Schaamtespelen (2)

door Hooked6 <Hooked6(at)hotmail.com>

vertaald door Jan Van Vlaanderen (geplaatst feb. 2009)

oorspronkelijke titel The Shame Games, gepubliceerd op /~nialos/hooked6.html

(Exh, Humil, mmfffFF)

© July 3, 2006 by Hooked 6. All rights reserved.
Zonder de GESCHREVEN toelating van de auteur is het verboden om deze tekst te reproduceren, bewerken, of te publiceren op een internetsite. Het verhaal is uitsluitend voor rijpe volwassenen en is puur fictie. Elke gelijkenis met actuele feiten berust op toeval. Het gegeven van het verhaal, als het war zou zijn, kan in sommige streken beschouwd worden als illegaal of grof. De auteur, alsook zijn advocaten, veroordelen dit gedrag, maar geloven in het recht van vrije expressie. De auteur ziet in dat er verschil is tussen fantasie en realiteit. Bij het lezen van deze tekst verklaart de lezer dat dit materiaal geschikt is voor de streek waarin de lezer verblijft en dat hij oud genoeg is om toegang te hebben dot volwassen materiaal. Commentaar is altijd welkom. Reacties van lezers moedigen mij aan om te schrijven!

Reacties van Nederlandstalige lezers moedigen mij ook aan om te vertalen jantjep(at)husmail.com

Vrijdag kwam eraan en Julie toonde me de sleutels en zei me dat mam haar de auto zou lenen. "Wil je met me gaan eten?" vroeg ze.

"Zeker, ja" antwoordde ik en ik zette de cola neer die aan het drinken was. Het was altijd prettig om te gaan eten. "Ik doe snel mijn schoenen aan." zei ik en ik draaide me om, om naar mijn kamer te gaan.

"Hier doe deze maar aan," zei ze en ze gooide me een paar lederen sandalen. "Ik ben nogal gehaast." Ik draaide me terug en trok ze aan en al snel waren mijn stiefzus en ik op weg.

"Waar gaan we eten?" vroeg ik opgewonden.

"Wel," antwoordde Julie, "ik moet eerst nog iets doen." Na enkele minuten draaiden we naar de Riverdale winkelstraat. Mijn hart zonk in mijn schoenen. Ik dacht dat ze me ging rondtrekken door de winkelstraat om uren aan een stuk onnodige spullen te kopen. 'Ik was beter thuis gebleven,' dacht ik.

Als ze stopte zag ze dat ik een beetje teleurgesteld was. "Kijk niet zo sip, broertje. Het is tijd om het schaamtespel te spelen." Toen ik dit hoorde ging ik rechtzitten en kwam er kippenvel op mijn armen.

""Nu," zei ik zenuwachtig.

"Yep! Ons eerste schaamtespel," zei ze trots.

"Hier! In de winkelstraat?!!" riep ik uit.

"Natuurlijk, waarom niet?" zei ze zelfzeker. "Dit zijn de regels. Als we uitstappen wil dat je altijd voor je kijkt. Je mag je hoofd niet omdraaien. Gezicht altijd naar voor. Ten tweede, probeer je gezicht geen uitdrukking te geven, probeer naar niets te staren. Laat me eens zien of je dit kan. Probeer het eens. Kijk verdoofd." bevel ze me.

Ik dacht een minuutje na en deed dan mijn best om te kijken als een zombie - ogen nergens op gericht, gezichtsspieren los, zonder expressie, mijn mond lichtjes open.

"Dat is perfect," zei ze. De derde regel is dat je niet mag praten. Onder geen enkele omstandigheid mag je praten als we uitstappen, en als iemand iets vraagt, dan negeer je dat. De laatste regel is dat je alles doet wat ik vraag in de winkelstraat. Speel je het spel?" vroeg ze.

"Laat eens kijken. recht vooruit kijken, er dom uitzien en niet spreken. Is dat al?" vroeg ik en ik somde alles op.

