Schaamtespelen (7)

door Hooked6 <Hooked6(at)hotmail.com>

vertaald door Jan Van Vlaanderen (geplaatst mrt. 2009)

oorspronkelijke titel The Shame Games, gepubliceerd op /~nialos/hooked6.html

(Exh, Humil, mmfffFF)

© July 3, 2006 by Hooked 6. All rights reserved.
Zonder de GESCHREVEN toelating van de auteur is het verboden om deze tekst te reproduceren, bewerken, of te publiceren op een internetsite. Het verhaal is uitsluitend voor rijpe volwassenen en is puur fictie. Elke gelijkenis met actuele feiten berust op toeval. Het gegeven van het verhaal, als het war zou zijn, kan in sommige streken beschouwd worden als illegaal of grof. De auteur, alsook zijn advocaten, veroordelen dit gedrag, maar geloven in het recht van vrije expressie. De auteur ziet in dat er verschil is tussen fantasie en realiteit. Bij het lezen van deze tekst verklaart de lezer dat dit materiaal geschikt is voor de streek waarin de lezer verblijft en dat hij oud genoeg is om toegang te hebben dot volwassen materiaal. Commentaar is altijd welkom. Reacties van lezers moedigen mij aan om te schrijven!

Reacties van Nederlandstalige lezers moedigen mij ook aan om te vertalen jantjep(at)husmail.com

"ZEKER! zei ik enthousiast. "Graag." Nadat Amy iedereen gegroet had namen we een lange weg terug naar de filmzaal.

Tijdens de wandeling was ik zo zenuwachtig dat ik niet wist wat ik moest zeggen, dus wandelden we verder in stilte. Ik had vroeger nooit geen probleem om met meisjes te praten maar met Amy was het anders. Ik bedoel ... ze raakte me aan ... en ze was er blijkbaar ook dankbaar voor.

"Dus, je houdt ervan om vernederd te worden?" doorbrak Amy eindelijk de stilte. Haar vraag deed me verschrikkelijk blozen. "Wel, heb ik het goed gedaan?" vroeg ze.

Ik keek in haar fonkelende ogen die gevuld waren met een echte eerlijkheid en die er op uit ware om bevestiging te krijgen. "Ja," antwoordde ik. "Je was het beste wat me al overkomen is, zeer zeker."

"Goed," zei ze trots. Ik ben blij. "Ik hoop dat je mij nog eens een beurt geeft om te spelen."

Ik bloosde nog meer. "Graag," zei ik schaapachtig. Ik heb er erg van genoten." ze scharrelde naar een notaboekje en een pen en nam me bij de hand.

"Hier is mijn nummer," zei ze en ze begon om mijn handpalm te schrijven. "Bel me eens." Kort daarna bereikten we de ingang van de filmzaal. "Daar is mijn moeder." zei ze een beetje ontgoocheld. "Nu moet ik gaan. Je volgt me beter niet naar de auto. Ik heb geen zin om vragen over je te krijgen, oké?"

"Natuurlijk, ik begrijp het." zei ik en liet me achter tussen het volk en het loket. Ik keek naar haar als ze instapte en wegreed. Door een of andere reden voelde ik me niet goed.

Na enkele minuten dacht ik dat ik maar terug naar mijn vrienden kon gaan. Ik ging langzaam terug, zonder haast, met duizenden gedachten die door mijn hoofd tolden. Ik wou verwerken wat er met me gebeurd was vandaag. Omdat we een omweg genomen hadden en ik de weg niet wou verliezen nam ik dezelfde weg terug. Ik kon niet meer helder nadenken.

Plots werd ik van achter gegrepen. Uit het niets kwamen er vier jongens. "Laat me gaan!" riep ik als er een van de jongens achter me mijn armen vast nam.

"Wel, wel! Wie hebben we hier?" zei de leider sarcastisch.

"Laat me gaan! zei ik opnieuw en probeerde me los te trekken.

