed zij haar overhemd over haar hoofd en toonde zo haar kleine trainings-b.h. Daarna deed ze haar korte broek uit en gaf haar gebloemde kousen bloot. "Sneller," eiste haar vader streng. "Wij moeten vanavond nog eten en naar het strafpaviljoen."

"Over het pak slaag gesproken," zei de rechter toen Megan haar b.h. losmaakte, "jij hebt één verplicht pak slaag per dag, en dat begint vanavond. Begrijp je?"

"Ja, mevrouw," antwoordde de blozende Megan toen zij haar b.h. afdeed en een paar zeer kleine puntige borstjes openbaarde niet groter dan die de elfjarige Ashley eerder die dag in het gerechtsgebouw had getoond. Megan had eigenlijk geen b.h. nodig, maar was van mening dat zij als tiener er hoe dan ook één zou moeten dragen al was het maar om verlegenheid te vermijden.

"Megan," waarschuwde haar vader, "ik tel tot vijf en dat zijn die kousen uit, anders voeg ik een extra pak slaag per dag toe. Één.. Twee... "

Omdat ze niet meer slaag wilde krijgen had Megan haar kousen uit en in haar handen voordat haar vader "vier." bereikte. Als er al wat zat, had zij zelfs minder haar op haar kutje dan het zeer kleine bosje dat Ashley had. Niets van dat haar deed iets om enig deel van haar spleet en schaamlippen te verbergen.

"Morgen krijg je je fysieke onderzek," verklaarde de rechter, "op het toneel van het programma.

"Ja, mevrouw," antwoordde Megan, die haar toestand niet erger durfde te maken.

"Jongens," instrueerde mevr. Rogers Freddy, Tyler, Charlie en Austin, "onderzoeken jullie alsjeblieft Megan zo veel je maar wilt. En houdt pas op als elk van jullie haar een orgasme heeft gegeven. Het eten kan wachten."

Gedurende de volgende veertig minuten Megan bloosde hevig terwijl eerst haar vriend Freddy, dan haar broer Tyler, vervolgens kleine Charlie en tenslotte de tijdelijk in de hemel verkerende Austin haar elk tot aan een climax brachten. Elk was een sidderend benenschokkend orgasme voor een applaudiserende publiek. Zij was enorm opgelucht toen haar vader aankondigde dat zij aan tafel moesten komen als zij nog voor sluitingstijd bij het strafpaviljoen wilden zijn.

Het pak slaag na het eten was precies even vreselijk als Megan en de jongens hadden voorzien. De riemen maakten hun billen, anussen en geslachtsdelen zeer pijnlijk rood, bijna ondraaglijk. Freddy, Megan, Tyler, Charlie en Austin huilden allemaal hevig lang voordat hun beproeving voorbij was, allen hoopten vurig dat de machine kapot zou gaan of op andere wijze op zou houden te functioneren. Maar de machine werkte door en door en hield pas op als het toegewezen aantal slagen was toegepast op de nu karmozijnrode naakte billen van de vijf Nudie Juvies. Vijf Nudie Juvies die zich die nacht in slaap huilden en zich afvroegen welk erger lot hen morgen wachtte.

- Wordt vervolgd in Deel 3