"En vergeet niet mijn instructies tot op de letter op te volgen, zonder protest.." voegde ze er aan toe. Ik vroeg me af wat ze kon bedacht hebben. Ik had geen enkel aanknopingspunt. Alleen dat ze me zou vernederen door me laten rond te lopen als een lul. Ik kon het alleen maar uitvissen als ik zou spelen, en ik was benieuwd.

"Oké, ik doe mee," zei ik.

Terwijl we naar de winkelstraat stapten, fluisterde Julie me aanwijzingen toe. "Je moet je zo stijf niet houden. Stap natuurlijk maar blijf vooruit staren alsof je nergens op let." zei ze. Ik versoepelde en bleef stappen. "Dat is beter," zei ze.

Het was moeilijk om niet rond te kijken. Dit vereiste heel wat concentratie. Julie keek wat door de uitstalramen en ik volgde haar en hield mijn verwarde uitdrukking. "Je doet het geweldig. Nog een beetje oefenen en we zijn er klaar voor. " zei ze terwijl ze verder slenterde. Gelukkig was er op dat tijdstip nog niet veel volk in de winkelstraat. Ik merkte toch op dat er heel wat mensen me aanstaarden als ze voorbij kwamen. Ze keken allemaal medelijdend of zo. Het was vreemd. Niemand lachte naar me. Ze hadden alleen maar medelijden met me of zo iets. Ik dacht even dat Julie iets op mijn rug geplakt had of iets anders idioots.

Julie stopte voor een dameskledingwinkel, zette haar handen aan mij oren en fluisterde:"Oké, dit is het. Zie je die meisjes daar? Binnen enkele minuten ga ik je helemaal voor schut zetten voor hen." Toen ik haar woorden hoorde sloeg mijn hart een paar slagen over. Ik dacht er aan dat ik niet mocht spreken, dus stond ik daar maar met die idiote uitdrukking op mijn gezicht.

"Goed," Denk aan de regels, doe alles wat ik zeg en dan zal alles goed verlopen. "Volg me." Ze stapte naar de winkel. Ze keek eerst rond op de rekken terwijl ik haar van dichtbij volgde. Ondanks dat ik mij hoofd niet bewoog, merkte ik dat we de enige klanten waren en dat de meisjes die ze getoond had hier werkten. Toen we achteraan in de winkels tonden, stopte Julie en fluisterde ze op autoritaire toon:"Plassen." Ik trok mijn wenkbrauwen op, deels verward, deels door weerzin.

Ze fluisterde weer. "Je hebt me gehoord. Ik wild dat je plast - je weet wel, jezelf onderpissen- plas in je broek. Ik wil je broek goed nat. Doe het nu!" Dan stapte ze wat van me weg, pakte een bloes van het rek en riep naar een van de winkelbedienden:"Sorry, heb je dit ook in een andere maat?"

Dat kan ze niet menen? dacht ik bij mezelf. Ik kon mezelf niets ergers voorstellen dan in mijn broek te plassen op een publieke plaats. Ik was bang, maar ik wist dat ik haar moest vertrouwen om uit de problemen te blijven. Ik dacht bij zelf dat ze dit allemaal gepland had en dat het wel goed zou komen. Door de cola die ik eerder gedronken had, moest ik gelukkig plassen, dus liet ik alles lopen terwijl ik voor me uit staarde. Eerst voelde ik niets. Dan voelde ik iets nat en warm dat over de binnenkant van mijn benen liep. Ik moest mezelf tegenhouden om te stoppen en bleef plassen. Dan voelde ik mijn beide blote voeten in de sandalen nat worden als mijn urine uit mijn broekspijpen liep op de vloer. Ik panikeerde bijna als ik een mooi middenschoolmeisje zag dat naar mijn stiefzus stapte.

In het begin hielp de bediende mijn stiefzus door over de stock te praten. Door mijn ooghoek zag ik dat ze verlegen naar me keek en uitriep:" "Wat is hij aan het doen!?"