"Het is de pervert van in de film!" zei hij om zijn eigen vraag te beantwoorden. Een vreselijk gevoel kwam door mijn lichaam en ik bevroor van angst. "Jij bent diegene die zijn lading spoot in Amy's popcorn en dan naar buiten liep. Komaan! Geef maar toe!" siste hij.

"Neen," loog ik tussen mijn tanden. "Je hebt het helemaal mis! Ik zweer het!"

"Een van de andere jongens zette zijn gezicht dreigend tegen het mijne en wees naar de leider. "Weet je wie dat is?"

"Neen ... " zei ik.

"Dat is John Addington ... BIG John voor jou pervert." Iedereen bekeek me alsof ik die naam moest kennen, maar ik kende hem niet.

"Big John is Amy's vriendje, jij domme kloot." legde de jongen uit. "En hij houdt er niet van als iemand wegloopt met zijn meisje."

"Ik heb zijn vriendinnetje niet gestolen." protesteerde ik.

"Je liegt!" We zagen je met haar wandelen," zei hij.

"Ik liep daar gewoon en zij begon met mij te praten. Ik bedoelde daar niets mee, eerlijk." zei ik verdedigend.

"Ik liep daar gewoon en zij begon met mij te praten." zei de jongen honend. "Heb je al zoiets lulligs gehoord?" iedereen kwam een stap dichterbij. Een jongen begon al met zijn vuist in zijn hand te slaan.

"Het is niet wat je denkt! Je maakt een grote vergissing!" riep ik uit.

Dan kwam er een andere jongen naar mij en stak mijn hand omhoog. "Kijk hier, Big John!"

"Wat is er?" vroeg Big John en hij kwam dichter om te kijken.

"Het is het nummer van Amy ... in haar handschrift!" riep de jongen.

De uitdrukking op het gezicht van Big John veranderde van plezier naar woede. Ik was verdoemd. Er was niets waardoor ik me er kon uitpraten. Ik was vergeten da ze haar nummer genoteerd had en ik had dus niet geprobeerd om het te verbergen. Ik deed mijn ogen dicht en zette me schrap om een rammeling te krijgen.

Met mijn ogen dicht kon ik de lijfgeur ruiken van big John als hij dichter kwam. Wat had Amy toch in hem gezien? vroeg ik mij af.

"Wil je dat wij hem afranselen, big John?" hoorde ik een jongen vragen. Nu komt het, dacht ik. Ik bad dat de pijn niet te erg zou zijn.

"Neen," hoorde ik tot mijn verbazing zeggen. "We weten allemaal dat deze jongen een pervert is, maar de rest van de wereld nog niet. We zullen het hen laten zien."

Ik voelde dat ze me omver duwden. Ik verloor mijn evenwicht en ik voelde ze aan me trekken. Het duurde even voor ik besefte wat ze aan het doen waren. Ze waren me aan het uitkleden.

"Neen, wacht! Alsjeblieft, stop!" schreeuwde ik. Het duurde niet lang. Plots was ik naakt. Ze dansten rond mij, zwaaiden met mijn kleren en lachten met mijn lichaam.

"Hij heeft zelfs nog geen haar!" zei er een.

"Hoe oud ben je? Tien?" plaagde een andere. Ze lachten me uit en ik bukte me en probeerde mezelf te bedekken. Dan gebeurde het. Voor een of andere reden, die ik tot vandaag nog niet begrijp, kreeg ik een stijve.

"Lieve help! Deze jongen is ZIEK!" zei een van de jongens als hij mijn erectie zag. Hij hield een afstand, alsof ik een ziekte had.

Big John nam de leiding. "Wel, als hij daar zo trots op is, dan zullen we er voor zorgen dat iedereen het kan zien. Bind zijn handen vast jongens." beval hij. Tot mijn schrik zag ik dat ze mijn T-shirt in reepjes scheurden. Drie jongens gingen weer op me zitten en bonden mijn handen op mijn rug met de resten van mijn T-shirt.

De jongens stapten achteruit om hun werk te bewonderen en ze lachten met me. "Ik vraag me af of Amy hem nog wel wil als hij gearresteerd wordt en zijn foto in de krant zal staan?" vroeg een van de jongens.