Julie antwoordde:"Oh Pety! Niet weer!" Ze kwam naar me toe, gevolgd door de boze bediende. Ik stond daar maar voor me uit in het niets te staren en probeerde haar te negeren. Ik realiseerde me dat ik zonet in broek geplast had en dat voelde vreselijk aan. Toen het druppelen gestopt was legde Julie haar arm op mijn schouder.

"U moet mijn broertje verontschuldigen. Hij heeft een medisch probleem. Het spijt me zo," zei ze verontschuldigend.

"Ja, wat is er mis met hem?" vroeg de bediende sceptisch.

"Hij is, weet je, een beetje traag." legde Julie uit.

"Je bedoelt dat hij achterlijk is, of zo iets." vroeg de bediende sarcastisch.

"We zeggen liever dat hij vertraagd is." verbeterde Julie haar.

"Oh…" zei de bediende en ze kreeg een beetje medelijden.

"Kan u me ergens brengen waar ik hem kan verschonen? Ik heb enkele natte handdoeken nodig. Kan u daar voor zorgen?" zei Julie.

"Ja… euh…" antwoordde de bediende en ze dacht na wat ze kon doen. "Ik denk dat we de paskamer kunnen gebruiken. Breng hem naar daar en ik zorg wel voor enkele handdoeken."

Julie bracht me naar de paskamers. Er waren er vier met een gordijn die uitkwamen op een ruimte met spiegels. Ze bracht me naar een hokje dichtbij de ingang en begon mijn riem los te maken. Ze ging me uitkleden! Ik moest mijn best doen om vooruit te blijven kijken en niets te zeggen. Mijn hart sloeg sneller en sneller.

Het meisje kwam snel terug met een druipende handdoek in een hand en een droge handdoek in de andere. Ze was er juist als Julie de knoop los deed van mijn jeans en mijn rits omlaag schoof. De bediende kwam eraan als mijn stiefzus mijn broek omlaag deed en helemaal uittrok terwijl ze mijn sandalen uitdeed. Een elektrische stroom schoot door mijn ruggengraat en ik voelde me misselijk als ik haar vingers voelde in de elastiek van mijn onderbroek en ze hem begon omlaag te trekken. Ik zag dat de bediende haar ogen groter werden door wat ze ging te zien krijgen. Haar mond ging open als ze mijn penis zag. Zoals mijn jeans werd mijn onderbroek uitgedaan en op de grond gegooid. Omdat ik altijd mijn T-shirt in mijn onderbroek propte, was de rand van mijn T-shirt ook doornat.

Julie begon dit ook uit te trekken wanneer een tweede meisje aan kwam met een dweil. "Ik heb de plas opgekuist en… " stopte ze in het midden van haar zin als ze me daar bijna naakt zag staan. Ze onderdrukte een lachje met haar hand als Julie het halfnatte T-shirt op de grond liet vallen. Ik stond nu helemaal naakt voor ze.

"Kan ik de natte handdoek hebben," vroeg Julie. Ze knielde naast me en stak haar hand uit.

Nu kwam er dame in de pasruimte met een kledingstuk in haar hand. "Mag ik dit passen? Whoa! Wat gebeurt er?" vroeg ze nadat ze me in het oog kreeg.

De eerste bediende legde uit dat ik een ongelukje had. "Hij heeft een medisch probleem" hoorde ik haar stil zeggen om discreet te blijven.

"Oh… ik begrijp het," zei en ze zag de hoop natte kleren op de vloer. Nadat ze mijn privé delen eens goed had bekeken, draaide ze zich om en zei ze beleefd:"Ik denk dat ik straks terug kom," en ze verliet de ruimte met een brede glimlach op haar gezicht.

Julie begon me te wassen met de natte handdoek en de twee bedienden bleven stil kijken. Ik voelde mezelf opgewonden worden als ze krachtig over mijn penis en mijn ballen wreef om me schoon te maken. Ik panikeerde bijna. Ik deed alles wat ik kon om het te stoppen, maar het leek dat, hoe harder ik probeerde, hoe harder hij werd. Ik gaf het op om te proberen en ik besloot me te focussen op mijn stupide gestaar.

Toen Julie de handdoek van me wegtrok had ik een volledige erectie. De eerste bediende die mijn erectie opmerkte zei half schertsend: "Ben je niet beschaamd, jongetje!" Het was alsof ze tegen een vierjarig kind praatte - haar stem was zacht en verbloemd, maar het was duidelijk dat ze zich ongemakkelijk voelde door mijn stijve.

"Oh, trek het je niet aan," zei Julie. "Hij weet zelfs niet wat hij doet. Ik denk zelfs dat hij niet eens begrijpt wat je gezegd hebt."

"Oh… "zei de eerste bediende vol medelijden.

"Het is toch een schande," zei de tweede bediende met de dweil. "Hij ziet er wel schattig uit voor een achterlijke! Met zo een pakketje zou hij heel populair zijn bij mij op school.

"Hij is niet achterlijk," zei Julie verdedigend, "hij is alleen maar vertraagd."

Toen ik hen hoorde praten over mijn geslachtsorganen kwam ik dicht bij een orgasme. Ik probeerde stil aan iets anders te denken - bij voorbeeld hoeveel problemen ik zou krijgen als ik betrapt werd.

Julie stond op, raapte mijn kleren op en rolde ze in een bal. "Heb je hier iets waar ik dit kan ingooien? Ze zijn onbruikbaar nu."

"Zeker. Volg me," zei de eerste bediende.

"Ik moet hem iets kopen om mee naar huis te gaan," vervolgde Julie.

"Ik ben niet zeker dat we dat hier gaan vinden. Dit is een dameskledingzaak." zei de bediende als ze in de winkel stapte met mijn stiefzus. "Misschien kunnen we toch iets vinden."

Ze lieten me alleen en ik stond naakt voor de tweede bediende met de dweil. Ze keek naar mijn nog steeds stijve penis en ik merkte dat ze in mijn ogen keek en me aandachtig aanstaarde. Ik dacht dat ze trachtte uit te vissen of er iemand thuis was.

Dan keek ze over haar schouder om te kijken of er niemand dichtbij was. Ze kwam naar me toe en haar hand greep mijn lul. Toen ze zacht de palm van haar hand over mijn schacht liet glijden zei ze spottend:" Spijtig, het is zonde… Je weet zelfs niet wat die piemel voor jou betekent… jij achterlijke." Ze versterkte haar greep rond mijn penis en ik hoorde haar diep ademhalen. Ik wist dat ze genoot van het voelen van mijn penis in haar hand alhoewel ze me helemaal kleineerde.

"Ik vraag me af of je beseft hoe dom je eruit ziet terwijl je hier naakt staat?" vroeg ze retorisch. "Natuurlijk niet. Je beseft zelfs niet dat ik je uitlach, dat ik je verneder. Begrijp je wat vernederen is?" Ze wreef verder over mijn lul terwijl ze me beschimpte en ik wist hoeveel ik nog kon verdragen. Ze had gelijk voor een ding. Ik was heel vernederd. Als het niet zo belangrijk was dat ik mijn rolletje verder speelde zou ik haar een paar dingetjes te zeggen hebben.

"Ik ben maar een kleine plaaggeest, weet je?" zei ze sarcastisch. "Ik wed dat je weet, diep in je, dat dit lekker is… maar ik heb niet de bedoeling je te laten klaarkomen. Ik ga je achterlaten met de ergste vorm van blauwe ballen die je ooit… Oh SHIT!!" riep ze uit met hoge stem toen ik het niet meer kon uithouden. Zonder verwittiging spoot ik over haar hand. Haar gezicht werd rood en ik zag dat ze naar me wilde schreeuwen.