"Ik betwijfel het." zei big John. "Komaan, jongens. We zijn weg, voor hij gevat wordt. We zullen er alles van lezen, morgen in de krant." De groep stoof uiteen en liet me achter, naakt, vastgebonden en ja, geil. Mijn instinct zei me dat ik me moest verstoppen, dus snelde ik achter een van de geparkeerde auto's. Omdat dit allemaal opzij van de filmzaal gebeurde had nog niemand iets gemerkt. Er ging van alles door mijn hoofd. Wat moest ik doen? Ik was al lang weg. Zouden mijn vrienden me achtergelaten hebben, omdat ze dachten dat ik naar huis was met Amy, toen mevr. Martin hen kwam halen? Hoe meer ik nadacht, hoe meer angst ik kreeg. En geloof het of niet, ik werd steeds geiler. Er moet iets mis met me zijn, dacht ik.

Ik zat vast op de parkeerplaats. Het was nog een stuk tot aan de fontein. Ik zou zeker betrapt worden. En wat als ze al weg waren. Ik probeerde niet te blijven piekeren en ik verplichtte mezelf om helder na te denken.

"Oké," zei ik tot mezelf. "Het eerste wat ik moet doen is bij de fontein geraken. En dan zie ik wel." zei ik luidop om mezelf moed in te spreken.

Ik keek rond. Er kwamen mensen van overal. "Telkens een klein stukje," zei ik bij mezelf. "Ik moet alles niet in een keer doen." Omdat ik mijn eigen stem hoorde bleef ik helder.

Ik sprong achter de volgende auto. Tot zo ver, oké, dacht ik. Dan achter de volgende auto. Men had me nog niet gezien. Eindelijk zat ik achter de laatste auto in de rij. Ik kroop naar de passagierskant. "Wat nu?" dacht ik. Er was een open ruimte van 25 meter voor dat ik me opnieuw kon verstoppen. Ik verstijfde. Ik kon me niet meer verroeren.

Dan hoorde ik een plof. Iemand was aan de bestuurderskant ingestapt. Dan startte de motor. Voordat ik kon bewegen reed de wagen weg en maakte me zichtbaar voor iedereen die in mijn richting keek. Ik panikeerde en begon te lopen. Ik dacht dat ik hoorde lachen en dat ik gezien was, maar ik wou niet uitvissen of het wel zo was. Ik bleef maar lopen. Ik liep naar een grote vuilnisbak en dook er achter. Ik was buiten adem en doodsbang. Maar ik was nog steeds geil. Ik denk dat het gevoel van totale hulpeloosheid mijn hormonen aanstuurde. En ik was zeker hulpeloos.

Toen ik achter de vuilnisbak verborgen zat en ik trachtte te bedenken wat ik nu moest doen, kwam er een jongetje van zowat 7 jaar om iets weg te gooien. "Waarom verstop je je?" vroeg hij me als hij me zag.

"Ik speel een spelletje." zei in de hoop dat hij niet zou aandringen.

"Waarom ben je naakt?" vroeg hij en hij kwam achter de vuilnisbak om me beter te zien.

"Dat is een deel van het spel," zei ik.

"Maar, je handen zijn vastgebonden," drong hij aan.

"Dat weet ik," antwoordde ik nerveus. "De jongens waar ik mee speelde speelden vals." Dan had ik een idee. "Hé jongen, kan je mijn handen losmaken, dan kan ik eerlijk verder spelen."

"Helemaal niet!" riep hij. "Ik speel dit spelletje niet mee!" en hij rende weg. "MAM!"

Voor ik in de problemen kwam rende ik verder. Nu hoorde ik roepen:"Kijk daar!" en "Is die jongen naakt?" Meestal hoorde ik gelach, veel gelach van kinderen, tieners die aan de filmzaal rondhingen. Het moet nogal een gezicht geweest zijn, ik liep naakt rond, en mijn onbehaarde stijve penis flapperde bij elke stap die ik nam.

Eindelijk geraakte ik achter het winkelcentrum en niemand volgde me. Na enkele pogingen kwam ik aan een opening die uitgaf op de fontein.