Ze ademde diep in om me een ferme uitbrander te geven, toen Julie binnenkwam en haar op een kwade toon toeriep:"Wat gebeurt er hier? wat ben je met mijn broertje aan het doen?"

Het meisje zette snel een stap opzij en veegde haar hand af aan haar kiel. Ze probeerde het kleverige goedje te verstoppen voor de anderen. "Ah… niets, helemaal niets." antwoordde ze zenuwachtig. Ik weet zeker dat het duidelijk was voor mijn zus en de eerste bediende wat er gebeurd was, want mijn penis was helemaal nat en er hing nog een dun straaltje sperma aan de top. Gelukkig zei er niemand iets. Ik wist niet wat erger voor me was: de ironische glimlach van mijn zus en haar helper of de gegeneerde blik op het gezicht van mijn betrapte kwelgeest. Even daarna ging de dweilbediende naar buiten.

Julie begon met me een meisjesbloes met bloempjes aan te trekken. Dan moest ik in een meisjesjeans stappen, waar op de zakken en rondom het middel, brede roze randen geborduurd waren. Het was vreemd om nieuwe jeans te dragen zonder ondergoed.

"Daar zal hij moeten mee doen tot ik hem thuis kan brengen," zei Julie. Toen ik eenmaal gekleed was zei haar helpster:"Luister, het moet moeilijk zijn voor jou om heel de tijd voor je broertje te zorgen. Als je ooit mijn hulp kan gebruiken, wil ik je graag van dienst zijn. Ik ga dikwijls babysitten."

"Dank u wel," zei Julie,"ik zal zeker eens op je kunnen rekenen." Ik was nog nooit zo dankbaar geweest om ergens naar buiten te gaan als dan. Toen we terug in de winkelstraat waren bracht Julie me naar een klein zijstraatje en gingen we op een bank zitten.

"OH, man!" Ik had je wel tien keer kunnen vermoorden!" zei ik ademloos.

"Ja, maar hoe was het?" vroeg ze weer.

"Het was geweldig!!" moest ik blozend toegeven. "Ik denk dat je begrepen hebt waarover ik sprak."

"Goed! Ik hoopte al dat je dit ging zeggen, want ik heb nog een hele boel ideeën. Als je nog wil spelen, tenminste." zei ze vrolijk.

"Natuurlijk wil ik dat." zei ik.

We stonden op en zetten onze wandeling voort. Nu ik me terug normaal gedroeg merkte ik dat een aantal mensen me aanstaarden, deze keer al spottend. Ik realiseerde me dat ik meisjeskleren droeg. Ze moeten gedacht hebben dat ik rare snuiter was, of zo. Het was heel gênant, was het minste dat ik kon zeggen.

Julie greep mijn arm vast toen we bij het voedingsgedeelte kwamen. "Petey, weet je waar de auto staat?"

"Zeker. Hierdoor en dan 100 meter naar rechts." zei ik zelfzeker. Ik was dankbaar dat ze mij uit het zicht van al die mensen wou houden.

We gingen verder door het voedingsgedeelte en stopten. "Petey…?" vroeg ze.

"Ja," antwoordde ik.

"Het is tijd om een nieuw 'schaamtespel' te spelen. Er zijn maar twee regels deze keer. Ten eerste, als je Tom ziet, moet je doen alsof je hem niet kent. En ten tweede, je mag niemand pijn doen."

"Niemand pijn doen?" vroeg ik verward.

"Ja, doe niemand pijn. Wil je spelen?" vroeg Julie.

"Ik denk het wel." zei ik en ik realiseerde me dat een weigering het definitieve einde van het spel zou betekenen.

"Zie je die jongens die met Tom in onze richting komen?" vroeg ze.

"Ja,… wat is daarmee?" vroeg ik voorzichtig.

"Ze gaan je uitkleden, hier in de winkelstraat. Ik zie je straks terug. Veel plezier." zei ze speels. Ze liet mijn arm los en wandelde vlug weg.

"Ik bleef stokstijf staan. De straat was vol met tieners en kinderen. Er waren ook enkele volwassenen, maar die waren aan het werken of aan het eten. Toen ik me realiseerde dat ze me allemaal straks NAAKT zouden zien deed mijn knieën knikken. Ik wandelde traag verder. Ik wist niet wat er precies ging gebeuren, maar als ik ging uitgekleed worden, zelfs maar gedeeltelijk, wou ik zou dicht mogelijk bij de uitgang zijn.

Ik haalde het midden van de straat voor Tom en zijn vrienden mij inhaalden. "Wat hebben we hier?" vroeg Tom nogal luid om de aandacht te trekken. "Hé, SISSY BOY! Wat doe je in die kleren?"

"Ik…. euh…. " stamelde ik omdat ik niet wist wat te zeggen. "Laat me gerust."

"Hé SISSY BOY! Heb je daar tieten onder?" vroeg Tom speels en hij trok mijn bloes omhoog om te kunnen kijken. Dan hoorde ik een aantal mensen lachen en toen ik rondkeek zag ik dat ze naar me wezen.

"Ben je al oud genoeg om een Beha te dragen, SISSY BOY," ging hij verder.

"Laat me gerust." zei ik verlegen. De anderen grepen naar mijn bloes. Ik kreeg plots medelijden met de meisjes die ik vroeger geplaagd had op school. Zoals een meisje trachtte ik hun handen weg te duwen. Ik voelde mij zo dwaas en ik wist dat ik er ook dwaas uitzag.

"Laat ons een kijken of hij, ik bedoel zij, een Beha draagt, jongens?" zei Tom luid. Het gelach aan de tafeltjes werd luider en weldra zaten er enkel handen te frunniken aan de knopen van mijn bloes. In geen tijd stond mijn bloes open en een van de grotere jongens hield mijn handen achter mijn rug, zodat ik niet weg kon. Tom lachte wild, wees naar mijn borst en jutte de anderen op. "Mooie tepels! SISSY BOY! Hoe oud ben je eigenlijk? Negen? Wees niet ongerust, je krijgt nog wel een tietjes!!" Zijn geplaag maakte iedereen aan het lachen, anderen stonden op van hun tafeltjes om beter te kunnen kijken.

Een van de jongens aan de tafels riep uit:"Ik vraag me af of hij ook panty's draagt?" Het gelach werd luider en mijn gezicht liep rood aan. Ik wist dat zijn commentaar zou leiden naar het onvermijdelijke en dat ik weldra helemaal uitgekleed zou worden. Ik probeerde me los te maken, maar zoals toen, bij mijn tante werd ik vanachter vastgehouden en kon ik niet bewegen.

"Laten we eens kijken!" zei Tom enthousiast. "Wil er iemand zien of onze SISSY BOY panty's draagt onder zijn jeans?" vroeg hij aan de toeschouwers.

"Uitdoen!… Uitdoen!… Uitdoen!" scandeerden de kinderen. Ik voelde Toms hand aan de knoop van mijn jeans en ik begon rond te trappen. Ik wou echt weg en vriend of geen vriend, ik was klaar om mezelf te verdedigen. Maar dan herinnerde ik mij regel twee - niemand pijn doen. Dus hield ik op en ik deed gewoon alsof ik tegensputterde. Toen hij mijn rits omlaag deed liet de jongen achter mij me even los. IK denk dat hij wou voorover buigen om zelf te zien of ik panty's aan had. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om me een beetje om te draaien als mijn jeans omlaag ging om uit het zicht te blijven. Het was een instinct denk ik. Door het draaien vielen we beiden op de grond, wat het voor Tom nog gemakkelijke maakte om mijn jeans uit te trekken. Toen de jongen achter me, me terug in zijn greep kreeg, zette hij me recht. Daar stond ik, poedelnaakt in een publieke winkelstraat, met een groot aantal kinderen rond me, die naar mijn piemel keken, die stilaan naar de zoldering gericht was.