"Nicole," riep ik vanuit mijn schuilplaats. Tot mijn ongelooflijk geluk waren mijn vrienden nog altijd daar. Ze hoorde me niet.

"Nicole!" schreeuwde ik zo luid ik kon maar nog steeds hoorden ze me niet. Ik kon niet dichter komen omdat er teveel mensen rondliepen. Rond de fontein waren tientallen winkeltjes en er liepen ontelbare mensen in en uit.

"Nicole ... Teddy ... Megan!!!" riep ik weer. Het was tevergeefs, want niemand draaide zich om. Ik moest iets bedenken voor ze zouden achterlaten.

Dan zag ik een jongen van ongeveer 8 uit de winkel komen die het dichtst bij me was. "Pssst," trachtte ik zijn aandacht te trekken. Hij stopte en keek rond. "Hier," fluisterde ik luid en ik stak mijn hoofd achter de hoek. De jongen zag me en wees naar zichzelf om zeker te zijn dat het op hem was. "Ja, jij. Ik heb je nodig om iets te doen voor mij." zei ik wat luider.

"Wat?" zei hij en hij kwam dichterbij.

Ik hoopte dat hij me niet zag en ik zei:" Kom niet dichter. Je moet iets voor mij doen."

"Wat?" vroeg hij, maar hij kwam toch dichter.

"Je bent naakt!" zei hij zichtbaar verrast.

"Duh ...," snauwde ik gefrustreerd terug. Je moet me helpen," smeekte ik.

De jongen, die zag dat mijn handen vastgebonden waren en dat ik een flinke stijve had, begon te lachen.

"Waarom zou ik?" zei hij.

"Omdat ik naakt ben." zei ik wanhopig.

"Dat is je geluk," antwoordde hij met een grijns. "Het ziet er niet naar uit dat je dit erg vindt," voegde hij er aan toe en hij keek naar mijn penis.

"Trek het je niet aan. Dat heeft er niets mee te maken. Ik heb geen tijd om het uit te leggen. Zie je dat meisje daar?" vroeg ik en ik wenkte naar Nicole.

"Dat mooie daar met het blauwe kleed?" vroeg hij.

"Die, ja" zei ik opgewonden. "Je moet er naar toe gaan en haar zeggen dat ik hier ben en dat ik hulp nodig heb. Wil je dat voor me doen?"

"Ik zou het denken dat je hulp nodig hebt. Je wil dat ik haar zeg dat je geil bent en dat je haar wil neuken, is het niet?" zei hij, luidop lachend.

"Zwijg!" snauwde ik. "Dat is niet wat ik bedoel en je weet het."

"Je praat zo niet tegen iemand die iets voor je moet doen. En, wat moet ik anders denken. Je bent GEIL! is het niet?" zei hij plagend.

"Het spijt me, ik had je niet moeten afsnauwen, en ja, ik heb een stijve. Ik kan het niet helpen. Wil je me helpen ... alsjeblieft?" smeekte ik.

"Wat brengt me dat op?" vroeg hij ernstig.

Ik trok mijn schouders en ik deed mijn best om mijn geduld niet te verliezen. "Wat wil je?"

Hij bekeek me en lachte. Hij kreeg een verwilderde blik in zijn ogen en staarde me een tweetal seconden aan.

"Fijn," onderbrak ik hem. "Wil je hem aanraken? Doe maar. Speel met alles wat je maar wil. Wrijf erop zoveel als je hartje lust. Je mag me zelfs laten klaarkomen als je wil, maar als je klaar bent ga dan alsjeblieft naar dat meisje en zeg haar dat ik hulp nodig heb." Het idee dat die jongen met mijn penis zou spelen deed me huiveren, maar als dat me uit de penarie kon helpen was ik bereid tot alles.

"SMERIG!" snauwde hij terug. Ik wil niets van JOU! Ik wil iets van HAAR!" zei hij en hij wees naar Nicole.

"Wat wil je ... van haar?" vroeg ik zenuwachtig en ik vreesde het ergste.

"Ze zou me misschien een stijve kunnen doen krijgen, zoals jij." zei hij hoopvol. "Dat is het! Ik wil dat ze me aanraakt."

"Niets van!" riep ik uit. "Verdwijn kerel, Ik zoek wel iemand anders om me te helpen."

"Wel, voor een kusje van haar dan?" vroeg hij, ongerust dat hij niets zou krijgen.

"Fijn! Ik zal het haar vragen als ze naar hier komt. Maar je moet haar nu gaan halen, zei ik kordaat.

"Op mijn pietje?" vroeg hij hoopvol. "Een kus op mijn pietje?"

"Verdwijn, kerel!" zei ik kwaad.

"Oké, op mijn kaak," reageerde hij snel.

"Op je kaak, maar ga haar halen voor ik van gedacht verander." De jongen rende naar Nicole en ik zag hem met haar praten en in mijn richting wijzen. Tot mijn opluchting zag ik haar met de jongen in mijn richting komen.

Als ze achter de hoek kwam zei ze ernstig:"Wat moet dat?" en ze wees naar het jongetje. "Hij zei dat de naakte jongen achter het gebouw hem zei dat ik zijn pietje wou kussen?"

"Ik steek je ogen uit!" zei ik woedend tegen de jongen die achter Nicole dook om zicht te beschermen.

"Dat lijkt me moeilijk" zei Nicole lachend toen ze zag dat mijn handen achter mijn rug gebonden waren. "Of het zou moeten zijn dat je zijn ogen wil uitsteken met dat ding daar?" voegde ze eraan toe en ze gaf een tik tegen mijn stijve penis.

"Oooohh, ze kwam eraan!" zei de knaap opgewonden.

"Laat maar kereltje," zei ik

"En mijn kus?" drong hij aan.

"Meen je nu dat je echt beloofd hebt dat ik zijn pietje zou kussen?" vroeg Nicole vol ongeloof.

"NEE! Ik zei dat ik je zou vragen om hem een kusje op zijn wang te geven als, hij je zou gaan halen. Dat is alles. Echt." stamelde ik.

"Wel, hij heeft geen geluk, want ik ga het niet doen." zei Nicole kordaat.

"Ik ga het overal vertellen!" zei de kleine om haar te trachten te chanteren. We stopten ons gesprek en keken naar de jongen.

"Zo is het. Ik ga het vertellen. En ik zal de politie bellen ook." zei hij.

"Oké, oké. Kalm. Ik zal je op je kaak kussen." gaf Nicole toe.

"Niet goed genoeg." zei de knaap en hij realiseerde zich dat hij het voor het zeggen had.

"Wat wil je dan?" vroeg Nicole.

"Een kus op mijn kaak, terwijl je je handen in mijn broek steekt." zei hij lachend. "Ik wil dat je eraan komt."

Nicole draaide zich naar mij en bekeek me met een vreselijke blik. We ontdekten dat die kleine een sjacheraar was en we zouden hem niet te slim af kunnen zijn.

"Oké, ik geef je een kusje en ik steek mijn handen in je broek." gaf ze aarzelend toe.

"En je raakt hem aan." zei hij snel.

"En ik kom eraan." zuchtte Nicole.

"Fijn, dan zal ik niets zeggen." zei de kleine en Nicole kwam een stapje dichterbij. Tot mijn verbazing boog ze voorover en bracht ze haar lippen dicht bij zijn kaak en begon ze haar handen onder de elastiek van zijn short te steken. Ik zag haar hand langzaam in zijn broek verdwijnen, terwijl haar lippen zijn gezicht raakten.

"Auw! Laat me los!" schreeuwde de jongen. "Die heks heeft mijn ballen vast!" zei hij tot mij alsof ik hem zou helpen. In plaats daarvan lachte ik alleen maar.

"Ik zou ze er moeten aftrekken, jij kleine idioot!" zei Nicole met een gemene stem die me angst inboezemde.

"Nee ... Doe dat niet! ... Laat los!" smeekte hij.

"Zeg dat het je spijt." eiste Nicole.