"KIJK IEDEREEN!" riep Tom uit. "SISSY BOY draagt geen panty's - hij heeft niets meer aan." Het lachen bereikte een hoogtepunt wanneer de jongen achter me, me ronddraaide zodat iedereen in de winkelstraat alles kon zien.

Ik zag dat een aantal volwassenen onze richting uitkeken. De jongen achter me liet me los en Tom en zijn helpers renden weg. Ik zag onmiddellijk wat ze met mijn kleren gedaan hadden en ik wou niet door de volwassenen gegrepen worden. Dus liep ik ook weg, naar de uitgang. Iedereen keek naar me en lachte omdat mijn penis op en neer flapperde terwijl ik liep. Ik moet er belachelijk uit gezien hebben.

Eenmaal buiten de winkelstraat, liep ik naar Julie's auto. Ik wist ineens waarom Julie gevraagd had of ik wist waar de auto stond.

"KIJK! Die jongen is naakt! horde ik een klein meisje zeggen aan haar moeder als ik voorbij liep. In de verte zag ik enkel oudere vrouwen glimlachen toen ik in hun richting liep. Een ervan zei zelfs:"Kijk, Margaret, een naaktloper!" De andere antwoordde met een lach. "Ik heb er na de seventies geen meer gezien. "WOOHOO! HOP HOP JONGEN!"

Ik zag eindelijk Julie's auto en versnelde. Ik wist niet of er iemand mij volgde. Ik had te veel schrik om achterom te kijken. Toen ik bij haar wagen kwam deed ik snel open en sprong erin."Rij snel weg van hier!" riep ik in paniek. "Waar wacht je nog op?! Start de auto!"

"Relax." zei Julie kalm. "Er loopt niemand achter je. Kalmeer en haal rustig adem."

"Waar wachten we nog op?" vroeg ik wat rustiger.

"Tom, natuurlijk." antwoordde ze. "Ik moet op hem wachten om hem naar huis te brengen. Hij heeft gelift om hier te geraken. Het was trouwens de enige manier om er voor te zorgen dat er geen problemen achteraf zouden komen. Ik kan hem hier toch niet aan zijn lot overlaten, is het niet?"

"Nee, dat denk ik niet," zei ik buiten adem. We wachtten nog een minuutje en keken over de parking - Julie zocht naar Tom en ik keek of er niemand achter me aan kwam.

"Vond je het prettig?" doorbrak Julie eindelijk de stilte. Voor ik kon antwoorden draaide ze zich om en glimlachte. "Je moet niet antwoorden," zei ze speels, "als ik dat zie ken ik het antwoord al." Ik keek naar beneden en zag dat ik een volledige erectie had. Ik bloosde en zag mijn stiefzus glimlachen. "Ik zie je graag met een stijve. Het past bij je. Ik moet er voor zorgen dat ik je zo heel veel kan zien."

Na al wat er gebeurd was kon ze me niet meer beschaamd krijgen, dacht ik. Tot ik die woorden hoorde. Ik keek beschaamd naar de grond.

"Niet ongerust zijn," troostte ze me. "Het is niet omdat we dit de 'schaamtespelen' noemen dat je geen plezier kan hebben."

Tom opende de passagiersdeur.

"Alles oké?" vroeg Julie hem.

"Ja, Niemand is gesnapt. WAS DAT TOF!" zei Tom en hij vertelde Julie alles wat er gebeurd was. Het horen van alle details was al even erg als het ondergaan."

"Het enige wat we nog moeten doen is je in huis krijgen zonder mam je ziet," plaagde Julie. Ik panikeerde en ik wou naar haar roepen.

"Ik plaag je maar!" zei ze. "GAME OVER. In de zak onder de zetel zit een stel kleren."

Wordt vervolgd in Deel 3