"Het spijt me." mompelde hij.

"Luider! Zeg dat je het meent!" zei ze krachtig.

"Het spijt me echt!" zei de knaap in paniek.

"En je gaat niemand iets vertellen!" zei Nicole.

"Neen, dat doe ik niet. Ik beloof het. Laat me alsjeblieft los." smeekte hij bijna in tranen.

"Als ik ooit te weten kom dat je iets zei, dan kom ik naar je huis en dan knip ik ze af met een schaar! Begrepen?" zei ze.

"Ja!" zei hij onderdanig." Hierna liet ze hem los en hij rende zo snel mogelijk weg. We lachten allebei toen hij verdween.

"Wat is er eigenlijk gebeurd?" vroeg Nicole eindelijk. "Heeft Amy je dit aangedaan?"

"Nee. Het is een lang verhaal," zei ik en ik vertelde haar kort over big John.

"Dat verklaart waarom je zo opgewonden bent." zei ze giechelend.

"Wat bedoel je?" vroeg ik en ik deed alsof ik van niets wist.

"Wel, je ziet er hopeloos en naakt uit. En ik vermoed dat het net dit is wat je opwindt."

"Zwijg!" zei ik plagend. "Ik zit in de problemen. Mevr. Martin kan hier elk moment aan komen."

"Oh, ze is al hier." zei Nicole.

"Wat?!" riep ik uit. "Wat moet ik beginnen?"

"Kalm aan. Ze is aan het winkelen." legde ze uit. "Het eerst wat we moeten doen is wat kleren voor je vinden. Ik kom straks terug." Ik zag dat ze naar ons groepje liep. Ze liet me naakt achter en vastgebonden. Ze kwamen allemaal terug met haar en keken nog eens goed naar mijn naakte lichaam.

"Heb jij dit gedaan, Nicole?" vroeg Megan. "Ik zie hem zo graag."

"Nee. Dat heb ik niet gedaan. Ik zou hem graag zo willen achterlaten, maar we moeten ons haasten. Hoeveel geld hebben we?" vroeg ze. Iedereen zocht in zijn zakken en ze kwamen aan vijf Euro. "Daar moeten we het mee doen. Teddy en Tom, Jullie maken hem los en beschermen hem. Megan, jij wacht aan de fontein op mevr. Martin. Als ze voor mij terug is, hou haar dan bezig.

"Wat ga jij doen?" vroeg Teddy.

"Ik ga proberen wat kleren te kopen." legde ze uit.

"Met vijf Euro?" vroeg Megan als Nicole wegging. Iedereen deed wat hij moest doen terwijl ik zenuwachtig wachtte.

"Kan je dat ding niet doen omlaag gaan?" vroeg Teddy. Ik voel me ongemakkelijk. We zijn hier onder jongens, hoor."

"Ik kan er niet aan doen," zei ik beschaamd voor mijn toestand.

Na een tijdje kwam Nicole terug met een plastic zak. "Hier," zei ze en ze gooide me het pakje toe. "Trek dit aan."

"Een boxershort," riep ik.

"Dat is het enige dat ik kon vinden en dat we konden betalen. Je bent tenminste bedekt." zei ze.

"En mijn moeder?" vroeg Teddy. " Hoe moeten we dit aan haar uitleggen?"

"Daar heb ik aan gedacht. We zeggen dat Petey een ongeluk had. Ze zal dat wel geloven als ze Petey in zijn ondergoed ziet."

"Ik weet het niet ..." merkte Teddy op.

Ik had net mijn boxershort aan als mevr. Martin opdaagde. We maakte de vreselijke wandeling naar haar auto. Ze keek me vreemd aan als ze zag dat ik de kleren niet droeg, waarmee ik vertrokken was. Nicole deed natuurlijk haar best om eerlijk te klinken als ze over mijn ongeluk praatte. Ik denk niet dat ze het geloofde en ze dacht dat we iets van plan waren, maar ze drong gelukkig niet verder aan.

Ik was blij dat de dag voorbij was.

Wordt vervolgd in Deel 8